„•uaqeui 3ip[tiqos
jjnz sjajsaam aAin jaAouaSaj piaqqfqjaouo ubb jaani
jioou SjoAjaA jaq ui n fiS jep ua 'jfiz jdsusjuo fiS
ubbjbbm 'jpiz uajaSiax jam jbbabS jaq (jg jcp 'dooq
qi jbbiu 'ubbS uajB[ aj joop pjaja.n ap pjapuiqaSuo
aSSajaip uaa ubb piaaqjaA ja qi aop uaiqossig 'uam
-au uajBj uaSuBAaS jam n qi jbz uajapniq baati usa,
8IllM I8X" "f?z 8P!az „'^flipppiaiuo firn jes^a^"
•naSojjaAO sojq uaa jam pjaM jBBjaS sipujg
i(-uaSaijpaq jaSja [aaA n aip ua 'uBBjsaq
japsu jaaA n ua qi usp ubbjs .raSooq jaaA aip 'ja ufiz
ja ug" •SuijqoBuim uagjoqjaA qfipiMq jam jaiuam
-Bq ap apiaz <('MuoiAam 'uaaiapai jMnojjjaA fir)"
„jjuoojaq loo a
poz JBBp fira fi8 jsp 'jaiu n fiS jmBBqog "man jsuaip
ui ri qi jap 'jb qqquaSoo jaq uba pAYnojjjaA uajqoiz
-do apB ui n qaq qj j pMnojjiaA pfijjB u qaq qi ua"
fe oppz (/uapuaz aj uajapuiq a«n ubb uio 'uaAaSag
puod SijjfiA §ou n qi qaq puBBtu uopajiaA ug"
•jaaqjB |0a qqq uaa jam ubb isaq 2bz sX!pB[g
jSij qiaraq unq japuo puampjJOOA
jaq jaauuBA\ 'uaqosuaiu anus .iooa joojS si Suipiaj
-J3A ap ua 'MuojAatu 'pjag ami jam soojaSioz laaz jfiz
fiS JBBjq n qi jaaMZ jsp 'jqBBjaSuBB jioou qi qaq
afjSBqjaaMnf jaq ibbj\t" "fiz apjauiBjs ,,'paA jaij>i"
<((j uamouaSSaM sjai jioo jaSaojA [jg jqajj"
„•qaq pjaiaM ap ui
qi J8A\ agiuaa jaq si uibbu apaog ufij\j" -fiz ajqaauis
,/AMiojAatu uaqBui StqqnjaHuo jaiu qooj fitu j[nz fig"
■afjsuq jaq ui iaaM az apgaj ua ufiqasjooA aj uaguu ap fiz
jqoBiq ajiaoui jaj\[ -iiapaj jsuq jb uaaapjaaq jaiuaumq ag
,/uatuouag aup ja jqaq fig
*sjBB[d unq do jaaM uaguu ap gag -guijjaqagojioq
TfZ
244
uit het Zuidwesten van Engeland en een olijftak, die
uit het land onzer tegenvoeters was overgebracht. Ook
veronderstelde men, dat de olijftak in dit geval geen
teeken des vredes zou zijn en ried men den edelen
Lothario aan het formulier van het huwelijk elke
week eens goed over te lezen. Het insinueerend artikel
was een meesterstuk van fijnbedachte toespelingen en
lafhartige boosaardigheid. Listiger dan Jago, verrade-
lijker dan Judas, duivelscher dan Satan zelf brengen
deze schendbladen straffeloos ellende, smart en schande
in onschuldige harten en gelukkige huisgezinnen, ter
wijl zij zelf veilig zijn achter hun misdadige vermom
ming, daar zij juist hen aanvallen, die een te hooge
plaats in de maatschappij bekleeden om af te dalen
in den modder en het vuil van een publiek rechts
geding. Zij las het stuk met den grootsten afschuw
en wierp toen de courant van zich, zooals zij een
adder van zich zou hebben geslingerd. Zij had reeds
te veel gemerkt van de zinspelingen, den scherts en
de glimlachende blikken der wereld om niet te begrij
pen, waarop deze laster doelde. Maar het was voor het
eerst, dat zij de beteekenis van de oplettendheden, die
haar man aan andere vrouwen bewees, volkomen begreep.
Vervuld met walging en afschuw liep zij de kamer
op en neer. Zij had een gevoel, alsof zij van een
duizelingwekkende hoogte naar beneden viel. Al de
hartstocht, al de verachting, die onder haar uiterlijken
ernst en reine kalmte sluimerden, ontwaakten plot
seling. Zij greep de courant en scheurde haar met
trillende hand in duizend stukken.
Op dat oogenblik kwam Aubrey binnen. Eén blik
op haar gelaat zeide hem, dat haar een ontzettend
leed was overkomen.
