'uaj33|oj|noo 'sisoij n;ip snTjq;js 'jbSob^jsoj nop s^BB^d aufiz uba
ui8}[dB^ 3p jBpdo 'uadaqos oisogra 3p do nam ;pniA sudmo^ ;iq
•uauuaqiaA aj uapuajp qsnq ap 's}BB|d aip uapm£aq
•i-p'spuiA\-s(-uaAoq'piaqjaqaz apB jooa 'ua ua|Bq uap
-jiAv 0STBjBd|By^ SuiuuBtuaq aqqBAvz ai ]aaA auaa ^aca
aaa na 'jba98 sao ui |BJooa 'piaq°ima[q auaaS sbas.
qaajis aA[Bq uaa-ua-uaa uba SmqfiAijB auag; 'uaisoQ uaq
saaM pjooq ufira uaAoq sBdmoq-iaqqiiqiaA qajj
isa^V j[«q pjootf"
,/ia.wBf"
(<(;jaau
-ara 'ara n qBBqsja^" :uadaoj qap qaq uba raaq qi
apjooq dojBBp qjoq na 'do jajuq ap uba puoqs ftjj
„•joaM ua uaaq SiuiaM uaa diqos qaq qjaiS
fit qaq jara quBM 'qin dopjBq qaq dao^j -uaSStiipOA
uaAoq 9a\ aoq 'saioajd qfiq ua qap ubb suaa dnqg"
•SMaqttBj^ uBp sbav uapBAaSqm japuBjqos
jaara uaqqoizdo aSiramos ui aip 'uosuqop dau qq
'UOMnojyaA uauunq uaqaom at uassBdraoq
ufira do jbjooa qi apuaip 'uapnoq at fiq qaqsaq qs;°a§
taq qfijaSom SunaqAvnBU ooz 'uaSuimauiBUMSUOZ ubb
qgjqaS fiq 'uaraoq noz ubb do ubb^jooa ja qaq uaizaS
•ubb ua !guua°ui uba qjoos uaa sbm taH 'sinqtqoBU
taq ui uaAoq sooJSBduioq ap do uep uafteprapA siap
-UB jaaq qoot dojaiq aA\ qBp 'Suiqjarado ap tot piaj
-a§ sedraoq taq do uajBts taq Joop qsmC SueSuaqqaBp
-aS uftra qsqeBj taq do pjaA\ qfijuftqosjBB^ 'uapnoq
at fiq aaz do qaqsaq JBBqqinjq suizsSiuaa uaa qusqxas
aapuoz rao 'jee.wzaq taq ua qsjBming ibao 'jBBq jbao
uazuiad at 'pSiqsaAaS dojBBp uaSoo ap 'ua 'jaAOjatqoB
jaoqs ufira ui qi Sbj 'uaAaSaS pnq piooMquB tup ara
jf|[a^ uaoj, (p 'SBdraoq uaa qap taq ubb Suiq 'uatez (iav
LU
JBBM tUBq uap ubb 'jajBt lap apuia taq uaAoq qsinp
•apuaqoBj az appjooA\tuB
<<i '11ÏAV 'ua°uBq)B uba jaqaz qoot usp ja ]bz i«Q"
•aot JBBq qi apSaoA )(j uftz qsaaMaS [bz siaj 9}sqBB[
Mn tip tup ''IFN 'ubb qsnjaS jbbui raaau ug;"
•uapuiA uaop at SubSui uaq fiq uaJBAjapaM suo 'noz
uaqsoqsuo taq aip 'aqiaom ap J3ao ua 'uosuqop jaaq
-spBBj na aqaoqj jbao joop japjaA nu uattBBjd a^
(1'UBBtS
-joop at uataM ua°joz ua uaSuiiaqquo uauuBiu ap uap
aataq |aaA qaiu ua.wnojA ap tup 'uaqBmsfiAv uauunq
fira pueraai jaara jatB] ibz qioojq; -uauaipjaA Suuap
-uoMaq ap piaqjaddBp aA\n ua tqoujq aau ijfijq qoot
jbbj\[ qaitafsiara 'muoji jaAin piaqjBBqpquBMUO ap
uba ua apjaq jbaau piaqSiuui ap uba pSintJaAO uaq
qi 'tBp qt joojaS atJBq jaqosunS uba '^H0N! <Bf"
•jajBt ap japuo puBq aJBq atqnjp ua attBA qp
<(-uajnp 8ub| taiu SuuapuoA\jaA
aA\n ]üz uep 'qaq pjbbaubb siaj ap qi uaiAv mo ua
'raoq jaiq qi aoq 'suaa jbbui quapaq" 'qoBjraqS uaqfq
-apuaiJA JBBq tam 'tqouz az apiaz ,,'raoq 'rao^"
•joo taq
ui JBBq qi apjatsinp (('fig sjb tqoBjqs|iA\ ua paora
|aaA0oz j|Bq taiu uaqqaq JBBp sjajaq aaAAt aip '[a^\
•uaqqaq uopajaS japuo taiu oou ja uatqosjq aAin tup
'uazftMaq pajt uaAin uba tqoBjqjooA ap ua raats
9mu piaqpuozaS uba pjaaquoot uaa S|8 t]u Ja9A\
ja taiz 9Q (iqsjBrajng; ui Suiraraats ats8iqqnja° aAin
ui S[B uBBts jappq uaAa Bufiq uaëoo aim tup '[oaa
a§ t89AV i uapnoq at taaAA paoS ooz japuojBBp qoiz
'aMi/gjapivji ap uba uatoots puoiS uap ubb taq tjap8B
uaaraaSjB t, ui ua 'jaiq uapaqpjsq lajjajaA ap tara
bi uaraaou at °sp uaa do tBM 'tjaaq uapuoAjapuo
912
220
van één riem, naar den kant wrikte. Nadat ik dejol
met de vanglijn op een uitstekend rotspunt had vast
gemaakt, liep ik een twintig el ver de glooiing op,
vond daar een platgestrekten steen, waar ik mijne
kompassen kon opstellen, en nu slechts te wachten
had tot van beide de roos in rust zou zijn gekomen.
