o 'quBjd a.iapaijos[B 'ua.iBM uajooq 0; qfiqapmp diqos
0puoqj3A\ qaq uba uopirqaS iapraj|B joopjBBp jfiMiaq
'qap qoq do suoSoS qoq qijquogoo uaa jooa apmoqsjaA
'uias apjoba\joAuo *jBp uba uajooq ua uaiz qaq do -ÜaM
puiM uap jooa satqajjaqs oa\mqq ui 'uaawpjaA [jq jooa
uaqnuira jBBd uaa 'uaoq appaz ua 'aqrainj ojjba\z ap
ui 'aqSooq aqooiS auaa do 'qBjq 'uaaq pjotq ap joop
SiqqoBjq qooqas {BBjjsjnnA apuassis oq 'ëaaqsdo sbbj
aqsB.iqaSui jBBqja uaSa; ap uaqossnq aip 'uaqoqsquo |fid
-juua uaa pjaA\ '2rq piBBjpaSfrq diqos ;aq Bjpoog
•uaSajqaS puq puuq
-uaAoq ap jaa.w 'qsnjuo ua Su;jjba\joa apuajBqquqos
aqs.iaa ap bu 'aip 'ap.io ua qqanq uba qsaaS uap uba
pao[AUi uapuapa}S}snjaS qfqjapuoM uap 'azfiM uaAfiiqos
-aq a} qaiu auaa do 'uam apjaoAaS qsjaa nu ua 'pjaovaSqm
pjBBpaq ua pjaSajaS pjajA qjaAi aqsqfijaqnzpoou qaq 'uap
-noqafido pcq uaAoq uaMnoq ua qaopqaz uba uajaddBjq
ua ubbjs qaq JBBjq raaquojq uammaqsuaMno.iA apaqos
ua ia.iqosa°.iapuiq Siuaa qm uaAoqjBBM 'uammaqsuaqos
-uaui uba mojqaS poos uaa Son spjoajs qap qoq uba
ua 'sbm qaajA ap uba uajappaj qaq ubb qnp 'uadaojaoq
q(oa qaq UBtnsqooq uap uba raap ojba\z ap sqqaajs
uara apjooq pnjooA uapjOMaS uqcq qfqaqqajqaq nu
pjooq ubb sbm qajj -uaduiBjs ui aaz apuadooj sjjbbaa
-pjooqq ap ua°aq suaqjaq diqos pq paap 'uapojUBB jaajq
iqon[ aqqip ap japuo aip 'Suiuiap aqlqapoQ ap na
jnnS fiJA sbm pq qoop 'uapra^ pq qm qosqp iaoM
puiM oq 'uiBMq uaSaq pazsjBcn pq ppooz 'napjq aq
joop uassBjqapojSjaoj ap rao 'uadooj uiBMq uajaqqaB
jbbu qjoA giuaa jfiMja; 'uaiGBjp aq pjooqjnnp jbbu
pp 'aoq jaoj pq ubb ubui nap 'puop afuBdruBq ap
do ubbjooa aip 'piuBQ dan qqquaSoo pp do pmp
■do pBBj ufim qfippup uapSjOA uaSiraraog raapppjaq
618
■paa| jBBquBBppnuo fiz josp 'jaaM ua uaaq jfpuaAoq
JBBq apgaiM ua uapusq apiaq pra pspS jBBq aqqapaq
fiz ua ((j mfiz a} ui rao pusqsaoq uaa p^\ jajaajj 'aJ
-aajj 'O I9!u -mBra n sjb 'uaAaSjaA uauunq uaqqaq
n pq noz qi j jnoraifag jaaqufira 'q" 'apuajpu apaj
ap ui qqoiu ajBq 'araup apno ap apjarauiBf „iqfqaq
-qtjqosjaA si pjj j uBBppn pra pq roq qi qoy"
„••■•ppjo 'pSazaS paaq spBBMq jaaa
-ooz Bdnd ubajbbaa 'uBUiaaz uaip 'uaqosuaA\ suo fiq
sum/f n ^pnoz" 'sbm uajnadsaq 0} jaara Suipij; uba
raaaMz uaoS uiJBBp ua 'quo|q uajoo ap ui uauo^ apqfu
ajBq ui fuu raap ajuq |fiMja) 'pn uapuoMaSdo fiz dau
(('aaM} ap uba uaiM u;j ubbS noz apara suo pra
aqraooajojy 'jjq pp 'uaSSaz piu fpu rao 'pppunqaS
loora unp pq sb^\ j uapjOA\aS uaraoujapuo si siaj azap
raojBBM qoo; quapaq j opiBp 'psqjoq raaq qi pprao
'qi paap pp ua 'uajBA\aq 0} raiaqaS ufiz 'Üra ppozja\
fijj -apB^ 'qaq pppuBqaS poajs qi pp 'piu Sag"
'do paqafj apuBBjpq JBBq jaiq SuipAap u[jj\r
(l(i uaSaijpaq qfipai ooz
fira a§ ipiioy aoq 'fi§ p>uoq aoq j aouajojq 'o i IJBBM
f;§ aiM 'pSazaS qfqapBp piu luu fi§ }qoq raojBB^
uoif uba piu qaajdg" uao; dau ua uba ja a^quqos
fi^ 'SuiqjaMpn aSiuaa p Sou puq apSazaS p(j
1ÜI
-aqqnjpBU qoop pouz 'qi appjooMpiB (<'aqraooajojq jaaq
-ufira sp iifiz a} jaiq 'pjoaj paAuaAa qoo; psq qq"
pqoBjqpn fiz pa\ p sba\ ((juopa°a; piu
ua inoraAog qoup -jqq qfiz ('iq juopaSjj piu
988
222
hoe de tweede stuurman op de kampanje kwam en de
manschappen, die tot nu toe de sloepen bewaakt had
den, provisien en water liet aandragen. Elke lantaren
van het schip was nu ontstoken en aan dek gehaald
geworden, om de passagiers maar geruster te stemmen
en het volk vlug en geregeld aan het werk te houden.
