-uitu fiz uibu jnn qp 'S«p uaqp ujj "uoqqiqos aj
SuijBMp uaa uba uaSjoAaS ap ui qfipSora paoS ooz
qoiz cao jsraoqaaajaAO aqospfiziapaM uaa sbm qfipMuq
ajsgiqqnpg pjj 'SiqqnpS sbm qfqaMnq pqua uaaS
'fiq jqoBp 'jojpoou aaamaSp jaq ui apjaap fiq qoog
•uajsBd cnaq f;q jatu jqajjsjOA jajqBJBq jBBq ua pjBB JBBq
pp 'jqBBtuaSjin Sub; spaaj fiq psq qfjppaaS ua pz
-aq ppquooqas qoou pgnaf qoou fez josp 'apaora ooz
JBBq fiq sba\ qaisifqj -uaop uauunq uaqqaq noz Suu
-aStaM naa asp jbS siuaSia jaani raaq pp 'piaquiBBZjooq
-a8 aqfijapfq ajsq ui sjai sbm ja jbboi 'uaqasuaM au
-fiz |b ubb aptnBBZjooqaS fez apuBsSaara pin sbm fez
paap jo apiaz fiq pm 'apinaqjB saps fez pp 'qnjpui
nap puajnpjjooA Saajq fijj -puq uaaraaS raaq jara
jaoAaS [aqua naa fez pp 'jaiu apjoopS fiq jbboi
'pjapuoMaq aaamaSp pjaM ua qfqjooqaq sbm mhoja
aflZ 'PBll tqoBMjaA fiq s[80oz 'puoA jooa SuipaoSjaA
uaaSja fiq jfiMjaj 'uapajag psq qoiz do joopiBBp fiq
aip 'uajojpiaA ua°uijqoi]djaA ap raaq ppmo 'raaq ap
-Mtiojaq jajj •aamBMqdo raaq fiq Mnaiudo qqquaSoo
q[a aip 'nanapaj uapjapaoq rao raaq apMicojaq jajj
■aaSSaz jaiu uouja^ uqop Ijq uoq pp jbbui 'qlqaM
-n q ul'iz ja ao pBq Mnojaq daip fiq pp 'jsim fijj
(<-sjapuB pusraaiu ubb
ua uaAiaz[jm ubb jaq jgq 'si jaiu jbabS pq pp
S1V" :pnaiazjBB fiq apiaz qfqapuqq qqaajdo fiq sba\
ajnpu ub^y "uapjooMjuB aj jbm 'jam jsim jfojappnf)
l((jlfizJOop jaüfrqqnjaS qfqaq
-J8M ja fiS pp 'uajBjqjaA qfijjaa nu fiS junq uapjOAA
-aS pjnAjaA si qosuaM a\q" 'Xojapptif) joj fiq apiaz
<('p°8BfaSBU qosuaM uajqooqaquo uazBMp uaa yup
aSiramjsuo jam fi§ jqaq uapajaS Sub] jaiu °Oj^"
„mazaiq aj uajsijeioos jap apfiz ap
TOS
pp 'raaq aip 'apjaq uaa uba uazfiwaq jam uapBA
aj Sijsbj jfojap|in0 'uaqqaq pjazjBBaS qooj fiz noz
UBp 'jsaaMaS jep fiz ojbm jb ua 'Suiërao JBBq ui ja
jbm sa||B ubb uaAaS aj guijm uooMaS jaiu sbm
•appoAaS Ctz jbm
'uajin aj 'pjaM uapnoqaS Snjaj piaqjajqonqos jm jo
'sjojj jin jo fiz jBp ua 'SijqonjA jaaz joouaSjqoa JBBq
uba juBq nap uba 'sbm qjajs jaaz jusq JBBq uba aip
'jqoojsjjBq uaa japuo appoA jqnjpaS qoiz fiz jBp sbm
SiqqnpS jaiu s^pBjg jnp 'paap ajiaora uaaS aojjBBp fiq
jBprao 'Sbz jaiu jaau ufiz jbm 'ajqjaraaq Xajqny
•jBzaq poAaS qosijUBcaoj upjS uaaS
aip 'sbm ubcu uaa fiq pp 'ppiaAi ap spraaAa 'sjara
-mi jqosp fiz 'paappiz aj|b jara appoAaS uapfippara
Sipupuo uaa qjnz fiq JoopjBBM 'uaAaj ua8p ufiz ui
pdsjnajj jaq uba sjai pp jbm ap sp uirauaAa sjara
-mi jsim fiz sbm SiuuizquBjq fiq pp uaqqaq jqoBpaS
jaqaz fiz noz UBp jubm ijaiu fiq appz jip jbbj\t
„qjojsjin uassiji ua uaqipojjB ap
jaAo uauaajs ua jnnA Bujg ap sp 'uapjOM aj jsaoMJaA
uioojjsbab[ aap japuo mo 'SBBpq sjfiMqip 'pj\[ ui
appM aqasuBBipoig uaa sp uaiaojq pop uaAa] jaq
aip 'jqoojsjjBq uajoojS uaa uba uajaM fiS jpnoz p^
■aijisod aMn uba jfipjnaq jaq ui piaousaSui jfiz fiS
ua !uajqoi[d aqfipddBqosjBBcn 'piaqpoaS aqfipdduqos
-pBui 'uamjOA 'uapaqqfqjajin joop uaraoua8ui jpjOM
pjz opaqaS a\q (juajaM uba ja fiS jpnoz p^ i naM
-nojA aqospSug ajp uba ajsqfq§BBjpjaAao ua ajsjBBjq
fiS'uajaM uba ja fiS jpnoz p^\" :fiq iqosp jpzqoiz
fiq ua 'fiq appz ,/ufiz pMnoqaS mapoq uaqosiuBqpA
uaa do jaiu aip 'uapjOM uapuoAa8 uazmq ja spuaAa
'uauuaq jqoojsjjBq uaa§ aip 'uBBjsaq uapiz ja pp
*pM jaaM qi 'q" ubb puaqo8[mqS JBBq °bz jfajqny
80S
204
veeltmaar op het oogenblik, dat gij dat doet, merkt
hij uw naam met een kruis en vermijdt hij u. Als
zij dat niet begrijpt, zal hij haar ook gaan mijden.
