'uaqajS |13Z pq J1U JIJ pq JSjaO JBBJ qoop 195J92"
•aoj fiui uBtnspoq ap dau
<<(i jaaqufun 'uapapjm tUBpioo U99 qjOA pq qi ub3["
,/SnïP
-uujapuo aufira SI ooz suuqiiY -quBpq appfi U99 si pq
J99UI SpiU JUaqaapq PJJ 'UBBpaSjB fltll fiq 11U Jjaaq
uvma/fuaff pjooM pq qooQ -uajBM uamaguaS ajqoa
U9J9|9g}099Z JBp 'PJ9JS9§J00.\S P[BIg Üm PBtl '^Bp
pjooq ubb fiq pp 'jb qi|qua8oo pq uba" anmp
apno op dau ,,'Joop puapnoquBB 'uaau 'uaaj\j"
•qi appiooMjuB i('uauuaq
Siuupooz s[B qoiz fiq paap jbjooa jsjbbj qaq do '8f"
jqooj
fiq sbm uoosjad p°ipepio||B uaa jbm" fiz apiaz (('jin
..laiziajd ufiz jooa qoo uboi auuB aip si ubq"
•qi appjooMjuB <('uBtujnnp uapaaMj uap fiq si aig"
•puoAaq qoiz uosqoBf
jauojoq jooq aq[OA\ ui 'SaojA subiubq ajuBj, 'SJaiSsssBd
aSuaAO ap do qardsaS pq tuBMq joopiBBp ua 'uaq
-aids aj uajooq aiapuB ap jaAO susqj nanuoSaq CiyVY
„•uaiaoj a^ rao 'SaouaS uapnBq poq ap ui jaiq
uaqqaq fi^V" pz „'ofl2 I3ln ooz noz IBQ"
•aouaiopq dau (C'jbbj
qaajs uap ui paqa§ piu jbbui suo puiM ap tin spy"
^•uajfiui uaijjqoB Bufig" 'qi appjooMjUB
'uaqqaq aj pSaapIpBBjaS afqaoqjfuqosdo ufim bx\[ -sii
-Btneg ajuBj °aojA (t(ijB Sou ja [im ubbjs jba aopj"
((-uapjoM uaizaS
]9m nu 'jaaM aappq piu 'pq noz uup 'uaqqaq pS|0A
-aS sjaoq uapaoS uaa fiM s[8 jbbui" qi laz (('uaa^"
•aouaiojg SaojA <i(;jqoizj( 111 spaai puB]ia pq sp"
•quojq
jajSBAUO Sou piu mop ajBq ua uapuoq aj uapM puq
L6Z
jooq ap SoojA spaajs [jin-ioo^ "JaAO jajBM joa sjnd
uaa jbbiu apqua uaaS fiM iiacuBU 'uaiqossiui rainqos
pdaaMzaSdo puiM uap joop Siuaa piapuozaSpn 'uap
-puq uaqiisp a} uajnjs [apaoS suo ubb jaM uup 'Suiui
-jaqosaq ajuq^qoizuo auaa ubb pp ("im fiz:}aq *jbbj\[
•do ^sjoq atifiui pn SuiiqanfjaA uba ^qonz
adaip uaa sjfiMqip ja apjaA\ usp 'a^qnjp do uaquBjd
-pinq azuo uaSaj SijqoBjq Mtiaiu do jajBA\ ajJBAiz pq
pp [ua 'sbm fiqjooA^jaaM ^ip pp 'uup qi apjaoAag
qqoijaS sbm juauiaja ajSBA jaatu pq i|U pB]S piq ap
ua uazajp tuinqos uapuaqoq uba aaz uaa ui Tim josp
'apiui unap uaqu jaoj pq josje 'siuos pq sbm uup
tmBMq qfqaS paooqjop pq pin nimqos uba qpM
-jop uaa ua 'qBiq "suo japuo pint j|oS uaa sjb jooa
qoiz paap jbabS apqfi]iaotu pjj dai| japM [OA fiz
ÏBp uaAaS Suipia[UBB|uoq 'qaaq uapauaq jbbu jBBpuBA
fiz josjb 'jaajq uaSuBq 'apuapaq aaz jauaa doq uap
do 'qaiS ap pp qijquaSoo uaa do jaoj pq ubb poj
■apupiq ap 'p;aqpuapa|douo apuiui aQ qaoMuaaq
niBBijap pq joop fun'Suudo Suj ufiui aip 'puiM ap jo
sbm pq ua uauuedsaS fiui ui sbm muusz aqp uajeq
a^ uiapB mo uapuu pfi} sqfipAuiBu uoq qj -puqaS
qsod uajBAiz u(ooz Sou qi puq poou jBBm 'uBuSrao
uaqaoui uadaojs pro jaSaojA qi puq 'puiM ua JaaM
uba uapaqSipuBprao lapiapB uj 'uauuBdsaSui SaouaS
qqaupuBB aufira sbm 'ubbS qunq bu fiS spooz 'qooQ
•zua t(ipaz JBBp UBraspoq ap
)bm 'jbbm [uaraoqio^" <tj pBBjauiBq 'pq si ooz pmp"
t(j bC 'up" uaa p; jbS SuipiapiBB uBpsp pp 'apSazaS
Siuaa uba SuiSipaAaq p^ 'nazliMjaA pig jbbu jo qog
jbbu UBp qi apjooq ua 'fiq uazojpm ap uba juud uaa
qoo ja fiq appmq psmSiuaj^ -qBjds JBBq pj 'pjaaqaS
-aoj fira jbbu Sm ufiz jam 'ua Sooquaaq pop ap JaAO
Z6Z
296
pen zijn. Onze giek blijkt toch maar een uitstekende
zeebouwer te zijn. Nooit had ik durven denken, dat
het ding zich zoo houden zoude. Bill, heb jelui daar
vooruit soms water overgenomen?"
