ap do doojdo uaa jam q(jja§ jsbbij puojs japj raap
-noqaSjsBA pt!i[ raiB agp fiq jaiu ibcij 'ufiz gj uggqos
pjfijsiaA qirqos ugp uba aAjaz aip 'ajuBj aiBq ugipui
uoqqgq noz pjapfiAiioA joaa qoo qoiz aouaiojj ua 'ua.tooq
ai ubb jam jaq mo 'naqqanjA uajajqoc jbbu .xapiaA
jajqoop ajBq ua juBjf) 'uosqoBp 'uaujjQ sauiBp ap
JBp 'ooz jaaM [jq apjajsBj ua ajqaojA uup ua 'fiq ap
-Avnaajqosn.fq -qn uizuo tajiojje uaqassnjui fiq Saojs 'ufiz
jsaom jbaa ap ui j3aa [ua pjooq ufiz 'dBqosuaquojp
aufiz uaqnq spaa.i 'iBtip ua daaijBA uap jbbu jap
-J3A aqraooaiojq srajsaamjoq ap uapAAnp uaqossnjuj
•fiq afqouj uaa jam ja fiq apfiaoA i(jqoo qfq
uaquoip uaa jom Sou ua 'ratqera 'qfij uaa sjb qn ja
?aiz fiq '[a^ (jsi maq jooa pftq safdauq q>q jBp 'jam
n jpuiA" sbaa JBBq uba puaijA aiapuozfiq uaa jsmf
aqraooaiojq jaaq ap jap 'appaomjaA jam ua puojs
PPfifll®11 8P u! 9!P 'uBminnjs ajsiaa ap apiaz ,,'njq"
,<dJB pjooq uba yfipyjacn fiq ;bbq uapjOAvaS 6iuuizi[uvj,%
'fiq si" 'uadaojqn 'daajS mjB uap fiq jqoiu ajuq fiz
jfjAAiaj 'sijBraB(j ajuBj qi apjooq ^'aouaiojj 'jbbj^j"
•apfiz do .taddiqosspooj
uap uba majs aqosaaq ap quojq t<(i uajqoBAA uajBj Sou
Jaiq suo duqosjaaq jBp jaom Subj aoq 'ubb raoyj"
•qiuuuSaS uaSioqjaA qjj[BA\q Siuaa JBBp ua jaiq
uam apjooq 'uap.ioAA uoq jqoBAAjaA ranjooap jaara qoo;
'Sniraaujaap auaaS jbooz 'jbbm 'qniajqoB suo fiq qoQ
•uaqoBj aj maq mo jam qoiz uaSazjuo ua 'uba afjaid
uaa ja uajqBBtn sjjaz siai§BssBdsqapuaqossn:j ua uazoij
-Bra ap ua 'Sup ap sjb JBBjq juooq ubb uaajapai jooa
'apiaaqiaA ubiu ap uijbbm 'puBjsaoj ap sbaa suaqj,
^•uapuoqaS jqaq
pjooq ubb 'sbaa apuaAAiais qi jfiAAAiaj 'fira af jBprao
'uaSBjquBB af jbz qi do jbbui jaj uiaqdsq 'inofuog;
99
'jbbS pjooq uba spooj ap jaauuBA\ 'sqBJjs ia jnp 'uaq
-Bra aj raBBzqjarado u ufiz fuA ooz qi °bj\[" si.ibiubq
ojubj mi q; opiaz raojBBQ -sbaa pSipuiaaS aqraooajoj^
uba siai ap jbbaa ua 'uapaj aqjaM uio 'uapnoqjuo
Suijaapapara ap qfijaSorauo qooj 'apraaaAVz aqfqaqodsaq
jaq jbbu }ba\ jb uba ijund ;aq do jBzaq jaoAaS ufq
u(ooz aip 'moo ufira qi uoq uaipuaAog raaqBraapaui
uoz spj ap fiq pp 'qi sjb puq uajaMaS uba qnjooA
SiuiaAi U3A3 ja SuijaAaij ufira pp ua 'uaraoqaS sbaa
pjooq ubb pjdraoq uaa uba aSjOAaS ua^ aqraooajopq
qap 'sbaa uaqajqaS fim aoq uapjara qooj jbbij poora qj
•uaAfuqos aj afjjajjaj uaa oio daajSuBB piu 'SuiS jbaa
uap jbbu spooj azuo ;Bp 'piaquaSajaS ap qi ooz 'ajqBBZ
-J3A jqoijd ufira 'aiqdog jaAouaSoq sjb 'aonajojq uba
ajqoizdo uaj joaaooz 'qi qsp 'ui fira jaiA suaa u£
•uadooj jaiAjj jo pojs jbao
jaraoz uap uba afjjBq jaq ui azap sjb 'uauuidsjajBAA uba
joods jaq ubb uapap uaquap aip 'uadajjs apuaSB_fjJOOA
pus uapjapuoq pra piaqpBjSjaSaids aip apjadraij ua
'jaau uajiaz ap qn qpoi ap qBjAjaqiAA aSijqoBaijo pq
-J3AO Saojs 'draoj uap uba ajA\nj ap ui 'fij ap japuo
qBj^ -uaqBdsdo apjooq piooqjaoj pq uaSaj pinjo§
puajaqqojs uba qioos uaa pui jsjbaa pq uara jfiA\ja;
'qnpaS ijjbba ufiz ui qooj uu jaqjoa pjaA\ 'uaSSaj
-J8A0 pajq uaqaz aSoquajoj ufiz japuo pp 'diqos pjj
•aqjBBra apuia uaa <('pp uaSSajag" :uba daojaS iaq
ubejbbaa 'jaddBipSpoA ua uaSuizdo japuo 'cjBBqaSmo
sbbj apojS ap ua piooSaSsoj uassBjq apojS ap uapjaM
'uadooj uajajqoB jbbu pjBq uazojpra aSiuaa ja uaiu
-BAAq 'uaAaS jaAaq uaa afusdraBq ap uba uara apjooq
'uapuaz noz aqraoaajojq -jj\[ jbbu dnqospooq auaa
piu unp jb fiz jo 'uaSSajiaAO aj uaaqos aAjazqoiz fiq Sou
SUBIUBQ ajUBj jfiAAjaj pint 'uq raaAinqospooA Sbz qnras
09
64
bij wijze van algemeenen groet aan de verzamelde
passagiers, zijn muts af, wenschte ons daarbij een
voorspoedige reis en liet zich in den kotter zakken.
