ooz aip 'inj uapMOAV qqoa.n qpM qaj^ -oop qaiu qaq
qi sp 'ufiz pMaoMaq °ura qi tuaq sinqq qi sp 'uouoip
-ui jaAOMBBp Sejqaq ufim pz qq -ufiz poop Bufiq az
qoq 'uaAMiajs aq apatn jbbui az uba spcjd ui 'uaSuaAvq
uauutiq aq puB[ ubb 'qi sp nappnq uapfq a} ooz
aip 'uaqosuam nio uazaM a} qqoiMaSut do ,ia apuaip
PH" 'HBBpjaA o) raaq 'aqqsoq aqpotu pq pp 'raap
aqqBMZ qsjaqm anaa qpz pm qoop 'iooq ufiz qm uba
aqinooa.ioj\[ appjooMquB (('uapMOM puBpS uoq japMaa
PM pin qi pp 'mBBuaSuBBiio qqaopMaA si qaqq"
yua.maqaS ua.m jbbcI uaa uauuiq
nu UBq pp ua 'si uapoA ap japiio pM ap B.ipooz
'iiaddunqdo jaaM qfippsp pM qpz n .ibbui" jaiSussBd
ufiz uba uatnoqiooA aqfipqaiz pq .loop uaqqojqaS .iBBq
-qflfq 'piUBQ apiaz (<'aqiuooa.ioj\[ jaaqufiui 'si n pui
jaqaq qaiu Sou pq pp 'uaiooq a; firu qfids pjj"
•mBMq map ap ubb jaqqop uap
pm uosdraoqjj uaoq 'uajB|q a; qm qfipSom Bjpooz
'uBjd piu 'df]d uaa qsmf qr a plop 'uaiuouagjBBM puq
papuBB ufim UBp laatu p aqaiz uap uba qi uaip.ioop
'uaAfqq aq JBBp Subj apuapoAaS qsnj uaaf) -uapuiq
a} uaafiq uajaorqipaf ua -qosiA 'naqqopppuBM ufiz ua
'uaj.iofs a} aqmooa.ioj\[ jaaq uap uba .layoq ap 'Sizaq
sjaqsaamjoqjapuo jap uaa JBBp puoA ua 'pq aufitu
jbbu qi SuiS 'sbm uadoopSp qfiqquo pq UBp uaojj
■ufiz uauunq aq
'uaa|p jBBq pra ua 'apjaipS aufiui pui sqqoaqs uaqnuitu
uaiq auaa sueqq ino 'uaAaS uapiM puq pzaq ppjaM
ap ui qi pM sajp aiuBcS qatu qt josp 'SuuapuBiaA
-puiM appBj ap joao uauuiSaq a; qajdsaS uaa piutqq
piu ua 'uaqqaz a; jqoizaS SiqiqosiaAuo uaa 'uapnoq
a} jb UBp joao sqaiu fira jaa]q raoJBBp ua t uaqqo.iq
'afqjBBd apMnqoSSuof pq uba pjooa 'uaSi.iaAO ap
IS
54
alsof iemand, onder het wulf gezeten, bakken vol met
edelgesteenten over het water uitwierp. Een van de
leerlingen kwam achteruit, haalde een vlag uit de kist,
sloeg die aan de toplijn aan, en heesch haar ineenge
rold naar boven, waar zij, losgetrokken, de heldere
kleuren tegen de lucht deed afsteken, tot sein, dat eene
boot bij het schip werd verlangd.
HOOFDSTUK IV.
De heer Moreeombe naar den wal.
Het werd half twaalf vóór men ons sein had opge
merkt, en kort daarop zag men, rechts van het land,
dat zich intusschen verder naar voren had uitgestrekt,
een wit zeiltje op het water te voorschijn komen. De
kust, die wij zagen, was het gedeelte van het Eiland
Wight, dat tusschen Dunose en St. Katharina'spunt
ligt.
