(i(j U99qjttBAY 'UBBSaSuaajj"
•ftq J9 ftq opSaoA (<'ubbS
-aSuaaq uaq qi sp 'uftz jBBq jooa paoS US }PZ"
■uaq appzaSjaA }qonz adaip aaa ua 'uapiooAY
appsj aijp azap ni ppqpoip aSipupuo uaa Sbj jg
,/JaaI W
Sdbjooz 'najnaqaS piu |bz pg 'naAaS a; sfud ppjaAv
jap japnj uapaajM nap ubb uibbu aapaoS uftz uapjOAi
iqoBjqoS ao} ja SuiSipaapq apqua naaS joop 'jaaj qi
ffiMia} 'ftz (bz 'si aauoja auftz 'SBBpq 'fxz nu jbbj\[
•uaSi}saAoq a} qtqaS unq rao uaiBM Sipoou apraq
aip 'psq piu SuipuiAjapuo ap ftz 'ppqSi}SBApuB}8
ap Ciq pp 'sbai uba jaqaz ja qi ppmo 'tuoqpAi
-no pSooq 'paA\ ft§ spooz 'ftm sbay 'japoop anfira
DBA pnaq ap tno qaozuBB sjapaojq A\g "uaAaojdaq |BA
-a§ naaS ut pq 6 m uaSonx 'uftz uba jaqaz piu JBBp
fiM laauuBAV jBBjq -uaop uauunq aam paoS ja ft ay
pp 'jaqaz qoo ft ay uapAY jb 'uadftjS a} ut uajapuB
uba }oj pq ni qfqjBBAaS pft}|b si pjj "pin japoa pp
uaq qj -si qftjaqBzpoou praoquaqassn} azuo pp '}ftz
pSinpaAO uba ja ftS pp 'laaM q[ -uapj a; pjoopaSuo
'}qosjaaq ni ja aip 'apajA nap uauunq Uaa Subjooz UBp
spiusjaiuuij j9ao snp ja }jft[q p^ qjaaq AYuqosp
uaa innpu aqosaiq ua aSitiBqSooq ajapai ubajbbay
'jBBpuBqos qaijqnd uaa uba apnaqqaAYUiziaaAA pq jb
ua uaSuijjnqpo ua uajooqiaA japuoz '}pjoAY uaAaSaS
ubb piaqjBBqtqonj apojS ja pp japuoz 'uapuiqpo
uapj piu pq ft ay uauunq 'ponaSui si nu pay ap
sjbooz jbbpq -Suipa^sni aqftjjamtnBr uaa si qfqaMnq pq
'AYnojAam 9Aaq Tim joopg -uauuiAYjaAo uauunq noz
}ioou ftz uaip 'uaqqaA\do jjojay uaa i9}qoop auftin uba
}juq pq ui ua 'ayuoj}uo uftz ui uaqjap a} japaojq aau mo
uauaip sjqoap noz pjj *uamoq aj uapiaquaqossn} jaiq
LS
36
Nu het eenmaal gesloten is, handelend op te treden,
zou erger dan nutteloos zijn."
„Mijne goede bedoelingen worden verkeerd uitge
legd," zeide zijne bezoekster op koelen toon. „Het
behoeft, dunkt mij, geen betoog, dat ik, wanneer ik
de inspraak van mijn hart volgde, mijn broeder ver
ontschuldigen zou. Maar ik dank God, dat ik mij
nooit alleen door mijn gevoel heb laten leiden. Ik
geloof in plicht, hoewel ik weet, dat ik daarom door
de tegenwoordige wereld bespot en veracht word, en
mijn plichtsgevoel zegt mij, dat ik mijn schoonzuster
niet haar geduchtste mededingster mag laten ontvan
gen, zonder haar vooraf gewaarschuwd te hebben,
voor het gevaar, dat haar bedreigt."
„Ik ben u dankbaar voor de gevoelens, die gij voor
Gladys koestert," zeide Vernon op ontroerden toon;
„maar ik geloof niet, dat wij er goed aan doen, haar
den blinddoek van de oogen te nemen; hij zal er
vanzelf wel spoedig genoeg afvallen. En daarenboven,
houd mij deze opmerking ten goede, kunt gij
niet met zekerheid zeggen, dat Guilderoy's gevoelens
voor deze dame weder herleefd zijn. Hij heeft u dat
toch niet verteld, veronderstel ik."
„Neen, hij heeft mij niets verteld, maar ik heb
altijd maatregelen genomen om voortdurend op de
hoogte van zijne handelingen te zijn, en ik weet,
dat hij zijne betrekking tot hertogin Soria hernieuwd
heeft."
Vernon bedekte zijne oogen met zijn hand. Het
kalme, vriendelijke zonlicht, en het vroolijk gezang
der lijsters in den boomgaard deed hem pijnlijk aan.