Hij heeft haar nooit liefgehad. Zijn fantasie was op
gewekt en zijn stijfhoofdigheid werd geprikkeld door
het denkbeeld iemand te kunnen huwen, die hij be
wonderde en die mij tegenstond. Dat is de geheele
zaak. Hij vond haar bekoorlijk en wenschte haar te
bezittenhaar bekoorlijkheid heeft zij behouden, maar
haar bezit heeft geen waarde meer voor hem."
„Wie heeft ook weer gezegd, dat men er binnen
het jaar volkomen onverschillig voor is, of men een
Venus of een Hottentotsche getrouwd heeft?" vroeg
Aubrey. „Zoo ver zou ik niet wenschen te gaan, maar
ik ben er van overtuigd, dat zelfs Venus eindelijk op
zou houden schoon te zijn in de oogen van hem,
die haar voor altijd mocht bezitten. Ik vroeg in Oos
tenrijk eens aan een abt, of hem het verrukkelijk
uitzicht dat hij van uit zijn venster op den Donau had
wel "ooit zou kunnen vervelen, het was zoo heer
lijk mooi; en hij antwoordde mij: ,,Ik heb dat uit
zicht al zoo lang voor oogen gehad, dat ik er mij
over verbaas, hoe gij er iets moois in kunt vinden
Zoo is de mensch, zoowel in een klooster als er
buiten."
Lady Sunbury was een vrouw, die geen illusies
kende, en zich altijd ergerde over die lieden, die dwaas
genoeg waren ze wèl te koesteren. Volgens haar be
stond er niets nutteloozers op de wereld dan illusies,
zij werden immers zonder grondslag opgebouwd, waren
altijd veeleischend, en reeds vóór hare geboorte be
stemd om teleurstellingen te verwekken. Het kwam
in het leven slechts aan op materieel voordeel,
205
dacht zijovervloed, gemak, en invloed op anderen
maakten het eenige ware levensgenot uit; en zij
wier leven gedurende twintig lange jaren verbitterd
was door finantieele moeilijkheden en echtelijken twist,
zij, die steeds machteloos moest toezien bij verkwis
ting en dwaasheden, die van haar man op hare kin
deren over schenen te zijn gegaan, en geduldig de
onophoudelijke kwellingen moest verdragen, die het
gevolg zijn van een hooge positie in de maatschappij
en een klein fortuin, zij gevoelde geen medelijden
met hetgeen zij het ingebeelde, sentimenteele, kin
derachtige verdriet van haar jonge schoonzuster noemde.
Zij was in hare oogen niets anders dan een kind,
dat schreit, omdat het de maan wil hebben.
„Ik geloof, dat gij haar aanmoedigt in het aankwee-
ken van die hersenschimmen," voegde zij er bij.
„Ik zie haar niet genoeg, om iets bij haar aan te
moedigen, hetzij goed of kwaad," antwoordde Aubrey.
Dat was niet geheel en al waar. Telkens als zijn
neef in Engeland was, zag hij diens vrouw, en daar
toe vond hij altijd tijd, ook als hij door zijn bezig
leven slechts ternauwernood een paar uren vinden kon
om aan persoonlijke belangen te wijden. Zij had hem
belang ingeboezemd van den eersten dag af, toen hij
haar in haar klein boudoir te midden der rozen had
gevonden, en bemerkt had, hoe moede zij was van
het gewicht harer juweelen en van de drukte en de
somberheid der groote hoofdstad.
Menigmaal had hij gedurende de „season" zijne
gewichtige werkzaamheden ter zijde gelegd om eenige
oogenblikken in haar boudoir door te brengen, en
als hij voor niemand anders tijd had, kon hij ondanks
zijne politieke beslommeringen nog een dag vinden om
