jBBq uaq qi 'yaaq uapMaS iseq do qoo ppiaM apoiS
Mil uapnoz aqpM ua 'jaqpuiq 'fiz qoo pq aoq ibbui
i pfi; uf;ra ui UBp 'si japgBBfaS ua lapjtM paA gipiooM
-uaSaj fuawaanom o\ pp 'pM joopS qj jbbm pin
ufudwaanow dj suvp 3J,p" pp juiaou uajjj "uapuiA
uiBBuaSuBB pp 68 psora pfiyaaj Mn do ibbj\["
(/piiiuo ua pasq }in sjqoap pspaq pq 'ui sqfipSap
spin si ia puaporaiaA si ppiaM ap ui uaAaj pfj"
ljn ppotuiaA ia piz fig ,;pM piu fiS qjr^
(juaqqaq jqoBiqaS uaaqiaiq tiuosBas" ap ui uappim
n uaq PM." 'uouia^ uqop apiaz (i'uaqqaq jqoBM
-a°jB poois.fpBQ do n qt noz ubq aAaq '■jsraoq A\n
uba uapuozaS jqouaq uaaS fitu fi§ jqaq uioibb^"
•puoAaq sinq a; pno iBBq uba aipojiadumq ap
ua uaiaipupSa ap lapuo qoiz fiz Sutqooz 'tuBMq .iBBq
J3A0 poAaS SipaiA uaa ia pp lapuoz 'jtoou B8|S}siiqg
jqoozaq fig *ia°aoiA sp puiq uaa iaaM qijqua8oo
uaaiooa qoiz fiz appoA '"bz ipiz iooa iBBp afpiauiBq
uaSp JBBq uba cdbbi pq ua qsp uapu a°Bj pq 'uaiu
-ao|qsjBBfiooA aSimaS |oa uiti} uaqfippuaiiA uap ua
'BpuBiaA appoiSaq doraqq jam ap fiz uaoj ua 'pfiq uapno
uap jm iubijoj uaqqip uaa ui jdaipiaA 'appM ap
ui uauiooqpddB ap lapuo uouja^ nqop puoA fig
•paa{ fiz
pp 'saqiaA apoiS pq uba isn.waquo 'pBq pSazaS
jaMiBBA pao§ iooa uaiBfiapuiq aisq fiz ua 'afsoA s3
-uof pq pui uapuoAaS peq pq ap ui iBBq ifoiappng
spuis 'uadoojiaA iBef iaiA uaaS 8ou ia uaiBM qooj ua
'uapsBBiS tujfqpap ui aip 'uaiaAjsq aSuof ap ua uap
-paoq uazusS ap aip 'safsptu aip sp soopSioz uaAa
'uadoopSpuoi psq puiq s[B sj[oz iBBp fiz spuis 'sbm
uapapg uaMiiaa pq pp 'ao} iseq uaaqos pq ubb
■qfi[ufid iBBq paap 'dBqaspuBj apuaqaq paoS ooz iBBq
T9Z
264
Het was negen uur. Het diner stond gereed in de
kleine eetkamer in dien vleugel van het huis, welke
uit den tijd van Koningin Anna dagteekende. Vernon
at niets, daar hij niet gewoon was op dat uur iets
te gebruiken, en ook zijn dochter deed het maal
weinig eer aan. Na het diner begaven zij zich naar
buiten op het terras aan de westzijde van het huis;
de lucht was zacht en warm, de sterren schitterden
aan den hemel, het geruisch van de zee kwam dui
delijk tot hen in de stilte; achter hen lagen de ver
lichte vensters van het huis, vóór hen de ouderwetsche
tuin, met zijne hooge, geschoren heggen, zijn visch-
vijvers, zijne olmen, waaronder Karei Stuart zich in
het balspel had geoefend en Elisabeth Tudor had
gezeten en haar blikken had laten weiden over het
bont gewoel van een schitterend feest. Een tijdlang
stonden zij tegen de balustrade voor het terras ge
leund, toen ging Vernon op een van de steeuen ban
ken zitten en zeide op zachten toon
„Zeg mij nu lieve, waarom gij tot mij zijt gekomen."
Gladys bleef staan, waar zij stond. Zij leunde nog
altijd met hare armen op de balustrade, haar kin
rustte op hare saamgevouwen handen, en zij staarde
voor zich uit in de duisternis van den stillen avond.
„Ik had behoefte u te vertellen, welk een slechte,
lage daad ik bijna begaan heb," zeide zij langzaam,
en zij deelde hem mede, hoe zij bijna voor de ver
zoeking bezweken was, den brief te openen.
