-ualüoo s[fiA\>[ip uaraoq jg 'uagcgaSjaAO ufiz gaapjoo
uaSia sno ubb uaaggu na ufiz uaAajqasaSjooA gain
fiz jeep 'ppquiBt)zSt!Bjpj3A ua piaqqosaiq agoojS uaqosia
'gquaqos suo duqospuaiJA ap aip 'uagigoauooA ap ge
-jooa ua '8bb{ pftgjB si uasgsui a; gqoajJooA uaa uba
jginjqsg-gq 'uagcg a; jagqos gadraajp nap do uauuoA aggu
mo 'uaqBtu ag qgruqaS gqoajiooA gip uba '[aizuaqos
-uani jauaa gadtuag uap uba agsuauuiq gaq go} uaq
-qaq SuBSaog uafiJA Iiaa jaauuBAA 'ui suaamaS sgai
sjgazsi .13 -piaqpuaAaggaAAUo jooa ggaaS jaijqluA uaa§
SubScuo aqfqaAAnojgjaA uaa gup 'piaqqfigagqoogsgieq jo
puegsjaAuo gin uaqosuara ap uagaSjaA sgfiAiqip ag jb
jbbjh 'ufiz TUBBuaSuBBao tuaq aip 'uaSSaz ag ua8uip
uiaq 'uapaoq jooa suo aa ("iaa uagaora jaaui ag sap
'dsqospuaiJA uba go apjaig uba uapuuq joop gaq fiz
'ufiz uapuoqjaA puBcuai gain fiM jaSiuui aojj "Sugg
-BMp agoojS uaa si gip qooQ -piaqpuiBBqosaquo uup
si sjapuu sgaiu aip 'piaqSigjuquado uba gjoos aip gog
gjaaS gqoaj 'apjaig ap sjbuoab 'fiz gup 'uaiu ggagsjapuo
-i8a sgfiAMjip ag |b jbbj\[" -agqoajuo nag gain qfggjBBAA
ua 'uavajqasaS Lxq psq „'uaqinjqsitu aqfigapuBqos
gog uaAaS ag SuipiaguBB gSaagd deqospuaijA ag"
•dBqospuaiiA jap
uagqoigd ua uagqaajJOOA ap jbao SuigapuBqjaA auaa
uba piooggoA uapfizpBgq aSiuaa pBq ifojapging pjog
I iXIlXSCMOOH
□aquozjaA uagqoBpaS ui apgapuBAA .(ojapgmg p-'og
•daqjoop gsrng ap ubb gog aip 'puojSuaaA ua -apiaq pmq
-gqajgsaggin agoojS auaa Sbj qjsd gaq jagqos ua StgqoBjd
sbaa gnoq bjbaaz gaq 'uiajjag puaAjoS gaq joop SuigassiAA
-JB goA sbaa qjBd agqajgsaSgiti gaq 'jgfigjooqaq ubjbaa uauing
agoojS 3Q -pjoM uapuovaS jaquios jaggizaq nap joop gaq
uooqosjo 'jfqqjaA pua.iaggiqos uaa gog poojs^fpBg fiz uag
-qBBui ua pjapuoAiaq uaauiaSgB fiz uaguaAA qaoj, -puBgaS
-ug aSiiuq 'aSigqooA 'aSigqoBjaAau gaq ui jaiq uagggj uiaq
uapap az uoz aqosuBBigBgj ap fiq agsitu 'nagsfiguoojq
apMnoqpgaaqaS ua uaginz najatujBtu 'ua8uijapgoz ap
-japgiqosaq auunq gam 'uaqqajgjaA agoojS azap ui ua
pjaogjaA oigsgg ui 8ub[ puq fijj -uba gaiu ja pgaiq fiq
jbbiu'gqoijaSui gqoBjd agoojS gam sbaa gaq uaSuBAguo
ag Jagsmg gam uagssS agsgBBgda°Sooq tuo ptuagsaq sbaa
aggaapaS ajapuu gajj -uaqqajgjaA aufiz qoo UBp uaSsg
uiJBBp apuaqaagSsp sjopng jap pfig uap gin gap "ag
-gaapaS gaq uba gsaara gaq pgaiq jfojapging 'sbaa gooiS
-J8A qfijguBgaq aauBssiBuag ap uba apfig uag gaq gfiAA
-jag 'sjopng, jap SugjaaSaj ap apuajnpaS pAAnoqaS sbaa
sinq aSipjooAAuaSag gagg -sbaa SuigauuuBgsjB aqftgauuBin
agsgBBg ap pjog aSipjooAAuaSag ap ubajbbaa 'gqoBgsaS
gaq uba gogsuiBgs gaq BUJBBp ua gsaaAAaS jagsoogq uaa
gaq sbaa apag ua snuigsnSny uba apfig uaj, -uapjo.va
-a§ uaga°J3A sbaa uaAAnaa jap doog uap ui gap 'japuoAA
uaa jbbu'gooqas gagjoAA pusgaSug ui sud inopuagsuqQ
gaq uaog 'uaSup uaSogAjaA Sung ui uaSajqaS uibbu uaip
pBq fig -sgBBjd ap uba iubbu ap sbaa ^poojs.fpug"
•qinjqaS ui juaqjooA fiq pfiggB ggaz fiq psq sinq
gaq uba aggaapaS gi(j -qfigjooqaq ooz JOopjBBp gsinf ua
qosgaAAjapno ua SipnoAuaa sbaa apfiz azap jbbiu 'uaS
-uijaisjaA ajgfigquiuojg ua uaSuigatujB aqasgoojS ap joop
uooqas puaqqaAAjgnjpui sjgaz sbaa aggaapaS uag -jaSigugs
9
7
op het terras heen en weer. Het was in 't laatst van
September, maar toch was het warm in de lucht. De
dahlia's en asters prijkten nog in hare heldere, frissche
kleuren en het blauw en rood der salvia's schitterde
in de stralen der najaarszon. De frissche, verkwikken
de geur van vochtig gras en afgevallen bladeren ver
spreidde zich en af en toe voerde de wind de opwek
kende zeelucht aan.
„Het is toch een mooie plaats," dacht hij. Zoo
oordeelde hij er altijd over, als hij er pas was aan
gekomen, maar als hij er een paar weken geweest
was, vond hij het er somber, vervelend, eenzaam,
en toch was hij er aan gehecht. Somtijds was het hem,
alsof alles hem verwijtend aanzag, omdat hij de oude
bezitting zoo dikwijls in eenzaamheid achterliet en aan
de hoede der oude bedienden toevertrouwde, die haar
reeds kenden, toen zijn grootvader haar nog bewoonde,
en voor wie elk plekje, elk hoekje, elke kom, elke schotel
op de planken, elke ruit in de ramen heilig was. Zij
luchtten het huis trouw, duldden nergens een stofje,
zetten dagelijks alles open, zoodat het licht vrij in de
velschillende vertrekken en galerijen, gangen en trap
pen binnen kon dringen, en hielden nauwkeurig toe
zicht gedurende de dagen, dat het huis te zien was
en het publiek met open mond op al de pracht stond
te staren, die het bevatte. Er was misschien geen an
der huis in geheel Engeland, dat zoo goed onderhou
den werd, terwijl de bewoner afwezig was, en toch
scheen het zijn meester dikwijls toe, dat het hem ver
wijtend vroeg: „Waarom laat gij mij zoo lang alleen Tr
„Hoe komt het toch," dacht hij, „hoe komt het
toch, dat wij de geschiktheid verloren hebben om in
deze' schoone oude huizen te wonen? Menschen, die
