„iPiatq n uba
]99ASjaiz ooz qi qap 'aauajojg 'p[aq.iaA qaiu 11 qi qap["
•qi ap.iaqsinp <((iuaSBiA Sou qsp firn gS qunq aojj"
•ubbjs uaop 9} [oq do qjBquauuBin
U99 ï|ba qfijaqqnniaS ooz pfiqjB safsiara aqsaam op qaq
apaiiuBBtó 'uoqqqq apuaSnapuo aip uba U99 qam ubb
fuu fiz qaaq jaiq ug <((j uaqaids aq fim qam 8iqsu.ia
SlIOO f|S tSuBJ.tOA J9A0.TBB^ \iapUIUI SI qBp .TBBIU qiU
l'iz don (('jazfitó |99A qaiu Sou qi uoq apam.iBBQ"
(I'U9tuoqjooA aq pinq ap uba SuiSipuqosaq rao
')SuBq p.iooq qaq sSubj uaiu jcp sqar* 'q,i laz „'jaAV"
•apuaqaidsqin
aqiaom aqsuiiu gp japuoz uibbu ufiui simqq 'aouaiopq
SaoiA (l(j s; qnoqqfi.itó U99 }BA\ 'qoBf '58.100 lira jaq.iay"
(/qoo 9z qaiz UBp 'qqliq aip S|B ug 'uaqfiq qoo subui
-Bg ssun [bz 'qqfiqqin quBq uazap uaug.Q AAno.iAara
s[ v qfqaSouiuo qajdsaS ëiqsuja U99 'ua.iapjOAaq 95
qnoqjjj.itó uaa 505 apftz a.iapuB ap ubb uiaqidBq uap uba
Sooqapa uap .loop 'aquaq 9A\u qqBBiu uaaqy 'uaqa.uls
-oq 35 u [ara uaqsz iaqfij§UB[aq [ooa qaq qj 'UBBpaS
-jBsnp ',ia59q jaató nu ua 'p[BBqaS qinia si puiq qag
•U95Stu ua[B[ japia.v diatójapuo qip 'uibbu Sjamajj s( ui
'nu suo 5BB[ jbbui 'aouajojg 'qfjjaSom 5sgq si 5bq"
^■uappai 95 puBUiai '5105 iootu uaa qoo5 si qag
•qqaq UBBpaS f|S uaaS59q do ujjz qos50J5 5S001U IjS
'uaSSaz [9M 11 qi |iaa q-ep 'aiuido aufiui uio qaiu jo ijaoS
S59I |B UU flS JO" '9pU9qOB[UII[S l'lZ 9pS[OA.I0A ,,'JBBJ\["
<lCjJ99S S59IU UapOAaS
Mn iuo qi 5Bp '59111 Sou uup fiS qsitó" oiuo.ii ajaqaz
9U99 59CU qi apiaz <('Suij9A9i[ uftui 'ufiz jbbaa |Bz qBg"
t(-qoBp 'quap Su.ipoS tón ,I9A0 jató qi aoq 'ufiz 95 Siqiqos
-J9AU0 fiJA n qufiqas qag" 005 fuu aoua.io]g apSaoA
'aptóiiBpioA 5Btó qajdsaS 50q U905 'qlqopuia jbbj\[
Q81
■qsaora uaSjoA 5qoBpusB 5am qfijinnqBii qi aip 'uassiuap
-aiqosaS uapq 95 510 .19 raaq 'Suijaopaq apoA.iaa ap
50UI 'uaSuuds 35 pjooq ufiz do qqoaj 5BBp.ioq [aaq '5qBB.t
-aS sbav jaqstó 95 fiq uubbaa 'inq uaa fiq uazap .ioop
'puq uaqatóaS ufiz do .laAfuqos-qquiifpB uaa uba poop
ap azfiAuaSiqqnpSuo aip 'qqiuig jaqsBUi-quaqsissB uap
uba ua 'pooqaq puq uaquup.taA jooa 'uaqBAaS sbaa
(loa.qBA uap 510 puB5sao5 uaquoqosaq ui ajp 'jotutj
-bui uaa .loop.iBBp ua uaSuoidsaS sbaa pjooq.iaAO 'jaaA\
-ui.iojs SiAaq japuo 'aip 'sauop 5UBua5iii[ ua.iaqaz uaa
uba do uojBijjaA oSip.tBBA\q.iarn aSiuaa apjBBq uosqoBf
[auojoq ua uaiooS 05 005 ui.iaqosuaSa.i uado uaa raaq
.loop puq pajaS Sui[aqua.ip uaa aip 'sbaa ubui uap uba
jaau uaa aip 'puButai [siaa .laqonj, uosduroipp ,iaaq ap
ipsquapuoAaS poop ufiz jfajfig ap ui sufiq suaa 5Bp
'a^jaoaq auiajq jBBq uba [BBqjaA uaa paap uaug o
tóno.iAapj •ua5B[aSso| ql'qapBp ooz 5aiu Sou d.tató.iapuo
aiooui 5aq p.iató ,ioop.iBBp qoog spo/fop op uba 5nq
ap do '.iBBqaS S[5jup suizsSiuaa 5am '.laioijjoaaz uap
saató [aiuBQ ua 'pBBtóq 95 qaq uaSo.iq satUBp ag
^■uaSajqaS
uaqqaq uapnoz uaiz 05 aoj(op ss;ui auiajq 'aui.iB ap uba
sqai .taaui 510011 Ciaa qptóqaq .lapuoz ua 'ufiz qaoui
UBUiaaz 'suaizui sufiiu 'uaui .iooa.ihbaa 'snp [appnu
-d|nq uag; -puoAaq Suiqqou opjpzap ui qsinf qoiz aip
'qjotó uaa uba uaqBtu 05 qinjqaS joop uapnoqquo uauunq
loom ooz uaapB n qqaq Suijiad aig 'sbaa uaquiz qaq
ubb spaaj uooq ua puq p[aqiBdsaS ua.iOA aq uoao Sou
puiq qaq ibbaa 'uauiuiatóz aq qaqd ap ibbu qsmf uio
'piaqSjpuBq atón s[B jaazooz [jtu jojq sqaiu '[ató" qjooA
fiq SuiS ooz jaaqufiui'uiojbbaa uaSSaz n qi p^V"
•ufiz aq
UBUiaaz uaa qoo 'noz uaquap.iaA uba jaqaz nu fitu ja
f81
188
bleef daarom maar aan het vooreinde van de kampanje,
zooals altijd in mijne eenzaamheid, aan het plannen
maken, benieuwd of ik nog het geluk hebben zou.
