LIZ
tzz
s ja rami uiaq uoq fiz tjaau fiqjaiq qoiz apSaj fig
((-ubb§j3ao pz uaiapuiq
»A\n do 'qaq uaSajqaS jaq qi sjb 'uapuoqosaSuo usao
pjiaaS qaq >|i ;ba\ 'saps }Bp ua qaq aa^aMaS naa
qi qoo iBp 'uajaqazjaA n qi UBq qooj 'qzaq uapSnap
aqfqaSotu aqs fiq }Bp 'uaAaSaoj qi laora jb jbb^
•snua^ qi 'uazoqa" auaqjy SaoiA jb yaaq fijj 'aiiitOBj
jazuo uaSoo ap ni jsaaMaS uajqoauqjsuaip aiiq ap ua
aSuaAfi ap pfijjB ufiz" 'jjooa fiq SuiS '!(qi ua fijj"
•ayaqos Sooq ooz ifajqny fiz iEp 'uiaq jaq apjapuiq
jsjaa laq jooa tuooj ufiz ui siua&ia aSiuaa Sbj jg;
„qizaq lain Xajqny
jaau ufim uba uapSnap ap qi pMaoq 'sbiiqo assojq
-ou jsp 'qjajs jaoAaS qj "jqooqjoA uaqossoq aufiui qn
uaqia apnojaAO ap jo uajjajjiodaqiuiBj aufitu poou
qi qaq 'si joojS uamoqui ufttu |aA\aoq 'si pniaqaS
suaa |8M jbm 'psq Sipoou pjaS qi s|y -qosoq jaq jooa
sbm Sipoou }aiu jaq raauuBM 'uaqaA uajB| uiooq uaa
poou qaq qj jqoBiqaS uapof ap jbbu fitu joop smq
pp pn qgnoioqsuiBf) uaa 'poors,(pnq pn d/fnQ uaa
poo qoo uBp ja iproM ua OAaq qoo ft§ jqaq jbq"
„•uaSSaz uajooq uajBUi uapjapuoq
n qi qaq pQ -uajB] ap bu uapuoq ui uaAaj apuap
-siMqjaA paq 'uaspBBjdpBq apmaaiA uba uaqaozaq paq
'uapuoqjaA ubb ja uappaM aqfqapftuiiaAno paq jam
saosj ap usp 'pdooqjaA uapof ap ubb uaSuqamBzraA
ajBqpsoq aufiz *qaA uaqossoq aufiz 'jdoojs uajaajssq
apno ufiz jaAai] aip uaSuajq jbb] jauiBq uap japuo
uappauiqBquaftjappqos ua uaqaqpoijqiq aufiz aip 'uaq
-qaq japs uaa uassBuaoaBjq uba spBBjdui fia\ jBp 'pSaz
-aS paz pqaq fiQ -piaqpgBBfaS uaSipqoBspjooq uaa ua
SuqsuiqjaA ajsjooiS ap sjqoajs jbbiu 'ppjOM uapuoA
-aS qBBms aufg qoon 'piaqSip.iBBM qoou uadduqasjaz
-daqos uaSsqaq uajapuB uubbm 'saqB uba jpuaMjs qoiz
aip 'psnjpaa japuoz pjaraM jap uaufipsaj ap ubb jizubb
aip 'si soopjsni qoop ua piaouuaA aipfpsaaS uap uba
apqaiz ap 'pjaaq uapuoAaS pioou Sou paq jbm 'auaS
-pup jbbu pjapsaoq uaSuBjjaA praapsaquo uaa pup 'pjBq
uaa uba jaSuoq ap 'ppaoA uiBBzuaa qoiz aip '[aiz uaa
uba apnoq ap jbbui iuadajSaq qfi|aqqBUiaS uapjoAs.