Ik naderde tante Damaris tot op een paar passen.
De tweede stuurman, die op het dek stond, gaf de
noodige bevelen, omtrent het overreiken van Morecom-
be's bagage, waarna zijn hoedendoos, degenstok, para-
pluie en regenjas op den kotter in ontvangst werden
genomen. Even daarna kwam Morecombe van onder
de kampanje te voorschijn, ondersteund door Hay
en een paar onderhofmeesters. Thans eerst viel duch
tig in het oog, hoe de zeeziekte hem aangepakt had.
Het felle zonlicht op het halfdek deed hem eerst ten
volle uitkomen. Hij wendde zijn dronken, doodsbleeke
gezicht naar de menschen, die van boven op hem
neerzagen, waarop Florence verschrikt een pas achter
uit stoof.
„Wel Heere," riep tante Damaris met een gejaagde,
krijschende stem, „dat is mijnheer MorecombeWaar
gaat hij heen? Wat overkomt hem?" en daarbij ver
toonde zich haar geheele profiel, met bruinen hoed
en al, buiten de kap, die zij over het hoofd droeg,
waartoe zij haren hals uitrekte, en bovendien van
verbazing hare handen voor zich uitstak en den mond
geopend hield.
„O, hoe vaart u, miss Hawke?" riep de onverlaat
naar boven, terwijl hij de hofmeesters drong, staande
te blijven, en een zijner armen met geweld vrijmaakte,
ten einde zijn hoed af te kunnen nemen. „Ik ga
er van door. Het wolt mij hier te veel. Half dood
gemaakt door uwen waad te volgen. Uwe compli
menten doen aan Phonso? Zal hem zeggen, dat ik
niets meer van die wotte zeilschepen hebben moet.
61
eene uitmuntende gelegenheid is om nog brieven voor
uwe vrienden of betrekkingen aan land mede te geven."
Zij keerde zich dadelijk naar Florence, zeggende,
„Ik heb pas nog te Gravesend geschreven; er zou
niets meer bij te voegen zijn. Wilt gij soms ook nog
een paar regeltjes wegzenden?" Ik ving, juist terwijl
ik wegging, Florence's beslissend er. tegen tante niet
zeer minzaam „Neen," op, bij mijzelven denkende:
„Niets meer bij te voegen, wat, oude juffrouw? Dat
zult gij straks eens gewaarworden
Toen ik de hut binnenkwam, vond ik Morecombe
aldaar geheel gekleed in een luiaai'dstoel zittende.
Reeds buiten den ingang van de kerk, onder het
overstek van de kampanje, had ik zijne bagage zien
staan, gereed om van boord afgegeven te worden. De
ongelukkige zag er nog zoo ziek uit, zoo bleek, zoo
afgevallen, aan een doode gelijk, dat ik mij niet ont
houden kon, een innig medelijden met hem te gevoe
len. Misschien lag het wel eenigszins in den mensche-
lijken aard, dat mijne deelneming thans zooveel grooter
was dan anders het geval geweest zou zijn; want, nu
ik in alle opzichten zoo over hem gezegevierd had,
kon ik mij wel wat edelmoedigheid veroorloven. Ter
wijl ik mijn koffer ontsloot, om mijne schrijfcassette
te voorschijn te halen, zei ik op minzamen toon„Thans
zal uw lijden spoedig gedaan zijn, mijnheer More
combe over een kwartier hebben wij den loodskotter
langszijde."
„Wat zegt u?" mompelde hij met een dikke tong
terwijl er een stompzinnige glimlach over zijne tronie
kwam. Een sterke lucht van cognac, die in de hut
hing, trok bij zijne vreemde wijze van doen zoozeer
mijne aandacht, dat ik eens meer oplettend nog naar
