puq JBBq japBA JBBq aip 'guipaoAdo ag "paq noos
-lad aaa qpz uba laaqp uaa nop aa 'paoA praaajA
gipaods paq p puBraai ppjaAA ap pp 'pgazag JBBq
psq fiq pBAv uapuiA noz t<pmaaiA" jseq ppjaAA ap
pp 'Sueq sbay fig uauuiz jaufiz puag pq use poep
spoajs uatn jaauuBAA 'apgsaf uoojioa qfijiajm jbbu
na pooz guuoojpjaA ibbui pfpp nam JaauuBAA 'nag
-uajq aj joop uaAaj pq mo 'sbaa jaiuBiu apoai ap pin
pq pp 'aoj jssq uaaqas pjj -uapuiA uauunq noz
pnj arapq suagjau 'paq sinq a} naa suagjau fiz josp
'poAag uaa jBBq naABg 'uajqoBjqaara pq apora ap
na apfipgjBBf pq apniJBBU p 'uapcg jbbu 'xiy jbbu
'sauuBQ iBBQ 'aipua^ jbbu sfuBg uba uaziaj aqfqapnoq
-dono ap 'uapjaopaA poojSifpBq do fiz aip 'uaqaAA
ajaqua ap 'uapoBjqjoop uapuog a] sinq nnq ui fiz aip
"uapuBBm apqua ag -qnoqos pnag iBBq pq pp UBp
jaara JBBq apiapfiqaaA na apjaojpaq 'appia[ puajnp
-}jooa fiz pp 'gnqassiMp [OA uaAaj pjj -qqquagoo
naag jbbq pijjaA poAag pp ua 'sbaa }sbj p; raaq fiz
pp apjaoA fi2 "qfipMnq pjfuaAO ufiz joao paq aahoj
-aq fiq pp 'sbaa poAag apnaqqnjp pq 'aped pfiyaa[
ua mnpu ibuq ubb pq spooz 'uapiuag a} uaAaj pq
8}ppq JBBq }baa 'auagpp pp 'apjaapnpaq gaouag pin
JBBq fiq ppmo 'pin ajqjamaq fijj *uoo} uaqfippoBia.Y
smzsgiuaa do fiq apiaz ,,'qBA ufiz sjarami si pg"
•uaggaj aj }in }qaajuaq|OA pq JBBq
na nagnajq aj sajnqaojq aahoja uf;z joao jfaaqny ubb
pq pq ua 'fiq gutg JBBq pj najBAA piajaq aopBBp
aip 'pao[AjaAO ui uaMnojA pfi}]B uajBM ja ug }guB[
-j3a pp puiq uaAJopaq 'gipuaAaj uaa spuaAa 'uapjOAA
a} pjaasnmsag apguB[jaA fijj -psqag psq piaqqfqooJA
jaam ua piaqpuBsgaam jaara fiz sp 'uaqqaq psqag
raaq joao poBra jaara [aaA noz 'jaajora sp qfippaag
6TS
218
toch niet doen gevoelen, hoe zelfzuchtig zijn leven
was,, al was hij ook niet zoo hebzuchtig, niet zoo
laaghartig om zijne bezittingen onder den hamer van
den afslager te brengen.
„Wie heeft u toch die dwaze denkbeelden over
nuttig zijn in het hoofd gebracht?" vroeg hij niet
zonder eenige ergernis. „Uw vader of mijn neef Het
is toch zonderling, dat daar, waar negen honderd
negen en negentig van de duizend vrouwen niet an
ders wenschen dan voor haar genot te leven, ik juist
de eenige uit die duizend gehuwd heb, die niet weet,
wat genot is!"
Hij verliet haar eenigszins ongeduldig. Zij kon hem
evenmin overtuigen als bekoren, omdat zij geen in
vloed op hem had.
„Zij zal haar leven lang een conscientieuse vrouw
blijven en dat is het ergste, wat ik ken," dacht hij
terwijl hij naar zijn club reed. „Wanneer zij met
Aubrey getrouwd was, zou zij duizendmaal gelukkiger
geweest zijn, en ik
Wat zou hij gedaan hebben? Zou hij aan de
voeten zijn blijven liggen van de eenige vrouw, die
hij ooit had liefgehad met een liefde, die een ster
ken hartstocht nabijkwam? Hij wist het niet zeker,
maar wat wij zouden hebben gedaan, schijnt ons altijd
veel beter toe, dan dat, wat wij gedaan hebben."