die lieve engel daar tot mijne vrouw te krijgen, en
mij afvragende op welke wijze, in dat geval, ons hu
welijk tol stand zou komen.
Toevallig liet ik mij na het tweede gebel voor het
diner wat ophouden, zoodat reeds, toen ik de kerk
binnenkwam, iedereen, met uitzondering van mevrouw
Joyce en haar dochtertje, gezeten was. Toen ik langs
hem heenging, stond de heer Joyce op, alsof ik een
vorstelijk persoon was, en drukte mij opnieuw de hand.
Hierdoor alleen zou ik nu juist nog niet zoo in de war
geraakt zijn, doch daar dit onmiddellijk volgde op de
ontdekking, dat tante üamaris de plaats had inge
nomen van Florence, en deze nu aan Daniels rechter
hand zat, liep ik er rechtdoor in den wind op, kleur
de, stotterde, vroeg op een dwaze manier naar het
kind, en stapte daarop verder door, tot ik aan het
bakboords uiteinde van de dwarsscheepsche tafel ge
komen was.
Nu was er naast Florence nog wel eene plaats open,
die ik zou hebben kunnen innemen, maar behalve
dat een zoo in het oogvallend vastmeeren naast mijn
lieveling de algemeene aandacht moest trekken, zou
het ook eene daad van verregaande lompheid geweest
zijn, tante Damaris' aanbod van haar gezelschap op
die wijze af te slaan. Na mij dus slechts een oogen-
blik tijd gegund te hebben om op mijn verhaal te
komen, wat Thompson mij door een grijnslach nog
moeilijk maakte, terwijl Florence een Madonnablik
op den koekkoek boven haar sloeg, nam ik mijne
gewone plaats weder in en het bord soep, dat de hof-
131
ook mochten geweest zijn, die van de moeder maakten
nog veel meer indruk op mijn hart. En achter mij
hoorde ik snikken, naar ik later vernam, door mevrouw
Marmaduke Mortimer, terwijl ook de oogen van mijne
Florence vol tranen waren geschoten en tante Damaris
het hoofd voorover gebogen hield.
„Zelf vindt hij niets bijzonders in zijne daad," zeide
de oude dame, toen mevrouw Joyce eenigszins tot
bedaren was gekomen. „Wij waren aau het praten
vóór hij te water sprong, en hij had nauwelijks andere
kleêren aangetrokken of hij kwam hier terug en zette
het gesprek voort, alsof het redden van liet kind ge
lijk stond metmet het vangen eener vlieg,
bijvoorbeeld."
„Hoe het zij, mevrouw Joyce," zei ik, „ik ben
God dankbaar voor het voorrecht, u eene groote smart
bespaard te hebben. Zeg mij nu eens, hoe de kleine
meid het maakt."
„O, veel, heel veel beter dan wij eerst hadden
durven hopen. Ik geloof niet, dat wij gevolgen van den
schrik te vreezen zullen hebben, daarvoor is zij nog
wel te jong. Zij verlangt u te zien en heeft mij ge
zegd, u voor haar te kussen. Komt u niet eens beneden
naar haar kijken?"
„Heel graag," antwoordde ik, haar volgende naai
de hut, waar zich de meid en de drie jongsten bevon
den. Daar trof ik ook den vader met Dr. Griffith aan.
De kleine meid lag onder een wollen deken in de
bovenste kooi beneden de patrijspoort en hare sierlijke
lokken hingen over het kussen neer.
Kameraads, hebt gij ooit een van allen het leven
van een medemensch gered Zoo ja, dan weet gij ook
wat het is: den geredde voor u te zien, in zijn geluk-
l'weede Blad van Haarleniscli Advertentieblad.
