uauuipjaq s^iBadsaqBqg uba SuiiuBqaqaq ap asBq ut fiq qnp 'iqocp fiq jaauuB.w 'a}qT!Biu Sipjnqos SuiAfup -J3AO aqosiauBiuoi use }atu qoiz ioaapjin*) }Bp 'saf -siatu na uaMtioJA a.iapuB ape uba }qBBtnaS puapiqos -I8A jaaqaS ooz accq uappeq fiz i }suaa ua piaqSipaoni -}no}s aioojS ubb paBBdaS 'puaapiaA p[nqosno ua piaq -SipByaq aqfqaapuiq naa JBBq uappuq fiz '-pz uapuiA uapjaz sjqaajs }aq nam sjbooz 'Sipaotn ua Si}iBquado 'iqaaido uaSa}uaaBBp jbbcu t jaqfljeijqo" g(a°pua|OQ jo (<8saoaij,j" SjUOSjfunaj, sjb uaAa[ aqosSsBpuapaq }aq jooa }qBBiuaS }qiqasa8uo uaAa JBBq uappuq uapaojAUi aSipfia}sua8a} azag -uapaa} a? do puapAaq ua }sqsaq }qBBUiaS uaSia uappuq a}uooAiaS ap JBBq 'ua}qBBui}in pjajaM auia;q JBBq aip 'paaAi pjapusqaq saaqossiA ua uajaoq ajaqua ap loop fiz aacujBBM 'Suipiaqasaapuo ap ua paiqjaa ap }UBq uaiapuB nap ubb jfiMJaj 'uaA •fqq uaop qfqaapuiq ooz JBBq pBq }ip ua 'uapaoMaS pjapuuqaq puiq uaa s|B pfiqB maq joop sbaa fig; •uaquap a? J3A0 spaai nu aa sbaa Sipoou }aiu Sou }qaa}s;oA }aq }ep 'paapftAUOA aaA ooz Sou maq uaaqos pfi} aip ua '}qoBpaS pftqB Ijq pcq *<(8i uassBA\[OA fiz 8|b 'Saou -aS spfij si }ajj" "apaooqaq ajaooqaS oiBq aoop fiz ao} -jBBAv 'uaiz aj pjaioM aip uba s}ai puq do }qaaa aa fiz }Bp 'iqoBpaS J3A0 uirauaAa aa ua '}sna}uoaaA }smoq -ao} aasq aaAo }aiu ao} Sou }0} qorz psq ua 'puiq uaa s[B usp pMnoqosaq saapus }ioou aBBq pnq fijj •uaaaauapaa apiooq sisauaSo}oad aaAO JBBq jo 'ufiu -oq uaa uba uapapuo }aq }am puoA Sizaq jam aBBq fiq }Bp ua '}qonjua}inq ap ui SuiSaMaq lajaapu aooA 'apiaq ap aooA 'aaz ap aooA 'sjoSoa aooA 'uaraaojq aooa pnq }anq puiq uljz }Bp 'apfqq sbai fiq ua 'muoia aap SuipaoAdo ap aaAO uauoaq} aAvnaiu ap uba Auqosjs 80 T -aq s}a;u }ubm 'ufiz uapaqSqain mo uaSopoo puaanp -jaooA aa uaqnz 'ai}Bjaouiap jap fiddsqosaaaq ap aapuo uaqaaquBB |bz apaaA uba qaadplj} uaa aa }Bp 'sputqd -ui ug uajaapaooaq a} '}pio,u pann}saq qosuara ap aoopaBBM 'ua}qoBra ap 'siuapaiqosaSpjajaAi ap 'uaAaj }aq ui ua}qoBm aaBq}qaizuo ap }BB}s ui }ioo sbai jad -nadaS q;a^ si suBras}BB}s sap }8unq ap uba uazan }aq aip 'uadfiaSaq a} qqq uaqo8i}ajoad uap ua a}in}ui ap 'piaqufg ap }bb}s ui si a}8mara a}ooaS aqPAV (j uadaaAvaapuo }saom ua}UBqiaqBjuaqB| aqosqaaqrig aap jaapaoo }aq ubb }saaa uauu8|d an fiz ua saa}aood aamaag aap SuunaqpaoS ap mo ubSbia }8aom Si}sSub fiq aaau -UBM '}aop nu (jq s[B 'uaaaaSaa uauunq ooz udoang uizao^ uba aBBuazmjq ap nog ,japuaSSaj}in jadnad -aS }aq ubb aaMnaaaqos}qaBm uaa s;b uauapaaSaaAA -aq auunq ua uauuB[d auunq 'uajia}saooA jnasioqg jo qoiMaB/V\ 'naqaqoig n fiS }ung mapaoAvaS uaSniaapuS -aaA8q|0A do saaqaads ufiz uapai[S}BB}8 aqy uaMuaaaqos a) sSui}aaraaa}8Uora do }qBBzpoouaS si poaQ a}ooa8 ap sjjag -ufiz a} ((japBa{" qfijaSomuo si }ajj "apSipaBBA -aSjB uaa u«p saapuB s}aiu UBms}BB}S uaaapai uba }qBBm maOAsSuuaaSaa aaiB}uama|aBd öq 'uapaoA\a8 qfqaqoBjaq ufiz puBjaSug ui uaSuiqqaa}aq aauquado ap jy" '£oi -apgn*) apiaz (<'ua}qaia}in uauunq 8}aiu qoo} noz qi 'uamaujaap uoao] aqai}ijod }aq ubb qoo qi ap;iM jy" ,,-uadooq a} uafiaappqos ua uap|aaq ua naAvnoaA aiBq;a}uo ubb uaqBtu a} joq An 'uauoA iibbS a} aijBij ui aoop '}3iu }ip }sfiA\aq fiQ •ufiz ao} mBBAvqaq ]3M aa aip '}aooqaq uaq aapuo fiS }Bp '}apuoo} fiS }Bp 'uaqosua.w noz qi aBBm" 'uouaa^ uqop apiaz (i'suaa n }am