Sou ia oog 'PI9?1! Sqinusds aSippziaS auaa ui fxxu
SuiiapBU IBM *U9§[0A 9} jooq 9p jam psq quip 3J
jaq qx .iBBp 'bu lapiaA jaxu laAo.xaxq qi jqaep .xajqaa
Sidoofjooy^ "Plfiq jirxqas 'qi s|BU9A9 'qoiz fiq qxjp 'uaiz
qfqapinp fuu paap 'peq jqBBinaS uajaoA ap jm qoiz
fiq doiBBAx ozI'xaa a(j "SaM jaajq fiq ibbxu uafluBAjuo
aj daa.i|ba uap ubb saixiBp ap mo 'uaraoqffmaj uaiz
aj qap jaq do raaq UBp siapus jaxu ajjqoB.vuaa qj
•sbb|tno ibbu 'dBijsjinfeq ap sSmq 'uao.wpxaA ua
rao qoiz (jq apjoaq uaoj 'jauflioj ufiz loop Suxiap
-bu auunq fiq appaidsaq 8ou uaAa smxqjpx 'uaqqaq
a? puaq.xaq txu iBBq uaaqas aqmooaioj\[ qoo
•ufiz SxpiooAiuaSaj uoq jqiaraaSuo 'uad
-dsjsiaAO .iBBq fiq 'qx jBpdo '[idssqeq jaq .lappa
'uaSSaz noz jbm uap ubb uam s[booz 'jo 109a
fxm qi ajsjBB]d 'uaqqaq aj jdojsag qcz uap ui ua uaA
-oqosagut laqfxq uauxo|q ujjux bu 'ua 'uaiBBAxjxn uaiz
puxM uap ux paoq uaisq uba iaaA ap pBq qx puaq.xaq
afjqoxzaS aAaq iBBq pBq qj jqfxjapuxa usp fxz mBA\q
iBBp 'suaSuof 'Bf -suoq uafluaq uaa jiBq ufira jbS
'Saaiq jaijoafqo ultra uba pjaA jaq ux uauosiad uajazaS
uxiajqoB ap uba uajqoizaf? ap qx Bipooz ua 'uad.iaAi aj
jxxi junq uaip qqq uaflijSBBq uaa 'pxaquaSajaS qoo tiu
uaAjazfim jbS jip idaojs apuaiapuu ap uba guijqoxi
ap ux 'fluqaai ap do juaranijsui jaq fiq ap§a[vBUiBep
uaAjq -qaaqjxn jucq uaufxxu fiq |fiA\iaj 'puBq aufiz ux
dBijsjinfcq ap uba dcq ap ui uaqsq ap jin uamou
-aSSa.ix raaq loop qfqufxqosiBBAi .laqfxqsdaaqos uap
pBq ua spiABpiajqoB ap uba ajSooq ap do puojs fxjj
•Saaiq Soo jaq ui aqraooaioj\[ jsxnf qx iBBp 'uaAaS piaq
-SuaiSsMuaxu ua SmqajsAuspq aufuu uba qlijq paA
aj jaxu apjiAA qx ibbui fuajqoBAi aj uaAa Sou 'qBBz
jaq sba\ 11 jq -uauBq aj jqooz SaA\ uaa .xoop safjxnqos
598
oiapuB ap uaqossnj qoiz jooq auaa aoq qx Sbz 'ubbS
aj jxmajqos .ibbu iaaA\ SxdoojiooA 'uaraauiooA jaq
jam 'pjooqsSuxpuBj jaq ubb dBij ap ibbu diax.w qqq uaa
jsjbbj jaq 100a Sou ua 'uaqqaijs aj jin suaa uauaaq
ujjui rao 'puojsdo qx uaoj jsxnp raaraoq aj uapjaqaq
piooq ubb ajuBj aiBq ua aouaiopq iooa 'uapioM uajaora
noz qoo laquop Sou nu jaq jo 'fira apAinaxuaq jaq ua
qfqiapuiq piaA\'paans loospooqmnjs ultra ux puapxxoq
-ubb fira axp 'puxAv aQ -uajaAiOA aj fira a.ioiu//)VJ)g
ap uba quq uap do jfqqiaA jaq uoSaq qfqapurq
•uojqBBraapaux
sxai auaa laxSassBd spx 'uaSnaqaS unq ux qosiaA Sou
qiaMSUBUiaaz jaq uba ua jqoxxjaaz ap uba SuipuiAiapuo
auutiq jam 'fxz uaoj 'uaqqaq uaqxiz uapuoAiapuo suaa
pA\ apjpzjxp 'pSazaS |8ambba uaqqaq daoiaq uuq s[b
aaz ap axp 'uajsaara ap jBp '.xaqaz joojaS qq qaraBQ
puaiiA ufira UBp puq uajapusq uba pxaqfxiA laara sjjaz
'ef 'uajjiz ubbS uoq afuBdrasq ap uba apfxzjaoj ap do
'sooqiaA qx ibbax uoq ubbS 'peq uaqBiu aj dxqos jaq
jam saaxu j[az qx jBp 'jqOBpaq UBp ua 'apiBBid SuqBz
-iooa ap ibbu jaAaq Sxuaa qapuappxra jaq do UBraimxjs
a j; ap aoq 'apiooq ua 'uaiBiq Sbz sjax doj uajooiS
uap ux uazo.xjBux auoAiaS ap uba uaa 'uaABip .xaa.w ua
uaaq Sbz afuBdrasq ap do ubbiooa sdaaqossiBAxp ubux
-irxxijs u3}sl uap 'apuaqfxqpuoi ooz 'qi iaauuBA\ qaoAoS
jaq Sou fira sbav pxnaai^ "sba\ qaxzaaz uaaiapax josp
uaquo|q axp 'uaSuxz safpaq ua uajaqqaq pua|assiAxjB
sjaiaq ap qx apiooq 'uajazaSjB afqxxq jaq uba isa jax_\[
•uaqajs aj jirx uapusq ap mo uaquoip aj Sou 'ubbSbu
uoq |om SuxiBAia aiaSaoiA ufxm Jin qx sjbooz 'sbav
jsai ap puBq ap fiq ajjaapaS uxajq uaa sjqoajs sbav
