gaoqjooA uapuadoojdo uaa afdaaqos qaq uaizaSuay
•sqaiu sjapua ua .iaqBA\ uba drat|o auaa
'aqqaara SuuaSuqs auaa suaa qBJAV qaq uaoq 'qi Sbz
'sbaa jaquopqid uusap qaq uooqosjo jbbcu 'uaiz aq Sbbj
-mo jbbu mo aaaa Suiuado aip ftq apqaiuq qi saiSoj
-qqoA qaq uba SubSui ap qfiijunqau sbav jbbq -afqinj
uiajq uaa qoiz puoAaq qsq uap uba uappira qaq do
ua '[ua qaaqaS qap qaq sbav 'aoq Saoq uap ubb qoq
'uaiOA .ibbu japjaA qoop 'qnqjooA qaq aqqapaq Suipaq
-qap a(j 'puamaiu qi puoA uiJBBp qoo ua 'smqmoq
auaa UBp sjapuB sqaiu 'paq qqoopaS |8a\ qi sjbooz 'sbav
'puoqs qsBiuaqqoj uap jaqqoB qqoip qap 'afsmq qajj
•sjjaz uaraau
op uba uaqam aq qm.iqa§ japuoz spoou sap 'uajaaqSnjaq
pCil[v qooq azuo uoq joopjBBp ua 'suo uba spurn
suapauaq Sbj aum{SMp]vji ap 'uauaqaaqaq aq SiuiaAV
sjqoajs Sou pBq aaz ap uaqqaq qqaaraaS qsiuaSuo qara
qqajqsjOA Sou am qi noz "piBBAvaS pjBq ooz jaqqup qaq
pbq |b 'qoo(j maqajq aq ua uadoo[ a; do uauuoSaq
afdaaqos qaq uba SuisunqosjaAjao] ap uoSoq Sip.ibb safjjoS
ap spaaj ua *sbm pjaqqBAiaSuBB qB.w [ua jb puiAV ap
qap 'SuiSjuo qara ftra ftqjBBA\ "uajOA jbbu am qi jeSaq
jaiq ub^ -pjaiqdo diqos qaq uba jaap qip ui SuqaA
-jaqs uaaS qoiz ja qap 'apuaopooz ftm apSitiqjOAO ua
qBtuSuaq ap aqqsaqaq 'ui uaqqnq apuapiqosjaA ap qaaq 'do
uapaqjapuozftq aip jb qi raBu sdooq joq jaaz sqqoajg
•uapuoqs uaqaoqs
aSuajs auapiaqosjaA uaaqmo jbbav 'qajBq uaqnoqaiuoqBm
aSuB[ uaa puq ua 'iqouaSui aAjaz qmfaq jooa jaam
sba\ sinqqap qaq uba qjpq ajapuB bq uaSnuqaSdo
qaraSuBq uaa sbav aqsjaqqoa ap ui jBBra 'uadBqs a1} mo
iooq aqsBA uaa qi Sbz qnq aq|a uj 'uaqftq a) ui ia mo
qsaora uaqqnq ara qi qsp 'Sbb| ooz 'uapuaapaA SubSbo}
£tfi
sbav qaq qoop iuaiaoj 3} qooq ap rao uap.ioAia§ uftz
pjapjOAaS uazojqara jaiA suaqsuim uapnoz uap 'qsoaAv
-aS puiAV ja ajsy\ -uaraau ap do mqsz uam aaMft
•pjooq uba Cia\ uaqBqs ua piauaSjB spqaq ap
uu uapjaw qftjaS aj ua (i!ti sjb ^BBrauBf uamjB uap
jooa ïisq jaaAooz uaqqaq saraup aqs lam puBiiiBj^
ssira 'iqoupaq safqau suaa uu si jbq" :uaSSaz ai jam
dpiq a-} jBBq mBA\q SBraoqj, uiaiidaq qoop uaSuBAV
ap jaAO sojq apoojjmiA uaa JBBq Sooja 'uaqoBpuqS
apuaiz uazoiiBm apuBBisrao ap dojaup ua 'ftz apiaz
(('uamoq ssd a; qip uBq UBp 'uajjajquBB puBuiai Sou
smos ja aS qqooj^" -pSBBJAaS paq jaisaarajoq uap uba
jaqaz ftz aip 'ajdois puuq ap ui 'pjnAaS obuSoo qara
'qosagjaiBMBpos uaa ftm 'sbav pjaaqaSSnjaq ua ubSojaoS
SBBjrao jbbu iSBBq aj|E ui aip 'Xnajsj uao] 'uaddBjs
uiJBBp qi apjiAV isinp "uaqluis aq jooq spjooqjnnqs
mo uapuaz aq qinjaqqoB qnw jo uura uaa 'aoq usra
-sqooq uap dojBBp apiBBjd ua 'ftq laz (('pao9 jaapq"
•apuaAaS afSoo uaa Xqa^ 'qi appjooMquB (('uaqaqs aq
qsnjaS saraap ap rao uaaqB qaq ajbav jb 'uaSujjds uaqooq
ap uba uaa ui ubcu jbbd uaa qara |8av ]ia\ qi 'bC qoQ"
li(! ubbS aq pjooq jbbu suaa ja 'uftz pjBB.w aqiaom ap qaq
nog daaT 'UBA ia qi(U8P PA\" ::!lfH8Pu!a c'8l-1 ua
puoj raiq ap uaoq qaaq 'suaa ftq aqqoBj qsiag uapjooM
auftra ap|BBqjaq ua aoq raaq do qftppap qooqos ifpaf^
•uaaqosjOA qap qaq do jaavv suraoqjj jj\;
dojBBAV 'qqquaSoo qaq do pSipqnqaS uaajapai Joop pjaM
SuiqqBAdo azap ua l Bsouids^ raBpaj^ apiaz „'uapuaz
aq uaaq qooq auaaS ja qara uajapuaq uajaqjBq aqqoa
sjb qooq aa\ uapnoz nap 'si jbbm qap sjb nu 'oog"
„■uftz uauunq qqoBjqaS aqsjaqm
qaq qoq jaSuoq uap joop suaa [aA\ dojBBp uaSuipdaqos
op uapnoz qoo unaSaS uftz aq japjaq uap jbbu jap
88P
342
zooveel invloed had, dat het hierdoor telkens was,
alsof de gelaatsuitdrukking bij den doode veranderde.
