-oopSjm J3A iqoiz uaa iooq aiootS ap Tim jap" 'uBtnsiooq ap quids ^'jnomAag .laauam 'ua°Saz ooz noz qj" ■JOOJSJB U3A -]o8 ap uba 'uoziioq ua|) ua suo uaqossni 'pp 'uiinqos iaq uba .laqqigaS $iuaa imp iqaiz iaq ui siapuB lain sba\ ia qoop .'.lapuitn iaiu qi ua 'jin uagoo auunq uaqaq fiz Sqaapg Saaq uaa do iBp 'uaiz a] uapuaaui spn suo jooA fiz S[B 'uaA\uqasjt3BM aj qfqapBp suaAai jjui ua 'uajooq aiapuc ap jbbu uaqfiq uaAfqq a} puoi unq ap paoS 'do qi gaoip iiujooa uozoiibui ap uey •uaaaz .tap uauui.Tq ap .ioao 'suiuq lapuo .laaMtaiois f;q qBms uaa sjb 'spaans aisuBp ua qoop qaiS auiajq 'aiqoaq ap ua 'uapuoqaq uaiuj ai iibba apaoS uaa -suo rao J3AO SaouaS? sauq gou ia joajq qooj, -pAtnisaS -Ijooa uapj3A\ giiqauiq ooz laatu iaiu fm isp 'iBBq -q.Tara iaq sbay uaAjoS ap uba uaqosim anBtu SipiBB -uaSia }aq ubb qoo mcA\qiin puo.iS.iaiqoB uap ua8a} gou jaijJBA\z ai sap aaz ap JoopiBBM 'do )ba\ iqorq ap apjBBjq 'puiM uap uba uatuaujB iaq iatu qfqaS aj, •uaqqaq uaisaoui iqoizag ]aq ui sioi aqosuiBqjUA agooq aip jaqaz qooi gsp uap uba uaqaiquBB iaq lain 'ufiz iqaom situ 'gou aaatu jo 'qaa.iis uaa siaoq naAagagdo ap [luaguT sjjaz 'fiAA iup 'uadoq ai uogaq ua isn.iag aaatu aapaa\ qi piaA\ nyj-ufiz isaom jBsqiqoiz aaA uajfirn auaptaqosaaA 'aapaA\ aapjaq fiq '.loopiBBp ua 'sbay gooq ua}aoA paapuoq -nagau ua -iqou ap uaqossui qund jaqua uaa do puBqa 1|p iBp 'uaqqaq a; uazapag suagaa aagaoaA 'iqoBpaq suaa do qi 101 *iip fira aptuaisiuo qqquagoo uaa aoo^ "ufiz noz saaoq aisaq azuo joay pinjj iqoaa jo uaqsaag ai ]aj -fiMi ui suaaai qi uogaq 'iqoBpuu aaAOaatq qi aaauuB^ ■ufiz uoq inoj ua]fiui aqfqana suaa J3A\ sup ua ansnaaq qaisaq isigag iaq do siqaajs S6S puBjia iaq uba puBisjB uap uba guiuaqaaaq sjaiuB(j IBptno 'ijn suo aooA siuaaisinp ap ui qCqagotn daaqas ooz 'piaiuqagaaau ijop ap do 'qi qaaq uaqassniuj •uaqaads ai ■301 uapaooA\ agiuaa aapaav ausq 'jbS guiptajuBB aouaa -opq 1BA\ 'naqqius ai uaoi uogaq ua 'uaaBq ap -apiaq ui puuq aufxui fiz aiqnjp paooA\iUB 'qfqapiup .iBBiu 'gtuaa ioj, (<-uapnoqaq uaAfqq unz fun joao aiutdo aSiisung ubao uaa n isp 'jbbui qi dooq tiBp 'uatuoq.ioop uapuoqaq aaiq {ia\ sjb 'aqMBjj ssuu 'I9A\" :siqoa|s q; appjooA\iUB uio.ibbq -uaqqoiiuo uaguuBjq.taA| aptuaajA suaa ]oa\ 'uaiqoBAMaA guippai fiz aiA\ uba uaq .taAouagai unq uuq 'uaiaaqjaA JBBAag pi aip 'uaqosuaui agicuuios uba piaqjBBqquBp ap ua 'jBBqisoq si][uaA3{ iaq 'spBBJatuBq 'jbbav si iaq 'n^ (<j qosuatu guof jaqou uaa qpiz n puiA qi '.motuA'ag jaaqufuu 'o" apuaqaisaoi puuq a.iBq fitu 'azap dau <tjuapjOA\ ai isnqag tuo aqoA uai inaipjaA fig" •UBBglUO qaiu .taiqaa pp' sbm sijbuibq; aiuui ubb uapuoq uaiz ^uqapuBq aip uazojiBtu ap isp japuoz 'jBBq aisnq ua aoi jBBq jbbu fitu qt gooq uaoi '[8a\ 'paap iBp fiz uaoi ua :gao(s sjuq ufiui iuo uub uaa Qz ]fiAuai 'iin fiz iqoBtq ((j uaA\uojiaaAaoi uapuoq n ubb suo ("im iup '1U8A uagia ufiui 'iqospag {aA\|pljnB qaq qi 'q" •qi laz .„'jaqpuiq 'iiBuisiooq uap uba d{nqaq lain pljijy" •aouatopq dai.i .