9IJ9JS 9p JBBU qOlZ tUOpUOl JSJ99 'UBU199Z pilO U99
UBA §UI§9M9q 9°BJJ 9p 19cu fiq jflMJ31 'JJOOA UBUI 9p
SuxS ooz (('put9 oiqoai jaq fiq qooj jaq pcq fiq ug"
„jjooq 'jb doq uficn 'uauuaq uaSuqaqnajqdiqos U99§
JBp S|B" 9Z9p I9Z (,'raBTl|I^ 'jEA\ iqOOUI JBp 'pEJS
uag" ((-uBAaBBp sjouomuj gp jaqaz unp ufiz inp U9
'U9§% d.lOp U99 jo pBJS U99 U9SJ0J 9ip J9jqOB JBBp
J90UI J9p j9m1' 'qt t9z ,/lUOj/' :spBBJ9lUBq uflUI UBA
U99 uoSaj Soz qj -peq joq qi 9oq 'isim J9iu jbbS qt
'uadaoj apjooq uo ubbjs Sbz JBBp infaC qi uooj 'JBp"
'9pU9pU9AA U9°U9AO 9p U9 °UI{|iqg J01 qOXZ 'SJ9U10g
daij (<'U9§S9Z j.maq ufira do qi jaotn ooz ug"
(('UOq UBBJS do U9U1 JBBAV
'SBM SJ9I 'pUO}S9q qflJU9Z9M SltlJJBBA J9q IBp '.WpUOM
jq09 U99 J9q q99J nu f sba\ jqBZ9§ J9JEM J9q ui U9§00
oujjiu jooa quq op uo U9j{oaisj9A pacq ufitn ui uadoai
-|ba op s[b uaqaqaSdo uoqqaq uba s}9iu J9 uoz qj "9j
-dujs paooq ubb .19 qi uaoi" 'uaqj9MJ9A 9} jmqosaq \o\
-puocu 9U99 JSX99 uautinS 9j pf|i qoiz japuoz 'fiq dai.i
,('P|00A9§ qOO MI qgq 9pj[9ZJUp 'auouiügg J99U9UI 'Bf"
<('U9§gq U9IZ 9J .IBBp diqos IBp 'pi9qqfl{9qJ9M 9p
UBA UBp OUOOjp U99 UBA J99UI 1J99q J9q" '901 UBtUSJOOq
u9zuo qi daij <('$ui{]iqg 'q <i si pjimqaS sapn jnp S[B
-OOZ 'aopUOAA U99 qfl{U9§l9 19IU ioq si 'jbbj\[ "UBbS 9j
U10 J99M JUBJX9S U99 191U 9ip 'pilEU19I 9§ 191Z 'pU9IJA
'flUt UI U9 'U9JBA U9JBJ 9J pilOJ p]9.I9M 9p 1IUqOS 9U
-I9[q 9ip UIO 'S90U9§ UoddBqOSUBUI llflZ J9IJJ 'U9JJ0J19S
SiqqnpS uopioq uu jaq uaqqaq fiAY 'qunppof) '.ibbj\[
*§90U9§ Sj9 |b qooj .IBBUt '9ZU0 J9l{ SJB pjBl] OOZ 191U
U9iqOSSItn ;SJ9lU0g 'JS99M9§ U JOOA ]BA9§ p.IBq U99
[9.W SI 19pj" 9pi9Z U9 'p{9iq p°I1S9A9§ UBU199Z U9AAUJ
uop do >[I[q U9pU9p(i{9p9ai U99 oip '90U9J0jg JBBU U3q
UBA >[995[ qj -jqOBpUBB 9[[B 19UI U3pJ91SlUJ 'U3p9p p90§
£98
1('U9UU9JS 9J °I[95[B A\119[udo fiq U0§9q
U9 JIU qoiz JOOA .nI.IU9.I1 !fq q99q '0p.I9A9J(Io S)91U 1BBJ0J
PUE|I9 9gipU91|9 lip IBp 'IUBUJ9A fltU UBA fiq UQoj U9 'U9p
-jooavjub U9J90UI psq pu9UU9qjuo doj9iq qi uaoj 'jbbui
uaSfijq uouuuq peq ]BBA\q gufiz jooa U9|3ppiuiS99u
-9§ qoo jbaa U9p UBB qi jo 'sbaa" 'sjouiog I9Z ,/Sbbja
9JSJ99 ut|2" 'U9IZ 9J flUI 'UOAoSoS U9UU9q 9J pBq U9°UB|
-I9A ufiz qooj JBBUI 'sba\ qoiz §|1SUJ9 sp99is UBtUJUnjS 9p
JBp 'U9|99p3p9UI fllU f|q UIBAiq U9qqijqU9SoO 9§IU99 BJU
"uaSuBAjuo 9j qorz fiq fitu 'sbav ibbjsui fiq jo ua
°UI§ ui9q I9q ooq (U9iz 9i tuo 'ubb§ 9j ubiujuuis uoq
-9IZ nop JBBU fitu JOOA SU99 'jqOOZJ9A UI9q qi do.IEBAV
'pjooq UBB 9P9UI j99jq s.i9tuog 'ugguojq 3J 9p.I0 UI IBAi
S3UJBP 9p JOOA linfuq op SU9A9J U9 U9A9S U9UUUq 9J
•ZU9 'U9ISIA0jd 9p 1U9JJU10 U3gu|iqOI|UI 9,I9pJ9A 9JJB
fitu uio 'am fiq J9A9I] moq p[9iq qt qoop 'ufiz js99A\9§
tijjud 9p uba SbbjS |9a\ qoo uoz qoq 9(j -p.iooq uba
SUBqqB flZ U9jdB1S qflJOOJA U9 SnjA fuoqBtu 9J piIBjl9
J9l| do U9 JBBU ofiqooj U99 IUO 'ufiz 91 SuiUUBdsjUO
91UBU9«UBB 9U39 S[9J9q 9U1JB 9p JOOA U99qOS J9JJ
•U9§U9jq
91 9p9UI JBBpUBA 'SBAA [9Sp90A qfj[J9ip IBM ]B UIO
-jjoq 'U919SS0UI 'SJ91S90 U9 tigqqsjq U3 'uoSuf aj uaiiaS
qfijaSoui |99A00z rao *U9d[9q 9i ]b.m uap ubb q[OA
uflin J9p.l9A U9 'U9§U9.iq 81 UBUISIOOq U9p JBBU J99A1
-og jaq opoiu.iBBp 'do unq gaojp ua 'ubbS ai qaif? ap
ui soojjBiu uajapiiB uap qara uaSuof uap nu iqoozj9A
qj uapnoqaSdo uaqqaq uogBp j9ia jo ai.ip |9m suo
ua ufiz js99M9§ qj9M jbbmz J99z u99 'jqaq iqj9lU9§do
sp99.i qi sjbooz 'uoz 'uapuoAag puBjia iaq uba Suipoq op
