,((jpq japiA ami ^qBBni
30|J *pai|ja.\ }q08jq 3]|B pq pp 'ppjBAA 9p UBA J9S
-Suatu uaa pen ooz pq uauunpjaA fm pM jo 'aapuaM
9Ï ubb pppitu }ip nio pftq ^iooa Buljq Ciaa uaqqaq
SiqqnpSuQ "piz aquBjq U99 jooa pppirasaauaS ajsaq
pq si pg" 'urni aufiz ap ui uapuBq ajuq fiq jfiAUa} 'fiq
9pi9Z „'9A91J '1S99M92 Uaipq JBBU ooz qfiz fl§ ug"
■apuaipuBB jfaiqny piog
qqoauq ap uaoj 'paaAiaS uaaqs Sub[ piu Sou sbm fig
qjaaq uaAjazqoiz ui pnj uaag pq ppuio 'suaSiau ;sni
aip qpuiA pq jbbui 'uapuu jbz pnj apljz ajapuB ap do
pq pp 'jaaAi UBp 'apfiz anaa ap do pq pp ';qaap suaa
UBp ua 'najaoM a} qSi| afpaq ufiz ra pp 'puiq qaiz uaa
do pfipS 'ufid na püiuB [oa 'puquaqosuaru auiJB pg
•ajSiuatu
apuaSuiJOio JBBq .iap uapaqsBBMp ap na a;qnjp ap
aapno uapjaAv :(qipjaA najqoBpaS ajsq jbbaa 'jaiq nnp
bbaa uaSsjp ai jaqfijiaotu Son uapnq jssp aqtp aStp
-ajA ap ui ijbcus jbbij pp 'aoj JBBq pq naaqas qao} ug
qqnjpaS pfrqB ptjqs uaa ui qoiz uapoA 'uaq
-oqosaS yaaq ppow uaAajnajmq pq jooa apjai] aSiu
-ui uaa uiJBBM 'uapug -puBjp pq do na 'qasoq pq
ui 'apiaq ap do Sep nazap bu 'aoj jaqjaq uaa JBBq
uaaqas uaufipjoS uapfiz atuajo ua -uajusq apjaadsjp
-a§ quBoaja ufiz 'Suuapjoz apjapjiqosaq uatuaojq pm
ufiz 'uiajasjod qasisqag paogjaAo ufiz pui jiopnoq
aiBBJj pjj uaqBtu aj jatUBuaSuBB ua japaq JBBq cao
'uaop uapuoq uajnaS aSipiupunq ua aqfqjnnpu pav
'sbaa UBBpaS sajjB jbbav 'jaiq sjjaz jbbavz apitiopriui
jaaAi iqotq aqosuapuog aiuAAZ ap fiz nu 'daip a^qonz
fig "uajaMaq papuaSaj pq jb japBA JBBq qoo qqoocu
'ufiz jsaaMsS }aiu UBp fiz noz jaSiqqnjag jaaAaojj
j ua^BjjaA jioou qoo} pjoo qfqapuaiJA iBp fiz psjq
68S
ubb jaqaz jaq ^p 'uauua.q tuui.,... jnn^Bu ojbav
ap flAA UBAJBBM 'S}81 UI UadfljS 8} UI UBp 'ua^B[ 3^
dooj uajjjA uap ;aq jajaq sjfiAiqip si ^aq jbbui !fiq
;sim }Bp '8i||ii8 ua paajM apfq uapu uai si ;o[ jan
•uapoqiaA }aiu cuaq ;aq jaa ufiz ua jaoAaS ufq ufiz
uappnq |b qoo 'uaqqaM aj do cuaq fiq JBBAaS uaa
qjnz ubb ajqoBpaS ap ua^Bq ;aiu maq noz ?aq JBB]y
•ufiz uaAaj
apaqaS JBBq jooa ]8m uaiqossiiu 'pfq uaëusj jooa }aq
noz 'SaajqjaA uiaq joao jaa.vi ^qoctu ajaSaojA JBBq
Bijog aaijjBag sjb jbbui uazaA\ noz apaotu Sipaods
'napjooqaq ijoos ajBq qo} aip 'uapB ua uojjjiqg uai^q
jfojappnr) ;«p 'nfiz uba jaqaz ja uoq tig -uazaajA ai
jaatu paA Sipuiauo cuojBBp jbbui 'sba\ apjo jaSooq uba
ua jajapa 'jajoojg paojAin jaiM 'a\uoja ajapus uaa
uba piaqSipjooMuaSa^ ap ubb aantip uoppiqg 9Ai|0
pui SubScuo nap uba uaqajqjaA pq fiz pp 'uajadsuiz
a} do jbbui sjjaz ja qfqaSocu iaq sba\ aopj uapiai
-aq aj jooa do JBBq ja sjjaz jo 'uauaozjaA a} piaq
-SipuBjsuio azap pui sjfpsjg qftjaSoui pq sbaa aojj
•uapqjaq tun^iuqui pB qoiz uapnoz uaqpS aqjnz ibbiu
paaA\a§ |ij8 aqfijapfp uaa usp spin sbm uopqiqg
aAijo uosiBij s^ojapjinr) 'ufiz poop |BBcauaa uaz
-oj ap s|B 'piaqqfijajaij na jnaS jaaui uauiaoiq SiuiaAV
apjBB'SsuaAaj ap ui uaqqaq uaq joo^ 'uapuiA piaqpt
-aSjaA na poop qqoiq pin uajnpu azap pp ,ua uaq
-bui dojaiq Suijapuozpn uaa aip 'uojbaa uajnpu ja
pp'ftqpiM qoo jbbui ufiz SiqqBpjaddo sjajqujBq a;
-saam ap pprao 'pB§[iqjooA pBius apaara ap 'uapoo^
-sqjBq apaam ap pp piAA fijj 'apjoopS puuis apojS
ua uajqooppBq apojS ui aip ubcu uaa sbav fijj
,/aoj n qi raap pp 'pfpp piu uaa^"
•ftz appj00A\pB ,,'pfpp pisr"
96S
292
„Zij is zeer mooi, dat is zeker."
