?piooAV)ire" !sjbbui°ou ttq Sooia iaop jb^"
•suaSuof ap uba uaiBqaS
apuaSiaip op ua laijaS jaq lapuo uapnoq a; Spsm piBBd
ufiz psq ajiaom fiq jfiMiaj Tiq jqoep (/uaAa§ unq
laara pinpS uaaS jaq jBp 'uaqqaq jquqosiaA 99Z 'uaS
-J0AJ3A Ijz jBp 'iaip pq jo jasdaqos pq fiz uapnoz"
■uiBMq pinjaS apnim pq pm pq ap jm 'uajjBjq
paoM ua itapao|A 'napMnaaiqos 'ubibm Siiaoido ooz
napuoq auunq ua suaSuof ap jfiMiaj 'ia pp 'maq joij
pjj 'uooi uapuapAaq do ioiapjmr) apjBBqjaq ((,jia]q
fi§ pop p^\" 'pBBMq sup fiz uapap moiBBp 'uaop
a; sjaiu uappBq fiz ua 'uaSiom Sapiapg 1198 S8M laH
•pMnoijiaAaoj si qftiquiuoq aqosjiig pq uba SuiiaaSai
ap jb nu uba ubbibbm 'aipioomap ajqoijiaA aip uba
naiBjdtuaxa aqfqiaaq 'uaSoo ajsaoM 'agop 'auiajq
ua 'uapuoqjnq uaSia unq uba sjb naqeq 'uaqqaijsjBBj
-aS bamii 'aqosiou pm 'ibbC Sijuimj joj uaiyfiA uba
'iBBqja fiq suaSuof jbjSijuimi uaa laaAaSuo naiBM 15J
•ua°iramos uapjadtnora ,,'pioq ap si PU"
•ubb Siplju raaq uaqaq spmBqpq 8Q
lits uaqajs aj puBiq ui
poq uap uba uaSuiSiaipaq aip uauaqaajaq p^\ uaop
fi§ jjim jbm ua" 'jfoiap|iii0 SaoiA (<(j fiz si oi^v"
•najUBq ajjB uba pq quojqiaaM l(jui puBiq uap ia
qaaJS j ui puBiq uap ia qaajs" qaoiEaq uapiqapSnaiA
apmj pm piaM pjsiooA amoqjaM jip ua 'uibamj fiqiapeu
fiq uaoj 'uaA\naaiqos uaa ia fiq apjooq (/jm pA\ ia
fiz jmoq aBp 'uaqajs pusiq m jaoq uap fiM uapq"
•apuooM paiqaSpuoio s^oiapjing do pp 'qjoA
pq uBp uaiBAV lapjBBqasaquo ua lawni ua 'uapuop
jqoizdo spuBraaiu lapuo aip 'uaqosuara loop puooM
•aq 'naSBj piaidsiaA uajjnq iBBp ua laiq ibbm 'apiaq
aap juBq uaiapuB uap uba suaSuot jm puojsaq pap
it
-anutiaq ap fiq Mnuaz uaa Sou ia apjii} UBp ua nu
ibbui 'pjaaqaS Subj spaai sbaa puoA\ uaSia utig 'uapaj
aip 'uaq mo jioou ajqoBj fipj -uaiapuB uba jibuis ap
iooa puamaupap ua jqBBraaS uaAinoiA ap iooa Sqpqos
-I8AU0 pfijjB iooa maq pBq pq ibbiu 'uaAaj ufiz ui
BraBip jip uba paomiaA spi pBq puBtuai^j "uaAiojsaS
'pBq jqappo miioijuo iBBq fiq ppBu Subj piu 'sbai fiz
ua 'uaSioqiaA lapat iooa jiBms ufiz pBq jjjj maSoip
-aq azfiAi ajsSBBj ap do maq puq 'pBq pooipS uaSuu
-ajjodo ajooiS qoiz fiq aiA\ iooa 'aiuoia S(j pSipuiaaS
Simaij sbm ua pinnpaS jioq sjqrajs lajqoa puq qfq
-aAinq pjj-uapjsaS qfijaAvnq miaqaS uaa apjaq laAinz
jin fiq pBq 'sbm uassBAvpo uauaoqosiapuiq ap sqfij
-8MTIBU Sou fiq uaojj -SuiiqqiaM uaqospzoid ufiz ua
qfijiajin poq ufiz squcpuo 'lajqeiBq qosijuBmoi smz
-sSiuaa uaa puq fijj -qfijuooMoS sjb jqoa.ido ooz piu fiq
sbm jBBUijip iBBm f iCaiqtiy apiaz i('uajaapiooaq piu
jip qi uBq sup 'qosjBzoid uaraoqjoA 61 innpu ufij^j"
„•uainpu aqosipod fiq qosipod jpiOM jaq ibbj^ pp usp
siapuB spin pBjsaq ia jjiav fiS sjbooz 'pq mao^j"
,/uaAaS ubb
mBBu uaioom lapuim uaa ia uoz qi 'uamaou uojjim
apjaij uaaS qi uoz 'jmaou SuiqqaipiBB" fiS p^"
,/apjjazpq spaajs si apup pq
iBBjq qSuBqjB uapaqSipuBjsmo ap ua lajquiBq pq uba
Pm 'pfij uaiapioq jo uaiaSuBj nauuiq naSjOA aipsai
pom ia iBBm 'puBmai pj uaqqoipSuBB qoiz jjaoA uap\p'
•SipjnpaSuo Xoiappuf) appiooMjuB u'siajqoip ap fiq
ua uaraooipsSuipSuof azuo ui UBp siapiiB piu pBjsaq
aip iBBm 'ufiz apjaq ajsapi ap pm pq noz oo^"
^MajqBiBq jaauoijdaoxa uaa pm pusraat fiq ubbjsjuo uaaj
-jb UBq ua 'iooa uapjaz laaz jmoq jaoAaS uaa qjnz iBBm
'jqpiaq SnipqqiMjuo ajsSooq ap uaqjaMiaA a; uba spsjd
Zt
46
recht in hunne soort, en gaven dikwijls tijdelijk een
ernstige richting aan zijne gedachten. Want in het
hart van een man, die de natuur liefheeft, is altijd een
oase overgebleven, die de wereld ongerept heeft gelaten.
