<<r; uaraoquairaiq U9J|U\ qraq
op (jz s[B 'uapnoquaSap uaq jbz ai^\ i uftz ap SijiaA
mo uaaq qi paoiu .ibbaa" 'pjooq ufiz ubb uapiiBq ap
-laq ap para ua uadmorqaSuaaui 'sunqp fiq ap°BB[qaaAA
J P°D O i naqqaq pqoizaS unq do sja.iaq aip
Suiqqnippm aqospAinp aqjaM 'paiu a§ paig" "l}n PK91
•qoBuitn fiq dan (((j uoAoo(a8 spai ooz a§ punq aojj"
„raufira iaq s(B /)j(iaA U8A8 uaA8( A\ti si 'pjarpaq uaq
I8AOOZ joOjY 'ua.iaMZ do qfijapBp qi jiav jBBp 'Bp"
uajaA\z do.iBBp fi§ yjiiQ ,;uamanpuo a] uaAaj ufita
fim UB(d uaaS fiz uaqqajj paiu uaq a\uoi(ma q|"
((-uiapidBq 'uaajq;"
i((jiaojdo .ia sj (jaz uapiM pb^"
•Sipüu fiq SaoiA <l(jooz UBp az uaqfiq iuoibb^"
,/pojs jaqqoB
pnq aufiz ui si UBuunnps aps.iaa ag miapidBq 'uaa^"
„d fiq qoo ja
uenunnps apsiaa ap sj (ipBp ppmpaq PB^" fiq Sooia
(i(iua.iBps ap ooz uaqosuam aip [B spui§ ubbps uioibb^"
•uainau apjiAi uauuiq .ibbu apaui ain
ljq pup 'pqasp psiaa qi |aA»aoq 'jaajq ubbps fiq jbba\
'pnq jaufiz map ap ubb pop qoiz pain fim apiaoA fipj
„•pin.iapqoB apacu mo^p" -apuafl
-ua.iq uaddq aufiz ubb .lafluu uaa 'fiq dan (ij(ips"
•aop uiaq .ibbu uauuiq q.iaq ap qi
pBip qfi|apB(p -qoiz fiq jBBqaS puaSui.ip uaa para fira
apquaM ua do puaq ufiz jaiq fiq fqaapS sufuS uaa do
s|B qoB[ uaa do [aAiooz aip 'iubuubb Suiqqnappm auaa
nu pap 'pBBfaS ufiz uba uajaids a|[B SipqaeduiBiq qoiz
uaqqo.ipja.\ 'pjaM jbbmoS lira fiq Bipoog 'uadaS ap ubb
raaq mo uaSSq uapaq q.iaM unq uazo.ipBtu ap pnp
'spaiu raoiBBp fira apjapuoAuaA paq ua 'naSaf ap jfi(
paq do quqos uaa 'psiAA puspsaop uaSima.ip ufiz uba
TiS
270
op, alsof de een of ander bezig was hem te plagen
en hij daartegen in dreigde met: ,.als je het nog eens
doet, dan vermorzel ik je!" Weêr holde hij terug en
dacht ik, dat hij nu wegblijven zou; maar toch niet
Andermaal komt hij, drukt z'n gezicht plat tegen de
glazen en kijkt met wijd open gespalkte oogen weêr
naar ons toe. Zie eens, stuurman hoe het volk daarjuist
weêr naar de kajuit kijkt! Ik durf wedden, dat hij
weerom gekomen is, om wat geks uit te voeren."
Ja, iedereen had het oog op de kerk gericht en
sprak tegelijk fluisterend met een zijner kameraden.
Na Sinnet verzocht te hebben, een oogenblik te blij
ven waar hij was, begaf ik mij naar het halfdek. De
kampanje, zooals iedereen, die wel eens een schip ge
zien heeft, weten zal, is een verhoogd achterdek, dat
met zijn voorkant op het halfdek uitziet. Nu bestond
het front van de kerk op de Waldershare uit drie
ramen aan weerszijden van eene middendeur; door
drie ramen werd het voorste gedeelte van de kerk of
salon verlicht, terwijl de koekkoeken het achter den
bezaansmast gelegen deel licht van boven gaven. Om
trent vijf voet stak de kampanje over deze ramen naar
voren uit, en daar nu de hutten van stuurman Tho
mas en mij even ver vóór de lijn der passagiershutten
gelegen waren, zoo bleef daartusschenin een overdek
te schuilplaats over, die zeer gezocht was bij slecht
weêr, om een praatje te maken of een pijp te rooken.
