s}BB[d ui 'ua sijbiubq a;uBj .mo to^sii-quom oj ftq.iBup
qoiz fiz uaaqos qqquaSoo pqua naog -uaqa.ids apj.mp
fira jara prainjaSido ua fu'A 'qBtnalo .iBBq do uajnuira:
jfiA ajs.iaa op bu spooj fiz prp 'ajqjomoq qi 'uoSuba
9} aqraooajoj^; jooa uuBBp jbbij rao uauuudsaS .ia:jsnz
suaip uo jopBA uajBq joop 'sbm qiijsjBA uoo sxqoajs siar
ozop IJBp 'pUOAOq flZ U30:j 'SBM !}5[OMo8 UaMUOJJUBM
•iBBq fiq fiz^oq 'uodoq apjjnp qi usp 'pcqjaq .warn spool
fira fiz fiz^aq '.iBBj,\r -ufiz uauuoSoq poon stai ozop
jaqaz qi noz usp 'p.iojsaoqaS jajfiMX uajsuitu uap sops
pp uba doojjrs uapaoS nop apuBB§uBB xapjoa qi pujj
•uoq uaraoq JBBq xara :jaoA ualhuui jaara uoo do qi
jooa 'ufiz noz Qui jooa joqqop ojaaq uoo jaq jap no
uaqfiq aj ubb .ibboi sjjoz fira 'uoqqaq noz uopoqjaA 'sbm
pjooq ubb qi pip 'pBq uojoaxoS fiq uoipui 'japBA JBBq
pp 'pBqoS uoqqaq noz paopvm SuiSinpoAO ap JBBq
fiq pp 'uoqqaq puaatnaS noz qi uapoB opjJnp puooz
-J8A pioqStzoMUBB aufira jam aouajojg qi jooa 'uaqqaq
p|opo8 pip uaminjaS uaa joqaz qi noz UBp 'paoiu
uouioq jqoaraj jnnpoAB pp aoq 'uaëSoz a; pn.iooA
suoa mo 'uapjoMaS sbav pSbbiaoS .iooooja fun spy
•muoja oufiz jam uosqasp jauojoq uo 'puop pBAisuBBzaq
pq fiq fi| ubb oip 'uBuunnjs apaoMj ap 'uiapdoq ap
'spooj ap 'uaAajqoS afuBduiBq ap do Sou uaopB uojbm
'suo uapnq 'ua 'uunSaS Sbbjuio jbbu uojbm ua.iapuiq
ap uo auuoq op 'uoi.qpo a\uoja8J\[ -apSiau joau ua
do Sipjs diqos apuonioquBB.iajqoB 'apojS suo joouubm
'sojj azuo joao sjBMp SipiBB spoo.i apjoSuqs jooqdaajs
ap uba uoajsjooqos ap uo 'uap.roMaS jaSooq ua joSubj
uajBM uaoaz oq qaiAjooA suo uapnq ja pM 'uoqjara
a; do mo qojdsaS ui JBBq pui Sijsujo a; sbm qj
■uapuiA oj Sutmmapui
auaoS JBBq fiq uiJBBp uba jb .ibbaoS pq do 'paq p.iaoA
LOf
raaq uba drnqS uoo qi qaq '[opug ui 'sjqoo|s suag"
<<(j porapo poou jaSao.iA raaq jjS jqaq jbbjjj"
•qi appjooMjuB ,,'pra
sjapuB si .iaiq uoj.iaSg jaoq ap pp 'poAV fijj"
•SuizBqjaA uba uado pfiM uaSoo op put 'fiz dou
<i(j qCiz joiq fiS pp 'qoo usp pq f??/ paM jPAi"
<t-uodjoqoS raoq aufiz jbbu 'qoizooz azfuv
aqfposoaJA auoa do 'raaq qi qaq uoao ooz !pq ouaa
uatUBS uoqqaq fiA\" -qi appiooMpiB ,/Jaqaz jooz"
<<(i uopAi pM jaqaz fiS pnz 'si
pjooq ubb oqraooajoj\[ pjBuiSap jaaqufira qoo jbq"
fiz opiaz BUjBBp uo 'aznod uoo jaaM apSjoA jg
<(-uaSaoA oj ooj iubbu uooS fira fiS pooqaq
UBp 'fiq uoiapuB ja ufiz ua 'opuoopjOA si pp ufiz
uaapB fiM sp "qoBf jbbui UBp Soz 'uaraoou aj uoj.ioSg
•jj\[ fira 'pBA jbbmz ooz UBp uapoj aip uio n pq sp"
^apuaiz uaSoo op ui poa.i JBBq 'qi ioz „'nop nu|9y\"
,/qBBtu Sippqos uaSnaj
uaa ubb fira qi pp 'uajaoAoS 05 japuoz 'uaqajdsuBB
uauunq uopaSg jaaqufira sp poou n pz qj qpAoq
piu fira pm oSiuoa pq si fijaSanpoq oiq" SijqoBAinu
-az SiuiaM uas Sou 'fiz opSpAJOA 'pBq pjojsiaq qoiz
fiz ppB^j 'uoraoq oj ufiqosjooA oj rao uojbm jund pq
do uouBJj op josp uo|p.ij oj uauuoSaq uapojSoo aJBq
jfiM jo:j 'oaz op jbbu qaaq fiz uaqap puiq apaoS pq joojq
joiq u qi qi uoppioA aj piu diqos pq uba
opoapoS pp n pooqaq fira .100^" -puajopop uo opuazo|q
fiz dau (((:u8tuaou n qi pora ooq 'q jaaqufira
Spg jaaqufira .foe; jaaqufira 'sooq piu uoq qx"
(<-uaq pSpAaS
n qi pp 'oouojojg 'uapo.i ajopuB auaoS rao ua 'sbm
n jooa opja;i pn pq pprao 'ufiz xpnoz sooq piu fiS
pp 'puoqajaS do |om qooj ja jbbui 'uaiz ax fira 'noz
20F
406
gelooven. Geen woord werd er gezegd ten nadeele van
haren vader of van hare tante, en dat, ofschoon zij
mij toch op eene bedekte wijze deed gevoelen, dat zij,
na mij ontmoet te hebben, thuis een onaangenaam,
zooal niet ongelukkig leven had geleidhet was dan
ook geenszins te verwonderen, dat zij gaarne de ge
legenheid aangreep, om er een tijdlang uit te loopen.
