FRISCH BLOED.
11)
Uit het Engelsch
van John Habberton,
Schrijver van „Helen's Kleintjes", enz.
„Dat meisje van Tramlay zal hem
toch in geen geval den bons geven,"
hield Juffrouw Hayn vol. „Zij is mis
schien zelve niet zoo schrander, als
er wel zijn, maar die familie heeft over
hel geheel gezond verstand genoeg,
om te weten, wat het verkrijgen
waard is. Ze hoeft niet te denken,
dat zij hier aanstaanden zomer weêr
mag komen, als zij zulke malligheden
uithaalt."
„Annemie," zeide de pachter plech
tig, „meent ge werkelijk, dat zij zou
wenschen weer te komen, als zóó iets
plaats gehad had V'
Toen lachten de beide oudjes, en
ze gingen in huis, en praatten over
allerlei dingen, die niet de minste
betrekking hadden op jeugd, of lief
de, of New-York. Ze gingen vroeg
naar bed, volgens het gebruik bij
de boereD, na een gebed, dat eene
vormelijke en eenigszins onbestemde
bede voor den afwezende behelsde.
De oude vrouw lag uren wakker,
terwijl het haar toescheen, dat haar
hoofd zoo vol was van rozenkleurige
droomen, alsof het niet met het
sneeuw van den ouderdom bedekt
wastoen zij ten laatste juist in
slaap zou vallen, schrikte zij echter
op, doordat zij baren man hoorde
fluisteren
„Vader in den hemel, erbarm u
over mijn armen jongen."
HOOFDSTUK X.
de partij bij Agnes Dinon.
Gedurende verscheidene vervelen
de, zoo niet droevige dagen, en vele
rustelooze nachten, werd Philip Hayn
staande gehouden door ééne steeds aan
wakkerende hoop en wel deze, dat hij
telkens nader kwam bij den avond van
de partij, waarop Miss Agnes Dinon
hem gevraagd had de partij, waar
hij zeker was, Lucia weêr te zul
len ontmoeten. Behalve in dal ge
lukkige oogenblik, toen haar rijtuig
op de Avenue tot stilstaan gedwon
gen was geweest, had hij haar niet
weergezien sints den avond, dat hij
hare hand aan zijne lippen gebracht
bad. Wat deed de herinnering aan
dat oogenblik zijne eigen vingertop
pen tintelen. Hij had de Avenue el-
ken namiddag bezocht, zonder te
durven hopen, dat het rijtuig weêr
zou worden opgehouden, maar er
toch naar verlangende, haar gelaat in
't voorbijgaan te mogen zien. Met
bliksemsnelheid had zijn oog, dat,
volgens het gebruik op het land, ge
wend was, om naderende rijtuigen
't eerst aan de paarden te her
kennen, de voorgespannen dieren
goed opgenomen, om ze te kunnen
herkennen, als hij ze eens weêrzag.
Maar van dag tot dag werd hij te
leurgesteld want spannen, die hij
had willen wedden, dat dezelfde
waren, trokken rijtuigen, die niet
het door hem gezochte gelaat bevatten.
Hem hadden vele teleurstellingen, zoo
wel als twijfelingen aan zijne kennis
van paarden bespaard kunnen wor
den, als hij geweten had, dat de Tram-
lay's geen eigen rijtuig hielden, maar
naar een huurkoetsier gingen, als ze
wilden rijden.
Hij had Lucia zelfs in de kerk ge
zocht. Hij had, toen de familie buiten,
te Haynton, was, den naam gehoord
van de kerk, waar zij heenging, en
daarheen wendde ook hij des Zon
dagsmorgens zijne schredenmaar de
bank der familie was zeker verder
achter in de kerk dan de hem toege
wezen plaats, want noch tegenover
zich, noch rechts of links zag hij één
lid van de familie Tramlay, en toen
de dienst was afgeloopen, en hij zoo
gauw mogelijk naar den uitgang liep,
bemerkte hij al aanstonds, dat de ge
woonte der boerenjongens, om de
kerkgangers bij het uitgaan der kerk
de revue te laten passeeren, niet in
zwang was bij deltige stadskerken.