Het gebeurde zóó zelden, dat hij iets anders zag op
de heide, dan een marskramer of een maaier, een kar,
die langzaam langs het spoor kroop, dat van de eene hut
naar de andere voerde, of een hutbewoonster, die een
bos afgesneden brem of een mand braambessen op het
hoofd droeg, dat hij met eenige nieuwsgierigheid naar
een hoopje menschen keek, aan den zoom van de heide,
wier gestalten zich donker tegen den helderen hemel
afteekenden. Toen hij naderkwam, trof het onwellui
dend geschreeuw van een opgewonden troep ruwe
klanten zijn oor, en weldra onderscheidde hij de plompe
gestalten van een menigte boerenjongens, waartusschen
verscheidene honden onder luid geblaf heen en weer
sprongen.
De geheele troep verdrong zich om een hut van
teenen horden, die daai door de heimaaiers opgericht
wasgewoonlijk werden zulke hutten alleen gebruikt
om er met slecht weer in te schuilen, maar deze was
steviger dan de meeste andere; zij had een geraamte
van balken en bezat een houten deur.
Zij had een tijdlang tot woning voor squatters ge
diend, maar stond nu reeds geruimen tijd leeg.
„Zij vermaken zich zeker met de een of andere bar-
baarsche liefhebberij," dacht Guilderoy, toen hij de
rauwe kreten hoorde. „Waarschijnlijk martelen zij het
een of ander dier, of misschien wel een half onnoozel
menschelijk wezen."
Hij wendde den teugel en reed naar het troepje
toe, dat er bijzonder ruw uitzag en voor het meeren-
43
ring aan de smart, die zij hem veroorzaakt had. De
liefde nam nu geen plaats meer in zijn leven in, maar
hij schatte haar hooger dan zijn neef, wiens leven er
geheel aan gewijd was. Nooit ergerde hij zich meer,
dan wanneer hij over de groote hartstochten des levens
hoorde spreken, zooals Guilderoy er over sprak. „Als
zij een soort speelgoed zijn, zijn het geen haitstochten,"
placht hij te zeggen, „evenmin als het vuurwerk op
den Are de l'Étoile de vlammen der Commune kan
voorstellen."
Yoor misslagen, die uit hartstocht voortkwamen,
was hij zeer toegevend, maar de opvatting der liefde
als een grillig spel der fantasie, was hem ondraaglijk.
„Hij moest eene vrouw zoeken," zeide Lady Sun-
bury tot hem, toen zij over haar broeder spraken.
Aubrey lachte.
„Ik zou zijn vrouw diep beklagen," antwoordde hij.
„Waarom," vroeg Lady Sunbury eenigszins geraakt,
„zij zou een hoogst benijdenswaardige positie innemen."
„Zeker, als zij daarmede tevreden zou zijn," zeide
Aubrey; „maar misschien zou zij nog iets anders
verlangen dan eene benijdenswaardige positie."
„De vrouwen zijn zoo romantisch niet meer te
genwoordig," zeide zijne nicht, op denzelfden toon,
waarop zij gezegd zou hebben, dat de vrouwen te
genwoordig geen mouches meer dragen.
„Ik veronderstel, dat er in onzen tijd evenveel
of even weinig „ames d'élite" zijn als vroeger,"
hernam Aubrey. „Er zullen er wel nooit veel ge
weest zijn. Waarom zoudt gij hem willen laten
trouwen? Gij weet immers wel, dat gij zelfs een
heilige zoudt haten, als hij haar huwde."
„Ik zou er integendeel zeer verheugd over zijn,"