Ik kon duidelijk bemerken hoe, onder het praten, hare
verlegenheid langzamerhand overgingzij sprak nu
meer levendig en keek mij soms met een glans van
genoegen in hare oogen aan, alsof zij het nu toch wel
aardig begon te vinden, dat ik ook aan boord was.
Wel was zij nu ook met hare tante, maar, het gevoel
voor haar, dat die oude dame het met papa volkomen
eens was, en hoofdzakelijk in zijne kaart speelde, gaf
zulk een eigenaardige beteekenis aan hun gezellig sa
menzijn, dat de lieve meid, als zij de kim zoo eens
rondkeek, zich zeker weinig minder eenzaam zou ge
voelen, dan de meest verlatene van de tusschendeks-
passagiers. En daarom geloof ik, dat zij reeds, als ik
niets anders dan een gewoon vriend voor haar was
geweest, blijde had moeten zijn, mij onder het reisge
zelschap aan te treffen, 'en hoeveel te meer dan, u
ik recht meende te hebben, mij als wel iets meer dan
een gewonen vriend te mogen beschouwen. Er beston
den immers reeds liefelijke herinneringen tusschen ons?
En toen eenmaal haar zenuwen en hare verwondering
over mijne tegenwoordigheid tot bedaren waren geko
men, zou zij immers de zee, die wij te gemoet voeren,
niet kunnen aanzien, kon zij niet bedenken, dat dit
pas de eerste uren waren van eene reis van eenige
maanden, zonder overtuigd te worden, dat het veel
meer dan een jongensgril was, die mij tot haar ge-
403
gezienhij mij echter niethij kent mij volstrekt
niet."
In de uiterste verwondering hief zij hare handen
omhoog, en toen haar opeens het dwaze trof van ons
samenzijn in ééne hut of eigenlijk van de geheele
verhouding, waarin wij ons allen bevonden, barstte
zij onwillekeurig in lachen uit. Spoedig daarop werd
zij echter weer ernstig, en wierp af en toe een on-
onrustigen blik op de trapopening, wat mij vragen
deed, of zij soms hare tante op het dek verwachtte.
„Ik denk niet, dat zij boven zal komen," was haar
antwoord. „Zij klaagde over lichte ongesteldheid en
is naar de hut gegaan, om wat te kunnen liggen."
„Hebt gij zelve geen last van deze beweging van
het schip?"
„O, in het minst niet," antwoordde zijen dat bleek
wel uit de gemakkelijkheid, waarmede zij haar beval
lig figuurtje op het slingerende dek wist in evenwicht
te houden. Terwijl ik haar, al pratende, zoo van nabij
opnam, kon ik, nu mijne gejaagdheid over was, iets
zeer zorgelijks in haar opmerken. Ik zou dit zeker
beschouwd hebben als een gevolg van het verdriet,
dat zij haar huis, hare vrienden had moeten verlaten,
ware het niet blijkbaar van te ouden datum, om op
haar afscheidnemen betrekking te hebben. Toen zij
bemerken moest, hoe nauwkeurig ik haar gade sloeg,
haastte ik mij te zeggen s
„Ik vrees, dat men u om mij het leven onaangenaam
gemaakt heeft. Gij hebt lang dat gezonde, gelukkige
uitzicht van vroeger niet meer, Florence; maar God
geve, dat dit nu moge wederkeeren."
Zij gaf hierop geen antwoord; of zij het wel aan
genaam vond, dat ik haar Florence genoemd had, weet