„Geen droppel," antwoordde de matroos.
En nog beter begon het er voor ons uit te zien,
nu zoowel zee als wind aan het bedaren waren. Ja,
toen het andermaal mijne beurt was geworden,^ den
bootsman af te lossen, zag ik er geen bezwaar in,
het roer een tijdlang aan een der matrozen toe te
vertrouwen. Het was toen reeds drie uur, in de wind
richting fonkelden eenige sterren aan de lucht,' doch
recht voor ons uit bleef het nog al tamelijk dik. Nu
hielp ik Elorence en hare tante uit de moeilijke hou
ding, waarin zij zoo eenige uren achtereen hadden
doorgebracht, en plaatste haar op de middelste doft.
De oude dame klaagde bitter over hare beenen, die
zoo stijf waren, dat er haast geen gevoel meer in te
bespeuren viel. Ik raadde haar, eens flink met de voe
ten te stampen, en drong wat slappen grog van cognac
op, die haar werkelijk goed deed. Wel was het een
wanhopige tijd voor de goede zielFlorence was nog
jong, en bezat daardoor zooveel meer geestkracht,
doch tante Damaris was eene oude vrouw, die haar
leven lang vertroeteld was gewordenbij haar stroom
de het bloed wat trager door de aderenzij kon zich
zooveel minder schikken. Toen ik haar zoo zag zitten,
en mij herinnerde in welke angstige spanning wij den
vorigen nacht reeds hadden doorgebracht, hoe lang en
zwaar ons de daaropvolgende dag gevallen was, en in
welk gevaar wij steeds door, van het oogenblik dei-
aanvaring af, geleefd hadden, verwonderde het mij
■eigenlijk, dat zij zich daaronder zoo betrekkelijk goed
293
door de zee, volgens onzen magnetischen wegwijzer,
in een recht Zuiden koers, terwijl een stijve koelte
het kleine, gereefde zeil stijf gespannen hield en de
scherpe voorsteven het lichtende element kliefde, als
een vouwbeen de bladen van een boek.
Toen het één uur geworden was, loste de bootsman
mij weder af, en op dat oogenblik was reeds eenige
vermindering van wind merkbaar. De nacht bleef ech
ter nog volkomen donkerzonder lantaren zouden we
geen hand voor oogen gezien kunnen hebben. Soms
zocht ik eens naar een ster of licht vlekje in de roet-
kleurige lucht, doch steeds dwaalde mijn oog van de
sombere buitenwereld naar de lantaren terug, om in
haar schijnsel een soort van troost te vinden. Stellig
voeren wij in een nevel van laag over de zee gejaag
de waterdeeltjes voort, een nevel, die ons geheel omgaf
en zeker daardoor den nacht zoo buitengewoon zwart
maakte. Slechts een zwakke lichtgloed, die er hier en
daar in trilde, alleen het spookachtig ontstaan van het
schuim boven op, herinnerde ons aan de nabijheid
van den onmetelijken oceaan.
Toen ik het roer had overgegeven, gevoelde ik mij
zoo uitgeput, dat ik een teug cognac en wel vijf mi
nuten rust noodig had, vóór ik spreken kon. En eerst
toen dit mij verkwikt had, en ik Florence en hare
tante klaar wakker vond, vatte ik de eerste bij hare
hand en streelde die, terwijl ik met de oude dame een
praatje begon.
„Jack, wat moet gij vreeselijk vermoeid zijn," zeide
Florence; „ik kan het aan uwe stem hooren."
„Ja, het is niet gemakkelijk geweest, onze boot te
sturen," antwoordde ik. „Dat heb ik de laatste twee
-uren gedaan. Maar nu geloof ik toch, dat de wind
f
.1
i
j
4
i
'f
