2
ajaa pm ua "uagnAjaA uauunq uaqqaq noz piu fiq aip
'sbaa ppqSipjBBM uaa§ 'pBq pp - spaap fiq jaauuBM
'jo pp 'pjoopS? 'iqoojoi uaiqossim no 'puq fiz pjoi
-saoqaS uoq jooa uauuBjd apSgqonzjaa op psq fig 'qqq
-uoSoo uoaS jBBq pigaA 'ufiz o; jopam aqfipMnojA ufiz
mo uozoaaoSubb SEM jnnpu op joop fiz pp 'pOAoS
pq no 'fiq usp jopno jbbT jBBd noo sbm fig 'uaqBcu 01
uaSuiqjamuBB no noSSoz 01 noSaip auiBuaSuBBUo pnoi
-npiJooA raoq uappu piu fiz uoq qoo; jBBm 'raoq do
qospj} apm oSooq ui uo iqooqog raoq ubb qfippooj
-spreq sbav fig 'uodooj joojq joon no do puajnppooA
fiq ifiMjoi 'ubb puozuiod moq Sbz Lmqung jCpng
•aoSipopioA oi jpzqoiz 'piu apaotu op tubu ftjj
./qfipgom p^"
(('uoS[oa uauunq ijooq uomm|
nogp ufiz pfipB us ijooq pjaapS jpzqoiz jooa uso]p
spaap sip 'ubot ass uba uapooAsaf? op nfiz pq 'Bp"
•pussijsqos fiq appjoozvpB ,,'ipuiA pudaSuo pin sz
fiS s|B 'SqpzaSuo uspiooAvoS auftm p ipuiA fig"
•noop si osqi jEEq fiq qpm iea\ Son mo 'rasa
-do UBqqpm uojoajiz op fiz jfiAUOi 'Shpjjoq smzsSiuso
'jsptiz onfiz sppz (('nsdooj si joom no ussq spsop
mo n uba oinooMoS sSipozoSuo uss pp si 1B^\"
•josh us do qaaqpqqiq op
puBq op ui afdoq ufiz pm dop us oiqoBjraqS fijj
•qnjpBu usSiuss
pm Lmqung ifpB'j sppz ,/puop sinq pq uba pjooq
pq ubb MTiojA uss jo pp 'uoSjoz qoo poom fig"
•raBUUBB JBBq uba afdoq ufiz fiq [fiAuaj 'Xojop
-pug sppz ^'ofunnosqi pq ubb poou qi qusp 'pBis
smq pq uba pjooq pq ubb amioja uss§ jo S[y"
•usSjsqjOA si ptAX piu iqoiAA
-JOAO qfi[spuB}sjOA JBBq fiz pprao 'uopraoojAJSA qoiz uba
SI
14
te genegenheid en hare edele bedoelingen beter dan
zij, waarschijnlijk, omdat hij onafhankelijker van haar
was. Daarenboven had hij medelijden met haar. Zelf
eene verstandige, ontwikkelde vrouw, had zij een
zeer bekrompen man getrouwd, alleen om zijn gun
stig uiterlijk, eene dwaasheid, die meer verstan
dige vrouwen begaan. Daarbij was zij een trotsche
vrouw, en ongelukkig niet rijk genoeg om haar hoo-
gen rang op te houden, wat wel de meest pijnlijke
armoede is. En eindelijk bezat zij een warm hart,
dat zich sterk aan iemand hechtte, en was zij ver
oordeeld hare genegenheid steeds met ongeduld te
zien ontvangen of ook dikwijls met ongeduld te zien
verwerpen door al hare verwanten en vrienden, om
dat zij den tact miste haar humeur te bedwingen
en geen weerstand kon bieden aan hare neiging om
steeds te heerschen en anderen tot hare denkbeel
den over te halen.
„Lieve Hilda," had haar broeder meer dan
eens tot haar gezegd, „de menschen lief te hebben
is niet voldoende, om ons wederliefde te verzekeren;
wij moeten ons naar hen richten, wij moeten hen
bestudeeren en ons aangenaam bij hen maken. Mr.
Morris heeft gezegd, dat de liefde alleen voldoende is,
maar dat is niet zoo. Zij is integendeel lastig, als
zij niet gepaard gaat met zelfbedwang, zelfverlooche
ning en eene dagelijksche oefening van oordeel
en tact."
