U9fuap[iqos ua uazuoiq 'uaqiaAiMnoqpjaaq ubb uaoigim
j[Bq naa nap laara paq jjaz jajjizaq a8ip.iooAuaf?a[ ap
ua 'uaëooqiaA aj 3ai[[izaq auooqas jap raaoi nap rao
aajBjaSBn sjai ja pnq 'paq pjaajaS Ja [Bp '[qoB[s
-aS qja [sunq jap laraejflBqos uaa sbai pooiSifpag
•uaioqaSuBB si uainjBU aSimmos
[Bp 'jaoAaSjsunq ufg naa [Bzaq fiz jbbui 'sjaiu Son ftz
pnq uaizaS pjaajaS japBA JBBq [am uaqqaidsaS [in jo
nazajaS uaqaoq ui fiz psq '[siaaje [sunq anooqos uba
ftz uadiaAiJOOA[sunq ago jooa ua ua[ia[inbi[UB jooa
apjaq aqft[a[qoo[S}iBq naa fiz apiajsaoq 'Ba[s[suqg mop
-noj napjBsSmooq ap na aaz ap nap puq naizaS sjap
-ub s[ai poon fiz |3Maojj piaAOO[aq jaaqaS JBBq peq
sinq apno [ajj -jouaS uba uap[BBj[s fiz na 'Snqp}8
-Snajaq a[sraiBAV ap quids naSoo a[ooiS ajnq [in 'ap
-Suurao JBBq [baa 'sagu jbbu s.vpB[g Sbz uaqossmuj
•nouja^ uqof apiaz „'jooa jBBqqnsp jbbhi jbbp saa*
'qauqsj ajaqua naaS fiS [qaq qaijrao uap ui najfij^"
,,'UBq uajapnniaA laajsoupB ajaaqaS ap qooj ap [aus
aoq 'uaiz a[ mo "hbbS a[ apana^ jbbu JBBra paoqaq
fig 'si nn [aq sjbooz 'smuioj [0018 naa jaiu sbm puB[
[aq uba ramjuao [ag -azuo [aq nap rajaq pjajfiAnaSno
pfi[ unq uba pnB[aSug [aq sbav uaAoqnajBBp jbb^"
•ifoiapgng appjooAvjus ,,'apiaq qfpufiqoBjBB^"
^'ubbS [aop uaqajjs aiapuB jbbu
sno juujbu ap jooa aiqjBdra/fs ajapjaam azno [Bp jo
'piaqpjfiMjaA uba si sfiAvaq uaa pp jo 'suaa jjazfini
tarn [aiu Son [aq naq qx" nonja^ apiaz ,/ufiz napjOM.
•aS jooa SpaoAaS ooz ja (iav aoq '[aiu dfuSaq qj '[eem
-qq ajqoajs [aq rao [aiu ubabS najapBAjooA azno"
,/nfiz [qBBmjOA [aq noz
'puojs auBosojj ui jo aurejnoj; ut sinq [aq sjb tjaau
aa[ pfipB puBinai [qnip naSap" 'ia[B[ qqquaSoo naa
101
ftq apiaz „'[BBiuqq Sipnapa naa qjnz jaiq si [aj-j"
•ftq apinaj[aq [Bp ua 'apjaaAjaA spaa[s pip uaSiuaa an
qaiz ja fiq $Bp psiM fijj qaiu appjooM^UB Xojappng
,/uauuaq SupaAjaA poon sinq uaa qjnz m isaora
fig" -uouja^ uqop apiaz ,,'sinq qfqjaaq naa si lag"
-najBAv napnoqjaA naSuuanuiiaq aqosuopiq obb
-jbbm 'naizaS sinq uaa poou Sou qoo pnq fig 'Saojs
-rao apiAUiop uba jo pBssiojg uba pap pjaajjsnpiaS
naa uba uapajq ap fiz josjb 'jBBq sbav iaq uaqqaji
-J3A aip jb joop fiz paajqos paiqjaa ua Suiqqnua.*.
