94q[4 U9 I9A0 qap 48q doojs qj 'SBAV puiJOAaS liaaq suo
too 4Bp 'tuinqas uba paq ajqoez 4aq joop uapiOM 34
pUBBqoS 9pj90l|9q SaAA U99 S)l[09[S JOSjB 'U9P9US J9}
-baa 4aq joop 'qosin.ipaS japuoz 'U9 uaSBgsBA paoS uaj
-19Z UBA ïqOBJA U99 I9pU0 9A\ ]BpOOZ 'S9l.iq ÖqOSqiJ 099
130 AA ig 'tUJBq SBAA 99Z 9p qoop 'U9.lll9p U9 U9^0q9S9q
9p uatqBBiq 'diqos 4aq uba SuiSaAAaq 9}i|0Bz ap put
puBqj9A uj -pBJinnjs 4aq ua 4UBAASUBBzaq 4aq uaqos
-sni ugddB^s .iaaA\ no uaaq 'qjaAunn U99 uba jaSuqs
op s[B Si48tu[aSa.i uiaiidsq uap fiui uaAoq qi apiooq
qfqopinQ aaquopqid sa|ps sbaa qopjjBq 4aq do uojing
•AinpBqOS 9p Ul S9[|B SBAA *pUO}S qi JBBM 404 'U9J0A
jbbu J99UI qoop iSBtasuBBZoq uap ig^qoB 4-ioq Suiq
dmB[ opuopuBjq A\nBg uag -ui qiaq op qaaq uo 4nq
.loufiui map ap apuado 'paq ufim uba 8uo.ids q[
■§B[
J9JBAV 9} Sp99J )9q 4BpBU pBq 4BBjdaS .191 p 4aq U9§9P
Sou .i9^S99iu ufiz !jBp 'uapuoA puoq uap uba uaquup
-J9A 4a q ui 9JBqiBB]qj9Auo aSiuaa ;aq fiz 4Bp 'uibuj9a
UBras}ooq uap uba uatu s|b 'ua8fi.iq.iaA J9M uozoj^biu
jazuo SuqaqqiA\4U0 aSipnoAuaa 4sSooq ap uba uara
4saom duSaq uaa qjaM *4UBAA uassiS 9) qfqaSomuo sbaa
'ufiz noz puaqaq uaauiaSjB piaqjBBA\ ap jooa noz uajnp
Sou ;aq SuBjaojj 'uatBj 9!) doo]aq iBBq do qBBz ap 'ua40[S
-aq qsBA qi sbaa 'uapa.ti 01 do puappuBq 'pj9A\ pScBJA
-aS !)9iu '9ABM 4aq s|B 'fiui Sub[ooz 'qi S|B 4qoBp ooz
4aiu Sou q]OA qaq Subjooz 'spuBqs.iooA 'qooQ 'uatuau
9} qoiz do SezaS 439 uio 'iiBiqs^uo sBuioqj, ubuiiiuiis
U9 uaqrqsdo uauunq uiapdsq uap 'uaSjoAaS ap jooa
saajA japuoz 'qi noz usp ^qoop paoS fitn ;bm uaop saj
-|B qi uoq ubq -uaqqaq punq aufiui do qfippap uaq
qi uoz qoo] |BAaS ?vp ui sba\ qaS uiajidaq ap ;ap
■•uaiz uapnoz uaA|az spaaq ap pp 'ap[|Ai jaAaq qi jap
892
ooz qi Joop.iBBM'qao.iq ut'uu ui p.iaa^.iaA uauaaq aufuu
qi qap piaqSgqoBA\nuaz aufiui ui qoop 'uapaajq a}
ubb fuu uauuoSaq pbajb qi sbm jBBqjaA ufiz .lapuQ
(i((jiapuBqaq sia^
-inra qi aoq 'uaiz suaa uapnz a^\ j st SBBq .iaiq aiAi
'uajaaj luaq ]Bz qj jSn|A jSnjA 'uiog" :apuadaoj jb
'.I9A0 spABp ap ubb ^oj ^qaap ua uio jjaz piaaq 'sbui
•oqg, UBuianup ;o} 4111 qoiz aooa aui 4Mup ua 34s
aaiq qi jbbai ooz 'b[ UBinarui4s 'ra.iB uap fiq aui
fiq 4dfuS qfi]aqjaAi ua JUBB qBj japaui d(ajj ^do
ua4qoBA\ 4aq si jbb^\" :ara uaSa; 4S0Z ua fiq aaaAV
fiq 4{BBjp uao4 ua4aiqos appM fiq josjb *joo4sid ufiz
4qitn ua ua.ia4qoB jbbu puia uaa fiq 4doo] doiBBp ua
1((:af BjsaaA'4SBA uauaaq ap uBp uiaq puiq *4az.iaA qoiz
fiqsjBua'qnq ufiz ui uiaq qiiqs 'ubb uiaq qug jBBp
uiaq af aig 'UBinspoq 'uop.ioouuaA am jim diqos qip
uba UBra.inn]s a4saaa ag" apuadaoi 'si .laSuBS.iaoi
uap fiq 4qoip aip 'sBtuoqj, UBcnaiin4S uba 4UBq uap
jbbu fiq 4sfiM puapaoAi ua 'punq aufiz ui aaA|0Aaa uaa
4ara ui34idBq ap iBBp 4BB4S'moqdo afuBduiBq ap qi uaoj,
■ua4iujs a; 4tiqaufiz ui UBUi.mriis ua4S.iaa uap 'uaAaSaS
4SBJ ua uadaoa uaiBj qoiz fiq 4iuaa4qoB qsinf JBBp am
4jaaq uiapidnq ap" 'fiq app.iooM4UB ^'jaauaiu 'PA\"
•uaAMidsiaau uoq dBS ap fiq .ibbm
'afs4BB]d uaa .ibbu fiq pqooz S]B 'qaaqpuoi qap 4oq ua
jooqos.iaA puom uap ui tum.id aufiz fiq jfiMja4 'apuaq
-fiquBB q 1114s uiaq 'qi Sao.iA <i(;apuBB8 ja si 48^"
qsaom uauaip Saoiq
-uazoJ4Btu uaa uaAoq pioqSuBq4in jooa fiq josjb 'ap
-uatuauuBBSuipnoq auaa '4s.ioq 940049 ua uadfjdsqaojq
apfiM l4BB[aS apooi p.iBBq uaiBMz ufiz 4am 'puna];
-aSuBB uaSaiiBBp puo4S ua ua40jsaS .mop4iiq ap 4auuig
pBq uaAfi.ipaq aip japug -qB4SUBB 4oqosaq 4aq uaSap
892
262
en klaar zijn, hem het bevel uit zijne handen te ne
men, als hij verkeerde dingen begint."
