-9][9 u99 pOUI pbjinups poq uba U9qBds 9p ftq [llAAJOp
'pin joSubSjooj op doij [('ueminnps 'qBBi sbaa oiq"
•uoqopsjoa Sunaqqip ap uba pioqqospooiS op fiq pinjoS
pBp UBA OpUOUOqOOpoqUO poq UBp J09UI (]TH JOJp Sp9lU
U9 iopioA 9p pin pgq 'SBjsjapuop ojjop 'aSipBpspqoajd
U99 apSjOA jg 'jaara }9iu uoSoo oufiai jooa puopsoq
'Sbj ftta jooa 'pqoqioA dtJUBjsmqpqoBu op joop 'oip
'soojsBdraoq op sjjoz ïjoojq puqqioA [BBpop sood U99
joopjBBp qi pup 'jsooaaoS poqos ooz sbaa pqoq poq qoop
tuopojsoS uoSoo aufira qi pnq qrqoSmpqjo^ -puops
-puo soBqo nop pm 2ai|ospo[d ppioM oStpqoBqoods uoa
josjb 'pOZog pSOjS UOqflJJBBAJOA U99 UI qqqUoloOO U99
JOOA pj9AA UBBOOO U9p UBA OpqBJAJoddo OjgoqoS 9p SBAA
u9U9AApj9A pqoiz paq pm uopsoQ pq ni uo uopoqosofl
pqonj 9p joop jntiA AitiBiq uba [fid oqfqSBzpuo U99
josjb SBAA pjj -puooAAoSfiq Sou pioou qi pBq sqfipS
-jgp spoj -uopousjoop [BBipsraosqijq uoqoj qfqasaoiA U99
joop'miq pop toiq uba'pqonjopaq op pJOA\ 'joiqdo sooj
-SBdraoq op uba uoSoo aufira qi uoop psmf uo :§b[
-J99A diqos pq ooq 'uoiz 0} mo joao tin apdups qj
•§bb[rao oz SutS 'ugqqoq op pqnjpoS puoq onfiui bu 'u9
quqdBjp pq jbbu JBBq oppiopS qi qoop 'aoAfqq om
Ciq pbaa Sou oz opjiAv joaouj -uoaoS uouunq pBq pfxq
uop jb JBBq qi uoip 'snq opsjoa op sbm pq I JBBq 0;
-snq ao pjuq ufiiu ubb JBBq opqnjp qj uoquop uooaa
-oSuojmq sbaa pojj -ubbS op uoaq mo do puop 055
(<-jBBqstm j90Aooz pioou uoqBtu ooz do uoS
-uip oqfqjBBAoS qCqaqjaAi uopsnjpuojaA puiAA jo jooaa
-uo uooS joop ropqoo n pBBq -ooz uo pqoiq u(ooz pra
'joiq UBp joqfqoojA Sxpupuo pq si qjaq op up 'usACjfq
uouunq op qap pq do mo n jooa SipqooA op [ooa si pjp
qoop aau uba Suiunoj op ui qoiz pjoSaids pqoqduiB[
pjjqAinBp pq jbbaaz ooq 'suoo aiz qooQ '^[PN 'a93l
SH
uo uoAoqjOA Sooq spooj nu 'uoraoqoodo japqoB uop ui
pSOJOodo UOJBAV UOqjOAA 9Q -u9j0[J0A u9jno[q opuojoi
-piqos ojBq uba |ooa spooj iqonf up pBq uo ubbSoSjop
-UO uoz op SBAA 'pz0§do UOJBAA UOJlOZSJBra Op UOOJ,
•ufiz uopuoq uoAoq uba spBBJomBq op Sou J99A
'uodoojdo uodpq op bj ufiz no uBBps op jba poq ubb
psjoo poq J09AA jBBp mo 'uopjoq °BBpuo jbbu jo 'uopopS
-j00u pubaa JO SUOOpjBd sSuBJ UBp UO 'UOJJBA U9pOIJ
sjBm op ut pioqpoojoS ftq qoiz uozojpBra op ooq uaiz
op mo psnj uoo sbaa pgq uo ufiz gp JBBjq psjoo poq
'qoiz opjoAfpq Soojd g.topoj -pqjoA\9°do sbbj ojgpuB
opioq gp ugSop pftjps rao sjb pjoaa bj gqp do jubaa
'§9ouo§ opqnjp uo uoaoj jg sbaa qoop jbbui SuoSuijaa
potu uopsBra jop uopooA op mo uopoojq op uo 'uojbaa
uoqqBpuo§|iAA poq josjb'uodoLttz poiu uoSuops op uopoz
opuojoddB[q SippAAoS op uopop jBBrapip pjooq poq
sSubj poiu JopBAA poq opqooq uo opsis 'Sinp poq joop
poiu puiM op pooy uo 'jopbaa joq joop poiu diqos poq
°OOJA pBBmpip JBAoS pip ui UOqBJqpUO 'ppjOAA pj09j
-oS sjopuB JopaojBBAA 'uopoqSipuBpsmo ouoaaoS oq
•uodoouq sSuiziosjij
*uo uoSSo[ uopnoqqoops op jopqoB U9 jooa qoo UBp
uom Sbz bjpjoaa uo uoaoj op SipfipqfqoS uojiozsjbiu
oijp op mo SoouoS uopuBq oaa uoppuq 'sbaa puiAi
U99§ 'joiq s[BOOZ 'J9 JOOUUB^ "pjOpUOoSpm pjOAA SBBJ
op do U9 U9AOq JBBU U9 'pjBBqoSjooA uopjow soijBqju
op U0qojps9§ JOOpjBBp uojtoz op 'piOoSoSsOJ nopj9AA
uoqBAossjBra op J99AA op ut qnjp qjOA poq {b nu SBAA
Sipoods no 'pin ugjioz jop ubb|s poq uoAoq uoquojq
usraspooq uop uba ofpmy poq uba uguop oqoqos o(j
■[91A U9Z
-OjpBm 9p UBA qBBtUS U9p UI J09Z qOO 9ip 'jopjo U99
snp sbaa pgjj *J9pB[ jooa opioora [90a pip gpjBBdsoq
881
142
niet, hij was de kapitein van het schip, en kon aan
boord bijna alles doen wat hem goeddachthij kon mij
terugstellen in rang en vooruit matrozenwerk laten
verrichten, of in mijne hut opsluiten, ja, zelfs in de
boeien zetten.