Het eerste wat ik, op het halfdek gekomen, zag,
was het gelaat van kapitein Flanders vóór het raam
naast mijne hut. Hij was bleek als een handdoek, en
daar hij geen hoed op had, en zich slechts tot aan zijn
kin vertoonde, maakte zijn eivormige hoofd een aller-
zonderlingsten indruk. Het was om elkeen, die niets
'pjooq paq uba paoq nap fiq iubu pimq apuaAaq pap\[
t('uaqBAApuo uaop ap
Sipfip Suijapuapa uaip uba uaqaozoq ap fiq firn 'pcq
pScnqaq pofj uaflipqoBtu(B uap Sou ai.iaAsnp pop paq
pBp 'Suiraraaps ajBqquBp ui 'pqaizaSuBB ufira do paa.wz
paq para do qi Soo[A 'psq uapspiaA unp fira fiq n.ipooz
sbm soopjaoj uaraoqjOA 'piaqfiqnu auljz ui qi (fiM.tap
'Sn.iap fiq doo.iq 'puoA uado uaSoo ap para UBp ara
fiq s(B ua 'uaiaoj lira .ibbu ua uadmjs pnq auljra ui
raaq qi Sbz 'Sb[ .laqqB.w qi s[B 'qqquaSoo japai paj\[
'UBBpaSuBB pjaaq Su;.iap(ojs(aiz uaa fira ubui aip pbav
'ua][apsiooA qoiz UBq" 'maps apuaAaq auaa para (jq
dau <('puBiuai|sj uap.ioomjaA ap ara rao piaquaSapaS
aSipsunS auaa do appqaBM spqaajs .laiogjo apsiaa ufira
pup 'ufizpsnMaq paiq ,iapuo ubbS ap pqnqaS pqoBU ua
°Bp 'd.iwiis.Ldpivji ap uba uiap|dBq 'fira iooa sSipqoB.iaps
-uora spai sbaa paq ua 'jBBqpsoq firn si uaAaj ufira pnq
paarasaS ubui aip uauuBjd aq(a.«" 'piooa (jq SuiS oo"
(('aar[ UBrajimps 'pSajaSpin n qi qaq puoAB ua.iaps;g"
■aprooqaq uapuaAa] ap pop jaara paiu
suapsuira SBtuoqj, UBuunnps pup 'uaqqaq noz lqanpaS
'pcq uapaAiaS japaq paiu qi uaipui 'qfqapup qi pup
'noop uapuoqqoAAqn.ipui ua uaSipsura ooz do 'ftq apiaz
<('uaiz jaara paiu qoo raaq p(nz fiS 'jaaqufira 'uaajsj"
((-uiapidBq'suaS.iau raaq aiz qi'Bp" pin uaop pqoB.iq ua
uaaq fira rao qaaq 'uljz op uajjo-ipaS ,iaaz piaqSipuBpsrao
aip joop'ubb ufiqas uap uibu qj -apuaiz uaSoo ap ui
fiqBu jaaz uba u;u\nE.iqquaA\ apsuojjaS para ara 'ftq
'SaoiA <i(;uapuiA ap qap ubb paiu UBuunnps uaps.iaa
uap 'uaizdo uba pmaaiA uaiqossira ra p(nz a*)"
'iiaquozaS uojbm pjooq ufiz ui aadaip paoA uaa
'psq uaizaS pspBB( paq raaq qi spuis uaSoo aufiz josjb
sbm paq ua 'sSipqonqoods japuozfiq spai pqoijjaraaqos
99Z
267
als wilde hij zich het voorhoofd afdrogen, maar hij
vergat daaraan uitvoering te geven en zette hem weder
opeen paar tranen zag ik echter langs zijn ingeval
len wangen biggelen. Het kwam me voor, dat hij in
éénen nacht oud, grijs en kindsch geworden was.
Nooit had ik iets meer treffends voor oogen gehad,
nooit zal ik mij een treuriger gelaatsuitdrukking, dan
de zijne toen, kunnen voorstellen.
,,Mag ik zoo vrij zijn te vragen, wat er met den
eersten stuurman gebeurd is, kapitein
,,Hij zit in zijne hut opgesloten, en daar," barstte
bij eensklaps woedend uit, „zal hij blijven tot we in
Callao zijn. Daar zal het mijne beurt wordenIk
bleef zwijgen. „Gij ziet hoe het is, stuurman Leeik
heb hem in verzekerde bewaring gesteld om te belet
ten, dat hij het op mijn leven toelegt. Nu eerst mag
ik op eenige rust hopen, en zal ik bevrijd zijn van een
gevoel, dat mij aan de borst knaagde, als de punt
van een mes, door en door." Hier legde hij weder de
hand op het pistool in zijne borstzak. „Ik zal met u,
voor de rest van de uitreis, wacht op, wacht af doen."
„Zeer goed, kapitein."
„De koers is ZZW. We liggen er nu anderhalve
streek benedenhoud de zeilen echter vol."
„Goed, kapitein."
Daarop ging hij naar zijne hut. Terwijl ik zoo in
zijne plaats het dek op en neer liep, had ik rust noch
duur. Zijne tranen en de glimp, door mij van zijn
zielelijden opgevangen, hadden me diep geroerd. Ik
gevoelde, dat hij aanspraak had op mijne bescherming
tegen zichzelven; en toch durfde ik niet te handelen.
De kapitein van een schip op zee is door een soort
van onschendbaarheid omgeven, het best te vergelijken