((j iqoBjqag.ioop jb .iuaooz 101 suo ta fig iqaq quip aofj" apuajaqqiq "sitBiuBg aiuui apiaz £(j si ooz iBp sjb 'quuppog" i(-uajBpaq )Ba\ jom :qoo aaz ap jbz uep ua 'si uaiuaujB iaq ubb afyaaq uaa f6Z 298 ShillingWij kunnen nu nog wel een lap doek meer gebruiken." Spoedig waren de rifseizings los en het zeil in top geheschen. Duidelijk bleek het, hoe gevoelig ons vaar tuig voor die vermeerdering van windvang washet was nu alsof de zeeën achteruit de hoop opgaven, ons in te halen. „Zouden de andere booten ook zoo'n goede kans hebben, het eiland te bereiken als wij, Jack?" vroeg Florence. „Zeker hebben zij dat, mijn liefste. Maar] het zal er ook even 'goed als bij ons, oppassen de boodschap geweest zijn. De gewone booten waren zeer diep met vijftien man elk, en liepen toch al niet tegen de giek op. Daar zal de man aan het roer ook de handen vol gehad hebben, om de zeeën te ontloopen." „Hoe lang zouden wij wel op dat eiland moeten blijven?" vroeg tante Damaris. „Daar valt niets van te zeggen, miss Hawke. Eerst moeten wij nog zien er te komen. Als onze groote boot het eiland ook haalt, dan hebben wij daaraan een goeden zeebouwer, en mocht het soms eens lang duren vóór er een schip opdaagt, zou ik er wel hulp mede willen gaan zoeken, al moest ik tot Austra lië doorgaan." „Met mijne toestemming zult ge ons nooit verlaten," zeide tante Damaris. ,,Als gij gaat, moet ge Florence en mij medenemen." De bootsman, die niet ver van ons afzat, verslikte zich haast aan een lach, dien hij met een hoestbui nog wist te bemantelen. „Al wat ik doen zal, wordt voor Florence en voor u gedaanhoudt u daarvan verzekerd," was mijn antwoord. 291 beweging van de boot is wel om iemand geheel van streek te brengenriep tante Damaris. „En wanneer zouden wij het land toch wel kunnen bereiken, mijnheer Seymour „Als wij deze vaart mogen behouden, tegen mor gen ochtend zes uur," antwoordde ik. „Ik hoop maar niet eerder ook, want ik zou graag den wal zien, vóór ik er opzat." „Hoe laat is het nu wel?" „Ik hield mijn horloge bij de lantaren en antwoordde „het is kwart voor elven „O!" riep de arme oude ziel, „dan hebben wij nog zeven zulke uren voor ons!" en toen zij dit uitge bracht had, zakte zij als 't ware opnieuw ineen en sprak geen woord meer, ofschoon ik duidelijk hoorde, hoe mijn lieveling haar trachtte op te monteren. Ik gaf daarop aan den bootsman mijn voornemen te kennen, het roer van hem over te nemen, wat hem een aangenaam bericht was, daar het baantje van sturen thans de grootste oplettendheid vorderde, en twee uren van dienst op de giek, nagenoeg overeenkwamen met zes uur achtereen op een schip het stuurrad te hanteeren. Wij wachtten een vleugje af, en verwissel den toen vlug van plaats. Daarna droeg ik hem op, onder het volk eenigen cognac, waarvan wij een paar fle8schen in de boot hadden, uit te deelen, en te gelijk een rantsoen hard brood en blikken-vleesch te ver strekken, en verzocht hem verder, eens af en toe een woordje van bemoediging tot de dames te spreken. Nadat hij dan ook wat gegeten en gedronken had, zette hij zich ijverig aan die laatste, hem opgedragen taak. Duidelijk hoorde ik het gebrom zijner stem en •daartusschen in dikwijls hartelijk lachen, als hij zich.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsch Advertentieblad | 1891 | | pagina 7