aSuB[ uaa daajS qi qaozjapuo japiaA ufun ftq ^quqsui -SUBUWaZ UBA 1JOOS U90 flCU Oppl9[ JOOpjaiJJ "apuaq mjaaz op uba 9juooA\sS op ua sbm UBtuaaz qi }Bp 'jooa qp snsqqe qi puq uapoqëipuBpcao aufitu ai qosuaar uoomoS uaa uaAog -puBBqaS uappeq 8aa\ uaa uaaq smquioq ap Joop qoo qaiz Suuapuozqn japuoz Buljq uaaaz ap uooqasjo 'uaSuojpaS sbm uapBj ap uba uaa ui japiM jaddojp uaaS ia iep 'puaqnjs ua }qcBina8 pao° ooz sbm afjSBq ppj 'Sipaj sbm apej ap.iaiA a (j -?sfu latu ppuag j(Bi[ 'afqBz uaa japaM ua 'apuaSSq uiiapuo so{ 'iuojbobui [oa uapuBq aSiuaa jfu [a« uaiqassiui qosaajA pjaoAiasuoaaS uaqqqq auapiaqosjaA '|9aiu jaacu Sou qi Sbz 'apuaqqapuado apuj apjap aQ •uaop a} paoS a) pnqosaq aSojp uaa ubb ^sbajb fttu uoSaq ua uapjoM uapnoz uaAjopaq JoopjBBp 'uajBM ajsqpa qfqaqjaAi ap 'aiapuB ap iBp 'uamoq -jooa a; apauuBBp uio 'pjooq uaqnq qfqapsp pp qi apjaSuqs qfqjnn'jb^ Suipniqjuo uba ^bbp ui ua uaojS [aaqaS 'qosaajAsnaqjBA qasjaA qnqs uaa 'jBBqas aiap -ub uaa do 'ua 'nasiBBq q«d joa uaa '[ajoqos uaqqqq uaa do [aam piaqjaaAaoq auiajq auaa 'uapnqosaqsdaaqas iqaB uijbbm 'qBz uaqasqaopijaz uaa qi a^qapjuo apB[ apaaMi ap uj -sad a} pin SidoopooA sup fim uauiBMq uajaidad ua uaqaoq ap I uapapS puq pjaa qi japuo -iBBM 'jsjop nap pui SuituraapuaajaAO ui uaraoq[OA jaSuoq uaa 'uapjaS uaop puq qaiz jaSuoq uaSuaq uaa Ismf qqquaSoo pip do piu uaipui 'uaqqaq noz qqooz -lapuo qfqapBp [3M qi aip 'uajaidsd ua uaqaoq ia[ -jaj[b ua [aqfig uapno uaa qi puoA apuj ajsuaa ap uj 'uapuop' uaajoop uaqsz poos q[nz jb ua 'qjaMapjBB uba ua uq uba uapjoq aSiuaa 'p[iiAaS ufizs jam 'oqp uaa 'aqo qosap uaa 'uaqjOA 'uapBApusq a^jBMz pra uassaui aSiuaa dojBBM 'aaquB[d aaM} ua.iBM 6 uaAoqjBBp ua 'psq uapBj jbia }Bp 'afysaq uaa puojs sppqsdaaqas ap ua ubao nap jaAOuaSa} pinp -uaiz a? puoj uap jbbu tuo smquioq ap ui Avnaiudo 'sbay uBBp -aS pp uaoj 'am juSaq ua }oo[s?qoip ua^sSuods ap qi apacuJBBM 'uaddojd JBBd uaa suajuSjaquq aSuaAO Sou ap uba qi ajqBBUi 'uappBq pjBBdsaS piu qBJM pq uba pap pp qoo aip 'uaaaz uaSBjsaSjaAO ap uba ufiz ^saoui uapjOMaS qBjq 'pw apjaa pq ui pp [B.iooa 'japA\ pq pp 'daaaSaq uu qi jBBp ua 'uadjaqas a} do p.« uaSouuaAquap ufira uio japM Sua; aip djaiq jbjoo^ •sbm uaqojpS qi duiBj aSuaojp ua apoaS uaa qpM joop 'apuoopBB paai pjaa aip 'puBjsao? uaSipuaqa ufitn ui SuppAdo aip mo uap]aM uaSoo ap ui aui uauBj; ap 'poBpuu suaa jaAOJBBp qi uao? 'jap[ uapuitu jBBd uaa 'pp 'dsqospfqq uba uaAiazfitu uapnq ooz qi sbaa n]q -ufiz a} aSuoA pq usp qB.iq japuiui Sou ua [OAapjooq pa apaaM^ pq qoo qaajq qaozaapuo pzaSpooA ftq uapajAa^ piu Sou qi sbaa Suiqqappo apjaa azap pin qoo<j qoA SaouaSsu pa pq puoA qi uaqfqq noz apuaop[OA Sub[ uaqaM uaajp fiui jooa ua 'uaqqaq noz uadjoqaS poou nap pn uaSup aSiuaa jooa SuiuuBtuaqsdaaqas ajaaqaS auaa aip 'qfu japMquijp pbbjjooa uaa qi sbm oog •puq psqaS puotu nap ui qi pp '[aoAaS puapuBjq SpqoBspooq pq 'quojp uapoq uap joop 'uaaMpjaA ua jqiMqjaA joop jaaz ja qi pjaA\ qaoj, •psq afqBBiusfiq piz 'jBBqqjaui mubu japoa 'uiajq uaa pp qqooA pq quojp ua uaddq ap ubb SpsBsq qi a;pz 'qasap appsqaSdo [oa ag -quojq uajoo ap ui fim japM apuaiaojA uuBBp pq uba uajaSjoS uibbubSubb pq BjppM ppooz 'uaqqBZ pSuods pq ui azap pq ua 'qasag apSipa[aS jap spq uap ubb ua uaauBB 'uaSsj qap qaq do aip 'suajBSpquq JBBd uaa puoq 'jbao smquioq 8 12 tot slechts nog maar de toppen der masten daarboven