-BfjajuBj SaojA „iUBBjs a} jaSooq aaz ap juiSag"
(<-uapfiM jooq ap ubb sjqoajs Sjoz ufitu jb ua 'uajaunuoq
-aq japiaA jaiu jebux JBBq mo firn jsaora qx !uapuoq
aj jin jbm J3M Sou jaq sbm opz j uaayj" -uappoAaS
.jfijs jaiu qoiz 'uojbm uaSuoMpaS fiz oojjbem 'Suipnoq
ap ui fiz jo jji SaojA piaquaSajaS aip jjq ua 'uaja aj
jxnqosaq uaa ua uaquijp aj u(ia\ jbm mo 'joao uapiaq
jBBq qi apjBBq 'ajsogB jaoj jaq ubb jaaM Saqjiqg
cnip qi joo^ "uaqBiu aj qoou 'uapuiA aj qoou sbm
uaSSij aj mo ajminj jubm 'uamau uauunq uapuoz
jsiu aSiuaa samup ap jBp 'ja puojsaq suuq Siuia^Y
•jb§ puom uap ui
ajUBj ajBq uaSaj uapjooM aip jbbi] aqjaM 'opjaoAaS fim
jooa fiz aip 'piaquaSauaS ap uaaj|B sbax jajj <;uaM
-no.ijjaA .XBBq ajjsnjaq Joibbax 'uajaapjooaq uapaqfliu
-BpaoqsuBmaaz aufxtn qfquaSia fiz uoq aoq JBBjq
•puojs uBiusjooq uap uba uajaoA
ap jooa JBp 'uaqfiq aj SBdmoq jaq do mo Sooq jbao
jooa suaa fixn qx uaipjoop 'Suudo SiqcAaoj sjqoajs
apSazaS JBBq qx jBpooz 'uajaoA qoiz jam uoq raajs
s(aouajo|g uba uauoj aqfqajai] ap qfipSoxuuo puiM
ap jbba\ 'jooq ap ui japuo samup ap uajBZ 'uapiaM
uaqoidsaS uapjooA\ apuaxajA ooz fim jooa aip uaoj,
•ppMaS aSipoou
jaq uaxpuaAoq aaz ap ajquum ua jsaaMaS qajdsaS
qnjp ux uBmsjooq uap jam qx sbax uaxoA aj uoao
'jubax uoq uajooq jaiu JBBq qi JBp 'apuaquap '.xoop
fiz ajjBBid ooz ug mfiz uaqnz aj pSipjnqosiaA fim
ubb puoqaqsuaAa] JBBq Sou bjsjbbj uaj 'pfaiq pSmj
-J8A0 I{OIZ fiz JBBp 'SBA\ pS[OAaS 38Z JBBU JBBq qi JBp
'ajquap jamajj uap ua '|bm ubjsba uap do sjb apjaoAaS
SqxaA U8A8 'sbm JBBq fiq qi uu 'qoiz fiz jBp 'uauuaq
oj ajuej ajuq ubb fxz jbS 'jaara japuo uajBq.xaq Sera
688
do Subj jaaq jaxu pjnpaS suo pjaM 'jajqoa Siqqujar]
•uaqBjaS aj Jir
-qoB uauuoSaq jaam ua jaam apuapaz jqoajs ap
-J8BA\ 'uajooq ajapuB ap jbbu uaqfiq uajjiz aj 'qBjAjajBM
appBjS ua axnjBqpoop suaSuaAO qaop 'uaSoMaq Jaau ua
dojqoqjBp do apuajaSuqs 'mo 'uapjOM aj puajaAiaA
jsjajm uoSaq jaq qoog -puia uaa joj qBBjdsuamBS azuo
mBMq 'uapxioq noz dBqosjazaS jaq fiq jsjaij qoo qaiS
ap jam fim qx jap 'pcq pjBBjqjaA Sou nu qi jBpB^j
„•uaAajq uaafiq qfqaSom Sub]OOZ
uajooq ap jaauuBM 'uapuiA noz ajsaq jaq jBBm ua|[B
jooa qooj qfquaSxa jaq qi uooqosjo 'uapnoquaSaj jaiu
jqajjs]OA n |xm qj -uaqinxqaS jom uaraaiJ omu 'jjxm
jBp aS sjb cPi6juuq xuojbeq" lappinj pjooMjUB ufig
„•jsaq 3j
jaiujaqjBBS jooq jam SuiajjdBq 'qfqaS jqaq fxS
'jbbm si jajj" aoj maq opiBBjd ua puuq ap jam moJBBp
apjuiM qj -uamBaq jaap joojS uaa jooa SuijaMaq spaxu
-BQ qx jsaom 'puq uaqaqaSuBB do suaa SBqjBq apusm
-aqjaAO 'adrao[d 'apuBBSdaip 'apaajq ap ja qi uaoj,
uapjoM q|OA ufxm jooa qiaM
-uajnaq jnnp nap do noz jaq ua 'jbbaxz aj ufiz uamau
azuo jnomifag 'jqaq JBBp fxS sjb 'qaiS uaa jam qfqaS
jaxu ufiz fi^ -uaraoq aj jiujooa apara qfqjooqaq ja mo
jbbmz aj qoo JBBm" 'jaiUBQ appjooMjuB (/uaiaoj uau
-unq aj mo 'uapBjaS joa aj uaapB jaxu si jooq azuo"
•uapjnnjS Joop pazjaSSoj jaq
japuo naSoo uajnd auapiaqosjaA aojJBBp |fiAx.iaj 'uaxz
aj jqaijaS suo jbbu uajapuiq ua uaMnojA 'uauuBm
uajqaizaSuaqosuara aip |B 'sjai qfi|uaopuBB qtqaq
-J3M uaa uaoj sbm jaq ua 'uapjooMjuB aj fim mo ubbjs
puiajaAO SmS fijj jooa faiUBQ ubb jip qi apjajs 'uamoq
-aS fiq jqoi(I 'uaSSaj a) jb apuaiaoj 'uappsq Saoq uap
Ï8Z
288
„Hebben wij maar ééne lantaren in de boot?"
