I
3q(i]3X.iems ajsjas op uga SuiqfqaSkioA ui '.iecm '|ooa
-sS SidoquBA\ uaa Sou qoo pq sum \a^\ 'sca\ xqaAV
-9° fim UI 5SJ30 ^oq 9>|[3A\ '9ip UBp 'do §UTp.TOA\.ICt!A\
-aS aaapuB jaaqaü? au99 qi paap 'apuBBq SaM uaa
(jSaouaS dooqpaoS jam raided ^aq smos si luaAfuqos
a% snuq ,iaAo mo safsiara ap uba piaqqfi|aqqaq a;p
jbbm uba uap.iooA\ uba joq[oop qp ui fira qi {fiM-iax
qooQ -uaipds aj uaddq apnapijx ^am qp uoSaq ua
'uaAarqosaSjOA uaaui iqoip aauaiojj roop 'jaidud afja|
-]9A xaq qi iubu suaqj, qaiz jaufira aqdaip xaq ui xox
quo{q.i38A\ 'ua^ojsaSdo Sbj jsi.iq staiqdog ui aip 'qjoBjq
-aaAV ap ua !daqqn qfqaA\nq uaa do apfiz aip uba sup
Xaq ua uarojaq ax pusq a.iBq aqraooajoj^ raaq uap
mo 'uaSuoMpaS pcq SuqoAQi] aufim nam xBP 'do qn
ra axqBBtu qj uapuo raq 'p.iooAi uaa ui 'ja
sba\ qj vqqaoAaS UBAjaiq uaza[ xaq fiq (jra qi aoq
'uaAfijqosaq a; n uo§ba\ ^aiu xaq jbz >|i 'uapnaij^
(I\mocmfag aiqdog auaS
-auaS qfqaprcq q aMjq qqoc.iqaS p.iaM ufiqasroOA a;
qn qoo ia sjb piaAajdo qosiA apaoS uava pliqc Sou
aaz ap ]np 'SuiSoauoao ap joop uaqoo.n ax UBp n
XqoB.tt 'uaproM |Bz 3A\n ap fioou aouarojj iep 'uaqiM
qqpoou xaq xqoora 'ua 'uaqqaxx a; ubb jbbmz a} p
lain qBBZ azap n 'qaq avu ao(j -pjaiq.iapoB uaAfuqas
.TBBq ua mt!A\qcu jam axjojaq aufira qi sp 'U3ao§.i3A
uaqqaq pin fira pq fi§ ^pnoz qaoj, qSq psq pq
ubb n fiz bu aoq 'pari qi UBp rapq puBiuaiu ppmo
'uaop pz pupraA po.iS n pq pp 'saarA qj "jairq sao
-ua.iopq n qi puaz 'uazaMpaaj Spui pjq" j qoBf
am.iv 'apaoS jaM pj ubb fiz Suia ooz ,,'qoBf ara.m
'apaoS ufijq'- 'uaAaSaapaM UBq qfqapjooM Sou aip qi
pp 'daarSuBB ooz fim 'qoo poq aoq 'puoqui ap uba
-,ibba\ 'iqoiu aufim uba afpaqaj uaa ua aoua.iopq uba
182
qA\A\uaaus pm '.rapaM loom fiq qoo '[apjspnfuq ap
qi Sbz ,iaoA\ ubq -apEBm qfqaSoro SuiSoAAaqsmBBqa
-q auaa qpz aip 'qfipmnpu piaquaSapSqaz auaa fiq
'uaqum aj qap pq do Sui[apuBA\ auaa piBBA\po[ ax mo
'pooquBB raiB uauftz .iBBq 'uajjo-qaS ppquooqos amq
roop 'uosdmoqjj upxiduq aoq ua prooq ubb aouajopq
ra Sbz qj uapuB ;aq do qi unuiq uaa xaq ub^
•uaSua.iq aq xssoS uap .iooa ppaq JBBq
qoiz mop 'uajpxsmoA uuq pmq ufiz uba amioja ap
qoiz UBUi uaa sp 'pcq lira jog a uaraoqjOA ooz diqos
pq 'uararaojqaS ubajbbp auSuduiBq ap do SuippaqiaA
aufira ui pBrauaa 'qt xup 'uajpxsmoA uauunq prv
n fiS xpz 'xqoiraSui opz ppf ua qfqaS uaraoqjOA sup
'pra apjpz^aq xbbu ap uba Suqpq ap do sbm
pAAnoqaS fiz .iBBp 'ua xsooaioS axom/jvjjg ap uba pmoq
UBBsnaa pA\ qi sbm iiraq-AanpAg uj -puq siar uaSup
SixqoBX spaar 'puoAoq fira qi dorcBM 'diqos pq ua
pSrao fira aazpin^ aqjlS ®P J0SF 'u^aoo uap do raaz
-uaAa 'pSqsaraS mnut uap do uaSoo aufira ua uaaiuq
ap do xuBmoa ap 'uapzaS poisSuiunaj ufira ui 'qoo;
qi sbm ooz 'snau ulira ui uapuo^ uba rnaS uap ua
'uaroo aufira ui squo ua uassnqiurao uba SBBraS qaq
pra 'parxg-paSa-g uba puBXSjBSXoqosjooxsid uauuiq
p lira qi puoraq 'ua 'praoAaS aaz .ibbu sqaarxsxqoar
rapaM fira puq 'uosduioqj, -UBg puairA uapno ufira
ua axoim/fvxfgf ap apuajprxaq aixuaxraApu aip uba uaiz
Xajj qpBq uaAoq .ibbu rapr araquop xaq ?P SuipB[
rap uapq ap suaS]OA.iaxqoB 'uassoj xaq fiq aip 'prooq
ubb raijraooxs ap ubb uaquap xaop 'xSuarq ufiqosrooA
ax apro aqosiSoy ui arapuB ap bu axqoBpaS auaa ap
'XiBBrprao ua xqud xsaaS uaqfipqosuara uap uba psxBA
-puBq xaq xqoBrqsSuippaqraA ap dorBBM 'azfiM ap iaxs
-praaarA xaq [3a\ raqaz uoSoraroAquap xaq uba SuiqraM
SS3
284
van haar huwelijk met den heer Morecombe te hoo-
renen, zoo vurig had ik haar lief, dat, wanneer mij
dit gemeld was geworden, ik mij zulks evenzeer zou
aangetrokken hebben, als de tijding van haren dood.