Hij liet het karakter van zijne vrouw volkomen
recht weervaren; in theorie bewonderde hij het, maar
in het dagelijksch leven vond hij het vervelend. Zij
had nooit geweten, hoe zij hem boeièn moest; zij
was volmaakt waar, vol idealen en edele denkbeelden,
en ernstig boven hare jaren, maar zij verveelde hem,
en een vrouw, die verre haar mindere was, zoowel
•uapiz puagfiAAZ jaa[q
fig 'uaAAnoqasaq uaqiAA paq giucpooz sp JBBq fiq sp
'uazaAA uoq aiuquaAa ufiz fiz pp 'sbaa pin pp fiz pp
'}siaa fiz mBAAqdo JBBq fiq aip 'apospag qfippBtns
ap sb.aa ,,'uaq puiq qfqjapoB uaa qi pp 'paap fijj"
•apjaoA pjaijgag qaiz fiz jaazaoq 'uaqqnjpjin uoq
uapjooAA pra ftz pp usp 'daip aj JBBq apuajq 'aj
-pqas gooq ooz uagapajasp Xajqy pp 'papjoo JBBq
jooa guijqoBuira ufi^ 'uaqqaq noz aiuido uagia uaa
ftz raojBBAA 'piu daajgaq fiq iuajaauapaj aj uapjaaq
-quap ajBq jbao JBBq [ara rao p[npag uaag puq fijj
•sjauoAAaqapiaq aAAni ap uba ua
}snq ap do qjOASjaqassiA }aq uba }Bp usp paq puaqag
daqosjazag japuB uaag ua pi.w pjajaAA ap uba spiu
}Bp 'uaAa[qag puiquajinq apjjazjaq pfi}p fiz sbaa raaq
jooa jbbm 'pjapuBjaA jaaz fiz sbaa guiAagrao ajBq uba
uagoo ap ui pfi) uaip [japas uapjoAAag japno jaaA
-ooz jaoAag JBBq ui sbaa fig; -psq puadoag raaq jooa
Ba[S}sijg uba umj nap uba afqaq pq pp 'sbaa puiq
-ua}inq apjpzpq pfi}[b gou uagoo aufiz ui ftz }Bp 'ap
-poAag fig ubb qfi[ufid JBBq uapap 'uapjau pgazag
fiz dojBBAA 'uoo} ap ua uapjooAA ap ïapsoojq fig
(<*aAAU ap sp guqaapjoojaA agqqpiAAag ua
aqfqasaajA uaa q[nz jaiu sjjaz 'uaqnz uajapuBjaA
qqq uagoo uaag qBBZ ap uarasz aj guqaapjoojaA aip
[b }8p 'pginpaAO uba ja uaq qi ua ïuajuqjaq a; uag
-uijaAAaq ap uaqBtu uba qBB}suaA8| unq ja aip 'gaou
-ag sjaquap ua sjazfuqas ufiz jg; -uajaajosojiqd jo uaq
-aajd }pnoz joao gou ja fi8 pp 'gipoqjaAO qfqaqjaAA
si }ajj" qjooA uoo} uagipppaguo do Xojappny guig
'„ppsqjaq suaqja} }aq uaqqaq sjag[oabu aqfup} aufiz ua
'pgazag piaqpinl [aaAOOZ pra spaaj pp yaaq oBzpg
uba Sa[[b flAA uo}oaa jbbq 'ddUdj6uv6 3)ap08 awfl
ZZZ
223
„Onze kringen hebben de meest radicale revolutie
ondergaan, zoowel in hun aard, als in den toon, die
er heerscht en in de politiek, die er wordt gehuldigd
zij zijn met zevenmijlslaarzen den weg opgehold, die
naar volslagen demoralisatie en democratie voert. De
zeden zijn er niet alleen losser geworden, zij zijn
bepaald ergerlijk. Wij zijn altijd een zeer zedeloos
volk geweest, hoewel wij altijd groote kuischheid
voorgewend hebben, en in dezen tijd hebben de ze.
delooze lieden de overhand; zij hebben een kring
naar hun smaak gevormd, en iedereen, die er niet
toe behoort, bestaat eenvoudig niet voor hen."
„Maar zoudt gij dan wenschen, dat ik daartoe be
hoorde P"
„Natuurlijk niet, lieve kind. Waarom veronderstelt
gij zulk een dwaasheid? Gij wacht niet af, tot ik
uitgesproken heb. Ik wilde zeggen, dat onze tegen
woordige kringen, die geen fijne beschaving meer be
zitten, maar alleen zoogenaamde „chic," waarin niet
langer naar distinctie, maar slechts naar rijkdom ge
vraagd wordt, zoo zedeloos mogelijk zijnen daar zij,
die in deze kringen verkeeren, niet eens meer in
staat zijn een edelvrouw van een cabotine te onder
scheiden, is het niet te verwonderen, dat beschaving
en goede toon daar geen ingang vinden, maar slechts
bespot worden."
„Het moet minder vernederend zijn door zulke lieden
bespot dan geprezen te worden."
„Zulke opmerkingen maakt gij nu altijd en daar
om houdt men niet van u. Ik stel hun lof volstrekt
niet op prijs. Ik ben er volkomen onverschillig voor.
Maar toch moet ik u zeggen, dat uw hooghartigheid,
waaruit zooveel verachting spreekt, en uwe fijngevoe-