Hiermede gingen wel een paar minuten nog heen;
toen ze stil lagen, bevond ik, dat hier het hangkom-
pas drie kwart streek met het stuur of nachthuiskom
pas verschilde.
Daar stond ik voor een lastig gevalaan boord was
de afwijking anderhalve, en hier slechts drie kwart
streek. Of ik al dacht en rekende en de proef op
een ander plaatsje herhaalde, ik kwam niet verder.
Welk der kompassen zou nu goed zijn Er was niets
om dit aan te toetsen. Veilig zou ik me de gegeven
moeite hebben kunnen besparen en reeds aan boord
hetzelfde hebben kunnen doeneen van de twee mijn
vertrouwen schenken, onder de gedachte: ,,God
zegene de greep." Misschien was de greep, die ik nam,
verkeerd maar van nu afaan hield ik het stuurkom-
pas voor het beste.
Nog was ik aan mijn onderzoek bezig, toen men
mij schrikken deed door den uitroep „Een schip
Ik keek dadelijk naar de brik, waar op de voormarsera
een der matrozeu mij wenkte en toen naar buiten
wees. Om beter te kunnen hooren, naar den kant ge
sneld, waar de boot was vastgelegd, riep ik terug om
nader bericht.
„Het is een groot schip daar, aan de kim .'"kreeg
ik ten antwoord. „Kom aan boord, meneer; aan den
wal kan het niet te zien zijn."
Hieruit opmakende, dat hij zeggen wilde, dat het
213
harde pek, onder een laag water bedolveD, waarin
een doode rat dreef. Ik reikte aan Matthews den
ketel over en klom achter hem aan de beide trappen
op naar het dek, verheugd de zon weer te zien en
niet langer de muffe ruimlucht in te ademen.
De pekketel boven het vuur gezet hebbende, vierden
we de korte stelling buitenboord, tot onder het vroegere
lek, en voorzagen toen de naden in den omtrek daarvan
zoo volgens de regels van de kunst, dat een scheeps
timmerman er trotsch op had kunnen zijn. Nu werd de
boot langszijde gehaald; Matthews en ik sprongen er
in en onderzochten andermaal nauwkeurig de bui
tenhuid, van voor- tot achtersteven toe. Zoo buiten
gewoon doorschijnend was het water, doordien het
over een harden, witten grond stroomde, dat we
ook het grootste gedeelte van de koperhuid konden
zien, en opmerking maakten, dat de romp, van het
begin tot het einde, zoo nieuw, zoo gaaf, zoo schoon
was, alsof het schip pas sedert zeer korten tijd een
dok had verlaten.
Nu het geen water meer in zijn ruim en daardoor
een gewonen diepgang had, zette ik met den haak
de boot een weinig af, om het vaartuig wat beter op
te kunnen nemen; en daar lag het nu als een van
de sierlijkste scheepjes, ooit door mij aanschouwd,
licht als een kurk op het water drijvende, en, indien
althans de vlugge lijnen en de fijn besneden voor
boeg ons niet ten zeerste bedrogen, instaat, het van
den besten zeiler te winnen. Voor het oog was het
echter jammer, dat zoo'n groot deel van het tuig (vóór
gebroken, achter neergekomen) ontbrak. Ik zegvoor
het oogwant met de overgebleven raas zouden we
nu reeds meer zeilen kunnen voeren, dan we handen
