jfiAua; '9}}BA9q uaqjoM auiajq ibbJ uaa uapin2 l8ll u?
s^qaajs pip 'uapio.waS a\nBiq.iaquop uba j|a,tta°[9daoq
uaa |9subds^ni ^aq ii9 Sep .lapjaq quaM°oo u99 ui :jaq
sba\ 'tuiq ap uaAoq 'uibja apuaaaqqig auaa sjb 'puB.i
-aaAoqsuoz ap suoa do ^ooqos uaqaids ^aq japuQ 'pnojs
paojS uaSuiiA U99 ni nu ;qotq op .ibba\ qqoiiaS 3m
-.lajqoB ua°oo antra uo.ni.u 'paap Sbbja aip qi fiAv.to^
(t(;ufiz uamoqa.o iqaiz
:jaq ui sjaiu .ia nog qjfoBuiappra piapas SuuapuBiaA
aqfij.iapuo.u U99 'uadoopS si uap.ioo^ jo ua^sa
qaq .ibbu piu puiAv ap pp 'uaSaz uaa ajsura uaq si
pip"'puq qqaBAi ap aip 's.iatnog uaSa^ qi iaz <t'00Z"'
'uaqo.i uiBMq ui sno do °uiu
•iap aqfipppz 31198 'uap.i3A\ ppdtai.iaS sauq ap joop
^qoBZ aip 'uaioojd aAuuqq.iaquop ui jfuijaï 'ua.iia^s
ajaqua Sou uapufuiq SaoqjooA uap uaAoq Sbbj iuap
-j0a\aS japjaqsBjS sbm ptuaq ag -apuaqaaijB lad.iaqas
a; 'sbaa uaSioqjaA Sou lUBBqoipaiuaq pq .ia?qoB.ibbav
'.lopui pq ua quoqos pip ajajqoq uaa MnBjq pq
spaa.i uoz apuamoqdo ap iiba poo.iuazoi pq [fiAuai
'do piaqpus ptu ïqoiq ap apiBBjq suo lapoy -uas
-sb.iq a; fiq afsai.iq qfqapiu2 uaa .iooa sbb.i ap 'sbm Siz
-aq qiOAsppBAi pq jbbm 'uapnq .ibbu fra appaods ua
do qi Suoids 'ap.iooq q.taaiauio} uba ua^frasiaau pq
ua uatiraap lapapB qi uaoj 'ua 'uaqBAguo fra paap
sniqqap pq uba ^uBquapnq uap uaSa^ pop uag
•uadBpioop Sup uap
uba uaqajquBB pq p^ qoo qi jaajq uao} jbbiu pojs
uaSoo apiaouwaA aufra dBB]s ap .199a 'uaArnoq a; puui
-uap.iooyjo -uapa,v\ uaa do uaSui|pp.iapuo.iaa ia|.ia[
-|B Subj .mil jjBq uaa jaw p.iaa qi Sbj soojapn-jj moz
uaop {BAaS pp ut qi p.w 'suaa uaAjazfra piu piu Sou
'do poq aufra qi pooz 'Sui.iapuB.iaApuiA\ oaiuoui auaa
LOf
.iooa p§.iozag qqoiz mini uaa .iapaA\ p.iaa pq jooa .ia
uiBAiq ua .iaaA\ pq apiBBpaq 'uaSa.iqaS uappBq uapoQ
pq uba pniA\ uap aAV do.ibbai 'Sup uapiaa uap uba
puaqa.iaS '|BBiup apsaz pq uba jqaBU uap ui '.iBBjq
•sbaa apuim
uajfra }BpBB jBBquiaouuo uaa apfiz do ua .lapoe ua
jooa pp 'napiAi pi.ip.iaA apoiS suo p; aAV .iBBp
'Siuioaa jaaz p fun agsn.guo.iaA jip qooQ -jaqazuo qap
-aq suo sba\ ua[fim pjapuoq uaiqossitu 'SiqjfiA uaa do
p; ua Goo a piu uauiBAiq uaSuraaiUBBA\suo2 'joouas
uaaqioop Suiufiqos.iaAqoods uaa sp .ia quq ap pp
'ua.iBM qip ooz ua|('ia\ fiq pan] ua 'aaz ua |[iA\.ia; 'ubb
puiAiapoo ap pjaiq uapoBu ajaAooz uaAa ua uaScp
app spiBiuSou pba\ !paaA\aS ufiz aj pBBp aSipuBjs.iaA
auaa Sui.iapuB.iaAS.iaoq aip qoap uaizui .lapuu fig
•UIBAiq
-ui suo fiq uajapoB uba uaqaip JBBd uaa apnapnq
'apuaqaiquaaq pint uaqqip nap aoop 'nuop aApq
uaa jfiMia} 'siaoq uaqfippa^ ua.iBq fiz apSpA.iaA 'ubbS
a; uaaq ap uba piu uio uapnoigsBA paora qaiz uaut
pp 'apuaduiBp Spjaq ooz 'Saoq uap ppA rainqos pq
uba uapopiaAo ua uapBdsdo ppA\ uaa ptu f uaAaSaS
jooqaS .iao.1 pq ubb diwf yvMg ap pBq Si||i^\
•ua.iBAi uoAa.ipaSSaAi puiM
uaSipunSuo ua ,oB|sjpS .loop ]8a\ Ciav jaAaoq 'uapaq
pooui uassiS qfipSouiuo uaa pq ua 'puq uapnoqaS
puqas qaiz uoz ap uaa.iapjOB uaSup aup uu ppitio 'sbai
qfiAA q qapaq ufra uatnoqpA qi .iBBp 'pzaS qfiqpn do
pruooA p.iaA\ ubui .iBBd nag 'ppBqaS.taau poips uap
naa|p pazpo.iS pq uba ua pzaSfiq jiazuiBiqpo.iS pq
'uaqosaqaS do^ ut sbb.i ap 'uaqopaSpn nu uap.iaM ua.aa.i
a[[y qaiq apno a.iBq ino apuapSSBAv ua apuago.i Sipm
'qi.iq ap apiBBjp 'Sutq taS ap ui 'uapiOAi ai pzaS
90k
410
neer, om te beter het doorstoomende schip te kunnen
bespieden.