U9jo91 'U91ind 9p 1|U pBBJJOOA U9p UBA SuqpiAUBB 9U99
Iubm 'paog jB Sou jaiA 1|Q -uauiouaSapaui pBq bjjx9
'{OA U91BA 9U9pi9qOSJ9A 'iSBJJBq UBA 9zflA\ fiq 'dBBMJ ap
0A8
366
vinden, zal ik u die dadelijk bij het geweer toezen
den. Ik zal ook zien, hoe het ginds met het drinkwa
ter gesteld is; zeker wel een zwaar werk, om ons
ruim hier uit die zinkputten vol te krijgen, doch wij
zullen er niet buiten kunnen, vrees ik. Wat denkt ge
van het weêr?"
,,Wel," zei hij, „de lucht staat, alsof er nooit weêr
verandering in zal komen."
Thans gaf ik aan twee der matrozen last, in de
giek te gaan, en reikte daarop tante Dnmaris en Flo
rence de hand, om achterin plaats te nemen. William
Somers zette zich op de voorste doft neder. De pro-
visiën, die ten behoeve van ons ontbijt uit de hut
waren gehaald dat is te zeggen, wat wij daarvan
met ons negenen hadden overgelaten werden ons
overgereikt, en daarop slaken wij, met achterlating
van den bootsman en nog drie matrozen, van wal af.
Ik had het oog op Florence, terwijl we door de
opening in den rotsdam roeiden, de hooge klippen
van het eiland zich Noord en Zuid zagen openen en
weêr duidelijk, alsof het ver verwijderde donderslagen
waren, de branding konden hooren, die wij, zoolang
de kraterwand ons geheel ingesloten hield, aan de
landingsplaats niet hadden kunnen waarnemenen ik
weet niet of onze nieuwe vooruitzichten mij daartoe
drongen, maar ik kon niet nalaten, om, een van de
stuurreepen loslatende, hare hand te vatten en die
eens te drukken. Een straal van geluk schoot over
haar gelaat, terwijl zij fluisterde: „Nu, Jack, worden
de kansen weêr goed, om ons goede, oude Clifton en
ons huis weder te zien
„En daarna, liefste?" vroeg ik haar.
Doch, had zij hierop al eenig antwoord gereed,
367
tante Damaris benam haar de gelegenheid, dit te ge
ven door, naar de brik kijkende, uit te rofpen: „Wal
een hoog en kort schipHet lijkt wel een tobbe.
Zou dat bij hooge zee niet erg gevaarlijk zijn, mijn
heer Seymour?"
„Kom, wel neen, even veilig als de Strathmore,"
was mijn antwoord.
„Het schip kan me anders wat aan het stampen
mededoen, m'am," riep Somers van vooruit„maar
verder is het een goed vaartuig, en van veilig gespro
ken, dat hadt u eens moeten zien met dat zware weêr,
dat we doorstaan hebben. Neen maar, zooals toen die
schuit aanging, daar is geen begrip van te maken.
Ik liet de giek onder bakboords groote rust op zijde
schietendaar vonden ten minste de dames een goed
bordes om op te stappen, en met eenige inspanning
van duwen en ophijschen kregen wij Florence en hare
tante langs dien weg binnen boord. De drie schepe
lingen, die nieuwsgierig over de verschansing naar
ons gekeken hadden, kwamen nu dadelijk om ons heen
staan. Op aller gelaat lag de grootste verbazing ge-
teekend als wij de meest zonderling opgetuigde wil
den waren geweest, zooals er nooit nog in eenig deel
van de wereld door zeelieden aanschouwd waren, dan
konden zij niet vreemder opgekeken hebben. Het was,
of zij hunne oogen maar niet vertrouwen durfden.
Dadelijk vroeg ik, wie hunner de kok was; waarop
de smerigste van allen zich op de borst sloeg en ant
woordde: „Ik, mijnheer."
„Somers hier," zei ik, „heeft mij verteld, dat uw
laatste kapitein er een jachtgeweer op nahield
weet ge nu soms ook of er kruit en kogels voor aan
boord zijn?"