Het was intusschen „acht glazen" geworden en ik
had de wacht overgenomen. Weerlicht was niet meer
voorgekomen, doch de duisternis was groot; in het
Noorden alleen hing een vreemdsoortige roode nevel
achtigheid, doch zoo flauw en bedriegelijk, dat men die
alleen kon waarnemen door Oost- en Westwaarts daar
van naar de lucht te zien. In het Zuiden zag men
een paar sterren een kwijnend licht geven, doch ach
ter ons was de lucht, even als de zee, zoo zwart als
inkt; nog steeds geen zuchtje wind, de deininggroo-
tendeels verdwenen, de zee langs het boord als vloei
bare pik, slechts wanner het schip een slingering
maakte, hier en daar met eenig flauw schitterend groen
vuur doorschoten.
Nelly was steeds aan dek gebleven, en daar de ka
pitein zich verwijderd had, ging ik naar haar toe, om
dat ik al dien tijd nog geen woord met haar had
kunnen wisselen:
„Ik zie, dat we nu toch een storm zullen krijgen,
Will. Wat is het vreeselijk donker! Hebt ge ook dat
angstwekkende lichten gezien, een half uur geleden?
Het was of de lucht opengescheurd werd."
„Ja, maar mijn Nelly is toch niet bang?"
„Toen het zoo lichtte wel een beetje; maar ik was
veel angstiger toen ik u naar boven had zien klim
men. Ik hield mijn hart vast en de tranen kwamen
me in de oogen, toen ik u nakeek."
„Een zeeman die niet enteren kan, is niet te gebrui-
139
met een fletsche roode tint beschenen vasten muur.
Tot in het verre Oosten toe was de lucht rood, om
daar in een aschkleur over te gaan. |Het heugde mij
niet, ooit een meer onheilspellend verschijnsel te heb
ben gezien. Ook de roode nevel was thans verdwenen
de zee werd donkerder en donkerder, en de nacht
viel met snelheid in. Er was geen aasje wind; de
hitte benauwde, wat te meer de aandacht trok nu er
geene onderzeilen bijstonden, die anders bij het slinge
ren een aangenamen tocht kuDnen neerslaan. Met
uitzondering der drie dichtgereefde marszeilen, de fok
(geheel gegeid en gegord) en het voorstengestagzeil,
was er geen lapje zeil bij, en zag het schip er even
onbeholpen uit als de arme Espinoza in zijn zijden
.pantalon, toen de kale stengen onder de sombere,
dreigende lucht heen en weer slingerden. Niet meer
naar het roer luisterende, was het schip van zijn koers
afgevallen, tot de deining dwars inliep, waardoor we
nu de zwarte wolkbank recht achteruit hadden gekre
gen. Gelukkig echter was in het laatste half uur de
deining zooveel afgenomen, dat we daardoor iets ge
makkelijker lagen, schoon het nog altijd even bezwa
rend bleef, zich op de been te houden zonder de
handen te gebruiken.
„We zijn nu, in elk geval, klaar om wat waar te
memen," zeide stuurman Thomas, terwijl hij zijn haar
over de ooren trok en zijn vest gladstreek. „Doch
oerst hebben we een nat pak te goed, vóór de wind
ons komt afdrogen. God beware onswat een licht
was dat! Dat belooft iets, Mr. Lee!"
Zijn blik was naar achteren gericht geweest, en ik
had naar voren gekeken toen hij sprakmaar, schoon
ik den lichtstraal zelf niet opgevangen had, kon ik me