SuiuuBmaq ap ub^ -afjqoBu Sxraxnjsuo uaa do apuatqai
qx ua 'uba [oa ia sbav jqou] ap qoop 'uaSa.x uaaS ia
t98
368
oogenblik dacht ik er over, om eens naar het volks
logies te gaan zien, of daar soms ook bekende gezich
ten waren, doch bijtijds bedenkende, dat er misschien
een paar beschonken luï het bezoek minder aangenaam
zouden kunnen maken, verzon ik een onderzoekings
tocht naar het tusschendeks, waar ik beschut en tevens
verborgen zou wezen.
Op het punt echter, daaraan uitvoering te geven,
viel mijn oog op iemand, die, in de bootsmanshut
op eene kist gezeten, bezig was om thee te drinken
uit eene kom, die hij in de eene hand hield, terwijl
hij in de andere eene^ snede wittebrood zwaaide. De
hier bedoelde hut was door een beschot van de rest
van het niatrozenlogies gescheiden en vormde daaraan
een soort van vleugel, aan bakboordszijde van het dek,
terwijl ook aan den overkant eene dergelijke hut uit
gebouwd was. De bootsman en de timmerman hadden
ook aan boord van de Portia eene hut samen gedeeld,
en daarom kon ik nagaan dat hier wel dezelfde schik
king bestaan zou. Ik stapte over naar de deur van dit
verblijf, met het plan, den man, onverschillig wie hij
was, te vragen of hij ook wist, hoe laat wij den
anderen morgen onder zeil zouden gaan, toen ik in
hem een ouden bekende wederzag.
„Wel zoo, Jimmy Shilling!" riep ik uit: „zijt gij
dat? Na zooveel jaren nog in leven, man Gij kent
mij toch zeker ook nog wel?"
Langzaam en vast keek hij mij, over zijn kom heen,
aan, zette deze neer en stond toen op„Mijnheer
Seymour!" riep hij uit. „Wel, dHoe vaart u?"
De man was op de Portia bootsmansmaat geweest,
en vier jaar geleden had hij er wel tien jaar jonger
uitgezien, dan hij nu deed, zoo stiefmoederlijk behandelt
361
vewwawwing is zoo'n schip. Wat is het liiew smewig.
Wat zijn dat allemaal voow kewels daawbuiten?'*
daarmede het volk op liet dek bedoelende, want thans
bevonden wij ons reeds in de salon.
„Tusschendeks-passagiers," zei ik. „Hier is de hut,
die wij samen hebben" hem hierin voorgaande. „Ik
heb al deze zaken op de onderste kooi gevonden en
meende dus, dat deze door u uitgezocht was. Maar,
boven of beneden is voor mij hetzelfde. Gij kunt
kiezen."
Hij keek met zijn glas in den hoek van zijn oog
rond en zeide: „Oh, dd-d-dank u; ik denk, dat die
ondewste het beste voor mij is. Ik ben maaw een
tweuwig zeeman," flauw grimlachende, „en de bene
denste is het gemakkelijkste om in te liggen. Wat
vweemde bedden zijn dat, om op te slapenMaaw
zekew went men bijtijds aan die dingen."
Ik wilde juist de hut verlaten, om vooral aan dek
te zijn bij de aankomst van Florence met hare tante,
toen hij, aan zijn knevel trekkende en met een over
weldigend beleefden glimlach zeide: „Ik vwaag u wel
excuus, doch daar wij dus weiskamewaden zullen
wowden in deze eh deze kamew, zou het mij
aangenaam zijn, uw naam te vewnemen?"
Bijna had ik hem geantwoord, Seymour te heeten
de naam brandde mij al op de lippen, toen ik
mij nog juist bijtijds bedacht en stamelde„John
Egerton Mr. John Egerton. Gij zult het daar op
dien koffer zien staan," en haastig stoof ik nu weg
en de kerk in, opdat hij niet zien zou welk een ge
weld ik mijn geweten had aangedaan, wat ik echter
voelde, alsof mij een brandend ijzer op de wangen
was gezet. Een oogenblik bleef ik staan, haalde den