Doch, schoon mijne eerste opwelling vreugde was,
omdat ik uit haren brief las, dat zij, hoe ook door
hare familiebetrekkingen gekweld en gedrongen, op
het punt van den heer Morecombe nooit toegeven zou,
was ik toch volkomen verpletterd, toen ik langzamer
hand de ware bedoeling van haren vader inzag, met
haar naar het andere einde van de wereld te zenden.
Als een onnoozele staarde ik steeds op den brief; ik
was tot geregeld denken niet in staat en wist alleen,
dat nu eenige duizenden mijlen van den oceaan mij
van mijn engel zouden gaan scheiden, en dat, zoo
het ons ooit gegeven mocht zijn, elkander weer te
zien, daartoe menige lange maand eerst zou moeten
verloopen.
Zooals gij weet, had ik al lang een gevoel, alsof
mij allerlei kwaad boven het hoofd hing. Ik had er
wel eenigszins op gerekend, dat haar vader haar
met zich, Engeland uit, zou nemen en zoolang door
Europa zou blijven reizen, tot ik uit het hart
zijner dochter afgevoerd zou zijn en daarin plaats ge
maakt was voor den verdienstelijken jongen man, dien
men op het oog had; doch nooit was het in mijn
brein opgekomen, dat hij haar naar Australië zou
zenden geheel en al aan 't andere einde van de
wereld Kaap de Goede Hoop voorbij, den Indi-
schen Oceaan over! En toch, nu het eenmaal eene uit
gemaakte zaak scheen, moest ik erkennen, dat het veel
meer voor de band lag, zijne dochter onder toezicht
harer tante, naar haar geboorteland terug te doen gaan,
285
dan zichzelven het koopje te geven, met haar door
Spanje en Frankrijk en dergelijke landen te trekken.
Australië klinkt heel ver weg, maar toch, zelfs per
zeilschip is die afstand nog al te overkomen, en als
Hawke nu dacht, dat ik eigenlijk de oorzaak was,
waarom Florence den heer Morecombe niet wilde heb
ben, dat ik hare genegenheid bad weten te winnen,
en de eenige kans om mij te weren, bestond in het
vergrooten van den afstand die ons scheidde, dan zult
gij toch moeten erkennen, dat het zoo kwaad niet
ingezien was, dat hij de gelegenheid met beide han
den aangreep, nu zijne zuster naar Sydney terugging
en aanbood zijne dochter mede te nemen.
Doch ik nu wat moest ik beginnen, kameraads?
Ik zat wel een uur lang met Florence's brief in mijne
handen; en toen ik het grootste deel mijner zinnen
zoowat bijeen had gekregen, schreef ik vier zijdjes
aan Sophie, waarin ik haar meldde, dat mijn hart
was gebroken, dat ik het droevige voorgevoel had, dat
Florence en ik nu voor elkaar verloren waren, want,
vond ik reeds drie of vier weken zonder vooruitzicht
haar te ontmoeten onverdragelijk, hoe zou ik dan hare
afwezigheid voor twee jaren overleven kunnen, met de
zekerheid van in dien tijd totaal vergeten te worden
Kortom, mijn brief was één doorloopende wanhoopskreet;
toch deed het schrijven daarvan mij goed en vóór ik hem
dichtsloot, droeg ik zorg, Sophie te zeggen, dat zij zien
moest, een en ander aan Florence mede te deelen, op
dat zij althans te weten kwam, wat een ellendigen,
gekwetsten worm, zij, bij haar wegzeilen, op Enge-
land's grond spartelende zou achterlaten.
i rVmm
wmM
1
