-J8A0 UOq OOZ'8oU JOOpjBBp U99|JB 'apuaAaggOOjq pUIAl uap UBA Suiqqiljp 9p UBB agqB[Ajaddo aSuijaS U^ooz sgqoajs qoop 'tniru ufiz ui jagBAA gaoA jfu 59m 'diqos U99 gup 'uaiuouaSuBB naqqaq SuqaAjags uaa§ uba Sbz9§ do gaq qi noz 'uappBq pMnoqosuBB gaq uaSoo ua§ia aufim gatu ooz U9 'qfijajoojaSuo gsBBq sba\ gajq •uuogs U9Z9p uba gqOBjq 9§ip|9a\98 9p UBA UapjOAV 9} pÜ?9z -aggaiu gjaoqaq jaajq-pjBBqaS? [jzjaAO sbav [bmj90| uap do SingjBBA gaq apatuiSBp no gqoBjqa§do jaqugliz uga josjb 'u9||aqj9A0 quq ap qoog azap paap 'p|agsa§goo[q ubjbav puuv uap ubb uaddog ajuqap UBp sgaiu SBBjtuBjq -U9Aoq u9 -lUBjq ap uba uaqfugs gaq joop no 'nam -BA\qgin |bm uap uaAoq SuagsjooA ap uba afqngs uaa U9 gsBui uagooiS uap uba gj[aq ap sgqoajs uooqosjo •uaSajqaS uappsq daaj[ba uap uba sjBAvp 'uassojgiooA jap uajatAfiq gaq joop 'nu 8aa aip uasgoj 'daijjoop ubaibbp gqooq ap ubb gog ua apuiJOA qaajq ap uba jaAao uaqfipgsoAA uap aip 'uasgoj uba fu a°b[ ap ui Suiunaqosaq sgqoa|s aA\ uapuoA uaSag -JBBp ua 'uagsa^y goq uba oiBAiq puiAA aSiAaq nag; ■joogsSaw jBBguozjjoq aip 'sbav BSSBiUAinaaus agoojS uaa gaq josjb 'djaiAv jnapiqasB aqosgap uaa q|nz gqan] apuaëuBq uaAOqjBBp 'agjBMZ -3}id ap uaSag ua pSBBfaS pjaM uaaq puBjia gaq joao gup 'tuinqos giAv uaa uba uauiuio[oq agoojg qfijapmp ]aaq qi appiaqosjapuo quq azuo uaAoq Soojj "nap -jooq jap|nqa§ qfijasaajA ua gsaoAV uaa gqan] ap ui 8av uaog 'puoui uap gin tuaq uapjooAV aip uajBAi sql'qaAv -nBU ug Jjnoz jqvvius pi[ ijaauatu 'gup n gjaojg" •UBtusgooq ap dau jUBBpuBA puiAv aip gtuoq jbb^" •uauaSaj ag 'apuaatu qi ooz 'gaq uoSaq 'uaqqaq ag gqiajaSaog uBiusgooq uap uajaogs ap 'uaa jooa uaa 'ua 181 'uoq qi 8rqa ooz 'gooqas ua qap gaq do Suojds 'uaginjs ag am jagqoB jnapsginfeq ap 'uBiusgooq uap gqooz -joa 'do dcuB] ap qi uibu 'uaqaoz ag qiaAVAvnog ajapuB gaq japuo jbbujbbp mo 'SuiS uojoa jbbu qi laauuBAv 'ubb[s ag pjooqjaAO jo uaqajq ag qau ufitu 'daij qt suuq jaoAaoq 'gezui ua 'uauaip uoq ufqpoo] jooa gBAv 'puoA sgaiu qi uaog ua uapuogs uaqsz ap aoq 'gin jaq -qsmsdaaqas ufiiu qi apSa] uaSuipiooAvaq agjoq uj •uajBAv uaAajpaS aaz jbbu oav jo 'SaojA fim ua 'mBAiq Suiuuizaq gog suaaui fiq gup 'jaau sinqqap gaq do uaAoq jajBAv piaqpaAaoq apuag -gazguo auaa qjnz gsitif ja mBAvq 'pBq uaSajqaS puia -jaAO jBBragip raaq qi uaog 'qoog jBBra uadujs ag joop Sigsnj 'mjogsjapnop uaa uba uappira ag 'uopBqgqoti] uaa uba afginqas gaq ui 'uaiz uapnoz sueq aip 'uapai] -aaz uba gjoos auaa gog uapjooqaq gBBcu ufiz ua fijj •uauado uoq jasqap gaq qi jooa 'uapjOAV gsaom gquntnaS jaqqBAV ua 'uadB|s ag °b] sgssjdSjaq aip do uosuqof jbbav 'uauuiq gnq ap'uajBq ag gip mo 'qi psjg 'uaSSij uaiz pnq poo] -pusq uaa gsiqsuBmjamraig ap ui jaSaojA qi JBBp 'ua 'uaop uaSuipoo] 'uameu jaSajgusm uaSiuaa aAv JopA 'qi ap|iA\ ]BAaS qja uj -uauaip ag unags sjb suo rao 'ubbjs ag mBAvq qaoq uaSqaapjooAuo ag uaa ui gusqjaoj uap ubb sojgjagqoB ap 'SuiSginjagqas qijq ap sjb 'gBprao 'uaAaSaog gaiu qfijapap ooz Sou maq qi uoq gBQ •uaSfijq ag diqos gaq uba mapoq nap japuo jojbav jaam apuaopooz mo 'uaqags ag fiq Sou uassojgjoOA ap 'jaq -fi]asaiqjaA gaq aggqoB qoiz jooa fiq iuajBMzaq jaaA ag •i -z uapuogsaq SingjBBA gaq uba uajBqdo jaSooq gaq uaSaj, -jaapjoo uliz ubb 'quq ap uba uapqjaA jo uaSSi] uagB] gaq ubb uapuoqjaA 'uajaapBH ua -jooa ap nu djaiAVjapuo qj -ubbjs ag qngs ua uagoogs ag puojS