•ubbjs afuBdtuBq jap lunqjooA uap ubb guiunaj
uajadoq ap fttj qi gui§ 'uaAaflafl tiapjOM ooz gjOAag
jsb| uaip ubb jap jouijqaBMjB ui ua i jinjajqaii suaq
aj[B puaz ua ua.iOA jbbu b8" *qi dau „j uBtusjoog"
•uaqfiq aj pjooq uajtnq 'fi| ubb 'uaaqn puojs
^UaN 'naraoqjooA uaop pBq .lagja afjaaq uaa Sou uaqnz
ap .laqaz ua 'puq pjajjaA uBmjnnjs uajsjaa uap ap
-uajjajjaq sajjB maq qoBjg jaaq ap 5Tip 'saaMaq pjbt;C
-uudg uap uba jBBjaS ajquqosjaA jajj -uapuojs jnsqja fiq
aip 'qoejg jaaq nap ua s csouidsg ap joop pSooa§BU
'ajdajs jaaAi ua uaaq uamsjooq ap jbba\ 'afuBdumq ap
jbbu qi daq njj 'pjooMjuc uaafj -qi dau j sjapuBjg uiaj
-idByj" -qnjq ap jam qfqaS aj apiacuuiBJ ua .inapjnq
ap do qfqagora pjBq ooz apsuoq 'ua.iajqoB jbbu .wnaiu
-do Sing qi ua|aptiBq a} 'jooa fuu qi iubu suBqj,
•uaqqaq a} uaizag jnq
-suiajideq ap uba Suijqou ap ui suaa jsjaa aAjBqspiaq
-fhjqoiz.iooA bu 'uooj uajqoBZ do fiq laz ajsjBB[ jiq
t,'si pjooq ufiz fiq jBuajaaq fiq jsp 'joojaS jam qi jap
'nBnunnis 'uaSSaz qi jaoui UBp 'qjOA jaq uaSaj ua;
-qoizaS aqfijaaj uba uaqqajj jaq 'suuioqj, uBunnnjs uba
uajnqsdo jaq 'puoq uap uba uaiooS pjooqjaAO jap
s[booz 'qaq pjooqaS uba oozjb japjaA ja qi jba\ ua
'qaq uaizag uaSoo uaSia ufim jam qi jbaa ua 'jmoq
nurmp n s|B qoop pBq qoiz jbao sptuaajA jaaz sjai fiq
jcp 'jqaspaS jb auuiSaq uap uba jb qaq qj -uapjooAi
-juBjinpuojn jim qi ua 'jb ubuj uap do ooz jip Lira
jSbbja ti 'UBUnnnjs 'uaSSaz dojBBp qi jbz jb^yy"
((<juajaoA a; diqas jip
jaAO §Bza§ jaq 'si jqiqosaS fiq joopjBBAV 'jjaaq
-J3A punjsaoj uaa ui ubuj ap jnp 'uaquap nu F16 jpnoz
puaipaq jajBj ubb siaj aqosuBg ap uiajidaq uazuo jqaq
fig jbbj^ 'piaqjBBAvuo auaa qfq.mnjBU si jap 'nyj"
98?
(j'uapjoouijaA
apjiM uiajtdeq uap fiq japtuo uaunnnjs 'ap"
<I(;si uajojsagdo jjq uiojbbm 'pgazag qoo n az uaqqajj"
„uaauam 'pjooqag uba qi qaq JBBp 'Bp"
cij JBZ JS8JJB
ui UBtajnnjs ajsjaa ap jsp 'jsia\ spaaj fiq jo 'jajsaaui
-joq uap qi gaojA 'uajBA\ uajaoA ap jm fiz uaoj,
■uaqqaq aj
uaaqos uapajJOA aj muoja aufiz ubb puajajsinp 'guBAip
uapuajaoagjm uiaq do 'uajqouz uaip jaAO 'jba\ jaaq
pjBBfuBdg ap jfiAAjaj 'uajqoizag apsBBqjaA jam uapg|OA
s Bsouidsg; ap do dujjjajqoB ap uiz uajaqaz ui maq
djaiq ua uaufiz uap ui uub uajBq qBjs 'aoj tuaq jbbu
ajdBjs Apa^q qoop 'uaggaz sjai ap[iA\ qoBjg jaaq aQ
(('uauimj aj gaA\ uap
jui 'azfiM ajqosuaMag piaqgqiaA jajjB suo jooa uaa do
'jip rao 'uaqqaq Cija uapuBq ap gBB[Uio jaiq qi uoz
aujBBg ua 'jBAag qfipaotu jaaz uaa ui qqquagoo jip
do jaaqjaA qj (j uaguajq aj afuudiuBq ap jbbu n 'aoj
qoBjg jaaq uap 'jjaqaq n jaq S|B 'bjs" (ajgoo uaa qi
jag Mm{) „puBjjiBjq ssijq 'uapiapg j-qap jaq jbbu
Bsouidsg uiBpBj\[ joop 'uajqoqdjaA jaaz jjra jpnoz fig"
'jBjJoq jbm qoop 'pjaajaq 'qi laz (('BSOUidsg jaoqufijAj"
j uaAag
uajaotu aj uaguiggajjin ua uapjOA\ aj uapeAaS gijssj
uagBJA lOjjapB jam 'jip sjb qqquagoo uaa do 'uaajapai
joop uio 'ubb jaiu qooj nu guig jap jbbui 'uaajq;
•qaaq
jqoizaguBB jaq ui qfqag aj uaajapai 'aoj suaqjjB fuu
jaq uaaqos ooz 'fiq jfjAuaj 'jaiUBiu apgaafag aufiz
do pjBBfusdg ap dau ,,ijaq si jb^y cjjaq si jb^yy"
•qoBjg jaaq uap ubb pjooAijUB ui qi laz
/jajsaauijoq ap uaoj ua jdojqag jsjaa qaq yi 'Bf'
m
288
dien, iemand, dien ik althans niet in staat acht om
een verkeerde daad te doen. Jongens, als je een schip