Al dien tijd was Florence omlaag gebleven, maar
juist op een oogenblik, dat ik den blik had afgewend
van den Cowes-loodskotter, die sterk overliggende op
ons aanhield, alsof zijn zeil de loefvlerk van eene zee
meeuw was, die met een storm in den wind opschoot,
ontwaarde ik achter mij Florence en hare tante. Zij
stonden dichtbij den bezaansmast, en juffrouw Da-
maris hield zich vast aan een van de koperen nagels,,
die daar rondom zijn aangebracht. Werkelijk deed die
uooMaS paq si pp 'jbbj\[ -uaraouiaA qaq qipiu aufmi uba
qi jbbu 'qsaaMaS qaiz paq si" 'uajaaqjaA paap jarajBiu ui
suaado '°bz pop aAinBjqpoBz ap uoSaq pq qi spooz
'atuep aSuof jazap pBja§ pq pM 'poiJaS aouajopq do
qqq uap pra 'fiz apiaz <('uajaaq ap uba uaa 'bf"
,/pnqaS uaqqaq uapjooMpBJBA aq
pjBq p Sou pq sjaigBssud ap uba opqua pp 'uaraaujaA
8} fira qfids pq qoop" opuaqa.ids qsipaq 'ubb§ aq
qj8A\ aq qfipSora qfipiaa ooz uio 'SuqaAaq ufira uba
uaSoo ap ui Suiubuiubb apoez ap joop 'qt pz (i'paaM
-a§ ^fiqpo pq ubb pin qi uaq uaS.ioin uajapig"
•uaqajds a^ pn raaq 'sbm puaS uaa JBBq jooa
pq josp 'apuapuojjB ooz uibbu ufira 'sijboibq; °ao.u
uopiaSg; jaaqufira 'paaMaS qaizaaz qoo IjS 1ÜZ"
piaqjBBMuo do sjararai apsnjaq p.iooq ubb uljz
apaqaS uf]"f\f (j uoSSaz s.iapuB qi paora pM jbbj\[ "uap
-noquaSa^ opjiM fira fiq piaqSiuuizpqqnp uba maaMZ
uaqp apouiJBBp fiz josp 'ubb suaa lira qaaq oouojop
(I"uaiz a) ifoup/fg uba iBBq aSipoBjd op ino uaop aj
jbjooa fira pq si [b.\aS pp ui ua 'uaSaouaS ufira jooa
jbba qi" -a}§ooq ap pn suizsSiuaa qi appjoo.wpB <('ap
-b.ipny jbbu pp§ pq uba oqiA\ .iap rao pin b§ qq"
•uaraoq
3} qqoajaq paoS jaaq sp JBBp 'Suip[0B.\\.i3A ap pui
apsiai aipjpny -ibbu apuira uaq qi ooz 'uajaaq aq
Sn.iaq [bm nap jbbu jbbiu 'pooquBB piaquaSapS ap Sou
jooa JBBp qoiz nu 'paap jaqaq qi qup 'appAv uaAoSuBB
fiz josp 'piiB[ apufizfiqBU qaq do qqq uap fiz Saoqs
uaoq uq ,/uapq aq paA qaiu ja si uajsaq jooa qoop
'qmjooA ja uaraoq sjaMnoqpuB] ua uaSipunqSinqqja^
■uajaaq jooa snBqqjy 'uauaipjaA aq ppS rao puepS
-uq ui sp 'JBep qfippoui uaAO SipjooMuaSaq si qajj
"uaqqoBM aq Suqpqsjnapq paA liS qqaq UBp 'uf]z qqoom
se
55
ontdekking mij eenigszins ontstellen, maar toch bleef
mij tegenwoordigheid van geest genoeg over om voor
een deel haar toilet op te merken. Zij droeg o.a. een
klein bruinstrooien hoedje, waarover zij de kap vaD een
langen, zwaren mantel had uitgehaald. Met haar scherp,
smal gezicht uit die spelonkachtige hoofdbedekking
glurende, had zij veel van een mager priester, die door
aanhoudend nachtwaken en de kastijdingen des
vleesches ziek geworden was. De zeeziekte, waaraan
ook zij den tol had moeten betalen, had haar niet
mooier gemaakt, en haar scherpe, groenachtige oogen
keken levendig in het rond, nu over de zee, dan over
het schip en de passagiers. Toen Florence mijn blik
ontmoette, krulde een heel flauw lachje haren mond,
en met een zekere nieuwsgierigheid keek zij naar de
seinvlag op, alsof zij daarvan wel gedeeltelijk de be
doeling begreep, doch wel nader ingelicht zou willen
worden. Een oogenblik wist ik niet goed wat ik doen
zou haar aanspreken of voorloopig nog eerst uit haar
vaarwater weg blijven; want, om u de waarheid te
zeggen, was ik door de oude vrouw zoodanig van stuur
gebracht, dat ik mijn oog niet van haar kon afhouden.
Dit opmerkende, gaf deze mij een soort van nijdigen
blik terug, die mij, om zoo te zeggen, tot handelen
aanspoorde. Met mijne hand aan den hoed stapte ik
nu op haar toe, zeide toen, zoo beleefd mogelijk, dat
ik met leedwezen van hare nicht had vernomen, dat
zij onwel was geweest, en bood daarop aan, eene stoel
voor haar te halen.
„Neen, dank u zeer," antwoordde zij, met iets van
de deftigheid van den ouden Hawke, doch tevens ook
iets vinnigs in hare manier, terwijl zij een vluchtigen
blik vol verbazing over Florence liet gaan, alsof het haar