uamoqjOA }aq uaq qj" ,/si }Bp pB}ssqauqBj uaa }in jadnadaS puajaof }aq }Bp 'ui }aiu aiz qi ua 'uaaaaSaa 86 102 besteed. Het was een van die paleizen aan de kunst gewijd, die Engeland zoolang tot eer gestrekt hebben. Helaas in vele dier trotsche lustverblijven weerklinkt thans de hamer van den afslager, de doodsklok, die het afsterven der oude geslachten en der nationale eer verkondigt. Het jonge meisje paste volkomen bij het huiszij droeg een eenvoudig grijs kleedje, met een zacht blauw ceintuur en een grooten grijsvilten hoed. Zij zou een waardig model voor Romney of voor Sir Joshua geweest zijn. Op haar borst had zij een paar rozen gestoken, die Guilderoy haar gegeven hadhaar gelaat, dat dan eens ernstig en peinzend, dan eens vroolijk en opgewekt stond, deed in liefelijkheid niet onder voor eenig ge laat in marmer gehouwen, of op doek gebracht, dat zijne galerijen versierde. Zij was nog een kind, maar hij vond dat in het jonge meisje, waaraan de dauw en de zeewind hunne frischheid hadden meegedeeld, reeds gemakkelijk de groote dame, de Pratricische schoon heid der toekomst te herkennen was. Nu geleek zij nog op een schets in crayon van Watts of Leighton, maar binnen een paar jaren zou men in haar het origineel zien van een portret in galakleeding van Carolus Duran. Zij was nog geheel een kind. Haar eenzaam leven met zijne landelijke genoegens had hanr in menig opzicht veel jonger doen blijven dan jonge meisjes, die in de wereld worden opgevoed, terwijl aan den anderen kant het gezelschap van haren vader en hun innig verkeer haar ernstiger en nadenkender hadden gemaakt dan een meisje van haar leeftijd gewoonlijk is. John Vernon had dien landelijken eenvoud lief in zijn kind, en had altijd getracht dien in haar te bewaren. Hij had een 99 vordert zóózeer oneenigheid dan onwetendheid; en dan zal men elk dier oorlogen weder zoo spoedig mogelijk ten einde willen brengen en besluiten met een vernederenden, kostbaren vrede, daar niets zoo gemakkelijk bang te maken is dan juist de groote hoop en niemand liever geld uitgeeft, dan dat ge peupel, dat toch geen belasting betaalt." „Het is volkomen waar, wat gij zegt," antwoordde Vernon; „maar ik wenschte wel, dat gij uwe denk beelden in het Hoogerhuis wildet verkondigen en niet alleen hier in dezen tuin." HOOFDSTUK IX. Vernon had nog steeds geen bezoek op Ladysrood gebracht. Hij had alle uitnoodigingen van Guilderoy onvoorwaardelijk afgeslagen. Maar eindelijk zwichtte hij voor het verlangen zijner dochter, om de fraaie bezitting te zien, die reeds zoo lang zulk een groote plaats in hare kinderlijke verbeelding had ingenomen. Het was hem niet mogelijk de stomme smeekbede in hare oogen langer te weerstaan en eindelijk stemde hij er op een frisschen herfstdag in toe om over de heide en door het bosch naar de groote lindelaan te rijden, die naar het front van het huis voerde. Het heldere zonlicht, dat op de tinnen schitterde, de hooge looden daken, die hem tegenblonken en de trotsche torens van het gebouw, dat ondanks de vele veranderingen, die het in den loop der eeuwen on dergaan had, zijn edelen stijl had behouden, schenen hun een vroolijk welkom toe te roepen, toen zij bin-

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsch Advertentieblad | 1893 | | pagina 8