'gjaaqjaij spaar (jtn fiz gup 'jooja8 qj napjOM uaj
-jnz ppiAJ3A fiz gup 'jam qnap qi jbbui uaiooq ai ubb
mo fim jooa qftjuftd laaz uftz uaSuijjadsjooA omq"
,/uaiBdsaq gaiipiaA jaaA uaAjazn sjb gaAiooz iBBq gjnz ft°
na '}Bp aoQ -gmuBuSmag pjooA\ ami ft8 sjb 'tiagaSraA
qaaM naa uauuiq n noz fiz jbbhi 'smq ami uba gqnuaA
si fiz ua JBBq giajA fig qaq gain n gjaaq ft^ mfiz ]sz
jooa JBBqquup n ja 'naqam a} uba gfiMiaA naa n ja
DBA aiiaA |8a\ 'qi 'iqaq naAaSaS pmq ufim ubb Sep
-pim uba ft8 aip 'aaraau gji.w °mag agjojaq ap pnoAB
uba ftS jaauuBAA gnp" 'uooi uafhgjaq do uouja^ uqop
apiaz „'uaSipaotn a; ubb Siuibm 99Z n qasuaM qj"
j puaSipaomaq uba auaA uftz uapioow aMjq"
<(*°uij|agsui aqfqaddBqoK
-jBBm aqasioojuo isaam ap }aq si moissp ua puaq
-sim jnn}BU aip uaqqaq 'naiqBBUi puuq uajBqqaaiqjaA
-uo naa log qftjaMnq gaq aip ftz ua 'inngBU aqfqaqas
-nam ap m gSq gaq guBAA 'uadjaqiaA gam ftS gunq sag
-jb gip 'uBBgsguo uagqoogsgjuq aMnaiu 'uaufmpjaA
naisnqi ap 'SniSfrpuzjaA gog giaoA aguooMaS ap 'uaa
-gin nadooj siagquinq bami qosuam uaa gftz ft8 jbbj\[
'uauuBm agsaam ap usp iaëigiBqpaoS ua jaqftgauuim
-aq gftz ("19 -japuozftq g( ui n ubb gam jajfiMg qj"
•UBBpaSuBB qfqagjBms suaAag ua gquajqaS for
-api!nO SaojA <<(i fim ubb ooz ftS ggajfiMg mojBBj^"
•SipjnpaS
-no uouja^ apiaz <('uapuBBra saz jooa uaiqassij^"
uajBM uaa||B ftz uaog 'uou
-ja^ gog jaguj uaSnp juud uaa foiapjing apiaz (1'uaq
-Bm |bz SiqqnpS jagqoop aAin qi gap 'n qi raaAiz 'ua«
-uiMp gBBj uaqasuam ap joop qoiz qnjaS gaq sjy"
IIX 3MXSCMOOH
611
,(j [aapjoo .ami ubb gaaAOOz pftgjB gqoaq ftq" Amq
-ting jCpBfj apiaz ,/uaqosuaMqnpS maq ua uaAftiqas
ubu8 qftjapsp jsum sgBB[d Mn ui maq noz qj"
ul gsmoqjB apaoS uba ftz sj aijimsj aqfquaosgBj jaA\ jjaz
ftz gjaaq uaiqossij^ •uajaaguasajd uajjiM uajjnz JBBq aip
'uftz SaouaS uaqasuam uapnz jg *3ujbb8 pfigp ft°
gaop gBQ j uaqsm uajjiAA auaas uaaS qoog gjnz f19"
•fmqung
jCpcj appz „'gain qi luum 'jim aiM 'uaop unq gBQ"
•apjapuiq muoja uftz uaaSgaq uba
apuagaiuag pftgjB sjbooz 'ftq appz lt(: uajaaguasatd uagaom
joq gaq ubb ftS ggnz gup ua 'afsiamuaginq nag"
•uajooq ginpaS puauaqaagaqpaA uaa gaq £mqung
•jaau uftz appjooMguB '(lUBBpaSuBB jpziSBij
SuiSipaajaq uaa sjb do gip gBA spjijj ua uaMnojg
ag afsiamuaginq uaa gam suamauJooA si Xojapjing"
•uapjooMguB
gsaom aauoja auftz dojBBA\ 'uiBAnquauuiq uaAauq jBBd
uaa gam aip 'jftinqung jbbjS SaoiA ja si gB^"
<(-uaiapuBiaA uauunq sgaiu qBBz uaa ubb (iaa sjb
'qaigijod agsaq ap pftgjB si gBQ sbm uamouaSui aam ta qi
josjb 'uaop qi noz 'sbaa n qi S|B jbbui gjazuBA gqaajds gsp
'mBBuaSusBuo qsnz ap ftS gpuiA qftjjnngBjy -gjaaj ja aip
'ubiu aqosgojg gsaam ap uaiqossim ftq si gmoq ubb do
JBBp gaq sjb uadooq aqimBj auftz uba jaa ap gam snos
azuinb b aqaad gpou jbz ftq JBBm 'UBsSaq ppqsBBAvp uaa
sraos Sbui n.\pAg" -uoog uazoojaSjoz do /Cajqny appjoo*
-guB '„SqpA uamoqjOA uftz uaquz atsqgsoq azap jy"
ubbSubb gain puBjiapBA
uftm jooa SuigqoB ap 'siapBA suftm uibbii azoojaqqajA
ap 'japaojq ufim uba aigugndaj ap 'aipmoj auftra uba
jaa ap ftm no^ d ubb gai^" -mags agqtgsjaA apaoji