|OjY 'uouja^Y SifpBjg jooa ua uoz ap jooa uado puoijs
'uaSjoqjaA uajnra aqqip ap ui sjaraaq araiaqaS ap
10^ 'uappnq uadB|saS punig ua Jopnj^ uazinq ap pn
uaSuiuoq ap uijbbaa 'aaqqapjaAapBp ap uba 'sajjas
ap pp ]BBznadBM ap uba sinq ajaaqaS }apj uadaajs
SBJja} }aq joao jag ua}JBB}s auunq uapiq uaAvnad
ap ua uaSuojds uauia^uoj ap jB 'uazojaaq; ua 3,81s
-qonj 'sjajsB 's,BijqBp joa Sou uojbm uauin} ag laoii
uajo} ua}S[appira uap uba aip 'Sbja ap uba uaioojd
ap ui qft[ooja ap[aads ua safjuajo} ua uajaa^UBq
ap ]B joop }S}BBqjaaM pjaAV }ajj -puBjaSug ui Sup
-jsjjaq uaa do qfijuooMaS nap 'sbav qaajq japuim jaaA
pip 'iqoquoz jaq ui uapjapiqos ua uapiaojS uaqos
-soq a^upaSpooj ap ua Sap aSiiqoBjd uaa sbm ;apj
qaAajAV ;ara raaq appiAiaA [Bp ua jijS uaa
uap sbav s[aiu uaSuajjaA s/oiapprig [Bp 'SuiSinjjaAo
ap [0} nu tuBAvp fiq jbbui 'juu^bu uba Spqonzjjaz
pin sbav fifj juajsq uaraoq [saom Sbav ubui uarasz
-uaa 'uarajB uap uba raajioo aSiuaa }aq }sinf ftq [Bp
'a[SBd raaq aip 'uapniA avuoja uaaS adoing uba japs
uaqasuBS uap japuo sinq [ip uba jaaq ap uo^ 'puop
ajnqpsaA a[uaqiaiA a;oojS ap m ftq uao[ 'aaSaiMpaq
piu pjnpaSuo uba [qonz uaa uoq uouja^ 'uapajjuau
001
104
zag, met de frischheid en de openhartigheid, den een
voud en de kracht van een meer onvervalscht en
heroïsch tijdperk dan dat, waarin wij leven.
„Hoe bekoorlijk is een jong meisje, dat nog niets
gezien heeft en instinctmatig alles begrijpt," zeide
hij tot haar vader, toen zij een oogenblik achter bleef,
om naar een schilderij te zien, dat haar buitengewoon
bekoorde.
Vernon glimlachte eenigszins ongeloovig.
„Dat denkt gij nu, omdat gij toevallig in een stem
ming zijt, om in hare onbekendheid met de wereld
iets bekoorlijks te zien, maar over eenigen tijd zult
gij haar vervelend, onnoozel en onbeschaafd vinden.
Gij zoudt al zeer spoedig genoeg hebben van iemand,
aan wie gij alles uit moest leggen, en naar een geest
verlangen, die al uwe toespelingen en aanduidingen
oogenblikkelijk vatte."
,,Gij spreekt van uwe dochter, alsof zij een melk
meisje was," zeide Guilderoy verontwaardigd.
John Vernon lachte.
,,0 neen, ik waardeer haar misschien meer dan
gij. Ik geef zelfs toe, dat zij in vele opzichten een
bekoorlijk kind is en dat hare onwetendheid mij aan
genaam is. Ware het niet zoo, dan zou ik maatre
gelen hebben genomen om er verandering in te bren
gen. Maar als gij mij vraagt, of ik haar eene geschikte
vrouw vind voor een man van de wereld, die in die
wereld verkeert, moet ik neen zeggen. Zij zou onge
twijfeld binnen niet al te groot tijdsverloop tot zijne
hoogte opklimmen, maar lang vóórdat zij zoo ver
was, zou hem het wachten reeds verdroten hebben."
„Gij zijt zeer stijfhoofdig."
„Niet meer dan gij, en ik heb meer reden om
97
worden. Mijne lotgenooten doen mij denken aan
kinderen, die met houten schopjes een dijk trachten
te maken om den vloed tegen te houden. De vloed
komt op ons af, wij kunnen hem niet ontvluchten,
maar wij kunnen hem ten minste met waardigheid
afwachten. Het is onzer onwaardig toe te staan, dat
de eiken onzer voorouders geveld worden, opdat de
boeren op hunne plaats een paar koolstronken meer
zouden kunnen planten, en het kan den zondvloed
toch niet tegenhouden."
„Gij zijt niet zoo onverschillig als ik meende,"
dacht John Vernon bij zichzelven, terwijl Guilderoy
voortging
„De Grieken lieten hunne slaven slechts eens in
't jaar vrijwij hebben hun geheel vrij gegeven, op
feestdagen, zoowel als op werkdagen. Waar werd
ooit van te voren op zulk een verachtelijke wijze
afstand gedaan van geboorte, beschaving, eigendom
ten behoeve van onwetendheid en van de domme
kracht van het getal. Ik geloof niet, dat één men-
schelijke macht in staat is de democratie in haar vaart te
stuiten, maar wij behoeven ons ten minste niet te
verlagen, door te zweren, dat wij meenen, dat haar
weg regelrecht hemelwaarts voert. Democratie staat
gelijk met afgunst, afgunst op alles, wat zich
onderscheid door uitnemendheid. Er is niets edels in,
niets dat opwekt tot iets hoogersdat wordt wel be
weerd, maar dat zeggen slechts zij, die een popula
riteit najagen, die toch slechts schijnbaar en kort
stondig is. Ik geloof niet, dat ik een Tory ben, want
ik geef evenmin iets om het Huis van Hanover als
om de Engelsche Kerk, maar ik erken de opper
macht van hem, die het meest bekwaam is om te
