sjpad aqfupaojAtii :jsaaai ua sjayizaqpoorS a:jsjooj8 jap
uaa uaqassnj puojsaq ja aqjaM Suiqqajjaq ajapaaj ap
J3ao uaqojdsaS puasyaqas pjaM q -g -y qaq sjb sbm
qfqapinp naAa uapfiMaSui ap jooa jnp jbbui 'najjBA
aj uayuqasjoqos do jsm jap qiajaq jaq japuo jaiu
mo 'sbm JBAJ8A uaSuipjooMaq uazoqa8 SjpjoaSjoz ui
)Bp 'qnjs ajdaajjsaSuBB jaq nj -jajsBj naraaiuouB uba
uapiajdsjaA jaq ut uapuu UBBqsaq unq aip 'uapBjq
jaip uaa ;ara psq uaop ai fiz yip ua 'pBq paouuaA
ftz sjb 'SB/a Stpjnqosuo ooz ^aiu jqajjsjOA jqouaq ;aq
yip '8bz fiz uaSuBM ajBq so[q apuaiaojS uaa ajqapaq
'sbj ftz uaip 'jaSaj uajsjaa uap fiq jbbj^ daajSaq uaraoq
-{OAjaiu uapjapuBq ftz joaojbbm 'djaMjapuo jaq ftz sjbsjjoz
qoo 'ui SuijjaisSuBjaq ajsjoojSap pftqjB jBBq uapraazaoq
uapBjqpuBBra ajoojS ap ui sjaqijjB uftz uazaM noz japBA
JBBq uba afqn^s uapuozaSui uaa jo qaiyjo :jaq yip
'jqosp Ijz sbm jqjatuaS daajjs apaajq uaa )9tn ua^qou
-aq jap uaa uubbav 'uapuozaSaoj jusjnoa uaa s^pBjry
pjaM |B)sjaip uap uba Sniqqap^uo ap bu Subj ;at^
•}8uup qasaajA jaq ui aip 'ujoop uaa S[B ubb qfqufid
U3A8 jajqBJBq uaa qpz :jaop piaqjBBqquspuo ays ua
iuapSnapuo japB a^sqftjaBaajA ap jaM Sojpaq si ja?qBJ
-Bq puaMnojpiaA iqoq ua iqaajdo 'qfqjaa uaa joo
do ;aiu ;qoq ooz apjnaqaS jaq msu s^pBjg jbbj^
„"ufiz jaqfqjaa jaaA
Sipuiauo aaqaz jbz fiz ua 'uaqqaq JBBq ubb jaara jaaA
ynz fiS jBBra '|Bq uaa uba pnoqstnq; ft8 sjb 'uazaj
uapuu jaqfiq uap ui pfiyc jam fiS ynz aip fjatuam
-sq aqosuBjg uaa raaaj^r -jaijpuiq 'jbao jaara ^aiu ja
quag uaSuajq noz ijqatMuaAa ut uaiBqos ap 'jaspaOA
suo ubb uaop pao8 a; qotz ua uadn8 a) uayiz saj
-nqtjsaA azuo ui aip 'uap8nap aip jb uba sjajyzaq ap
joop 'yooqaqaoj suo uaaSjaq uba uapotaajAjuo puaj
8ÊS
242
De kamenier boog diep, mompelde een huichel
achtige zegenbede en trachtte haar de hand te kussen.
Maar Gladys deed een stap terug en wenkte haar
weg te gaan.
„Binnen tien minuten hebt gij dit huis verlaten,
of anders ben ik verplicht andere maatregelen te
nemen."
De kamenier boog nogmaals en verdween.
„Wat een dom jong schepsel zijt gij toch," dacht
ZÜ> »gij hebt niet eens gezien, of uwe andere juwee-
len veilig geborgen waren, en gij vermoedt volstrekt
niet welk een aardig potje ik, dank zij uwe zorge
loosheid, gemaakt heb, sinds ik in uw dienst was.
Gij hebt mij vertrouwdJa, gij vertrouwt iedereen,
gij onnoozel wicht, en gij gaat door de wereld met
haar modder en vuil, alsof zij een weide vol made
liefjes was.
Toen Gladys Guilderoy het voorgevallene mede
deelde, lachte hij er om.
„Ik ben blijde, dat het die schijnheilige kweze
laarster is, die Hilda zulk een juweel vond," ant
woordde hij. „Gij kunt er van op aan kindlief, dat
gij door al uwe bedienden bestolen wordt. Dat wor
den wij altijd. Er moest eens een tweede Tom Hood
opstaan, om het lijden van ons, meesters, te bezingen.
