-9q quii; ufiz aooA uamoqjOA no ufiz uBcuaaz paoS aaaz
U99 fiq UBq [tj ;Bp jaui -uaqqaq a; paooqaS
;s9oS nap aooA suaado lira pjooq afhraaoAia subui s, uba
pjaaq ;aq jfiAAaa; ';m qi jqosaq jpraajj ajooaQ"
a-uapnoz uaqBiu jbbui
-jip oaa siaa uba jaoos qjaAv 'puq p°aza§ uiaq aip 'nap
-aoA\aS sbaa jqoozaq jsaaS upoz aoop qaaAi aSiaoA ap
fiq pp 'am apjojaaA ua 'uaSmufiqosaaAjsaaS ui jjooj
?!H IIIM 'uaSuiufiqosaaA ua uaqods aaAQ"
((i,n;ara qnap ooz uaaajsiS jaq fiq puq aaAoaBB^"
„■si uiaq jam smjd jb ua jaaqaS jaiu pq pp 'ajqacpaS ap
•uaqqaapaaA a; qosaap uaospui avuoiu uaa ;qoBAi
-spaooqqBq ubb 'uaAaS a; ;sb| jaqapoq uap 'uaqqaq a;
uauioqaq jojjaa ao;jBBp aapaaoA§BzaS uap uba bu
'iuo ;inaa;qoB fitu qi juSaq SipraoquaaaaAouaiQ -uaui
-au a; uaaqos uaSaouaS apatujBBp qfqapuia uaui pp
-ooz 'do saapq paA piu pz aa qoo(j -pjaddomaS jap
-jooa ufiui J9AO aSipoou pq aa paaM 'uajjap jBBqqiqog
-aq noz uauius uiaq aooa aSudiuba aap yjaq aaapuu ap
uba spBBjauiBq aufiz uba pnjpa apSiuaaiaA ap pah.
'uap a; do sajju 'ufiz uoz pupui joaa uaajjB fiq pp
'apjoojaS qfijaaa aai;jBA\q ufitu uba ubui aapai auup ua
SiaaSuoq az uaaBAv aaijj qqa^aS ufiz dBBjs auuuq ;in
fiz ppBu poq ua 'uaqqaq aaSuoq az aaauuBAA q-u
'ppraaS ;qoajs qfijapjooA\qaaads uazoaptu ap ufiz
paooq ubb uajjBAaS aaAv; uj •uaSuzjin puagiaap suizsSiuaa
sjjaz 'qfijapuaiaA aAjuqaq sajjB aa aip 'sjaaaq ap aoop
'paaM ;doqosa§ uaaqaBBp ua -aaiq qasaajA a;qnjaSuoaaA
pq aBBM 'uapnoqaS siuqiuoq ap uba fq ubb 'SuppuBj
uaqosjooj uapjagaaaS uaa p; SuipiajusB jbS ;i(j
aooA jasqooq apaaa pq uba SuqaapaaA auaa SidoojaooA
aaipBAvqspaooqanup ubb 'jb§ pusa uap unq qi tnoauBAA
'uapjoBAv uapoui uaau ausd uaa az uapnoz 'ufiz uoq
;qooqaS ;ip aooA 'qoop uaqqaapaaA uaop a; qosaajA
uaospBa Ainaiu uaa 'uajjap a; aooA uiapdsq nap 'ap
-joojaq qj -ufiz uoz uadjaqaaA a; ;ip aoq 'fiui az ua§
-aoaA 'uapaoAA a; puaipaSaooA ;qoaaa§pjooq aapuoz daij
aBBAaS jEBuaSappiui unq pp 'apuadfuSag -ua;qBBa
puiajqaq SuipaqaaquB ap uba uauijuqas aSipaoa ap aap
-no jo uapjaods poinds p; pSmds uba aip 'bu uad
-raoq ua uauaaq ap 'uaSoo auuuq ui §uijjapauaja; ap
pinuaqaq 'qosaajA pra aijBq ap do uaqBiu uaSora a;
98
103
-ubb apuapnjj jqoBZ ausq bu 'qi appaooAijuu j uaSSaz
qoo qocq nu qi jaoui jup 'b[ jaoop daaajs uag"
<<(j jdooqaaA safjBBad aqjnz fiq s|b <(jdoojaoop daaajs uaa"
puBiuai fiq ;Bp 'uaquap jaiu qoo tiu fig jpnoz "HïA\.
