usqsssny 'sip 'us[noqpuoi usSoqsS yqoq 'sSubj ap uba
spuiaym [sq jbbu jeepuBA usra qssyj -uspnoqsifysBA
sbaa jsids suunp uos ubb sip 'qjoA\ uoppSdo uss sp
'yin [iszfqusAoqjooA ysq uiBAAq 'jsSbI us JSAinjq usa
-oq us .isyqoy *pusqssys8 puBqjsysssui suss your sp
'Suiiutaojq sqfrjjsis ui uspuoys 'usjbaa uoz sp 1135
-tnq >[oo 'pAiuoqossq jsiq uba 'sip 'us[isz§Bysusqossny
sq 'uibaajj usiz 35 usqfqysoA usqqojjsS yqooq suss
ui sp us sbbj S[jbaaz sp usqsssny [Bp 'usquysjB AvnB[q
spsqos ysq usSsy qooy us 'usAS[q Ainpcqos sp ui
jspuo uba szsp [Bp '99z qoop 'usqsz jap ymrq usqoq
usp do usjBjys syyiM sjBq djsiAA us 'ui yuBqfq usp
ubb ussqos uoz 00 -qsajsS qsoppsz uba pjsAqssyq
USS [SAA 'usSsOpBU JBBqjS SsfqjOAAyBBSSBd sp JSAOJBBAA
'yqonj OAAntqq sp yapooz 'ufiqosiooA 35 sbbj asp usqqou
sp usuiBAiq usymqiBBp us 'jspunqjs usAoq Suijjsq
suss ui uspuoys usjisz syyszoSyunq 's8ooq sp f turnips
uba qjOAxduiBp spusAinysSsAA us spusyyadsdo uss loop
'jsyuAA 0} usysnjfiq sp 50m 'Sooja diqos qoyy -usqsysym
usiz 35 usqsz sjspuB sp usyinq jiszsimq ysq sjjoz 'isiq
uba 'mo ysu.iqsS SaouaS djsqos sbbj sp usjbaa qooy us
'praiujsS jsstu 511AV Sou usju ssMy sysyBBj sp ui sbaa
pUI,V\yGBSSBcl sq j SpUOO[ [SAA >|Bq usp jbbu sisj Sp [Bp
'yqoizaS ëiyqoBid uss sbav ysq 'pjooAv ul'itu do 'ug
•usAoq
jbbu usoy sssaa us 'yooqosjiszSByssSusysjooA usp uba
USpU05S flJA ClA\ JBBAA 'fl[ UBB SuiJSSJ sp [jq JBBI[
qi yqoBiq nu us ((!si usiz sy js [baa usuooy ss[jb u
[Bz qi 'spsui suss jBBm moq 'qoog" -qi isz (('usa
-sojdsq usycj ysiu jsasi[ qoo u 5aq uoz qi 'usssj"
■ynoqpuoi spussuup jssu us do pjiaa ysq do
usjbaa yqoiiaS usSgo sjbi[ [fiAUsy 'sysjsq sufitu dsij
<(jusraoq sj ussqjBBp 'usiz siiBq yioou uoz qi 'q"
911
178
trilde, alsof die ijzeren leuning een aal in beweging
was. Als er iemand een deknaald aanraakte, zoo bui
ten al in de zon, dan bracht hij het pek daaruit aan
zijne vingertoppen mede. Over het schip hing een
blauwachtige nevel, zooals van een mestvaalt damp
opstijgt. De matrozen kleedden zich zoo luchtig mo
gelijk, en deden hun werk in het zweet van het aan
schijn hunner vuurroode gezichten. Aanhoudend hoorde
men het neersmijten van brassen, het rondhalen van
de raas, wanneer de stuurman van de wacht een voch-
tigen vinger boven zich de lucht in gestoken, en op
die wijze zich verbeeld had, een zuchtje te gevoelen,
of indien hij maar de minste beweging in den top-
waker bespeurde. Dit wanhopig gescharrel veroor
zaakte dikwijls eene kwalijk bedwongen ontevredenheid
aan dek, want de matrozen hebben een diepen afkeer
van dit, huns inziens, tot niets dienend gebras. Zoo'n
krachtsverspilling! waartoe hen in het zweet te wer
ken, als de zon aan alle kanten op het water scheen,
alsof dit een blad gepolijst zilver was, en de zwakke
deining mijlen ver geen streepje, geen rimpeltje ver
toonde? Was het niet maar beter, klein zeil te maken
en de marszeils tegen elkander in te brassen, in af
wachting, dat het den wind behagen mocht te ko
men?