Eene andere vertroostende hoop,
die eerder in vervulling ging, was de
ontvangst van zijn gekleed pak. In
vollen dos bracht hij vele uren door
voor den spiegel in zijne kamer van
't hotêl, terwijl hij zijn best deed, er
uil te zien als eenigen der heeren,
die hij op de receptie der Tramlay's
had ontmoet. Hoe weinig hij Marge
in 't algemeen ook bewonderde, aar
zelde hij toch niet, zich zoo goed mo
gelijk te vormen naar de schitterende
manier van optreden van dien heer.
Toen hij op een avond een schouw
burg binnenslenterde met eene toe
gangskaart, die hem hel voorrecht
gaf, van tegen een der muren te mo
gen leunen, zag hij zeer veel heeren
in avondcostuum, en hij maakte zich
die gelegenheid ten nutte, om het
effect van verschillende soorten van
boorden en voorhemden met eikaar
te vergelijken. Ten laatste waagde hij
het eens, zelf in avondkostuum in den
schouwburg te verschijnen, en uit
het feil, dat niemand op hem lette,
maakte hij met recht de vleiende ge
volgtrekking, dat hij zich juist zoo
aanstelde, als de anderen. Hij deed
ook de gewichtige ontdekking, dat de
gewoonte van Rechter Dickman, om
zijn rok om het middel vast te knoo-
pen, en er een geel zijden zakdoek in
volle glorie uit te doen steken, in de
hoofdstad eenigszins uit de mode ge
raakt was.
Ten laatste brak de langverwachte
avond aan, en reeds vóór zonsonder
gang was Phil geheel gekleed, en zeer
onrustig. Hij had al opgemerkt, dat
welgekleede mannen het scheren
nooit verzuimden, en hij had, niet
zonder een inwendigen zucht over
zijne verkwisting, ervaring opgedaan
in de mysteriën van het kappen. Hij
waagde zich op straal, zoodra de duis
ternis geheel was ingevallen, begaf
zich naar de buurt van het huis Dinon,
en bespiedde op een veiligen afstand
het huis, met het doel, dat buiten
even algemeen is als in de steden,
om niet een der eersten te zijn, die
kwamen. Hij wachtte zoolang, zonder
één enkelen persoon of één enkel
rijtuig de deur te zien naderen, dat
hij overvallen werd door de akelige
vrees, of misschien de partij om de
eene of andere reden was uitgesteld.
Omstreeks negen uur echter werd zijn
wachten beloond door het zien van een
enkel rijtuigweldra volgde er een
tweede, en toen kort na elkander ver
scheidene meer, en een kwartier later
meldde ook hij zich aan. Bij deze
gelegenheid begreep hij terstond, wat
de knecht bij de deur hem vertelde
aangaande de kleedkamer voor de
heeren; maar toen hij de algemeene
bewaarplaats van de jassen, hoeden en
stokken bereikt had, kon hij maar
volstrekt niet begrijpen, waarom velen
der heeren daar bleven staan, zonder
iets te doen. Tegen den tijd, dat hij
vernomen had, hoe de meesten hun
ner alleen maar op hunne dames wacht
ten, om die binnen te leiden, sloeg
eene pendule in de kamer tien, en
terwijl Phil de slagen telde en zich te
binnen bracht, hoe dikwijls hij thuis
door datzelfde aantal slagen uit zijne
eerste sluimering half gewekt was ge
worden, gaapte hij door de kracht
der gewoonte, en wenschte hij half
en half, Haynton nooit verlaten te
hebben.
