sajjB su39 nu '[aapuaSajui 'fiz uaipui iBBjy 'uaqBtn
aj lEBq jooa SBBjiapuiq ouaa gjowypufg ap uba rao
'u9§ui°od siapcA .iBtjq ui piai[6vvi ajooiS auaa ia sbay
UBp 'J91U 002 i1102 H9Jl9Z9Sj9A U9q fiq JBp 'U9J9AY
uba sjai .13 aauaiojg noz ug 'UBBjsuado raaq jooa
smq JBBq qfqapBp spaai noz jfaupig ut U9 'uadpq
aj afpiiBq U99 ubui uaSuof uap uio ufiz fiq suBqjpi
19 noz C't% i utqd puiBE.iaq siibotcq; ajucj joop U99
qoo uaiqassiui qp sb^ ijqoB.iquamBZ aj diqos uaa uba
p.iooq ubb 'Sub[ uapuBBiu .laiA jo ailp 'aquiooaiojq pen
iBBq fiq S[B'uba p9A uaiqassiui ia fiq ajdoojj ^uainjs
9} jin si9.i 9}ooi§ 9U99 do .lajqoop auftz mo 'paa.u
-a§ Siddcq ooz qfippsp aqMBjj mo.iBBp uup sb^\_
■uaSSq uaiz
puq paq ufiz ui 9Afq apuoAaj ui ubui uap 'apuamoq
jnq ap ui 'qi josjb 'sbay pjajsaSmapj ua uoSopxaA
U9A9 qi pp 'pSinpaAO uaraoqjoA ooz puq uftra ui
UBAJBBp flUI qi 0p|90A9.o 'uflZ JS90UI aqAYBJJ .I99q U9p
uba Suijauriaqosaq ap pBB.iauiBqjnq ufiui pp 'uaiaAYZ
uoq qfqagorauo qi uooqos '.iBBjy 'SBftiaSa.i ua jsiqiaaAY
-oS uba qaoz.iapuo ufttu pui .lazfiAY piu piaAY qoop
'japuuqp ioop 'uaSBj tooq ap do aip 'uaquz ap ap[BBq
qj iubbu uap UBp SuizIiayubb a.iapuu auaag qi piiOA
'uaiz uoq ui uauuiq piu ia qi iBBp qoop 's.iapoq ap
jqooziapuo qj (juapap paoui piq auftra pinf nu ua
uaqBtu aj aipjpny ibbu sia.i ap tuo 'uazoqaSpn pBq
aMiuyjMfpi ap SijjBAaoj paq 'piz laaui suaa pA\ uatu
spooz 'uapaqSipuEpuio uba doojuauiBS uaSuq.iapuoz
uaa loop aip 'uBBpaq uibbu uapjpzuap uba .tapuB
uaa Sou piu 'uaqutupn afuBipig-poiQ uba SuiqjoA
-aq ap aip 'uauaoiqira ap lapuo 'ia nog i sbay aanai
-ojg uba .tappiquBB ap aquiooaiopq pjcuiSag azap pp
'uapAY 'uaqqaq aj uaizaS ubui uap .xapuoz 'qi uoq aojg
L£ 8
spooz 'uaSuqppuaSaj ap uba uaa pAY sbay pq
'uazaMUBB puB| pq
uba uapind apuaqaq ap iBBqp 'qsq uap do 'uazoij
-bui ap jfiAYiaj 'uaSoipdo ua uapioAY pu puainppooA
pq uba ayubjS 'qiaAYAYnoj pq spuaAa 'ua uaSupaq
Sip.iop uapaz ap 'uBBpaSdo uaaaz aqospuiS do ft.iaAB
joa duioi uap 'ubb pp.iaAY ap uba apftz auaS uba scd
'dups pSinpSp.Y upjq uaa 'jusq uaiapuB uap ubb 'suo
ap.iaasssd qqquaSoo apjpzpq do 'apiBBipuaaq uftqas
-auuoz-japni2 nap loop 'uaiapuu aj qoBag qoiAYpo^
uio ppoq jauaa uaqsui pq fiq 'qoiz 'puq uazuo ubb
'apfiz apBAYZ ap uao; 'uapiaptqos ufq.iapAY ap uaAoq
'ua.uap sp 'uapioodsfiipd auftz jfiAYiaj 'uaapiooqas ua
duioi uba soopqqap 'dupsSoj.ioo uaa sp pu Siinaq
'ap.iaptïu puasaABixj uibbz3ub[ aip 'do laraoop uapua.i
-ba aipui do 'uapoiS uaa ajqiatu qq qpuisiaA p.iaa
I8A puia uaa ua ppAaSuBB puq avaoiS appBinaS ap
aip 'uapq qoiz lajqoB AYnaaus apuap.i.iBAY uba daoip
apaaaq uaa liz [fiAY.iai 'apuBBq Ssay uap qoiz uaAap
adiaqos unq jbeay 'SaaAYa; sub[Sida|iz uaa uajqoBiq na
'japAY aSi.inajqp'Bp pq ,ioop uapiuoop uapoqs.iaiSsssBd
uap.iOAY uapnoz pSiiBiAaS uapuaip auunq pp SutjqoBAY
-JB ui 'jaaAY ua uaaq ua.iaoA safpoqdaa|s "uaAfup uaj
-aq SaAY-s.iBAtp qoiz s.iajqoij ia[ia[p ][iAY.iaj 'apuBBSjm
jo -ui uadaqos apoiS uap pjA ua.iBAY ia i ptaqëipuaAaj
apo.iS auaa 'Sep uaip pinf 'sbay aqaapaS pp do
•qoBag /fqsSng uba ibpay.ibba aqqn.ip pq ut suo uapuoA
-aq fiAY ua 'poqdaajs ap uba SaoqiapjOB uajpjd uap
.I3A0 uappttu qup d.io?aifvi?g ap uba poq§BB[ pjj
•uaiatuaqos puo.iSiopoB
uap uaSaj aip 'uadiaAYiooA lap puBjsjB uaqftjaSaupaq
uap loop 'pfiqos piapftAYiaA .iba qfipptuuo UBp n
uozuoq ap [fiAYiaj 'ubb ubuijoa apsua.iSrao AYiiBp qoop
m
340
te verwerven voor het tegenover haar geheimhouden
van mijn plan om met Florence mede te gaan, en
maakte aan mijn brief verder een sentimenteelen zwaai
tot slot.