Het gezichtsbedrog was zoo sterk, dat men gezworen
zou hebben, dat de oogen draaiden en de lippen zich
tot spreken openden.
Zoodra wij langszijde waren geschoten, gelastte
ik mijn twee man om in de boot te blijven en sprong
zelf over met de vanglijn in mijne hand, waarvan
ik een slag rond een nagel nam. Met één oogopslag
zag ik, dat de deklading hier uit planken van den
Nieuw-Zeelandschen pijnboom bestond, die tegen de
wel vijf voet hooge verschansing waren opgestuwd.
Voor een deel had de zee ze van hare plaats en naar
voren geworpen, doch in de midscheeps lagen ze
nog naar behooren, en glad als een dek, opgestapeld.
De bovenkajuit bevond zich natuurlijk achteruit, en de
uiteinden der planken waren slechts een el van den
ingang daarvan verwijderd, doch aan beide zijden en
achter bij het stuurrad lieten ze het dek vrij. Aan
weerskanten in het dekhuis bevonden zich vier raampjes;
de deur was aan den voorkant, en bovenop, waarheen
een trap leidde, liep een ijzeren reeling in bet rond.
Hier had men alsof het een kampanje ware een uit
stekend overzicht over het schip.
De kajuitsdeur was dicht. Niet zonder een zekeren
schroom, bij mij opgewekt door Nelly's vrees, dat er
wel eens levenden aan boord konden zijn, eri ook door
het zien van dat lijk in de opzijde hangende boot,
verschafte ik mij toegang in dat logies.
Door een zwaar beschot, dat van voren tot achteren
liep, was dit verblijf in tweeën gedeeld. Aan stuur
boordszijde van dit schot bevonden zich drie slaap
plaatsen of hutten, waartoe even zoovele lage deuren
339
nu zoo kalm, dat een jongen alleen haar wel had
kunnen wrikkenzoo stil zelfs, dat toen ik, nadat we
een klein eind gevorderd waren, het hoofd omwendde
om eens naar ons schip te kijken, dit op de treffendste
wijze in het kalme spiegelgladde water teruggekaatst
zag. Zoo groot was het weerspiegelend vermogen van
de zeeoppervlakte, dat de Waldershare, zooals ze daar
lag, op een spiegel scheen te staan, die opzettelijk
daaronder geschoven was, om haren prachtig gevormden
romp, het sierlijk beloop van haar boord, het fijne
snit van haren voorsteven en achterboeg recht te doen
wedervaren. Alles toch was, tot in de fijnste puntjes,
van de waterlijn af tot den vlaggekloot toe, verdubbeld,
het volmaakte beeld van het schip sloot zich omgekeerd
tegen het schip aan. Als ivoor blonken de afhangende
zeilen in het heerlijk blauwe water, en iedere lichtstraal
van de zon, al die glansende, vurige strepen op masten
en stengen, dat schitterend vergulde boegbeeld, met
de witte, driehoekige stagzeilen, die het, door geene
trilling zelfs bewogen, water volkomen zuiver weergaf,
dat alles zag men onderste boven nog eens terug,
doch zoo buitengewoon opgeluisterd, alsof men een
beeld in een zeepbel of op de verzilverde plaat eener
daguereotype herkende.
Eens echter bracht eene lichte schommeling het schip
in beweging; kleine rimpels langs zijn boord verwijdden
zich naar buiten en daardoor trilde voor een oogenblik
het spiegelbeeld, alsof een warme adem over het ge
polijste vlak was heengegaan. Toen het schip weer in
rust kwam, werd het schilderstuk opnieuw in zijne
kleuren gezet en kwam andermaal ten helderste uit.
„Wat een mooi vaartuig toch," zei de achterste
roeier, alsof hij tot zichzelven sprak.