Met goede vaart bleef het naderkomen, want sedert
ik er het laatst naar gekeken had, was de schoorsteen
reeds geheel en al boven de scherp verlichte kim uit,
en bleek aan de in elkaar gekomen masten, dat het
recht op ons aanstoomde.
„We moeten de brik maar bijdraaien, Shilling,"
zeide ik, „en de giek klaar maken, om mede van
boord te steken."
Zoo werd de brik aan den wind gebracht met het
grootmarszeil op steng, de onderzeilen gegeid en klui
ver- en stagzeilschoot afgevierd daarop werd de giek,
die, met de kiel boven, vooruit op het dek stond,
uitgezet en langszijde in gereedheid gebracht, en daar
er voorloopig niets verder te doen viel, verzocht ik
het volk maar te gaan schaften, en bleef zelf met tante
Damaris en Florence naar den stoomer kijken, die al
hooger en hooger boven de blinkende strook van den
oceaan rees. Hand in hand met mijn liefste, antwoordde
ik zoo goed mogelijk op de koortsachtige vragen,
waarmede de oude dame mij, nadat de matrozen ons
alleen gelaten hadden, overstelpte.
Een half uur nadat wij het eerst den rook hadden
opgemerkt, vertoonde zich het vaartuig in zijn geheel
in den kijker, eene handbreedte binnen de kim, ter
wijl het schuim, dat zich voor zijn boeg ophoopte,
duidelijk te zien was. Eerst nu onderscheidden wij
een barkstuig en bleek het, dat de schoorsteen geel,
de boeg hoogoploopend, de romp zwart geverfd was,
zag men onder den korten boegspriet verguld lofwerk
glinsteren en het contrasein op onze noodvlag van den
grooten top uitwaaien. Aan het zuiver vierkant staan
403
weg, naar de Kaap de Goede Hoop te zeilen, gevolg
wilde geven.
„En als de wind nu eens veranderde en uit den
ouden hoek terugkwam?" opperde tante Damaris.
„Miss Hawke," antwoordde ik, „het is maar beter,
zulke veronderstellingen buiten te sluiten. Mag ik u
wat thee inschenken Heere, wat ziet die thee er van
morgen geel uit het is zeker matrozenthee. Maar
dat is minder; van de melk, zullen wij maar denken,
dat ze de gal te veel aanzet en ons daarom door den
dokter verboden is."
„Dit gedeelte van onze droevige reis zou zoo akelig
nog niet zijn, als wij maar wat beter in onze kleêren
zaten," jammerde mijn arme meisje.
„Kom, klagen helpt niet, Florence," viel tante Da
maris hierop in. „Mijnheer Seymour kan immers geen
goed voor ons koopen."
„Ach, als ik dat kon, zou ik het dadelijk doen,
mijn lieve kind," riep ik uit, terwijl ik Florence's hand
vatte; ,.ja, al moest men mij, met een diepzeelood
aan de voeten, over boord laten zakken, om er bij
te komen."
„Ja, Jack, ik weet, dat gij wel alles voor mij zoudt
willen doen, en het is heel slecht van me, te durven kla
gen," zeide zij, terwijl er een traan in haar oog blonk.
Met een fiere onverschilligheid voor het bijzijn van tante
Damaris, stopte ik hare verontschuldiging met een kus,
en de oude dame liet dit, zooals gewoonlijk, zonder
opmerking voorbijgaan. Eigenlijk had de arme ziel,
sinds zij wist, wie ik eigenlijk was, nooit de minste
poging gedaan ons te hinderen, en ik gevoelde nu
dat iedere kus, dien ik in hare tegenwoordigheid aan
Florence gaf, eene nieuwe aanleiding voor hare be-
