'puButat liq uaSuijajftAAj aip uo 'sbaa uaqusp 94 sBuioqj, 11134 u1b>[ uba deqosuBtuoaz op ubb qftjauiBUJOOA dtqos 49q uba pnoqaq 49q 'q9q piBBjqia.A spaar qt sjbooz 'tin 'uajooq 94 ubb cao sba\ jottiBUdguBBUo 94 sap uaaSjaq (('ua§8az aapiAi Suiuaaut aufttit azftA\ uaptaqosaq 4S99tn ap do .ibbcu qaq qt :pao§ si 49q 'pao§ si 49h" uadaoi -4;n 'apuoppnqos pjooq 4aq 'jaajq ftq jBBq4BA SutS -in4i3AO auaaSaooA sbaa 4oqag aSiddoq ap qooQ (((j jaaqufttu 'uauoaqq atoom aAtn uba aa Atnoq uaMti uba uup .ia jtuoq 4b^ g uem 'sn" ï"p f!m j94j9j 'qosjg jaaqufttn 'uup n 4jftjq jbba\ 'uazuaj ubb§ 94 uijb U9p J8A0 uapundsqoi a\n 4am '4pjOAV 4qotjdjaA ua 4[aiu -tnj j8AO.(04qoB joopjBBp u 4Bp '4pjOA\ SBjq ooz suaa puiAA ap nu s[B 'jbbiu uadooj 4unq ui putAA uap ua°a4 4qoaj do.iBBp ft 8 4Bp 'ufiz 4qotja.§ui ooz aip 'uauaaq JBBd uaa do 'qaBjg; jaaqufttu 'n 4BB4S jatq ua" '4111 '4qBBJ -aS .miiA ut suBq4 'sBtuoqj^ dan ,/jaaquftm '4Stnf' (1'uftz pjapsuafl uapnoz jbaa uap 'uBBqjo uap uba pAuaaAA ut 'a.w 4Bp 'uajaflaj uauunq puq putAA uap .ibbu ëiuupooz sjaoq uap 4saq Sou uatu 4Bp 'joa 'joji9a a\u 49tu 'qt pnoq raojBBp ua uapaz ttBq 'putAt uap uba atp do utnqos '§ui4qotJ uaa ut apaut ja uaut 4Bp 'si pMttoqaS ooz 4Bp 'dtqos uaa do sjautrui jatq uftz ft^" 'qoBjg Jaaq ap appjooA^ue t<'uaizui 4atu ooz 4Bp yi uuq qoo4 jbbiu 'Sui.iba.19 baaii .iooa paiqjaa ajjb :qaq pSazaS qi s|booz 'jaaqufttu 'n^"- (/40jzui 43tu qBBz aStpttOAuaa uaa qptz '4jaaq 4qBBUtaS 4sunq4aatn ap uba atpnjs jaaAOoz atp 'puBtuat '.inatuaSui uaa 4Bp 'ftut 4JapuoAuaA 4ajq" qui sbiu -oqj,'Jj\[ da;.t „j, cuBAAq jbbjhiba 4siuC UBBq.to ap 4Bptuo uapijAt uaaq ftAV jbbaa 'ajjaapaS 4Bp do 4am a4sutux u.94 uaSSq wjptioy ubb jbaa uap do 4am dtqos 4914 6Sg '4noqjtnjq 4aq ua 'Sutqjaau qap 4aq jbbu do4 uap 49tu 4jjaq ap ubajbbaa 'Su94saooa uaqotqaS aip sbaa 'uaquap paap Sinq 4aq ut Cijoab ubb 4Baa aStuaa 4aq ua '4qBBtuaS4SBA saf4au (ïja uojbaa uapaz ag 'uojbaa 4noq U9qqn4S ojbaaz 'aSuB[ jaaz SBBt.iopuo aaAA4 ap ua -asjBtn auaa ap jftAAiaj 'uaddo4 oSubj qjijaqqajjaq 4aq puq qoo 4putA dtqosSo[.too uaa do s4qoa|s uatu sjb 'tatds jaaAOoz puq 4UBMjapuo 4ajj 'uftz 04 Stn4iBBA toom uaa 4aq uaaqos 'U94noqpuoj auftz uba uaSupatujB ap ua SiU4 uftz uba Supqouut ap jbbu uaautaS|b 4aq ut ua ua4SBut uftz uba puB4S uap jbbu uajaapjoo aj, 'sbaa uajnadsaq 34 sjat suaS -jau 4ooq 9400.18 uaa uba ,iap.toA ij'iA\ja4 '.i34bm 4aq ut 404 uaqqojq ap uaSuiq ua pjauaSjB spqB4 ap uojbaa apltzsptooqqBq ubb qoop fpSoA uaa uba [oabus apuado -aS ap sjb 'uaqaitgS uaauBA 4jjaq ap do sbav ubaibbp jatq ap is4jabp sp.iooq.tnn4s ap ubb 'uaqotqaS .toop -uapptut qjtjta44aj 'Sutq 40oq auag -uatz jojbaa uaAoq ua4BSinds ap Sou uaAa uatu uoq '9448801 U04 pjapuoq aaAtj uaa SutsstS auftcu abbu 4Bp 'afdaaqos 4aq ub^ •paut4sas sba\ 'jasqap4od 4aq uba a4°ooq ap do 404 'qap 4aq do a4jaapa§ uaa sjjaz ubajbbaa 'pBq ut 4noqjauuui4 uba SutpBj auaa 4aq 4Bp 'qlijaptnp qt Sbz uu ua I uajBq aut (jq 4qotp jaaq StU4JB8A 4aq 'uaSSaz 94 ooz oio 'qt uoq 'Saojp -aq jfttu ajjBqjapuB uup laaut 4aiu puBjsjB ap jbbq 'uaraau aj do qtiq ap SunaqAAUBu s|BbcuSou aputa 034 'do Jaqftq uap uu qt uibu ua 'uaqounj ubbS 34 tuo ftq uaaAApjaA 'uaSopdo uatz pcq ftut SBUtoqj, Bjpoog •uapjOAA 4qootu pStpajAaq azftM ajapua jo auaa ap do jaoAaS 4jp 4Bp '4saj ap sjb apuaSusjjaA uoao jb sbaa qt ua 'jqBBtnaS apusBS ptaqSi.iaiSsMnatu