uapoou aqaiSiCqd azap |B 'apqaiz 'jaSuoq 'apuoqp "PBbS
pjBsdaS paodsjooA ua[aaijapBm pacu pip jaauuBM jaaz
-pjBq jooa pjaaq paoAaSapam aip 'puamai nam ppuu
uappaz jbbui 'pqaMdo uapfqapaui sjapai pain sjpaz pip
jaAiaoq 'uadfijSaq uaajapai usq paijpjaA jaaiiapBj^
•uajaiA ap poq uiaq
uaSap psrqpods jusq SuipiajuBB spaaps uauuipuaiJA aufiz
jbS 'sbm uazaj ap uaSoo ajBq ui s]fiAiqip aip 'qojpuBB
psaatu paq psinf cuaq pup 'dnqosjazaS paq uba Suunaq
-jb apsnMaquo ap ua Jsbm qoataojcf fiz'psp 'uapuaaui
fiz puptuo 'uiaq mo suaauaAa na 'uapqoBj jbbij mo
uaMiiojA ap pup 'sbm qBBZjoo ap 'pi a jooa uaSuuq an
-uuq ui ja uaaSpaq ui SuqppsSuBpq ubb ua ppqSip
-u9Aa| ubb situaS JBBq pBp 'uadfuSaq uaop^ apjm bujbbS
JBBq fiq pBM 'uaSSaz qfquado pain JBBq uoq' fijj
(/apao|q uaqft|quiuoq uba qoo fiS pftz |B 'uaqosj
-tnijS pM qoop fiS punq 'ppnoq pazaq uaSaM ap uap
-buSissb aipsjBA ua uaqjoAiooq ufiz pain pdnadaS paq
s|B jbbj\[ -ufiz ap pjBBqosaqufij ua Sipsuja 'aop n paq
pufiqos qfijjnnpBu oozuaAa ua 'qoo qi joopS pnp^'Bp"
<(-qi quap 'uaqiujqaS ap qjaMpBBA joajiz
uaqqaq uauaqosaSaop qftjjunpBU ooz uuq pz pajj"
«saa
-najBA jbbu uaSuiS Sbm do fiz uaop 'uatuBu apatu
uaSuippqoup aqfqquiuoq ap aip 'uioqpadtnB] uajaAjiz
ap s|B 'Suijq uazap ui ufiz pspBE]dsini uaAa ppqSq
220
gegeven, had een onuitwischbaren stempel van een
voud en ernst op haar gedrukt; en daardoor viel het
haar moeilijk den toon aan te slaan, van hen, die
haar omringden. Af en toe meende Guilderoy, dat
er een uitdrukking van minachting voor zijne levens
wijze en zijne uitspanningen op haar gelaat lag, en
dat ergerde hem onuitsprekelijk. Hij las daarin een
veroordeeling van zichzelven.
,,Mijn zuster kan ook dikwijls haar voorhoofd zoo
fronsen, wij hebben waarlijk genoeg aan één persoon
in de familie, die dat doet," zeide hij eens tot haar.
„Deed ik dat?" zeide Gladys op berouwvollen toon.
„Ik wist het niet. Het spijt mij zeer."
„Gij doet het telkens," zeide hij knorrig. „Mis
schien weet gij niet, dat gij het doet. Het is een
leelijke gewoonte, de menschen zullen u daarom preutsch
gaan vinden."
„Ik zie veel in de wereld wat mij niet aangenaam
is," zeide zij een weinig koel.
„Is het nog nooit bij u opgekomen, lieve, dat noch
uw leeftijd noch uwe ondervinding u de bevoegheid
geven om als duenna tegenover deze booze wereld op
te treden?"
Zij bloosde bij den spottenden toon van zijn stem-
,,Op sommige punten ben ik er zeker van, dat ik
gelijk heb," zeide zij op zachten toon, die hem ech
ter niet vrij van stijfhoofdigheid scheen te zijn. „Men
heeft geen duenna noodig om te weten, dat er som
mige dingen bestaan, die, die beleedigend zijn,
dat voelt men."
Gij voelt dat, omdat uw hart altijd bij uw bijen
korven en uwe eglantieren op Christslea is, en gij
denkt, dat iedereen tot u moet spreken als uw vader,
221
met aanhalingen uit den Heiligen Augustinus, of uit
Horatius. Gij zijt in uw hart altijd een buitenkind
gebleven en gij wenscht voortdurend naar uwe hooi
bergen terug. Het zou mij zoo aangenaam zijn, wan
neer gij dat niet meer deedt. Daardoor zijt ge niet
bemind bij de vrouwen uit onze kringen, en lachen
zij om u en daarenboven passen zulke gevoelens niet
bij uw voorkomen. Gij ziet er uit als een grande dame,
volstrekt niet als Phyllis en Amaryllis."
„Laat haar lachen, als zij daar lust in hebben,"
zeide zij met dezelfde uitdrukking op haar gelaat,
waarmee zij eens gezegd had, dat de jongens van
Cherriton de hut konden verbranden, als zij daar lust
in hadden.
„Maar dat moet juist niet gebeuren," zeide Guil
deroy vertoornd. „Er is niets, dat mij meer beleedigt
en hindert; er is niets zoo afschuwelijk als het be
lachelijk maken van een vrouw door vrouwen. Dat
komt zij nooit te boven. Het zal haar lang zooveel
kwaad niet doen, wanneer zij belasterd wordt, dan
wanneer zij belachelijk wordt gemaakt. De grootste
schoonheid is daar niet tegen bestand."
,,Dal is mij volmaakt onverschillig!"
„Maar mij niet," antwoordde Guilderoy. Le ridi
cule tue. Het doodt de bevalligheid, de bekoorlijkheid,
de populariteit eener vrouw. Het zou mij ontzaglijk
hinderen, wanneer gij door gebrek aan een weinig
buigzaamheid door de wereld voor een femelaarster
werd gehouden. Hilda heeft dezelfde levensopvat
ting als gij, maar ik kan niet zeggen, dat ik
die levensopvatting voorstazij is zeer onaange
naam voor anderen en hoort in onzen tijd niet meer
thuis."
