ppiaM ap ui naAaj pji" 'puaqftM^uo ftq apiaz „'uftz
81 2iqqnpS Sipaods pise JBBq ui piu }8i[ pjj"
•uaSopaAO sojq uaiqoij uaa iam piaM pspS s^oiapiing
„,jsi SiqqnpS muoja
alii isp 'ftS ijoojaf) r; uaop Sbbja uaa n qi Sbj\["
Suipspjd ftq apiaz uaoi 'jfaiqny SaaMZ qqquaSoo uag;
i(-uaAa8aoi qi laora isp 'qfqaqqBoiaS piu puS pg"
„■uappqos jap
-UBqja uba iqooisiJBq Mti ua ua.\pzn ft 8 innq aojj"
„•si 8iqqnp8 ftz jaauuBM 'apuini uai 'pftqs Buftq
spjaij ap si isp fpppoA uaop ft8 aip 'ponzjpz sbm
lajj" 'uapuaqaapq piooMpB iBp ua iqonz aip pM
'piM aip 'jfajquy apiaz „'piu uao; sjjaz 'uaau q"
•Bijog aoiipag jooa apjaq auftz uba pfti uaisjaa uap ubb
iqoBp ftq iubm 'aiiqonz ftq ua 'Sipsquado jfoiapimg
appjooMiuB ,,'pfii uajjoq uaa apuainpaS 'suaa 'Bp"
„r; pjaapS uaAjazn jooa UBp sjapuB
puBtuai jooa uaAaj mu ui iioo ft8 iqaq UBp nuja^"
„jjooA Suuq piu jBBp saaM 'uaau o"
„•uaisiMi UBB8
ai JBBq J8A0 mo 'uaSuajq aoi 'samup aj|B spuaAa 'qft[
-ufiqosjBBM suo ja |bz piaqjBB^ ap jbbui 'auiBBg"
„•uapz ind JBBq
uba tuapoq uap do piaqjBB^ ap pui fiM josjb 'uaq
-ajds jBBqja iaui SgiBquado ooz qooi suo psg" -Sip
-pipaSuo iCojapjinr) SaojA „(juap iqoizdo q[9M uj"
•do uaMncjqquaM uftz qoji
jfaiqny qqBBiaS suizs8iuaa 'jfoiapjing apiaz „'nan
-UBin aisaaru ap usp pioSa iapoi8 uaaS uaq qj"
,/lufiqosaoi SiqqBjAiaddo suo iaq sp 'StqqnpS ooz pfji
"IB piu iqBBtu iaq jbbui 'qftjapiajiaA si arasioSa uftz
joop jaSiqqrqag »i sap ja ag ipnoz uaiqassiru 'ua8
-uajq ai Suisssdaoj m uaA8[ ua8ia mu ui az uaAaojd
Q
-aq isaotu suaa ft§ iBp 'puatuaujm ooz ufiz uaau
-oaqi Avn 'UifpAg 'qftjaqjaM JBBjq -qfijag iqaq fig"
„•jBBjaaj uaa siqoajs sbm ftq 'apiaaja8 apjBBAv uftcu
'uamaujaAi aaii iaiu 'laAftiqas uaa8 sbm ftq ug"
„•ppapiooiaA raqaqyiS uap 10} piaq
-SilsBApuBis auftz jooa pjaM ftq ua 'saisjoog aAjBqaq
'paap lip jaAfuqos Siuaa isp 'lain qoo joojag qj"
„•uapSug ap ua qosuara uap uaqossni pqnqos
uapuaqajqiuo uap uatujOA sbj puds uaa siaAftjqos
ap uapnoz 'sbm ooz isp sjy uaSuajq ai qftpsid
ui uaauoaqi azuo p uapuoqaS piu qooi uftz ft^"
„qSuaiq SuqpiAjaA
ui ijoou uaq ft8 iBp 'saajA qi jbbui 'uaisnj puauA
qosipqpdunfs uaa do aip 'uajqoqd ap inaq ftg"
•UBBpaSuBB UIB8Ua§UB8U0 SUIZ
-sSiuaa 'jfojappng Sboja <i(jlBp ft§ ijaopaq aojj"
„•uautoqiOA uaiqoqd azap
ftS isoojjBBMjaA 'uasiaMq ai iaiu jaiz aip rao 'uatuau
uaiaotu iqoB ui SubSiuo uaqftjaMiioJijaA uaa ui Tim
aip 'uaiqoijd ap uba ua jaiz aqftpqasuani jap piaq
-8;poAa§uftj ap uba siuuaq mu squupuo :iip si ap
-uaacu uapjooM auftra iaui qi ibm jbbj\[ "dBqospuaiJA
UBp poAag jauiJBM paA uaa 'iqjamdo az ft8 jaauuBM
'ft§ ijapaoq ubmuoja jooa ua 'ubui uaa uba dsqos
-puaijA ap mo iaiu ijaaS ftp" -^ajquy appjooMius
„'ifiz puaiJA uaag paqaS i( ui ftg iBp 'joopS qj"
„•uaiopaSdo iSij uapjooM aMn ui ibm 'uaq puaiJA
oqos|BA uaa qi iBp 'pin qi joopS qooi ng -isaotu uftz
ftz spooz 'uaqBiu pm qoo] JBBq qi usq moiBBp jbbui
'uftz isaotu ppjaAA ap aoq aiz qj" qaau uftz uba papjoo
pq piu sbm uauiouaSui jaaz piu qooi SuiiaqazjaA
azap squspuo aip 'jfojappng appz '„jbbm uaiuoqpA
uaAoquajBBp si pq ua 'uaSSaz Sijioa pq iSooui ftp"
9
321
mand, dien wij liefhebben, leeft, moeten wij ons ge
lukkig achten."
„Ik heb niemand lief," zeide zij op bijna norschen toon.
„Het is erger dan ik dacht, wanneer gij hebt op.
gehouden lief te hebben," zeide hij met diepen ernst.
„Maar het is niet zoo. Gij bedriegt uzelve."
Hier kwamen anderen hun gesprek storen, zoodat
zij hem niet antwoorden kon, en hij kon niet aan de
uitdrukking 'un haar gelaat zien, of zijne woorden
haar getroffen hadden. Zijn hart bloedde bij het zien
van dat masker van bijna doffe onverschilligheid en
apathie op haar jeugdige trekken. Tot welk uiterste
kon versmade liefde niet gedreven worden, half uit
wanhoop, half uit wraakzucht! Hij zou haar den weg
niet aanwijzen, dien zij moest inslaan om zich te wreken,
maar andere mannen zouden dat zeker doen. Hoewel
hare schijnbare koelheid en haar verachtelijke onver
schilligheid velen harer aanbidders afschrikten, waren
er toch ook, die juist door zulk een afwijzing werden
aangetrokken. Zij leefde in een tijd en in een kring
waarin trouw belachelijk wordt gemaakt, of met onge-
loovigheid wordt ontvangen, en waarin het verzaken
eener belofte van trouw en vergiffenis voor die ver
zaking hand in hand gaan en zelden geweigerd wer
den. Zou het lang duren, vóór zij de les kende, nu
alles samenspande om haar die te leeren. Misschien
leerde zij haar spoedig, misschien ook wel laatmaar
te eeniger tijd moest zij haar zeker leeren. Heeft
Ovidius niet gezegd, dat Helena, toen zij verlaten
was, zonder eenige schuld was? Heienen ego cri-
mine solvo.