Maar hij had even goed kunnen spreken tot de vrou
wenportretten van Kneller en van Dijk in zijne schil
derijengalerij. Lady Sunbury gaf toe, dat hij in prin
cipe gelijk had, maar in de practijk bleef zij steeds
zichzelve ergeren, haar man razend maken, haar zoons
auftz sppz (('uaquijp ubbS aaqj ft ai uop[ moyj"
,,'POA 0} sjpz
uajqoizdo aSimraos ui Smuaara oavu suaSp^ 'ppj
-OAA op ui Suspq poA qi pp jqoizdo Siuara uj"
((*a]BÏATJJ op pm
sjB sSipuia op pm pziooz 'uspnoq ai Sizoq uapds
sjsq pm n si 'ppjaA\ op ui uojpp ubb§ a; Suspq
mo 'jqaq uoop aj ftS pAi 'aSfruaa pjj" -fiz oppjoo.w
-}ub i('jooot 0} sap uoApz sispdspBfjiq op jbbj\["
„■SuipapSuBpq
uoaS nam qooAoS jpz pisfjiq pq jooa :jb si pp ua
'no3jB{ pq JOAO pq nas ja ipi JBBp ua jaiq patpq nas
UBp SJOpUB SpiU ppjOM Op SI U0°00 OuflOT UJ j ufiz
otbbuoSubb SnipopjOA ansa qjnz firn noz p^\ pis
ojapuB pq 'pBMZ ansa pq 'uaspqds uauunq a; ua|
-aap aajp ui ppjaM ap mo qfqiaaq aojj 'do uaq fiq
uaSuipjoMJBBAAaS a°ipfijpua§a} pajA spiu ua pjfiA\;
uaSiuaa joop pp«qaS poon snp uapjOM ft2" "^oi
-appng muujaq „juaqosuam aSiqqnpS uaa p^\"
u'oojq ua pq uapq jo spi pm uadoA\p uaqos
-uam apaam sq" -japnz aufiz apiaz „'uazaqjaA ppp
-aS ufiz apmpq ap noz pioqSijpqosjoAuo A\n fig"
,/paaMaS ufiz SuBjaq pojS uba uajopBj usaoi
ajBUOipn suo ui uaftjaqqaqjaq apiaq pp uauuaqpo
pin qi UBq qoo) na i SipoBJopniq uajadspqouo ua
'qosjBBqjsq qi puiA usSbC jbbjaj 'ppiq spqoiM ua uassoA
uba qi sp 'uaqajp azap ui ufiz jpjndod jaam paA
ppjfiAApSuo noz qj ,jqnp§BBjA pBnoipu uaa pm
uaqBm 01 spi nu qneras aqfquoosjad ufim paan"
((j pqoiM uaa mo jo soa uaa
mo uoAaSaS paq spi poou aip 'fiS ;§az pp ug"
,/pdspqouo pq ubb ua poef ap
ubb fiA\ uaqunp pq 'uaABjS ua uaSopioq auunq jooa
01
11
zuster; zij trad door de openstaande deur de biblio
theek binnen en schelde. „Breng de thee hier," zei-
de zij tot den knecht, die op haar schellen binnen
kwam; en vijf minuten later stond het theeservies
voor haar, zilver uit den tijd van koningin Anna
on oud Worcester porselein.
HOOFDSTUK II.
Evelyn Herbert, Lord Guilderoy was onder een geluk
kig gesternte geboren. Gedurende zijne minderjarig
heid was zijn fortuin tot eene aanmerkelijke hoogte
opgeklommen, en zijn naam dagteekende uit den tijd
van Knut. Zijne bezitting, Ladysrood, stond reeds
in het Doomsday Book vermeld, en had nooit aan
een ander geslacht dan aan het zijne toebehoord.
Zijne moeder was eene Fran^aise geweest van hooge
geboorte en zijn vader een man van groote begaafd
heid en een edel karakter. Van zijne moeder had hij
zijne innemende manieren geërfd, van zijn vader zij
ne groote leergierigheid, vlug begrip en helder hoofd.
Hij had een aristocratisch voorkomen, was welge
bouwd, had fraaie trekken, blond haar en iets zeer
bevalligs in zijne bewegingen. Zijne uitnemende ge
zondheid en sterk gestel stelden hem in staat aller
lei dwaasheden te doen, zonder er eenig nadeel van
te ondervinden. De fortuin had hem met gunsten
overladen, en als hij ondanks dat alles geen geluk
kig man was, dan was dit, zooals zijne zuster hem
zeide geheel en al zijn eigen schuld. Misschien had
hij het zelf niet kunnen zeggen, of hij gelukkig was