Maar plotseling verdwenen èn slape
righeid én naargeestigheid èn alle an
dere narigheden in een oogenblik,
en de hemel Phil's eigen, aller
nieuwste hemel, omgaf de aar
de, want terwijl hij twee of drie
ongetrouwde heeren de trap af volg
de, hoorde hij eene welbekende stem
uitroepen
„O Phil, wat treft dat aardig Net
of ge op mij gewacht hebt 1 Ik ben
hier zonder heer, dus moet gij mij
binnenleiden. Papa komt later, als
hij genoeg heelt van de club."
0, die muziek in hel ruischen van
haar kleed, terwijl ze de trap af
gingen 1 0, dat goud van heur haar,
die blos op hare wangen, die blijde
verwachting in hare oogen en in
hare even geopende lippen En dat
hij dit alles maar twintig schreden
ver kon genieten 1 Waren het er
toch maar twintig duizend geweest
Onder aan de trap nam Lucia
Phil's arm en samen maakten ze
hun compliment voor de gastvrouw.
Phil voelde, dat er nog meer naar
hem keken, dan Miss Dinon alleen,
en dat was inderdaad zoo, want knap
pe jonge vreemdelingen zijn in New-
Yoik al even zeldzaam, als overal
elders op de wereld. Toch werd hij
niet verlegen door deze bewustheid,
want hall uil vroeg geleerde beleefd
heid, hall uil schrandere bewonde
ring, begroette Miss Dinon hem zóó
hartelijk, dat hij zich terstond op
zijn gemak gevoelde. Onmiddellijk na
hem kwamen andere gasten, en Lu
cia leidde Phil weg om hem aan
eenigen van hare kennissen voor te
stellen, waarbij zij volop genoot van
de verrassing van diegenen, die
in hem den linkschen boerenzoon
van vóór eene week herkenden. Toen
werd Lucia door den eenen heer
vóór, den anderen na, die haar om
een dans vroegen, in een gesprek
gewikkeldandere dames, met wie
hij praatte, werden eveneens door hen
in beslag genomen en ten laatste zat
Phil alleen op eene sofa, op eene
plaats, van waar hij de gastvrouw
nauwkeurig kon gadeslaan.
Miss Agnes Dinon was wel waard
gezien te worden. Mevrouw Tram
lay mocht al vrij juist gegist heb
ben, toen zij haar leeftijd op zes en
dertig stelde, er waren toch vele,
vele meisjes, die gaarne wat van ha
re jaren zouden overgenomen heb
ben, indien zij tevens haar prachtig
uitwendig voorkomen en wat van
den tact en den geest, die hare jaren
haar hadden doen verkrijgen, had
den kunnen overnemen. Gaarne ook
zouden zij zich iets van de overtol
lige jaren van Miss Dinon getroost
hebben, hadden ze dan tevens met
haar het fortuin kunnen deelen, waar
over zij geheel alleen te beschikken
had. Niemand wist precies, hoeveel
het was, en het werd zeer verschil
lend geschat, maar wat kwam dal
er op aan Het voornaamste en meest
interessante van de zaak was, dat
het groot genoeg was, om eene
aangename verscheidenheid van min
naars te hebben gelokt, zoodat er,
sints hare intrede in de wereld, geen
tijd was geweest, of Miss Dinon had
haar trouwdag wel kunnen bepalen,
als haar dat behaagd had. Wat
schaadt de leeftijd, bij een meisje,
dat. kiezen kan in plaats van ge
kozen te worden? Bevalt de ge
heel ontloken roos aan menig oog
niet beter dan de rozeknop En
hoeveel bekoorlijker is de roos, aan
wier schitterende bloemkroon de
glans van het goud niet ontbreekt 1
Phil was zoowat tot het besluit ge
komen, dat Miss Dinon eene vrouw
was, naar wie zijne moeder met ge
noegen zou gekeken hebben, toen
zijne overwegingen gestoord werden
door de dame zelve, die hem nader
de, met deze woorden
„Ten laatste kan ik mij den lijd
gunnen, u aan eenige mijner ken
nissen voor te stellen, mijnheer Hayn.