Toen dat werkje achter den rug was, het couvert
voor het beloofde postscriptum nog open houdende,
zette ik mijn hoed op en stak mijn hoofd door de
deur van de hut, om, vóór ik mij geheel buiten
waagde, eens op te nemen, wie zich in den omtrek
bevonden, daar Florence wel eens juist aan boord had
kunnen komen, terwijl ik binnen bezig was. Wel
had men mij verteld, dat zij eerst te Gravesend zou
embarqueeren, doch hare tante had zich eens kunnen
bedenken en maar liever naar het dok moeten gaan.
Zekerheid had ik althans niet. Natuurlijk ook moest
ik, voor alles, zien te vermijden, om onverwachts voor
mijn lieveling te verschijnen en haar daardoor aan
het schrikken te maken, zoodat tante of een ander,
die er bij stond, in de peiling zou krijgen, dat wij
een paar „oude kennissen" waren. Om die reden,
nam ik eerst omzichtig een kijkje en zag slechts eeni-
ge mij vreemde menschen bij de trap praten, terwijl
een van de hofmeesters, in een greinen jasje, eene
tafel opwreef. Niets bekends ziende, stapte ik gerust
naar het dek door en bemerkte daar, tot mijne ver
bazing, dat wij reeds uit het dok en op de rivier
waren en, dat eene sleepboot ons met den kop naar
het midden van den stroom boegseerde.
Eerst liep ik eenige passen naar voren, om te kun
nen zien, wie er alzoo op de kampanje waren, vóór
ik mij daar wagen wilde. Het meerendeel van de
tusschendeks- en mindere passagiers was omlaag, doch
eenige waren op de verschansings geklommen, en een
341
troepje stond op den bak, met hoeden en zakdoeken,
hunne vrienden op den wal en op den steiger, die
toegesneld waren om het mooie schip te zien uitslepen,
een laatst vaarwel toe te ivuiven. Ik keek thans zoo
scherp mogelijk naar achteren en, toen ik ook daar
niets dan vreemde gezichten zag, behalve Dan. Thomp
son, die alleen stond uit te kijken, naar de aanwijzin
gen van den binnenloods luisterde, doch in de drukte
van de overigen geen deel nam, klom ik de kampanje
trap op en ging naar mijn vriend toe.
„Wel, Jack!" riep hij, hartelijk mijne vingers druk
kende, „juist dacht ik over u, benieuwd ofgijalaan
boord waart gekomen. Hoe lang zijt ge er reeds?"
Ik vertelde hem dit. „Stil," zei hij op eens, „hoe
moet ik u ook weer noemen? Verdraaid, als ik het
onthouden kan.; het is zoo iets van ton, is het niet
„Egerton Jack Egerton," antwoordde ik, „in
's hemels naam, Daniël, vergeet het toch niet."
„Neen, neen, Egerton Jack Egerton ik ben
er, hoor," zeide hij, „Wees maar kalm: Egerton is
de naam."
„Sedert ik aan boord ben," zei ik, „ben ik dubbel
van streek gebracht door een van de vervelendste
koopjes, die een mensch zich kan voorstellen. Ik had
gehoopt op eene hut alleen, en ik zie, dat ik die met
een ander samen heb."
„Wel, en wat zou dat dan nog?" riep hij, met een
gullen lach op zijn jolige, roode zeemanstronie, „het
bewijst immers, dat Dan. Thompson een goeden naam
als kapitein heeft en bijzonder bij de dames en heeren
gezien is. Zoudt ge mij liever geen passagiers gun
nen En bovendien, hoeveel kooien heeft zoo'n oude
zeerot, als gij, wel noodig om in te slapen?"