Doch, met dat al, hielp toch maar die wacht aan
wacht volgehouden waakzaamheid ons, hoe weinig
ook, weer iets verder vooruit. Was het weer middag-
geworden, het bleek, dat wij acht, soms tien mijlen
in het etmaal voortgesukkeld waren, doch hoe- dat
mocht de hemel wetenwant, al wat zoo 's morgens
door den koksmaat overboord was geworpen, ook een
ledige flesch, was ons trouw bijgebleven, en nu eens
„'ufiz noz uspuiA S5 8n.iS5 usguiqsyjSAyqsBj.j sqssiqB.ry
sp UI iiss[|B UBAJBBp spB&tspsaa sp [Bp 'p§[OA.IS[qOB
P[oa\o8 pusjspuop 53111 diqss syoojS qip joop 'usy
-sius8 [qon| sp joop dopS uspusqqs.wdo qfqjssq uss
q|nz jBBp f18 [pnoz UBp 'usqBiu uoq sfqxz uss uba
-jBBp n qi us usppuq p.iooq ubb ppBzfu-ssuiBp uss
jBBui fiAV sp" spuszfiAA ynoq§BBf ysq uba qou usp do
'qi isz <('ynoqpuoi qsspuig do nu si 'yjssq diqos 50q
do yqoizsS sysiootu ysq usui .tbbaa uba 's)BB|d sq"
■suo do [qou uss§ .isp.isA Ijz us8oo[s
'usdjsiAAsoy 'yqoBjqsSSssMsy quqny uunjd sqosqy uss
joop '8uiqqipjSA§uB.u sqjjjsqqsquo sp jsao suo (issC[
-UBp" sp sip 'qqq usqospsys uss sA[Bqsq qoop 'q.isaa
[sq ubb ubui .iBBd uss qoo sbaa j[sz qaq usp dg
'usp.iOAA 85 [ÓbbSoSubb sinq-s5 ssz ufiz ui
'5us5siuusq uss u; S.tSAAp sqssssiuqo uss s[B jo 'tooq
uss ui pjBBq uss [sui aauoja uss s[busas 'roo uibbusS
-ubb sa]Bqsq ss|[b -q -a q [sq fiq qpuiA ooz '[pnoquu
do pisqSiysoAsS s.isqsz sjjsz js [Bp 'uszsaa qfqsqss
-usui uss qoo qooy si sooj[bui uss 'usuf[qosso[ sSotn
qoo usSiiumos [ip qfiysjoojsSuo soq '[ubaa rxsqqo.i[
-8n.io[ suo fia\ dojBBAA 'nfiqosjooA s[ joqojjn.iq uspoor
uapcuBqsnuo uss [Sm [BsysS qosjoofj qfqspusiJA sAysq
-sqssgB uss js lubaaq 'usppBq pisqus§s]s° qsozjsp
-uo .isSunsqAAUBu 505 1'iaa .199a 80^ -pjsAA ususqos
-sq usAoq uba [qoq ]bb.i[s uss joop sip 'ysiqsuBmssz
OIIOOJ.S USS UBp [sta USpiSqOSJSpUO 95 SJSpUB s[S1U jbbaa
'joq jsquop uss ut uspsusq jbbu usqsq fi^ 'Ciq
js[qoip [baa .iBBq qi sppisjsS uss[sm us r ,'usuioq
usuunq s[ uszoj[biu sp uba jsmBq[tz us -dBBjs sp
ut tuo usjnsp sp uba uss sfqinjjooA [sq 'qiny usg"
•p[Siq[SBA firn UBB §TAS[S SJSp
-UB sp [SlU qoiz US 'SSSAA pUBq SUSS sp [SUI flZ |flA\.IS[
ÏLI
171
grooter soort, dat tegen de verschansing speelde. On
der het voorbijgaan werd Florence nauwkeurig opge
nomen en bekeken, en, van de veer op haren hoed
tot hare laarsjes toe, oplettend met de oogen gevolgd
door hare eigene sekse onder dat arme volkje, terwijl
zij, veel meer wat hare persoon betrof, voor de mannen
eene bewonderenswaardige verschijning bleek te zijn,
die zij elkaar aanwezen en, onder een goedkeurend
gemompel, nastaarden. Bij de kombuis gekomen, bleef
ik een oogenblik staan om haar de scheepskeuken te
laten zien; de bootsman was daar juist in geloopen
om zijne sterk doorgerookte pijp eens op te steken,
haastig een paar trekjes te doen, en onderwijl een
praatje te maken met den kok en den bakker, die,
met de bloote armen over de borst gekruist, tegen
een soort keukentafel aan leunden.
„Hoe gaat het er mede, Shilling?" vroeg ik.Kok,
neem mij niet kwalijk, dat ik u even kom lastig
vallen. Ik wilde deze dame eens laten zien, waar al
de mooie schotels, die wij achteruit krijgen, klaar
gemaakt worden."
De bootsman stopte gauw het pijpje in zijne mouw
weg en bracht, met een eerbiedigen zwaai, zijn duim
naar zijn molbonten muts. „Komt u zoo eens vooruit
een kijkje nemen, mijnheer Seymour?" vroeg hij.
Opeens echter bemerkte hij zijne vergissing, zette,
ter wille van Florence, een bedrukt gezicht, waarbij
hij zijne wangen scheen in te slikken en vervolgde
toen„Hegerton, bedoel ik, mijnheer. Wel, nu nog
mooier, waar dwaalt mijn oude geheugen naar toe?
hoe kan ik toch zoo averechts wezen: Hegerton is
het immers."
„Wel, Shilling, wij zijn op weg om, van den bak
