'pao§ iaaz dfu§aq qi jBBjtf 'uaq jooa piaqqfqjooqaq
9][B jnnp uap do paijjaA piaqfiqBU sjapusqp ui ujjz
pq jbbcu 'ualqjEd apiaq uba uaa§ ubb sjfiMqip
pjnqos 3Q "opjaq azuo do §iyo]poou S{fiMqip ;qiaAi
ufiz uamsz aj puajnppooA uajj ïtuoqjooA uapjtn
-aaara qfipMrtq pq ni pp 'qnja§uo uaa si ph"
c('usq aad|aqjaA puamaiu pp qnja§uo uaa si pjj -uaqBin
sjapuB pusmatu usq }Bp ua 'cuaq paAjaA qj -aipua^
ui jbb( apjaa pp spaaa pq appoA qi fuaau q"
,(j »Aaq 'qao:> ft§ yfupjaAO
<(-yoou fttu pm
jbbiu 'jqaAvaSdo na SipuaAaj pfiya fiq si uaianojA
aaapuB ppj •uapfiuuaA usq pq fiq sp Tim pt
suaa pin ;qaaads fijj 'UBq uaaaasnniB yoou u^CpAg;
qi pp" 'appaj uaj fiz appz „'joaa qoo} piz fiQ"
•a^qiai
sjqoap Soo pq jba ooz 'uaiqajpyn apaA ap ui qaiz
aip 'qaad pq uba uaqossoq auaoa§ ap do daaiAi qqq
uaa saadmiAv a§uBj aaaq aapuo uba fiz jfiAiaa} 'do
§ipaa§jaoap jpq *§ujouq jpq uaAAnsiqquaM aaeq qoi}
fiz !;paooM}UB uaa§ jb§ fiz ua 'qoapq psp§ jbbjj
(iqqaaaq pao§pads
ufiz |B pp 'puiq §ipB[ 'qfqaqaiz uaa nap siapuB
spin saacuiui si fiz uaAa§aaA uaqaaqa§ aaeq ppjaM
ap qoo fi§ ynz ubq "uapoA puiq uaa AAiiaindo yaz
-n fi§ qpnz uap ua ua[ads ymq sbj§ pq do spui§
jBBp fi§ aauiJBBM 'uaqqaq ynz uajapuiq aaaav suaa
fi§ pp 'dooq qj juapaoqaaA jotuaq ap a§oiu pq"
,/tpjOAV pjBB ufim puBqaatnez§uB[ pq pp joopS qj"
((q§ij pass aaii ui pin [aaq
-a§ y u; pp 'anaiunq poajs jBBqufiqas uaa japon
uasusqosaaA 8} yaoqaq n fi§ iuojbbm 'ui piu qi aiz
'ïpnoq n uba ua pjapuoAiaq n uara pp si pppa§ do
TI
ooz ja Xojapjinr) pp 'pa,w fi§ sp ua 'napfiM a; ubb
ïqoBpuBB ufiz ja ua uajjap ai ui §usjaq tuo si pjbbja
aysoui ap pp 'jbao ui paA Soa ja yfyq 'si p§aza§
ua§uuq azuo jbao ap§ja pq jaauuB^\ 'uaqajds a;
ooz mo §uof ai qftz fi§ qasipqpdtUifsuo a; 'qosiu/fo aj
si fiq ïjnajpq n ui qi uaa§pq 'pmf si uooj aiQ"
I(jU8B§ §UB§ JBBq flZ pBrq"
uaAino[ a} yn apinj
§nj mii japoB n joop 'qoiz fiz jqaajAi 'puiA uaz
-ub§ daoj^ uaa JBBq fi§ pp 'pjamaq pjajaAA apoj§
ap sjy -uayizaq pnoz bujbb§ ooz |i§ uaip 'uauajao
3} yn paojAut uap 'ufiz noz pap ui jaaiu JoopjBBp
ft§ pp ua 'noz uapnoq n uba uaauiaSjB jaatu uatu
pp 'apam ja apuaatu qj 'pjooAi pq uba siuaqaapq
aja§ooq auaa ui yayjBjndod qi apjaopaq n jooa jbbj\;
'uauunq uapuu jbbui fiz aip 'pBA mpqoojp uajapai
ubb qaiz fiz uapnoq nu ua 'puiq aAaij 'uapfi|§§aAA
uaq japuo usuoj; auunq pp 'uapoA uapjOA aQ"
<('ua}qaaq ^pnoz ubb ja fi§ pp 'poBpaS yoou psq qj
'1§bb[ yayjBjndod jbbu pfi!) uazuo ui 'pjooq pq ubb
uapjOA ap 'ppjaM ajaaqa§ ap spooz 'puajapaujaA
pq puiA qj" 'puopaq §ou qoo pdnada§ pq pp
uajauuijaq a} qoiz pauuBB JBBq aip 'uaqqaq pjooMpa
-a§ noz puBiuai Avnaa apuaipqoB ap yn ui§o^jaq a§uo[
uaa dojBBAA 'uoo? uap do fiz appsqjaq (('jiBjndo,j"
,/uaop aatu ua§aoua§ poi§ uaa
Ja ft§ ;pnoz u.fpAg; ua 'uapjoAi joop jpjndod jaaiu
ja ïpuoz fiQ 'uapuiA a; ui pua§ §iuaa ja uapuaAA
-jooa jpuoq fi§ jaauuBM 'ufiz paoS qooj noz pq jbbui
'si SqyqosjaAuo n pq pp 'jom pasv qj n uiopuoj
uaAaj pq ui pppp §UBjaq jaaiu fi§ iBp" 'puajazJBB
suizs§iuaa fiq apiaz ^'uaqiM 8ujbb§ ooz noz qj"
•uaqajds a} jaaq p| fiq uo§aq ua uauuBqjaA
01
14
bijna norschen toon. „Het verkeer in de wereld is
al zeer weinig geschikt om iemand beminnelijk te
maken."