„Wij hebben haar toen niet meer gezien, daar wij
den volgenden dag Venetië reeds verlieten, en ik ver
beeldde mij ook, dat Evelyn niet van haar hield."
„Dacht gij dat? Waarom?"
„Hij was eenigszins stijf tegen haar, en hij scheen
het onaangenaam te vinden, dat ik haar bewonderde.
„Arme onschuldige ziel!" dacht Aubrey. „Beatrice
Soria zal u veel meer verdriet veroorzaken dan Olive
Shiffton."
„Houdt gij ook niet van haar?" vroeg zij, verwon
derd over zijn stilzwijgen.
„Ik? Jawel. Zij is zeer mooi, zooals gij terecht
opmerktet, en ik geloof, dat zij oorspronkelijk een
edel karakter heeft gehad; maar het lot is haar niet
gunstig geweest."
„Is zij dan ook ongelukkig?"
„Haar man was harer onwaardig geloof iken een
paar jaar geleden heeft zij haar eenig kind verloren,
waaraan zij innig gehecht was. Maar ik ken haar
slechts oppervlakkig, ik zie haar niet anders dan in
groote gezelschappen."
„Ik vind het heel vriendelijk van haar, dat zij mij
niet vergeten is," zeide Gladys. Ik voelde groote be
wondering voor haar destijds in Venetiëik was toen
nog zoo jong en zoo verlegen, en voelde mij zulk
een kind tegenover haar."
„Maar nu is die verlegenheid verdwenen," zeide
Aubrey met zijn kalmen, goedhartigen glimlach. „Maar
uw jeugd nog niet geheel en al, nietwaar?"
„Ik voel mij zoo oud," zeide zij met een zucht.
Hij glimlachte weer; hij wilde liever niet meer
terugkomen op het laatste droevige onderhoud, dat
293
zij te zamen gehad hadden, en hij voorzag, dat haar
nog veel ernstiger beproevingen te wachten stonden,
dan die, welke zij reeds had doorgemaakt.
Een paar minuten later trad Guilderoy de kamer
binnen. Hij zag er opgewekt en vroolijk uit. Hij be
groette zijn vrouw met hoffelijke vriendelijkheid, waar
in echter weinig warmte lag, en zijn toon was veel
hartelijker en belangstellender, toen hij naar John
Vernon's gezondheid vroeg.
Gladys werd door dien hartelijken toon getroffen
en ook zijn komst was een genot voor haarhij zocht
haar zoo zelden op in haar boudoir.
„Misschien heeft mijn vader wel gelijk en is het
voor een groot deel verbeelding en ook voor een deel
mijn eigen schuld," dacht zij.
Aubrey stond spoedig daarna op en liet hen te
zamen. Hij was diep verontwaardigd, maar kon die
verontwaardiging niet toonen.
„Hij is alleen maar vriendelijk tegen haar, omdat
hij wil, dat zij Beatrice Soria ontvangen zal," dacht hij.
En zoo was het ook. Nauwelijks was de deur achter
hem gesloten, of Guilderoy nam het kaartje met de
dubbele kroon op.
„De dame, voor wie gij in Venetië zulk een be
wondering koesterdet, is hier. Gisteren vroeg ik haar
haar kaartje bij u af te geven. Gij moet haar morgen
een bezoek brengen. Bewijs haar zooveel mogelijk be
leefdheden."
Er klonk iets in zijn stem, dat naar verlegenheid
zweemde, maar zij merkte het niet op. Zij was ter
stond bereid aan zijn wensch gehoor te geven.
„Ik dacht in Venetië, dat gij niet van haar hieidt,
en dat kon ik mij niet begrijpen, want ik gevoelde