Op 't oogenblik ligt de geheele wereld in stomme
bewondering op de knieën voor de mindere standen
het wordt als een uitgemaakte zaak beschouwd, dat
zij alle groote deugden bezitten en dat alleen de be
zitters van geld of goed groote zondaars zijn. Maar
ik geloof, dat het nog niet zoo zeker zou zijn, naar
welken kant de balans oversloeg, als de waarheid
meer bekend was, en dat alleen reeds het vooitdu-
JooAJBBp fiq jBptno 'uayn jaia JBBq apjjnp fiq jbbui
'uazuajS uaaS apuaq SuiSipjBBMjuojaA aufjz "JBBq jaar
uapfyapaiu daip apjaozaS ftjj qaiu appjooMjuB ft^
<(-ja^qoop sjapBA SMn jooa qatj>j
•jaiqejBq japa ua jag uaa jooa jam ajsuira uaj, -ara
^qunp 'qftjagomuo ^aiu qooj si ?aq jbbj\[ -pnaqa^spn
qi dfu8aq jbq -uaraoq a; bu rao qfipaora iBBjy"
•afqaBimqS StAaojp uaa
}am ftz appjooMjuB I('p8aza8 qftjaqqumaS si jbq"
„•n uapauaq
si ^Bp 'SjfpB[£) a^saq 'jBBq ubb jaam qqqua8oo uaa8
quag 'uamouaSdo si uaSuuq azuo ui uamjB uado
^ara fiz |8Maoq 'jaiu jaam 'jajsjaijnjuoAB uaa si ftg"
•psq UBBpaS }aq aip 'jaiuarauq ua8B[S}uo ap sbm ;aq
)qaajuo JBBq fiq paap uuBBp JBBjy "Xajqny apiaz
(t'uapuoza8ao} j|az n qaq fiz gaaq qfquftqosjBB^"
u 'SBM JapBA ufim UBA
qn^s uaa do qaipjo uaa ;aq ^Bp ^qaup qj qdaajjsaS
-ubb faqipiB qBp ua uapuoza8ao^ firn qaq yaaq uaj\["
(<jisaai pnjq ^qoajs qfi|aMuqos
-JB uaa qinz fiS ;sp 'qfqaSoui ^aq si aojj qizaq [om
aptaq aip 'usra uaa uba ua8oo ap ui uaqsm qfqjooqaq
qfqaqjaM jBBqaip'qBBras uaufg uaip qoou 'SutpaoAdo
apaoSaip qaou yaaq fiz JBBra yjnp jaaA aip 'mooja
aioora uaa si fig "uaqBm yn ua8uiqqaj;8[OAa8 aqasjBA
uaaS JBBp ^aora f]Q "s^aiu sjararai juaqaa^aq iBp jbbj^
•apjaayanboa raaq ?ara fiz qsp 'uaizaS iqaq fiQ"
'UBq uayooj; qfqaSomuo
qao) fiq aip ua ;8BBjpaoj piaquaSauaS aqftja^JBq uaa
fiq aip 'MnojA jauaa piaqjaojp ap jaAOuaSa} usra uaa
uba }jBras ap jb apjaoAaS fiq daip ayqonz jfajqny
•ubbS aj jjooa jBBq uaqqius
jaq ayajaq Jaiq 'uaizaS jjaz qaq qi jbbj^"
9f5
247
voedsel aan haar argwaan zou geven. Zijne hartelijke
genegenheid voor haar deed hem geheel deelen in haar
smart en hij had hetzelfde gevoel, dat hij zou hebben
gehad, als hij een kind, waar hij veel van hield, een
slag had zien toebrengen. Hij trachtte het onrecht
haar aangedaan lichter voor te stellen, dan het in
werkelijkheid was en ook haar argwaan zooveel moge
lijk te ontzenuwen, omdat hij er van overtuigd was,
dat elk blijk van verontwaardiging die zij haar echt
genoot gaf, tot twist en tweedracht zou leiden, en
een scène tengevolge zou hebben, die zeker in een
breuk zou eindigen.
„Gij hebt immers nooit op vertrouwelijken voet om
gegaan met die persoon," vroeg hij.
„Nooit. Ik groet haar, en hij zeide mij, dat ik
haar een uitnoodiging voor ons groote bal moest zen
den; maar verder zie ik haar niet."
„Dan zult gij haar niet meer behoeven te spreken,
want ik ben er zeker van, dat hij u niet zal vragen,
haar uit te noodigen om op Ladysrood te komen lo-
geeren. Hij weet, hoe zijne zuster en de mijne over
haar denken. Gij kunt er zeker van zijn, dat hij het
volgende season vergeten is, dat zij bestaat. Gij zult
immers niet met hem spreken over het gebeurde?"
„Niet
Er lag een vragende, twijfelende, verwijtende toon
in dit eene woord.
„Neen," zeide Aubrey. „Neen, zeker niet, als gij
verstandig zijt. Hij is er de man niet naar zich ge
duldig te laten ondervragen of verwijtingen aan te
hooren. Als hij dacht, dat gij zulk een verhaal ge-
loofdet, zoudt gij ongetwijfeld zijn ergernis, misschien
zelfs zijne woede opwekken. Nu zal hij er niets van te we-