onderzeil ziet met zijn marszeilen geborgen, en dat
niets anders bij heeft dan de bramzeilen, dan kun je
er vast staat op maken, dat de schipper daar aan boord
meer maansobservaasjes gedaan heeft dan wel goed
voor zijn hoofd waren. Doch, naar mijn manier van
inzien, heeft hier aan boord de kapitein heel wat an
dere gekke dingen gedaan dan alleen onder bramzeils
te varen. Als hij in zijne hut is en geen antwoord
geeft, dan houd ik het er voor, dat daar meer achter
zit, en daar het hier eene quaestie kan worden van
ons levensbehoud en van de veiligheid van het schip,
ben ik er voor, om goed te keuren, wat hier de stuur
man zegt, en de kapiteinshut maar open te breken."
Deze korte toespraak stelde de zaak voor de matrozen
in een nieuw, en misschien wel helderder licht; mijne
redevoering was hun misschien te ingewikkeld geweest.
Nauwelijks zweeg dan ook de bootsman, of er ont
stond een algemeen gemompel, vvaartusschen ik iemand
hoorde uitroepen„Ja, ja, zooals de tweede stuurman
zegt: we gelooven best, dat die hef bij 't rechte eind
beeft." Een ander riep: „als de kapitein niet belieft
te komen, dan spreekt het vanzelf, dat zijn deur open
gestoken wordtanders kan toch niemand weten, wat
hem overkomen is;" en verscheidene oude matrozen
spraken mede, en daaronder was Chips, de timmerman,
die zeide, „dat hij nooit getwijfeld had, neen, dat
had hij niet, dat de kapitein niet zuiver in zijn boven
kamer was, sinds de uitvaart van Lanyon. Hij had
het toen dadelijk den bootsman aan zijn verstand
willen brengen, doch dat lukte niet; de bootsman
wilde het beter weten. Hij was maar een gewone,
281
te toonen, toen juist „acht glazen" werden geslagen
en het bootsmansfluitje vooruit gehoord werd.
Daar ik nu met den kapitein om en om de wacht
had te doen, ging ik omlaag, ten einde hem te waar
schuwen. Aan zijne hut kloppende, ontving ik echter
geen antwoord. Ik tikte nogmaals en harder, weêr geen
antwoord; ik draaide aan de kruk der deur, doch be
vond, dat deze van binnen op slot was, zooals ik me
nu ook herinnerde, hem 's morgens vroeg den sleutel
te hebben hooren omdraaien. Of hij sliep, onwel ge
worden was of wat hij deed, kon ik mij niet begrij
pen, doch vermoedde het eerste, daar hij zich den ge-
heelen voorgaanden nacht geene rust had gegund. Voor-
loopig liet ik het er bij, en ging naar het halfdek, om
eens rijpelijk te overdenken, wat mij in deze verder te
doen stond.
Vooruit zag ik Sinnet heen en weer loopen. Ik wenkte
hem om bij me te komen, en vertelde, hoe ik tweemaal
op de kapiteinshut geklopt, geen antwoord gekregen
en de deur ven binnen gesloten gevonden had.
„Zal ik de wacht maar van u overnemen, tot hij aan
dek komt?" vroeg hij.
„Wat zal het volk dan wel gaan denken?" antwoord
de ik.
„Nu, zoo iets zal juist goed zijn," zeide hij„want dan
krijgen ze suspicie, en zullen mij wel naar het een en ander
gaan vragen, en daar moet het toch heen, stuurman."
„Best," zei ik. „Ga dan maar naar de kampanje, ter
wijl ik me verkleed als ik klaar ben zal ik den hofmees
ter achteruit sturen. De kapitein moet toch ook zijn
ontbijt hebben. En als hij slaapt, dan moet men hem
maar stil laten liggen; want, zoo ooit hersens rust
noodig hadden, dan zijn het de zijne."