loop uaa gam ifjnqung ApBQ appreqjaq (<j ubb lajsr"
til
118
bet geval was, dan zou de wereld in Beatrice Soria
zelf verwacht hebben, dat haar minnaar hem verving
■an door de zekerheid, waarmee zij dit verwachtte,
aloeg zij een heerschzuchtigen, dringenden toon aan
in haar brief, die duidelijk te kennen gaf, dat zij zich
zelf rechten op Guilderoj toekende. Hierdoor werd bij
hem dat gevoel van verzet opgewekt, dat in het hart
van alle mannen sluimert. Zijn intieme omgang met
haar had lang genoeg geduurd, om hem verscheidene
fouten in haar karakter te doen opmerken, en om
hem niet meer blindelings te doen gelooven aan al
die volmaaktheden, die elke verliefde man aan het
voorwerp zijner vereering toeschrijft. Hij wist, dat zij
heerschzuchtig en veeleischend was, en gevaarlijk, wan
neer men haar beleedigd had. Deze gebreken versto
ren den vrede van het dagelijksch leven meer dan
eenige andere en vergiftigen het bestaan.
Beatrice Soria, die hij in Parijs of Napels af en toe
eens opzocht en slechts in den schitterenden bloei
■harer schoonheid zag, oefende eene onweerstaanbare
:betoovering op hem uit; maar als diezelfde Beatrice
Soria voor altijd aan hem verbonden geweest was, zou
zij hem ondragelijk geërgerd hebben en zou hij al spoe
dig geheel van haar vervreemd zijn.
Tenminste dit dacht hij, nu zijn geweten hem pij
nigde en zijn ongeduld opgewekt werd door hare
hartstochtelijke verwijten en door den dringenden toon,
waarop zij hem terugriep.
115
,,Ik zal hem zeker gelukwenschen. Ik heb altijd
veel van hem gehouden, ofschoon hij al de beminnelijk
heid zijner familie voor zich in pacht genomen heeft."
antwoordde Sunbury, die dikwijls ondervonden had
hoe gemakkelijk en onuitputtelijk de edelmoedigheid
van zijn zwager was.
„Zeker gij moet hem beiden schrijven," zeide
Aubrey, die opstond om weg te gaan, daar hij voor
zag, dat er een echtelijke twist op handen was. „Hij
heeft een groote dwaasheid begaan en zal daar later
natuurlijk diep berouw over hebben, maar wij kun
nen geen verandering in de zaak brengen, en daar
enboven moet hij zelf «eten, wat hij doet. En gij
zoudt toch Madame Soria niet liever tot schoonzuster
gekregen hebben, en die zou het vroeg of laat zeker
geworden zijn."
„Een gezond Engelsch meisje, al is zij ook een
boerinnetje, is zeker beter dan zoo iemand", zeide
Lady Sunburyen dien avond schreef zij haar broe
der een brief, die bijna vriendelijk was, ofschoon die
vriendelijkheid zeer verzwakt werd door allerlei som
bere voorspellingen.
„Het is vreemd dat zij en John Vernon er beiden
zoo zeker van zijn, dat wij ongelukkig zullen wezen
te zamen," dacht Guilderoy, toen hij den brief las.
Dienzelfden dag had hij nog een brief gekregen, uit
Italië, die hem ten zeerste verstoord hadeen brief
vol van die nuttelooze verwijten, dwaze berispingen,
ondoordachte en dringende vragen, waarmede vrou
wen een dooden of verzwakten hartstocht weer trach
ten op te wekken. Zij hebben gewoonlijk even wei
nig uitwerking als zweepslagen op een marmeren
standbeeld. Hier echter waren zij toch niet geheel