Vernon luisterde zwijgend toe; zijn gelaat was af
gewend en hij viel haar geen enkele maal in de re
de, terwijl zij sprak. Zelfs toen jzij gedaan had, wacht
te hij nog eenige oogenblikken vóór hij antwoordde:
„Gij kondt het niet helpen, dat dit verlangen bij
aSipnoAuaa jaq uba ^qoizaS ;ajq 'uaiaoq ojuoqiiBMz
ua -pooi appnq apuazsiS Spsni uaa jo 'jaaip sjiBBMsmq
uazusS daoij uaa ;sp 'afstam uaa nam °bz iBBp ua
laiq sjqoajs raBBzuaa sbm apiaq aQ 'piaqqosiij aSijqaoA
uaa uba ppiAiaA Sou sbm jqonj ap ua 'puaSaiaS Sap
uaSiiOA uap paq jaq maS uajaoz uaa appiaidsiaA mAqi
apjiM ap raBBzpaaiA ua ^qoBZ sbm puoAB aQ mfiz ua}
-qoorn u9Aa[ puaS[OA iBBq uba ]ooqrafs uaa 'pnoS sjB
uapiajjiqos uajBijsauuoz ap ui aip 'sraasaojq azap }8p
'pcq iqosua.waS fiq uao} 'piaqSi]qo9(dsqfijaMnq ap uba
sbm pg[OAa° uouiBA uqop uaip 'apj[azap sbm 'uoibm
}qapaq suaiBA ua piniqspaoqiaSuu 'maiq apuaiaojq
jam aqjaM 'dai{ uaajspuBZ ua jaSiara uba spAnaq
uaqossn} aip 'SaM aSipnaz aQ MapBA iBBq uba sinq ïaq
ibbu apiaq ap iaAO saiuod aiaq pra ajjaoqpuoAB ap
ui j|az paai fi£ "uaSijjiMiaA aj jsmoq aicq uba iBBp
puBraaiiapuoz 'pooisfpBQ ibbu uiaijpusSsppiraiooA nap
mau ua uapuoQ S/fpB]g jaqiaA 'sbm j^bsmjuo Sou Xoi
-appng iooa 'uaSiom uapuaSpA uaQ mauuiq uajsB§
ajsiaa ap uamB.wq qqquaSoo pp do "[bia uauuaqsira
a} jaiu piaquaSajiaA aSiuaa uiibbm 'qoBjmqS uaa pra
fiq appiooAQUB ,/ubb laa (aaA aj firn pop fig"
(/uaMnoiA ap lapuo apuiraua}"
'piBBpaq fiz apjBBqiaq w'iiB[ndod iaaz }fiz fig"
((-si ibbm pq pp 'joopS qi ua 'jpnoqiooA pfijpi
firn iapBA A\n na fiS spooz 'jsioSa jooiS aj uaa uaq
qj -naqosuara aiapuB rao SiupAi aj qi jaaS raoiBBQ"
-Sipzioq suizsSiuaa fiq apiaz ,,'piu pq joopS qj"
•paapuBB mBBuaSuBBuo Xoiap
-|ing pp 'uapiooM aSipnoAuaa aip ui sjai Sbj ig;
(l'iiB[iidod laaz jfiz lig"
u'uaAiaMiaA jaop uapuaiiA
azoojp} puBraai aip JppqSiuupaoq atCBuaSuBB laaz
093
257
HOOFDSTUK XXIV.
Eenige weken later hield Gladys op zekeren na
middag met haar rijtuig voor een der clubs stil, die
haar man gewoonlijk bezocht. De oude Lord Balfrons,
die bijna nooit zijn huis verliet, was in persoon tot
haar gekomen, en wenschte Guilderoy -terstond te
spreken. Zij wist volstrekt niet, waar hij was, en zeide
dit, maar haar oom meende er zeker van te zijn, dat
hij zich op dat uur in een zijner clubs zou bevinden,
en vroeg haar hem daar op te gaan zoeken. De oude
markies was geagiteerd en ongeduldig; hij had zijn
zinnen op een schilderij van Van Dijk gezet, dat in
veiling werd gebracht, en riep, nu zijn zoon afwezig
was, de hulp van zijn neef in om het machtig te
worden. Hij was onredelijk in zijn ongeduld, wat
menschen van hoogen ouderdom evenals jonge lieden
dikwijls zijn, wanneer de mogelijkheid bestaat, dat
een hunner wenschen gedwarsboomd zou kunnen
worden, en Gladys, die bang was hem boos te ma
ken, deed, wat zij nog nooit gedaan had en reed
naar de clubs van haar man in Pall Mall en St. Ja
mes' Street. In een der clubs kwam de portier, die
nog pas kort in dienst was, en weinig begrip had
van de voorzichtigheid, welke in zijn nieuwe betrek
king vereischt werd, naar het rijtuig met een brief
in de hand. Hij deelde Gladys mede, dat Guilderoy
dien dag nog niet in de club geweest was, maar dat
er zooeven een brief voor hem was bezorgdmisschien
wilde mylady dien wel medenemen Gladys nam
de enveloppe van hem aan en herkende terstond het
grijze olijfblad en de gouden S, die er achter op