„Ja, ja, ik begrijp het best, stuurman. Hij moet
er nooit gedachte op hebben, dat ik voor hem uit
kijk."
„Precies. Ga nu maar naar voren. Ik zou niet graag
willen, dat hij ons hier samen in de hut pratende
vond. De eene zelfmisleiding baart eene andere, Sin-
net, en ik zou nu eens nummer twee moeten zijn om
in arrest gesteld te worden, en dat mag niet gebeuren
want, als ik nu ook uit zijn weg ben, wie, te drommel,
zal er dan voor de navigatie zorgen? Doch, vooral,
denk er aan, niet tegen het volk spreken! Mochten
ze u vooruit soms over stuurman Thomas willen uit-
hooren, zeg dan maar eenvoudig, dat het uw plicht
is, gegeven orders uit te voeren, zonder te vragen
waarom, en dat gij ook het fijne van de zaak niet
weet; voor het overige mag dan ieder denken wat
hij wil. Ik geloof, dat ze nu zelve ook wel gauw de
waarheid zullen inzien, en gij en ik hebben slechts
te zorgen, dat voorloopig niemand er het slachtoffer
van wordt. Dus, zoover afgesproken, Sinnet. Ga nu
naar voren, en houd een oog in het zeil, totdat ik
den kapitein weer heb afgelost."
Ik zat thans geheel gekleed, met mijne beenen van
de kooi afhangende. Aan slapen geen denken meer.
Ofschoon ik het een heele uitkomst vond, dat de
bootsman vanzelf achter de waarheid was gekomen,
zonder dat ik hem eenigen wenk had behoeven te
geven, en dat wij nu zulk eene goede afspraak had
den gemaakt, bleef ik toch zeer ontstemd en bezorgd.
De reden waarom ik den bootsman gelast had,
niets tegen het volk te zeggen, was daarin gelegen.
259
op het dek tuimelde, dat de bootsman mij zelfs overeind
moest helpen, terwijl ik mijne onhandigheid verwenschte,
die me haast een voet had doen verstuiken. „Maar
ga door, Sinnet. Wat gebeurde er verder?"
„Nu, meneer, ik ging dan naar den eersten stuur
man toe en zeg hem: „U hoort wat de kapitein me
gelast, sir?" „Ja," zegt hij, „Goddankbreng me waar
je maar wilt, buiten bereik van die vervloekte revol
ver;" en hij trok me nu zelf met zich voort naar lij,
al dien tijd voorover loopende, met zijn hand opge
houden om zijn hoofd te beschermenen hij is nu in
zijn hut en hier is de sleutel."
„En wie doet nu de wacht?"
„Wel, de kapitein zelf, stuurman."
„Is hij nog erg opgewonden?"
„Neen, in het geheel niet meer, stuurman. Toen
ik hem kwam vertellen, dat Mr. Thomas in zijne hut
zat, zeide hij dood bedaard „Dank je, bootsman
dat is een pak van mijn hart." Maar, te oordeelen naar
de manier, waarop de eerste stuurman met me mee
gegaan was, geloof ik toch, dat het meer een pak
van diens hart was dan van den ander. Maar ik be
grijp niets van dien boêl, meneer. Ik ken wel haast
niemand, die er minder kwaadaardig uitziet dan stuur
man Thomas. Ik heb nooit iets bijzonders aan hem
opgemerkt: hij stond voor zijne zaken, en de man
schappen van zijn wacht hadden veel met hem op.
Natuurlijk is het mijn plicht, te doen, wat me be
volen wordt; maar het kan niet missen of onze ka
pitein is hier met stuurman Thomas in de war; al
thans voor mij is de zaak te geleerd. Maar afin, daar
is hij nu, stuurman," zei de brave kerel, terwijl hij
met zijn duim over den schouder wees, „en ik