„Dat hangt van onszelf af," antwoordde hij. „Over
het geheel geloof ik, dat zij, die in de wereld ver-
keeren, beminnelijker zijn, dan zij, die buiten dat
verkeer staan. Omgang met anderen, wrijving van
gedachten en de groote verscheidenheid van belangen
rondom ons zijn wel geschikt om een karakter ver
draagzaam, inschikkelijk en opgeruimd te maken. De
wereld is voor mannen en vrouwen, wat de school
voor de kinderen is; ten koste van oorspronkelijk
heid en geschiktheid tot abstracte bespiegelingen leert
zij ons practische menschenkennis en tempert zij onze
te groote verwachtingen."
„Sommige menschen leert zij ook alle vormen van
zelfzucht," zeide zij op bitteren toon.
Haar vader zag haar aan.
„Denkt gij aan Guilderoy?"
„Ja."
„Dan geloof ik, dat gij zeer verkeerd doet, lieve
kind. Hij heeft verscheidene betere hoedanigheden
dan zijn zelfzucht, die niets anders is dan het na
tuurlijk gevolg van zijn groote vrijheid om alles te
genieten, wat hij maar verlangt. Waarom zoekt gij
die hoedanigheden niet liever op?"
Zij antwoordde niet.
„Ik geloof niet, dat gij de raadgevingen gevolgd
hebt, die ik u gaf, toen gij de eerste maal uit Ve
netië bij mij kwaamt," ging hij voort. „Ik geloof
niet, dat gij in één opzicht uw best doet, te hande
len, zooals ik u geraden heb."
„Waartoe zou dat dienen? Hij zou het maar ver-
7
dragen van de moeite, waarmee het gemaakt was,
en in het geheel niet bekoorlijk zijn."
„En toch stemt gij in uw verhandeling toe, dat
vriendschap een teergevoelige plant is, die de grootste
zorg vereischt en een geschikte atmosfeer om welig
te kunnen tieren. Zoo is het met de liefde ook; geen
van beide zijn bestand tegen verwaarloozing."
„Spreekt gij van de liefde? Ik dacht, dat gij over
mijne vrouw spraakt," zeide Guilderoy, op dien on
verschilligen, koelen toon, waarachter hij zich dik
wijls verschanste, als hij niet ondervraagd verkoos te
worden.
Aubrey stond op en antwoordde niet. Hij wenschte
het gesprek niet op dezen toon voort* te zetten, en
hij vreesde, dat hij te veel zou zeggen, wanneer hij
nog iets meer zeide.
„Waarom wordt gij boos om mijne woordendaar
hebt gij geen reden toe," zeide Guilderoy. „Zij zou
het recht hebben boos te zijn, als zij hier was. Ik
kan u verzekeren, dat dit het eerste geringschattende
woord is, dat ik mij ooit over haar veroorlooofd heb.
Zij is buitengewoon mooi, zij is vlekkeloos rein en
goed en zij is de dochter van den man, dien ik het
hoogst acht van alle menschen op aarde. Maar al deze
uitnemende hoedanigheden maken het geluk nog niet
uit. Het geluk is de dochter der harmonie, die naar
de Grieken ons vertellen, weder de dochter van Eros
was."
Aubrey bewaarde nog 'steeds het stilzwijgen; hij
was meer vertoornd op zijn neef, dan hij wenschte
te toonen.
„Gij hadt haar moeten trouwen in plaats van ik,"
ging Guilderoy voort. „Gij zoudt uitnemend bij haar