<vroeg ik.
„Niets anders dan deze, meneer," antwoordde een
der matrozen.
,,Zoo," zei ik, ,,dan dient die ook voor het kompas
te blijven. Kapitein Thompson zal wel begrijpen,
waarom wij niet aanhoudend door een licht aan den
mast varen, terwijl we best volstaan kunnen met deze
lantaarn af en toe eens in de hoogte te houden."
,,Zou ons gevaar er grooter door worden, als wij
geen licht toonen, mijnheer Seymour?" riep tante
Damaris, die, voor zoover ik in het donker kon zien,
het dolboord stijf met eene hand vast hield en haar
hoofd om beurten verschillende kanten uitdraaide, in
haren angst voor de zeeën, die achter ons aan kwamen
rollen en onder ons doorschoten.
„O, in het minst niet," gaf ik haar ten antwoord.
„Het eenige doel, dat een licht van ons beoogt, is,
den kapitein te toonen, waar wij zijn. Dit kan hem
ten onzen aanzien gerust stellen. Maar zoolang wij
zijne lichten slechts zien, weten we, waar hij zich be
vindt, en dat is voor ons wel zoo belangrijk."
Ik geloof zeker, dat de arme tante Damaris zich
het grootste deel van dien langen, hachelijken nacht
nxeer dood dan levend gevoelde. Soms hoorde ik hoe
Florence haar moed insprak, want die althans was,
11a een korten tijd, den schrik, door het zien zinken
van ons schip veroorzaakt, te boven gekomen, en aan
de huiveringwekkende nabijheid van de oploopende
zee, die telkens zoo na aan den rand der boot scheen te
komen, gewoon geraakt. Nooit nog waren mij de ooren
zoo liefelijk gestreeld geworden, als toen zij tegen de
oude dame over mij sprak, in termen, die ik niet
285
de proef gesteld; toen ik, tegen drie uur's middags,
eens weêr naar de lucht keek, zag ik daarin eenige
werking. De wolkjes begonnen naar het Zuid Westen
te trekken, en toen ik kort daarop weêr eens was op
gestaan, 0111 naar schepen uit te zien, ontwaarde ik,
dat in het Noord Oosten het water reeds een donkerder
tint had aangenomen. Thans duurde het dan ook geen
kwartier meer, vóór alle booten een wakker briesje
ondervonden, dat opnieuw den oceaan een blauwe tint
gaf, fijne vlokken van schuim in de krommingen der nog
onbeduidende rimpeltjes deed ontstaan, en tevens de
lucht wat deed opklaren, hoewel boven 's winds de
kim nog onder eene wolkbank stak, die mij vreezen
deed, dat, met het dalen van de zon, de koelte nog
meer dan genoeg zou aanwakkeren.
Op nieuw bleek nu, hoe ongelijk onze kleine flot
tielje in het zeilen was; wij moesten een rif insteken,
om de groote boot niet voorbij te varen, en telkens,
nis wij dit toch nog deden, onzen schoot bijvieren, tot
het zeil als een vlag naar voren uitwoei, ten einde ook
de overige booten gelegenheid te geven ons bij te hou
den. Trouw elk uur teekende ik in mijn boekje het
aantal in dat tijdsverloop afgelegde mijlen op, na vooraf
eerst mijn volk geraadpleegd te hebben over onze ge
giste vaart. En toen het nu langzamerhand zes uur was
geworden, en de zon op het punt stond onder te gaan,
maakte ik op, dat wij door het stilliggen en door het
zeilminderen, waartoe wij om de andere booten ver
plicht waren geweest, nog een volle vijf-en-vijftig nau
tische mijlen van St. Paulus moesten afstaan, altijd
aannemende, dat het bestek, waarvan Daniël was uit
gegaan, niet faalde. Dus konden wij, zoo we geeue
teleurstellingen ondervonden en onze vaart op zeven
