do jaqqoop aip uba U9 piaqSipjooMuaSaj uaSia
JBBq uba pjiqos qgq qosuaM gqqggjdo JBBq sbm jojj
u9op ai jo U988az
9j SuoMp .iBBq uaqaMg8 JBBq aip 'ua8uip azBAip gp
•loop 'qfqjBBAaS sjjgz |bbujoIU9CU ua 'sbm uibbuoSubb
-uojsSooq sqfiMqip fiz jap 'uba jsnMgquo jgaqaS jjaz
-qotz jg fiz sbm 'ua.unojA gqqazaSMnBU apAOOZ S|B
-ugAg jbbui 'muoja gijgzgSMUBU joaz ugg sbm fig
•puqaS pnq g8[OA9§ugj puBjaSug; jm qgjj
-J9A SnqasjopI s^ojgppng g;p '8ui|assiMuapjooM nag
uba jsggMsS sbm qBBz.ioo gp 'pjgjiaA psq Buog ui8oj
-raq uba iBBq fiz uaaSiaq .loop Liz jBp daajSaq fiz ug
'psq puoMaS ug pjaMqaS jBBUiSiugm JBBq fiz jBp 'jsim
fig uapaojq JBBq uba muoja gp jooa qsaaMaS sbm
pgo8 qaiu fiz jBp 'jsnMaq uba qoiz jg sbm fig ,,'JBEq
jooa pao8 sga^" :uapjooM ajsjBBj aufiz uaqqoBp
-98 gjBq ui fiz gpjooq suaqjgq ug 'uajnsuaAgj ajsjBBj
auftz ui psq piajgq jjbius azoojapoou uouja^ uqop
fiz qup 'jsim fig -ufiz qsaaMaS Muojgq jaq noz 'sbm
piaqjqBBuqoA uaSia ufiz uba jgqoz jgpuira qsp 'jg;
-qBjsq nag fig "psq Muojgq uba jaaA jBp 'qfiMjgAjjaz
uba |80Aa8 ugg joop ug uaAgjpaS uaSnqaopaq gjsgq
gp joop qqqugSoo jip do pjaM jfjuqung ^psg
•puiggjAjgA pBq jgpuBqja uba qfqad
-aojjgquo ooz uaq aip 'puqaS psq aS[OAa8ugj jfojgp
-ling uba SuiJBjqjgA ap 'pjggpgSggui puq poop sjgpBA
JBBq uba §Bp ugp do JBBq ^Jtiqung Bpjijj ugaSqaq
'jBp 'ugjaSjgA jam uoq fig 'lUBBugSuBBUO qsSooq JBBq
sbm jgjsnzuooqos jasq uba piaqSipjooMuaSgq gg
•qfqgSotu
soojaSjoz ug tu[Bq ooz JBBq appjooMjUB sXpBjg
<i(jUBB8g8 uggq fiq si jbb^ jbbav jgiu
'uaAfqq jbz 8aM Sub] jggq ooz jam mfjaAg; jsp 'jaqsjgp
SI
-uojaA q[ 'UB5J qi s[B Subj ooz 'n fiq qi jfqq jpzJ ug
'uapnoq aq dsqospzaS n mo qqgBjqgSapaui aouBqsuog
qaq qj -si jqogjs ooz pjaiaM gp jfiMjaq ua qfiz fi8
sjb 8uof ooz 'uajBj aq uagpa ugpgqSipuajsrao gzgp
ui 11 'maq uba qfjijaaSjaAUO si qaq" 'uooq uaqfqaqjBq
do fiz apiaz '„qjaaq uajB[jgA puapSng pfiq ugSiuaa
jooa jgpaojq ufira qap 'naquBjnog gp ui sbj qj"
•mBMq pjgjgM ap ui qam Sou jap afsiaiu ugg 'gpgui
jaqqoop aqsSuof JBBq qqasjq fiz ubb poojs^pag do
pjaraaSuBBUo jfjtiqutig ^psg mBMq Sap uapjjgzuaiQ
"III A SniSCMOOH
•uajads gq uajBz qjaaq uamooquftd gjoojS jgp
uagjgpuo uozSBppim gp ui gip 'aoj uassiuuaq daojS
uaa do pajj ug uapjooM gzgp fiq maq qaqjaA fig
,/uaop qioou qoo qfiiufiqosjBBM qi
jBzqap ua UBBSaS jaAo qioou qi uaq joojq aip joojq
gpggjq ugg qSij smajjigjoA ua uaSfiMziiqs uaqossnj
JBBpj uajooq sinqq jgguooq jgq do gip 'uomuoja jooa
paoS ufiz sauaos gjajquaqj, 'ugqqaq qqoBgS fira ugpaugq
qi noz qsp jubm 'ugqgMjgA sqai qioou u qaq m "ubb
j«ara jpz qap qraaau fig qi qgi^j qep n qSM 8fAi"
(jjjqgq uaAgSjgA qsp fim fiS
(('uaop usq ubb AvnojA ugg usm 088 9ip 'uasp
-gSuBB qqaq jSuiSipggjaq bjsjbbmz gp fin f?8 qap 'qqaq
uadgjSgq qioou fiS qsp 'jnfiqos qgjj -u<»8BJAjgpuo gq 'qoo
uap jbmJ 'djgMjgpuo Siugg joao ficr tno uajojjgA jqggj
q[a [jqaq fiS jbbj^ •uaqqoBMjgA fanq fpu dba jggra
sqgi pigqqfijgSora qara fiS qap 'q8iu joopS qj qqooz
78
nen, het had haar immers nooit toebehoord!"