Mag ik uw arm hebben
Phil gevoelde zich opeens geheel op
zijn gemak. Dit was slechts eene her
haling van eene oude en welbeken-
de gewaarwording, want hij was al
tijd zeer gezien geweest bij de oude
re meisjes van Haynton, en vond
ze gewoonlijk een veel onderhouden
der gezelschap dan hare jongere zus
ters. Phil bemerkte, tusschen de voor
stellingen in, dat Miss Dinon in geen
enkel opzicht op Lucia geleek, maar
ze was ongetwijfeld eene schitteren
de vrouw. Hare trekken, hoewel wat
breed, waren volmaakt, haar oog was
vol bezieling, vooral wanneer hij er
in neêrzag, zooals hij, van zijne leng
te af, wel moest doen, en de hou
ding van haar hoofd, op schouders,
die volgens hel heerschende gebruik
op avondpartijen, ontbloot waren,
was kortweg prachtig te noemen.
Zij vond gelegenheid om ook nog
vrij wat met hem te keuvelen, ter
wijl ze de gezelschapskamers rond
gingen, en al wat zij zeide gal te
kennen, dat haar hoorder een man
van verstand was, die niet noodig
had, met alle nietigheden van de
beschaafde conversatie onderhouden
te worden. Phil's geest evenaarde die
van zijne beminnelijke dame, en daar
haar gelaal hare gevoelens weêrkaat-
sle, begonnen de gasten op te mer
ken, dal hunne gastvrouw en de
vreemdeling een zeldzaam knap paar
uitmaakten.
Hoe onmogelijk hij het een half uur
te voren ook zou geacht hebben, toch
waren Phil's gedachten gedurende
eenige oogenblikken geheel los ge
weest van Luciaplotseling echter
werden zij weêr bij haar bepaald,
want toen hij over het hoold van
een hem juist voorgesteld rozeknop-
je heenkeek, zag Phil, hoe Lucia
naar hem keek met eene uitdrukking,
die hem verschrikte. Hij had haar
nog nooit zóó zien kijken, heel
deftig, half verlegen, half boos. Wat
kon dat beduiden Kon zij beleedigd
zijn Maar waarom Werd hij op
dit oogenblik niet in beslag genomen
door zijne gastvrouw, die, volgens
het gebruik te Haynton, en denke
lijk overal elders, het eerste recht
had, als zij dit verkoos uit te oefe
nen 1
Kon het zijn deze gedachte
trof hem als een onverwachte slag
kon hel zijn, dat zij jaloersch was
op zijne oplettendheid jegens Miss
Dinon, en op het duidelijk merk
bare genoegen, dat hij in hel gezel
schap dier dame vond 0, vreese-
lijke, verrukkelijke gedachte! Ja-
loerschheid was ook te Haynton geen
onbekend iets; hij had er de ontwik
keling dikwijls van gadegeslagen. Maar,
om jaloersch te zijn, moest een meis
je heel veel van een man houden,
of ten minste grootelijks begeeren,
door hem opgemerkt te worden. Kon
het zijn, dat Lucia hem in 't zelfde
licht beschouwde, als hij haar Acht
te zij hem inderdaad meer dan eene
bloote kennis 1 Zoo niet, waarom
dan die vreemde blik 1
Indien zij werkelijk jaloersch was,
werd Lucia weldra ruimschoots ge
wroken, want de muziek begon, en
Miss Dinon zeide:
„Hebt ge eene dame voor de qua
drille, mijnheer Hayn Niet dan
moet gij er mij nog eene voor u laten
opzoeken."
„Ik neen, ik dans niet," sta
melde hij.
„Hoe ongelukkig voor een do
zijn of meer meisjes, van avond,"
zeide Miss Dinon binnen'smonds. „Ge
zult mij wel willen verontschuldigen,
als ik ga zien, of dedansen bezet zijn
(Wordt vervolgd).
Gedrukt bjj DE ERVEN LOOSJES, te Haarlem,
