9ip 'UBIU a^qBBUqOA 9p (BBapi MB ftS }qaq J9TJJ"
l(qaiu qi qaq
rqasjq aip ug qrajdsjjooA SuiSinpiaAO }in aip 'uaSuBAjaA
^qoBjq ap poou UBq '[ajftM^aq jaaz qi }Ba\ qizaq |B
ÏBp qi sjB 'laajBjj -Saijjg^sSuBpq uaSuip SiuiaAA jooa
S|q09[S ]90A U9 SJ9IU UI J00|9§ qi JBBJ^r" -ftq J9 ftq apSaOA
<('§UB[aq |99A ut q9}S fi§ U9 uaSuip apA ui tjoopS ft*)"
•PBq
u9A9§aS jajsnz auftz fiq S[B 'ppqosaq apjpzpq jaaA
-9§uo unaq jb8 ,(ojap|inp) ua ,/apuBj nap ui pjooqaS
;ioon map an ipioA\ qoo? ua" 'pSazaS jfoiappnQ
suaa fiq psq <('qi UBp tuapj jaatn paA jqaq ft*)"
qsioSa uaip jooa ppq
-uaSauaS fiq appoAaë qoo) ua 'pioSa soo|uapMa§ uaa
uba uBBisaq pq uiiaiq Sbz Xajqny p.ioq ptiaS ua
uaAAnoqasaq uipq uba SuiSiuaajaA auaa sba\ UBBpaq
s^o-iappur) •jqonzqBiiiaS uftz ua ua°ui8pu auftz joop
uaqosjaaqaq )BBj p ua paqaS qaiz aip 'ubui uaa pen
uaqqaq a; pjnpaS SiupAt pSpuaS acq aaub§ jaaz p ja
si 'uapjoMaS si ubiu Sua a ft pSooq uaa ua 'yaaq nan
-noMiaAO aijnappui uaSp uftz aip 'puBccaj -raaq jooa
Xajqiiy uba aip imp janiJBM sbm ifajqny pjoq; jooa ppq
-uaSanaS nftg 'ao; SuijapuoMaq apojS? anaa raaq Saojp
ua jaau ufiz uba paA ppiq fiq iubav 'appz fiq )baa
'apnaani fiq na '/CojapjinQ appz „'uaSuajq unq joop
u pin §Bp naSipna naa suaa JOopjBBp qt nn 'pupaq
puBp§ug[ uba uapajw pq ui firn qi pp 'apfqq uaq qj"
til puiA\ napnoq ua praaq U9aaubj§ uaa ubb paq pqaq
uaa qpiz aip 'ft§ 'pjjaq uap ui puupSug uba uapa^
pq ui jaiq ftS juioq aoq ua" 'tojbai. uapajpS uauuiq
ftz uao} 'fiq §aojA <(<jpq Japnz awn pBBm aopj"
•puaqaq puBj aqosuB'S pq joop
uaiBAA 'uiBMqim SuiSiupaAO ufiz jooa fiq aatujBBM 'ppq
18
!uap8inp8 ppqgipaorappa ua ppqSpqonzjpzuo uba
apui aëooq ui aip 'uBBpag uaSuip ubaoj ufiz ui puq ftjj
*sba\ priA\aq uba qaiz
ja fiq pp japuoz 'pBuuiaS Sqqonzjpz maq pBq 'ufiz
a; jpzqoiz jooa puaiaSaoi spaap uio apooAsa§ ap ua
•uaAJopaq uiaq pBq uinpoj ap jbbiu uauuBiu apaam
ap UBp jaSqJBqjaa; sjpz sbaa ftjj -paoS jpzqop fiq 9P
-papjooaq ;qor/do up ui ua 'pin uba jpz posp ftjq
^sooppBq fiq sb^V
<(qp.iOM p°aza° puajnppooA ooz pp uiaq
jaauuBM 'ptuapaS joop japoBz piu ja pBq spuBiu
-ai ;pjOM pAa§ qp ui jbbui IjoopS piu pq qi pM
-aoq 'sooppsq qi uaq uaiqossij\[ *qaq l.mq uaa§ qi
pp 'uajooq pBiupjapuoq pz qj 'qftq miioja ajapuB
auaa jbbu uaAa jbbui qi sp 'uapjoAA pSjOAjaA uaj
-fiAvjaA pui pz qj -ufiz pz Sup uaqp pq aoq 'uaj
-OA a; uba spaaj qi paA\" 'fiq iqasp It'B° qi sjy"
•aaAvpaS ftq apS[OA 'uaSuiq qau
ufiz do so[ spSna; ap s]y *appOA moo; uap ftq sp
SiuusdsjaaAA ftq pjaM 'uapjBBd aSuuA a[p spuaAg
•ubb§ ai uaaq ja cuo pnj uftz apjapuiuwaA 'pjaM
pMtioqosaq poai uaa sp jBBp ppq8ipjooA\uaSaj aufiz
pp 'jasaq pjj "do uiaq ftq uapinz pq jooa jaaqp
uba poAoS Sbba uaa ja lUBMq 'sbaa uBBpaS qaozjaA
UP maq uu jbbui 'joop uapinz pq ui japiAA uap
ftq iqoBjq qftjuooAiar) -uaSuajq uacuoq 8} Joop spd
-b^ ui japiAA nap 'Sbbja ap raaq iqaBjq jauq aQ
1("juaiA aqa spui ispaj scd b pap apg" 'a?lz
uba jaqaz I'iaa uauunq JBBp 'jb jaam jba piu p ppq
-SipiqasjaAuo ap si 'qaoA up uara sp ua 'uap.ioM a;
SipiqasjaAUO uftz noz qftpSora raaq pq pp 'appoAaS ftjj
•uauuaq noz piaqSiqiqosjaAno pi paoppmq uba SubS
-J8A0 uaqftppppS uazap qoo japao uap ui jinp ap jo
92
30
Het was immers volstrekt onnoodig u vooruit aan te
melden. Gij weet, dat Ladysrood voor u openstaat, of ik
thuis ben of niet. Wilt gij soms liever terstond naar uwe
kamers gaan, dan zal ik u zoo straks bij Hilda brengen."