Zij leed al de martelingen, welke een vrouw kan
ondergaan, die nog steeds met alle kracht harer ziel
datgene bemint, wat zij eens het hare heeft mogen
noemen, en die nu weet, dat alles, wat eens haar
wereld uitmaakte, aan anderen gegeven wordt en
onherroepelijk voor haar verloren is. De mannen kun
nen zich gemakkelijk troosten over verloren liefde;
zelfs als hun hart bloedt, kunnen zij nog vergoeding
vinden in het zinnelijk genot, dat hun door haar
wordt aangeboden, die geen plaats in hun hart in
nemen Daardoor kunnen zij zich niet voorstellen,
welk een onherstelbaar verlies het voor een vrouw is,
die slechts in één enkel man haar geluk kan vinden,
als hij, dien zij liefheeft, haar verlaat. Hij kan zijn
gemis vergoeden door harteloos toe te geven aan zijne
grillen; maar wanneer zij liefheeft met geheel haar
ziel, meent zij, dat de leegte, die zijn ontrouw in haar
leven gebracht heeft, nooit meer zal kunnen worden
aangevuld.
Lady Sunbury vond het lot van hare schoonzuster
nog altijd even benijdenswaardig: een hooge positie,
onbeperkte beschikking over enorme geldmiddelen,
en de macht om ongehinderd te kunnen doen, wat
zij wilde, scheen haar een volmaakt gelukkig bestaan
toe, en iemand, die daar niet mede tevreden was,
was in hare oogen, en in die der wereld even
eens ondankbaar en schandelijk veeleischend.
Deugdzame zielen zooals die van Lady Sunbury
kunnen niet begrijpen, dat er vrouwen bestaan die
meer behoeven om gelukkig te zijn dan de kalme
eentonigheid van een onberispelijk leven, dan prachti
ge huizen, waarover zij het bestuur in handen heb-
71
mijn schuld niet, wanneer gij daardoor op paden
terecht zijt gekomen, die u niet aangenaam waren."
„Kon ik u maar doen gelooven aan mijn op
rechtheid en aan mijn berouw."
„Waarom zou ik daaraan gelooven? Gij schijnt
niet te weten, wat oprechtheid of eenig ander diep
gevoel beteekent. Gij betuigt mij uwe liefde en gij
trouwt met een andere vrouw. Gij wordt die andere
trouw moede, en gij gelooft weer, dat gij mij alleen
liefhebt. Het is immers onmogelijk om veel gewicht
aan uwe verzekeringen te hechten, of te gelooven dat
zij op den duur stand zullen houden."
Hij zweeg gedurende eeuige oogenblikken, pijnlijk
getroffen door het bewustzijn, dat haar beschuldiging
waar was en doordrongen van het gevoel zijner on
macht om haar te overtuigen, dat zij hem toch on
recht aandeed.
„Gij zijt de eenige geweest, die ik ooit waarlijk
heb liefgehad," zeide hij op ontroerden toon. »In een
oogenblik van ondankbaarheid en verblindheid ben ik
u ontrouw geworden. Ik dacht dat ik zonder u kon
leven. Maar ik heb mijn dwaling bitter berouwd; ik
ben er strenger voor gestraft, dan gij wel weet."
Hier viel zij hem ongeduldig in de rede.
„Beschuldig uwe vrouw nietik koester de grootste
bewondering voor haar. Gij brengt haar in een hoogst
moeielijke en pijnlijke positie, en zij gedraagt zich
voor zulk een jonge vrouw met den grootsten tact
en bezadigdheid. Zij heeft in alle opzichten een edel
karakter, en ik geloof, dat zij een beter lot verdient
dan onbemind door het leven te gaanmisschien
zal zij dit ook wel niet."
„Spreek in 's hemelsnaam niet over haar.