uap 88 184 handen had, viel op de gelaatstrekken en de vingers der manschappen, die, op de spier geknield, de sjor- rings stijfhaalden, waarmede deze aan de rotsen werd bevestigd, wierp verder een spookachtig schijnsel om ons heen, en deed op eene zonderlinge wijze opmer ken, hoe kalm het water daar aan onze voeten lag en slechts nu en dan gerimpeld werd door den tocht, die langs de rotswanden neersloeg, of door het schuim, dat uit de lucht viel. Na het stuk hout met drie stevige sjorringen ver zekerd te hebben, stapten we in de boot en waren juist van wal gestoken, toen eene groote watermassa over de rotsen heen sloeg en, even vrij van onze hoofden, tegen het boord en het dek van de brik te rechtkwam, met een geweld, dat aan een kanonschot deed denken. Wij haastten ons nu, het schip te bereiken, heschen de boot onder de davits en onderzochten of alles aan boord zeevast gebleven, tegen wegspoelen beveiligd was, terwijl ook, van voren afaan, al het loopend touwwerk door ons stijfgehaald werd. De trossen wer den andermaal nagezien en zoover noodig verzekerd, en daarna een lap zeildoek tegen het grootwant be vestigd, om den wachthebbende te beveiligen tegen de zeeën, die nog iD de kreek mochten overslaan. Toen dit alles verricht was, liet ik de menschen naar binnen gaan, na hun op het hart gedrukt te hebben, zich gekleed te bed te begeven, om gereed te zijn, op het eerste alarm weder aan dek te verschijnen. Te bezorgd om aan slapen te kunnen denken, nam ik thans gaarne op mij, om het eerst de wacht te doen. De nacht was zoo dreigend zwart, dat men haast 185 niet naar boven durfde kijken. Het was alsof men zich in een donker hol bevond, waar, zoo niet eenig lichtschijnsel uit de bovenkajuit gestraald had, het oog niets gevonden zou hebben, om op te rusten. Was dit op zichzelf reeds onrustbarend genoeg, vooral werd die duisternis angstwekkend, door het gehuil van den storm en het doffe geluid, waarmede, buiten, de aanschietende golven over elkaar buitelend verder rolden. Somtijds verkeerde ik in zulk eene hevige ze nuwachtige spanning, dat ik niet anders dacht, dan dat ons iets vreeselijks boven het hoofd hing, hoewel ik mij van den aard daarvan geen begrip kon vormen. En eindelijk begonnen de zeeën werkelijk over de rotsen aan onzen linkerkant heen te slaan. Hiervan was wel niets te zien, maar toch gevoelde ik, als het ware, hoe, om de zooveel minuten, heele bergen van water tegen en over ons vaartuig heen stortten, met een kracht op het dek nederploften, alsof dit ingedeukt moest worden, terwijl dan, binnen een twintig vade men vóór en achter de brik, de kreek, door dien stort vloed van buiten, in een soort van vurige schittering geraakte, die een oogenblik aanhield. Terwijl zoo de onderste gedeelten der zeeën, die over het eiland werden heengesmeten, loodzwaar in de kalme kreek neervielen, werd de rest door den onweerstaanbaren wind verder gezweept, met een sissend geluid, dat boven het stormgebulder uitklonk. Twintig of dertig voet hoog de lucht ingejaagd, sloegen, ja, geeselden die brokken water de daartegen niet beveiligde sten gen en touwen, alsof een reus, zich in de hoogere luchtlagen ophoudende, in die geweldige strafoefenin gen zijn bloed zocht te koelen.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsch Advertentieblad | 1892 | | pagina 7