Suippjj apjjazaip ui Tim uodaq 'a^BBjdiaA qaiz aApz
iqonj 9p qoo pus aoq 'qoo; U9 'uaztqq 9j japM jaq pn
diqos pq mo jaM JBBp fiq uaaqos SaouaS SpqoBJ^f
*p{90a9§ pUTM U9p UBA apaOM 9qOA 9p pJ3M ?IUJ9^
-qoB jaaqaS piog; -uaiBBM a:> uaJOA jbbu piu mo 'nap
-noqpBA apfizjaAO op ubb fira paora qi na 'pBiinnp
pq uba pBqiajqoB uop ubb japooi pq ua8a:j pfcqs
Sou pz maqdBq ap i jooa ping iqoai Sbj diqos pjj
•pjaM pppsqaS daaMZ uaa pra qi jo 'pupS
pq ui jqoBjq paAOOz pra am uaSaop ua 'diqos pq
J8ao lapoB uba s.tapBdsramqos ap uaSop 'pirn sp
poip 'ua 'ua°Bj sjapuoqos aufim do uapuBquaznaJ josp
'Sma:) ua jaau fira aprup qoo; putM ag -uaqura a1}
afuBduiBq ap uba a;Sua[ ap mo Sipoou uapuira jfiA
pAV qi puq 'apjaojdaq uapoA ua uapuBq do lip qi
uooqosjo jbbui 'uaSBjippA aM aoq uaiz a} mo 'uaduuq
a} uaiapoB jbbu apqoBJ^ qj -sba\ nappSsof suo joao
apaoM apoA ujjz ui spaaj azap uao; 'poBAuaA Son
maop uap uappuq uBtmnnp apjaa qoou 'uiapdBvj
•SaouaS puaSpjp poizuBB uba ponj ap 'Spaq jooa
-JBBp sbm puiM a(j (jufiz uoojoXo uaa jaiq pq uo^f
•a;qBjA aqosBpnuBQ auaa do apapsfi jauaa
ppqjaus ap pm jiujooa ap Soop 'pjad
-mopaS japuo jpq pudsSaoq jbbij 'japA\ apuaqoq ua
apuassis pp joop ua 'uauaMpjaA qnjpuiM uap japuo
sbai Suiuiap ap qBpjB potq apbaiz ap uaSa; djaqos
pp 'ramqos uba ppA uaa sbm ubbboo a(j •uaAfuqosaq
a} Sood suuq^ uaip qi sjbooz 'aaz do puiM uaSuaq
uaa uba ppAiaS puaaoopjaajoo pq pra uaamaS spiu
'ppquappqosjaA aufiz p ui 'yaaq pirqaS pp qoop
^SbbI" pp pq joop ua paiS uaSuqpqSjaq ap sSubj
fiq apamjBBAA 'jappqaS puammapSuaojp 'puaSujq
uaa pq si pAV uamooq jap uaddo; ap joop jBBqsira
IQI
•uia uaaS apjaojjaA qoop 'uap
-noqpBA jaoj pq jaajq fijj -uub uap fiq raaq appnqos
ua 'uadBjs uoq 'puiaiaAo poaj jbm Sou 'uapaqSip
-UBpmo aqpz ui puumai pp 'psBBqjaA 'pppaS ufira
qi JoopiaA 'rabmq pjooMpB uaaS Sou nu ja jbbq
(<c; apiBBidaoj at upqduq ap
PM pin at joojj" -ppiqpBA pBJjnup pq qfqjooqaq
uapuuq appq pm ua puop do poaj aip 'ao; uBra uap qi
apSaoA <i(j piu at ^pjooMpu uiojbb^" -apuaAaSaq pnja;
-qoB fira 'qi daij (((i najpAaS dBBjs ui pjaq ap sj"
«ciJ99A
3M uaSSq aoq" ïjapjBq fjq daij (1j jaSuuSjao-jj"
•jaoj pq uba pjooAipB uaaS raBMq jj[
•uajapoB jbbu fiq dau ui J09A aM uaSSq aojj
i aqip na siujapinp apuaqqaMSuijaAinq azap ut Sup
-apuBjaA suaa jbbcu ja raBMq 'qoQ 'pjfiAi; japuog"
•upjidsq 'uaAaSaS
pS uaa pSub ufiz ui japuB jo uaa ap ijaaq jaqag"
<(*sbm aSiuaa ap uaiqossira qi pp 'p apsaajA qj" -pppaS
pnjaS jBBqqfqq 'fiq dau <(j pooS pq st uup 'oog"
<(-upiidBq 'Bp"
,,ci PI00lt
-aS Muaajqos uaa piu qoo aS }qajj" 'qaa^P pjooqjooA
pq jaAO qoiz ua tubnjb paoq ufiz fiq aoq qi Sbz
'uaaqos qaoqqaoq uap joop pp 'poq pq fiq ua apuara
-oqao} ara jbbu 'fiq laz (<'sqfqasaajA spi si pq"
((*uiaiidBq 'jaiq puBraai^;"
ipjooMpBaS ^iujooa uba pj3A\ 'aqip apoq uaa b^j
uapjoAvaS uapojpS ^iujooa puBtuai sj"
:apfiz ajapuB ap uba dau 'puop dBjptuBduiBq
spjooqquq ap ubb uaAoq aip 'uiapdsq a(j qjooA japM
pqjaAo'raiq pj raiq uba 'uapnoqdo japuoz apunajp
Sbjs ap ïuiBMq apuia uaaS praraojaS ajBMZ pq ubb
9n
150
boord gaf een zwak lichtschijnsel af, waarbij ik ook
den kapitein in soortgelijke houding zag zitten. Hij
■deed geene moeite om op te staan, doch riep, zoo