iqotq uado ap ui jo uaqossoq ap ui 'ugqao|gds ug
uajoq ui uapsq uauajsiaqQ a;saao gp doiBBAA 'azfiAA
gp do ugpuozoSdo fizua; 'uapaoAA ngpnoq paooqaaA nop
-gqoS gugg§ jBp 'pja;aaA uoppaq uiaq uajsaaS gp goq
'fira apaaqazaaA fiq ug 'uauiaoA aip p ug uaddoqossiq
-sjaBB aggS 'uaqaaq uaaS 'uaqfqgpggS ugg§ uiaq aooA
ïjoojaS aqfijajsiaqQ aqfijaquoadsroo ;aq uba sbaa fijj
•pfi; uazgp uba ugpiiqg uaaS qoop 'ufiz a; uajstaqQ
uaa Tiq apjajaaA 007" (c(-fi§ uup uajaA\ a; aajaq ;aq
qi jooja§ qoo; yooj. jifs" aau jam jqBBcnaS Suuq
uu lira aS ;qgq |b ug; 1 puaiJA 'qaq qfqaS qi pp 'jaAv
afaiz'jBBp" apjaopaq aparaaBBp az josjb 'puoiu uaaBq
uba ugqaoq ap puoa afqoBjaiijo uaa jam) uoo; aajqouz
do suuq; az apiaz <('uaaooq 9; ubb raaq 'sbaa SijsSub
;aq ;Bp 'SuiSmjaaAo jaaAooz ;aui fiq quads smog"
•UIBAAq
t<liz\owvji"
<(j ua;sao§ aaAQ"
66
uba qaapaA ufira sjqoajs uauaqos uazoaptu ap qoo(j
•uajjap a;
SOI
„Misschien is het ook wel een vroolijker leven dan
ik soms geneigd ben te denken, Nell. Maar zeker is het,
dat ik nooit eene reis gemaakt heb, of nog maken zal, die
bij deze halen kan, en ik zal u maar niet zeggen, wat
daarvan de reden is."
„Ik althans stel er mij heel wat genot van voor,"
zeide ze. „Madam Espinosa mag misschien van zeer
burgerlijke afkomst zijn, maar ze is nog al goedig en
jk zal het best met haar kunnen vinden. Ware Phoe
be nu ook maar hier bij mijWeet ge, wat ik ook
een aardig mensch vind Mr. Thomas, de eerste stuur
man het is een gezellig kereltje, altijd zoo hoffelijk,
maar zoo erg, zoo erg kleinDoch, kapitein Flanders,
wat dat voor iemand is, kan ik me maar niet begrij
pen. Zou hij wel goed bij zijn hoofd zijn, Will.?"
„Houdt u toch stil, meidlief!" riep ik en keek
eenigszins ongerust naar achteren en toen door den koek
koek heen, om mij te overtuigen, dat niemand haar
gehoord had. „Het is gevaarlijk zulk soort van vra
gen te doen. Bedenk, dat hij de kapitein van dit schip
is, de schipper naast God ik zou het zeer treurig
vinden, te moeten aannemen, dat hij niet ten volle
goed bij zijn hoofd zou zijn."
Die opmerking deed haar een oogenblik ontsteld
en angstig kijken.
„Zeker beoordeelt ge hem," vervolgde ik, „evenals
de loods, die gisteren avond van boord ging, dit deed,
naar zijne godsdienstige praatjes
,,Neen," viel ze in, „daarnaar niet, ofschoon hij
nooit over iets anders schijnt te willen spreken. Maar
hij is in zijne manieren zoo vreemd, en zijne gesprek
ken zijn soms ook allerzonderlingst; en, zoo het een
bij het ander genomen, komt men onwillekeurig op
het tooneel van den strijd te hebben afgewacht, om
tot dadelijkheden over te gaan. Men besloot den kok
eens „waar te nemen." Buiten de kombuis gelokt,
werd hij naar voren gedrongen, in den hoek achter
de trap naar den bak. Behalve op de noodige stom
pen en duwen, werd hij onthaald op een bombarde
ment met stukken van het meer en meer onsmakelijk
geworden vleesch, bij welke strafoefening de gemoe
deren steeds verbitterden. In zijn angst wist eindelijk
het slachtoffer, dat bedreigd was met minstens over
boord gegooid te zullen worden, te ontkomen en
vluchtte, een eind weegs nagezet, naar en tot in de
kerk, waarbuiten de matrozen natuurlijk standhielden.
Het toeval wilde nu, dat stuurman Thomas, in de
verte dat „opstootje" aangehoord hebbende, als altijd
netjes gekleed, zijn hut uittrad met plan om daarnaar
een onderzoek te gaan doen, toen juist de toegetakelde,
met vet besmeerde kok de deur voorbij holde. Eene
aanvaring van die twee ongelijksoortige grootheden
was niet te vermijden. Stuurman Thomas verloor zijn
evenwicht en viel bezoedeld neerde kok vloog over
hem heen en stormde, een eind verder, tegen de hut
van de Espinosa's op, waaruit een luide angstkreet
opsteeg van den Spaanschen Koopman, die uit al die
vreemde geluiden en kernachtige uitdrukkingen de
veronderstelling maakte, dat het schip in nood was.
Het was bespottelijk om aan te zien, hoe de klei
ne stuurman, overeind gekomen, het vet en vuil op
zijne kleeren en handen bekeek. Hij zag blauw van
woede, daar hij nog meer prijsstelde op zijn goed dan
op zijne waardigheid.
„Wat is dat hier allemaal?" riep de kapitein met
zijn zware grafstem, terwijl hij in zijne deur verscheen.