(/uaqqaq noz aS[OAa§ uaj
qnajq ajBqjajsjaquo uaa aip 'ubbjsjuo jsimj uaa ja noz
uBp 'uaqaids aj laAO uqsq ja ufiz qfijaSom jaiu
n noz jaq na 'jqaajds maq jam qBBZ azap JaAO
uooj uajajjiq do f18 s[B f jqaajqjaA ufqaAg ua n uaqos
-snj guipnoqjaA apaoS ap aip 'jaiu jaq fiS saa^ 'Saz
qi jbm 'uaSSaz n joj apjjazjaq fiz noz 'sbaa jaiq fiz
S[B ua i jaq qfijajjsq n jjaaq jajsnz ufij\[ uapuaiJA
a|0A jqaq fiS 'aaaq uaSSaz jam aS jgoom jeg"
"uaSjaqjaA aj Suuaojjuo aufiz jsiav fiq
jBBra 'uapjooAV azap joop uajgoJjaS daip sbaa ifajqny
l(-japBA ufttu aAjBqaq 'jizaq qi uaip
'puaiJA aSiuaa ap jfiz fig" pjaojjuo laz apiaz ,/Bf"
uauBJj |oa uapuojs
fiz do uiaq jbbu ua8oo ajuq Saojs fig 'tuBU aufiz
ap ui puuq ajBq fiq Ij ai ja j 'uooj uaSijsuja do jfajqny
SaojA ,/uaq puaiJA Mn qi jup 'sjarami jjoojaS fig"
•uaSBJp aj pjnpaS ua piaqSipaomjqoBz jaru
SuiqfqaSuojaA aip rao jsjbbmz jaq 'jpjOM jqfijaSuo
-J8A ua jjaaqjaq aip 'muoja aqja jooa sjb uaAa 'jBBq
JOOA sbm jajj JBBq apjaajjaA jjsras apuapuBjq uag
•pjooMjUB uaaS raojapaM jbS fig
(/ifojap|ing jam jaAO jaiu Ja qaajds 'aAaq
n qi pBBj ]iMsjqazsMn mo 'jbbj^ uapjOM |bz* unsp
-aS qoo uapjOM jaora usspaS jbm 'sajjB jup 'do jsnj
-aS ja saa^ -aqiurej aufim joj sjamtui jjooqaq ftg"
•jfajqny apiaz (/jaAO firn ubb qBBZ ajaaqaS ap jBBg"
1(juapajjdo jjm jooa uapuaiJA jaufira uaa8
usp [8z ua 'uapjOM pjapaujaA ooz qi jaojq ubb9
-aS uapjOM fiqjooA JBBra usp Sutóipaajaq uaa q[nz
JaoJM <i uap.ioM usBpaS ubb sjaiu usp ja jaom jbbj\["
,/uaqajds jbz jbao maq jam ja pusmaiu jup 'ufiz uba jaqaz
ja junq fiS ua 'jubjooo uaa jioou jsaaj fijj maraoq uaj
2fZ
245
„Wat is er gebeurd, lieve kind!" vroeg hij hevig
ontsteld.
Het was vier uur; hij was op weg naar het La
gerhuis en kwam in het voorbijgaan even binnen, om
haar het laatste politieke nieuws mede te deelen.
In afgebroken woorden, en met een blos van schaamte
op de wangen deelde zij hem mede, wat zij gelezen had.
„Het is niet waar? Het kan immers niet waar
zijn?" vroeg zij hem, terwijl zij hem aanstaarde met
een hartverscheurende angst.
„Natuurlijk is het niet waar lieve," antwoordde hij
maar het was hem niet mogelijk, haar aan] te zien,
terwijl hij dit zeide, en bij zichzelf dacht hij: „God
moge mij vergeven, wanneer ik lieg; misschien
zou het toch ook niet waar kunnen zijn."
„Gij moest zulke couranten niet lezen," zeide hij.
„De ellendelingen, die door zulk geschrijf rijkjworden,
moesten tot de zwaarste straf worden veroordeeld. Als
ik bedenk, dat zij bourgogne drinken, en in fraaie
rijtuigen rijden, terwijl wij andere lieden, die een
horloge of een beurs wegkapen in den tredmolen laten
loopen, voel ik, dat onze zoogenaamde beschaafde
samenleving zóó ellendig is, dat het nog een te zacht
lot voor ons zou zijn, als onze geheele stad door
ruwe barbaren verwoest werd."
„Maar is het waar?" vroeg zij nog eens, evenals alle
vrouwen uitsluitend denkende aan haar eigen leed;
„want, o, hij bewondert haar, dat weet ik
„Ik geloof niet, dat hij haar bewondert. Hij spreekt
met haar. Zij amuseert hem als hij zich verveelt in
gezelschap, maar dat is ook al," antwoordde hij eenigs-
zins verlegen. „Schrei niet, lieve kind. Die Olive
Shiffton is niet waard, dat gij er een traan om stort.""