luide hij slechts kon: „Nog een man meer aan het
roereen bevel, dat ik overbracht, ofschoon ik door
den wind zoo hard tegen de koperen leuning aan den
voorkant der kampanje werd aangedrukt, dat ik nauwe
lijks voldoenden adem kon krijgen, om die woorden
te uiten. De kracht van den wind maakte het onmo
gelijk, eenig antwoord van voren op te vangen. Ik
zag echter een der matrozen, in opvolging van het
bevel, achteruitkomen, en dit ging goed totdat hij
bijna de bovenste trede van de kampanjetrap had be
reikt; daar greep de wind hem aan, zoodat hij hals
over kop naar het halfdek terugsloeg, en plassend in
het vandaar nog niet weggevloeide water terechtkwam.
De man scheen echter ongedeerd, krabbelde weêr op,
beproefde het andermaal, bereikte de kampanje en,
als een worm op den buik voortkruipende, het stuurrad.
Het was bijna niet mogelijk om, met het gezicht
tegen den wind in, adem te halen. Men werd als het
ware platgeblazen, en gevoelde eene drukking op de
maag, als van een vuist, die niet werd weggenomen
vóór men zich omgedraaid had. De wind loeide in
de bovenlucht alsof een duizend wilde stieren werden
opgejaagd, brullende van woede bij een hun onmoge
lijk gebleken verzet. Doch veel barbaarscher was nog
het fluiten van den storm zooveel lager door het tuig.
Men hoorde slechts angstig schelle kreten, wier in
druk door den nacht des te grooter werd.
Nooit neemt men op het land iets waar, dat daar
mede overeenkomt. Wel huilt daar de wind soms
door de kooge schoorsteenen, of ruischt hij met groot
147
„Wel, wat houdt er aan?" vroeg de kapitein, die
intusschen nader was gekomen. „Neem het lampje
<eens uit het nachthuis en licht bij."
Op deze wijze te voorschijn gebracht, gaf de lamp
een helder licht, dat ik thans ten volle op het gelaat
van den roerganger liet vallen.
„Genadige Godriep ik opeens.
De lippen van den matroos waren, als in een ijzing-
•wekkenden glimlach, stijf naar achteren vertrokken en
lieten daardoor zijn tandvleesch en tanden ontbloot.
Zijne oogappels waren naar binnen gedraaid, en van
zijne oogen was dus slechts het wit over.
„Die laatste slag heeft hem getroffenzei ik, sid
derend achteruit tredende bij dat vreeselijke gezicht,
terwijl ik de lamp weêr op hare plaats stelde.
Dit had ik nauwelijks gedaan, of daar kwam de
regenbui los. Het was alsof de gansche oceaan over ons
schip werd uitgegoten. Als een wolkbreuk stroomde het
water, onder het gewicht waarvan mijne knieën bogen;
■de kampanje stond in een oogwenk onder, en ook
op het dek konden de spijgaten de massa niet ver
zwelgen. Terwijl de zee in het rond wit was en siste
door den stroom die van boven viel, vloeide het inge-
regende water met kracht naar buiten boord. De ka
pitein stond roerloos, geen woord kwam over zijne
lippen. Hij was door de plotselinge ontdekking van
zoo even volkomen verbijsterd.
Met een doode aan het roer, die de spaken omkneld
Meld en niet loslaten wilde, zou ons schip in het
grootste gevaar verkeeren, zoodra de wind inviel. Ik
sprong naar voren en riep, het gekletter van den regen
overschreeuwende„Achteruit kerelsachteruit voor
je leven!" en keerde toen terug naar het stuurrad,