uitstakenhet zou dus volstrekt niet te verwonderen zijn geweest, indien niemand van de schepelingen meer dacht, dat ik dien nacht had kunnen overlevende kansen voor mij, om overboord te slaan en te ver drinken waren al te groot. De laatste twijfel op dat punt zou zelfs geheel verdwenen kunnen zijn, toen men, met de Waldershare 's nachts zeilende langs de plek, waar het wrak volgens berekening moest wezen, daar van niets bespeurd had. Door al te veel op het bestek te vertrouwen, had men zich waarschijnlijk in den koers vergist, en daarvan was ik nu het slachtoffer. Door de zaak van deze zijde te beschouwen, wierp ik een misschien onverdiende blaam op mijne scheeps makkers. Ik mocht geenszins twijfelen aan hun goe den wil om naar mij te blijven zoeken, zoolang de minste kans nog bestond, dat ik tot de levenden behooren kon. Het was hoogst onrechtvaardig om zoo te den ken, en te gelijk bedierf ik mijne eigene stemming, die nu hoe langer hoe somberder werd. Eindelijk bereikte ik het dek, viel daar op een stapel planken neer, steunde mijn hoofd in de hand en bleef zoo, verscheidene minuten lang, wanhopig en gedrukt mijn toestand overdenken. En niet minder betreurde ik mijne scheiding van Nelly, het droevig einde mijner illusiën, en weeklaagde ik over de hard heid van den dood, die mij hier, door iedereen ver laten, boven het hoofd hing. Doch, den Hemel zij daarvoor dank, geheel sterft de hoop nooit uit. Onder de zwaarste beproevingen welt er nog veelal eene gedachte op, die nieuwe kracht aanbrengt, en geduld inspreekt, waar vertwijfeling reeds schijnt vastgeworteld te zijn. Zoo begon ik opeens 5 ■weêr voor den geest, en, na wel tien minuten lang mijn gevoellooze beenen gewreven en geknepen te hebben, werd eindelijk de gestoorde bloedsomloop hersteld en kon ik mij oprichten. Het eerst dacht ik aan ons schip. In het harde, bleeke grijs van de morgenschemering was de kim in het rond als een getrokken lijn zoo scherp afge zet, doch geen zweem van eenige oneffenheid brak het beloop van dien cirkel. Voor zoover het onvolko men licht me veroorloofde, om mij heen te zien, was, mijlen en mijlen ver, de brik het eenige voorwerp tusschen lucht en zee. En toch viel het mij hard, te gelooven, dat niet ergens binnen het bereik mijner oogen de Waldershare zijn moest en wel dadelijk te voorschijn zou komen, als de dag maar eens eerst was aangebroken. Ik maakte mijn sjorring los en met de grootste inspanning en pijn want nu eerst bemerk te ik hoe wanhopig stijf en verdoofd mijne ledematen waren enterde ik naar de bramzaling, vanwaar ik zorgvuldig, voet voor voet, den gezichteinder bleef nagaan, totdat de zon opkwam, het morgenlicht in vollen luister scheen, en geheel de waterafscheiding, als de omtrek van een bol van zilver, tegen de licht blauwe lucht in het Westen en den rozenrooden glans in het Oosten afstak; doch nergens vertoonde zich een schip. Geruimen tijd had ik noodig om het ware bittere van mijne teleurstelling te beseffen. Waarschijnlijk toch had daartoe mijn geest te veel mede geleden; alleen daarvan was ik spoedig zeker, dat het geene vergissing was geweest, toen ik de zee om mij heen eenzaam en verlaten had gezien. En toen ik eindelijk mijn wanhopigen toestand overzag, riep ik, in de vol-

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsch Advertentieblad | 1892 | | pagina 7