auaatuaSjB ap qajdsaS suo psq 832 briesje opzetten. Het was niet veel meer dan] een- zuchtje, dat, al naderende, de zee waarover het heen streek donkerblauw kleurde, terwijl daarvóór nog een olieachtige groen-grijze vlak op het water bleef liggen. De zeilen sloegen tegen, zooals ze ook bij eene bui zouden gedaan hebben, daar het schip als een stuk hout, zonder stuur, ronddraaide; doch binnen een paar minuten hadden we nu de raas omgebrast en ruischte weldra opnieuw het water langs ons boord. Na een twintig minuten misschien op deze wijze doorgezeild te zijn, hoorde men een der matrozen, die, uit den voortop omlaag komende, halfweg het onder want was blijven staan, uitroepen,,Een wrak in het zicht, stuurman Hierop vloog Nelly van haren stoel op en kwam naar mij toe, keek een oogenblik in de van boven aangegeven richting, waarna ze mij toevoegde: „Daar, Will.. Het is hetzelfde, dat ik een poos geleden in het oog had. Het is als een paal, die uit het water steekt." Ik wreef me de oogen uit, maar zag nog steeds niets, tot ik spijtig den kijker greep en het met be hulp daarvan eindelijk vond. Twee masten met raas, die boven water uitkwamende voorste had slechts een halve steng op, waarlangs allerlei touwwerk en rondhouten verward neerhingen; doch de andere mast was compleet tot de bovenbramra toe. „Ziet ge ook iets van den romp, daarboven riep ik den matroos toe, die nog steeds in het fokkewant het wrak in het oog hield. „Neen, stuurman, het lijkt van hier of de romp onder water is." „Maar toch onmogelijk onder de kim riep ik Nelly toe, terwijl ik andermaal door den kijker tuurde. 333 „Watte ees het, Misteer Lee?" vroegEspinosa, die nu ook uit zijn stoel opstond. „Naar alle waarschijnlijkheid het wrak van een schip," antwoordde ik; „doch, zoo dadelijk zullen we er wel meer van zien." Door de flauwe koelte, die zelfs nog afnam boven dien, gleed echter de Waldershare zoo langzaam door het water, dat er wel drie kwart uur gevorderd werd om zoo dicht te naderen, dat het bedoelde voorwerp duidelijk door den kijker te zien was. Het bleek een brik te zijn, die op hare lading dreef; slechts de ver schansing was boven water, en hooger nog zag men achteruit een wit geschilderd dekhuis voor kajuit en op het voorschip een kleine kombuis uitsteken. Zoover nu te onderscheiden viel, had het vaartuig zijn kluif hout verloren en was zeker daarmede te gelijk de voorsteng gebroken, die nog aan haar want was blij ven hangen, terwijl de marsera op het ezelshoofd neer lag. De romp zelf was, evenals bij ons schip, groen geschilderd, en daaraan moest het waarschijnlijk wor den toegeschreven, dat we dezen, althans het daarvan zichtbare gedeelte, niet eerder hadden opgemerkt. Op den middag was de afstand nog ongeveer ander halve mijl. Zelfs de flauwe zuchtjes, die nog eeniger- mate onze bovenzeilen hadden doen trekken, raakten nu geheel op, en weder was de zee een spiegel gelijk geworden en ging het watervlak slechts uiterst zacht op en neêr. Na de zonsmeridiaans tvaarneming'en het opmaken van ons bestek, begaf ik mij naar omlaag, doch zon der om slapen te denken, daar ntijne rusteloosheid en mijne gejaagdheid er niet minder op waren geworden. Nog steeds die stemming slechts toeschrijvende aan de

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsch Advertentieblad | 1892 | | pagina 7