„Het is diep ongelukkig, als het waar is," zeide
hij ten laatste. „Maar het zou erger dan nutteloos zijn,
•£mqung
bphh Joop jbbui 'uaq uba uaa joop poqaSdo piu
afqaq uapoq auiajq pq uba quqq ap pjaAY japaa
risj 'uaquojq}in puB}sj3a ua pap} joop aqjaAY 'Xoiap
-|inrj uba uapuatJA aip jooa uapjOAYaS soqdjag pa
-npajjapi uba poos uaa apo[s ua} sbay uaraooqpddB
ap japuo Suiuoay auiajq ap na 'do sjfiMqip dsqospz
-aS uftz 'uajaapiBBAi a} puBpjaA }ooj§ ufiz tno uojbay
SaouaS ppqqiAY}uo atp 'u3}sb8 apuaAaopa.Y JBBp ap
ua}qooz 'SuiS poojs.fpBq; jbbu }ioou fiq uooqosjQ
„•>11 jo P
UBp rapqaS pp fiq japoip sinjq ufiz ui uouja^ si
uaiqossip •ua}aiuaS a} uba apoA na} ja mo uaqqaq
}qap}uo uipqaS pq }ioou qoo} aipn}s unq p pui
uaqosuara ap pprao 'pjidsjaA jaatu jo uitu uaAaj qp
8i pAi qoo uaiqossijq -qfipSoiu pAY jaaz si }Bq"
tl'uapapjoo a} japuBqp jooa ua joao
JOOp SBBMp u3a3 aijp 8]|B flAY U90p qflJufiqOSJBB^"
(^ufiz ppqjBBAY ap ftq }S}qoip pq pAY nu noz uaaup sno
uba ai^y "suaSaouaS ppajp ubb }|idsjaA qfqjamraBf
aAYn pq f;8 pp 'uapuiA qi ua ftq ug; •SuiiapuozjB
ua ppquiBBzuaa ui }]idsjaA qfi[jauiuiB(' aufiz pq uou
-J8jY pp '}puiA fiQ *puB| }aq uba uaSucpq ap ubb
qdsjaA qfiijammBf uaAaj uftui qi pp '}puiA hg"
appjooAi
-}ub azap ua '.fajqny }0} suaa fiq appz <('}japuozjB
ooz pfi}p qoiz ftq pp 'jauuuBt ooz qoo} si P]j"
■uouja^Y uqop jooa SuijapuoMaq ua
ppquaSauaS apojS ftq appoA qoo} ug 'uiBA\q uappz
a} paA ja ftq pp '}snA\aq uba qoiz ja sbai ftp -so|q
9}qoi| uaa qotz apuoo}jaA pspS s^ojapjing dp
,('ftS spooz 'uacuoq b8[S}stjq jbbu uauunq
'uftz pppaS daqospzaS uftui do qftjaqjaAV aip 'ftz
SS
33
Toen zij hem had leeren kennen, had zij een af
keer van hemzij noemde hem een zonderling, maar
ook zij was geëindigd met hem te bewonderen en
te achten. „Hij is de eenige verstandige man, dien
ik ooit ontmoet heb," zeide zij dikwijls.
Vernon hield van zijn kant ook van haar; hij
waardeerde hare sterke gehechtheid aan hen, die zij
liefhad, en haar groot gezond verstand, en hij be
treurde het zeer, dat zij ondanks dat gezond verstand
toch de twee gaven miste, die een vrouw zoo bemin
nelijk maken: medegevoel en de kracht om, waar
men zich gekrenkt voelt, het stilzwijgen te bewaren.
Zij was tot hem gekomen onder voorwendsel hem over
een harer zoons te raadplegen, maar in werkelijkheid
kwam zij met een geheel ander doel. Toen zij
gesproken had over haar zoon, over de politiek,
over het weer, aarzelde zij een oogen blik en zeide
toen:
,,Mr. Vernon, wij beiden koesteren één en den
zelfden wensch niet waar: mijn broeder en uwe dochter
gelukkig te zien."
„Zeker, lieve Mevrouw," antwoordde Vernon, „maar
wanneer gij denkt, dat gij of ik iets anders kunnen
doen dan wenschen, dat zij te zamen gelukkig mo
gen zijn, vergist gij u zeer. Dat heb ik u reeds meer
malen gezegd."
„Ik geloof toch, dat een woord op de rechte
plaats
„O, neen Juist zulk een woord verbittert meer
en meer! Ik ben er van overtuigd, dat gij slecht
nieuws medebrengt. Zeg het mij dadelijk, wat ik u
bidden mag."
„Het was misschien beter dat ik het u in het ge-