„Gaarne," antwoordde Lord Aubrey. „Ik ben be
stoven en daarbij heesch en moe, want ik heb drie
uur achtereen over staatkunde gesproken tot een ver
gadering van ongeveer vijf duizend man, waarvan vier
duizend misschien het woord „staatkunde" niet eens
zouden kunnen spellen."
H$„Hechten aan een juiste spelling vinden zij een voor
oordeel, evenals het hechten aan pachtcontracten," zei-
de Guilderoy. „Kom mede, neem een bad en vergeet
het volk eens voor een enkelen dag."
„Gij blijft het maar altijd door vergeten," zeide
Lord Aubrey.
Francis de Lisle, Lord Aubrey, was een eigen neef
van Guilderoy, en een paar jaar ouder dan hij. Hij
was lang en welgebouwd, had een zeer gedistingeerd
voorkomen, en zijn gelaat drukte te gelijkertijd melan
cholie en vergenoegdheid, cynisme en goedhartigheid
uit. Hij was eenigszins langzaam en traag in zijne be
wegingen, en zijne grijze oogen waren half onder de
oogleden verborgen; toch konden zij zulke doordrin
gende blikken .werpen, alsof zij wilden doorgronden,
wat er in het binnenste der menschen omging. Hij
was erfgenaam van een markiezaat en wijdde zijn gansche
leven aan de verplichtingen, die hem naar zijne mee
ning door zijn rang waren opgelegd. Hij hield niets
van het politieke leven, maar toch wijdde hij er zich
aan met de grootste nauwgezetheid en zelfopoffering.
Hij was geen groot genie, maar hij bezat de macht om
anderen te leiden, en zijn nobel karakter en de oprecht-
27
maar toen had hij gehandeld onder den invloed van
een sterke gemoedsbeweging, die het indolente in zijn
karakter verdrongen had. In hetgewone leven was hij
zelfzuchtig, zonder dat hij er zich in 't minst van be
wust was, zooals met de meerderheid der menschen
het geval is. Toen hij den brief verbrand had, ging hij
voor een der vensters staan en zag naar buiten. De
avond begon te vallen en de duisternis deed de kleu
ren der herfstbloemen verbleeken en gaf een somber
en angstwekkend aanzien aan het bosch op den
achtergrond. Op het terras werden eenige roode bla
deren voortgedreven door den wind, die plotseling
van den zeekant was komen opzetten. De winter zou
hier niet zijn om door te komen, dacht hij. Het was
al verscheidene jaren geleden, dat hij Ladysrood voor
't laatst gezien had in den winter. Geen van al de
vermaken, die dit jaargetijde meebrengt, vielen in
zijn smaak, en van partijen, die een zekere mate van
opmerkzaamheid van een gastheer vorderen, had hij
een afkeer. Hij kwam gewoonlijk naar zijn landgoed,
als hij volkomen alleen wilde zijn, en de adel van
het graafschap smachtte te vergeefs naar de verschil
lende amusementen, bals, diners en jachtpartijen, die,
wanneer Guilderoy een ander man geweest ware, zeker
op het groote huis niet achterwege zouden zijn geble
ven. Maar hij zag daar de noodzakelijkheid niet van in.
Ladysrood lag zeer eenzaam, aan drie kanten door veen
grond omgeven en aan den achterkant afgesloten door
de zee, maar toch zouden zelfs zij, wier woning het
verst van hem verwijderd was, niet op hebben gezien
tegen een rit van twintig mijlen, als hij hen eene uit-
noodiging gezonden had. Maar dat deed hij niet. Bij
de schitterende feesten, waarmee vijftien jaar geleden