Ook achteruit was eenig licht gebracht, en daardoor
zag men de matrozen naar voren gaan en, met vaat
jes water, blikken verduurzaamde levensmiddelen,
zakken met scheepsbeschuit en dergelijke zaken bela
den, naar de booten terugkomen. Er was nog een
vierde vuurpijl opgelaten, doch mede onbeantwoord
gebleven. Te vergeefs keek men zich de oogen uit in
het hier en daar, laag op het water, door phosphor-
glans of heb zwakke blinken van schuim, zoo geheim
zinnige duisterniets was te zien dan de zwarte nacht,
die gelijkmatig donker op de zee nederhing, waarover
de wind, guur als met Maartsche vlagen, onder het
voortbrengen van allerlei grimmige tonen door het tuig
boven ons, heenstreek.
„Kolonel Jackson, mijnheer Joyce en de andere
heeren," riep Daniel uit, ,,ik zou u wel verzoeken
willen, de dames naar omlaag te brengen. Wat doen
zij in' de koude op het dek? Bovendien zou het
ook voor de passagiers op het andere dek een groote
geruststelling zijn, haar kalm in de kerk te zien zit
ten. Gij kunt er staat op maken, heeren en dames,
dat ik u tijdig waarschuwen zal, indien het lek eens
mocht toenemen. Al het mogelijke is reeds voor uwe
veiligheid gedaan."
Niemand verroerde zich. Het scheen zelfs, dat de
vrouwen zich nog meer bij hare echtgenooten aanslo
ten het was, alsof het gansche gezelschap nog dichter
223
opeendrong, en er een algemeene weerzin bestond om
naar beneden te gaan. De lantarens, waarvan de matro
zen voorzien waren, wierpen een mat licht langs het
dek, en toen hij, bij het schijnsel daarvan, langs onze
bleeke gezichten keek, kreeg Daniel mij in het oog.
„Jack Seymour," voegde hij mij toe, ,,gij zijt een
oud gediende, een oud kameraad en zeeman. Gij zult
wel inzien, hoe noodig het is, het dek vrij te houden,
en hoeveel beter de dames beneden zullen zijn. Geef
gij, om Gods wil, onzen vrienden hier een voorbeeld.
Miss Hawke," Florence bedoelende, „laat u door
mijnheer Seymour omlaag brengen dan zullen de
anderen wel volgen."
Natuurlijk werd door iedereen gedacht dat hij zich
in mijn naam vergiste, toen hij mij als Jack Seymour
aansprak. Doch het was nu geen tijd, om daarover
verwondering te toonen. Ik vatte Florence bij de hand
en zeide tegen hare tante, „Miss Hawke, de kapitein
heeft volkomen gelijk. Wij staan hier in den weg, en
doen beter, ons beneden op te houden. Kom, neem
mijn arm en ga mede."
Werktuigelijk gehoorzaamde zij. Florence's hand in
de mijne houdende, geleidde ik tevens haar de trap af,
en plaatste ik haar, in de kerk gekomen, op de naaste
sopha in ons bereik. Doch nog niet zoo dadelijk volg
den anderen ons voorbeeld, en duidelijk hoorde ik
Daniel daartoe aanmanen en aandringen. De lampen
brandden nog even helder als tijdens het middagmaal,
en nog lag het dek vol met het aardewerk en de an
dere zaken, die van de tafel gegleden waren, terwijl som
mige hut-deuren, met de beweging van het schip, open
en dicht sloegen. Misschien verheeldde ik het mij slechts,
maar, nu wij een dek boven ons hoofd hadden, ge-
