-utMjaq uauunq uaqqaq gjBq uftz ftz noz apaqqaatus
aqjaM joop 'uajapuB.iaA uauunq suajaoAag aujiz napnoz
uagftAuaA aqp^ 'uaptaq uba uaa8 jo 'uappnq ubb
pjnqos uaptaq ja ftz go'ajBq ap jo sba\ pjnqos auftz gtp
jo '0O1 Ja 59q paap JBj^\ "uaqqaq uoq jaq gatu jnnp
uap do jBsq ftq gap 'uaqajqaS utaq sbm gaq ua 'puq
-jai[ JBBq ftq gup 'pjaaqquap gaq ui p,unqa8 jBBq puq
ÜH d u0-n"az aj tuaq jjz puq gBM 'uaAoquaiBBp ug
•naqjogjOA ag suajaoA
-a8 ajBq sbaa agqoBtu (jq gatu ftz gapmo 'puBjqjaA ajjB
aip puq ftz jbbuj 'uaAajqosaq apftzpBjq aSiuatn fiz puq
IaM 'uopuozaS pjooMjuB uaa8 agsuttu uag maq puq
!)Z 'uagB[a8jagqoB psq JBBq jooa qajgjOA uftz ftq ifoj
-appng uajp 'jaijq uap do pjooAiguaaS jaiu puq fig
•uagsooig uauunq
uappaq Sutpagsjnajag ajBq jBBq ut ua uapaoqaq uartfigq
uauunq ttappsq uagqaogegjaq ua°ia ajBq jooa JBBq pBBJ
azfiM ua apjaq aqfipgiBq uftz S[B 'uajjajg uauunq paq
jjBtus azoojadoq uaa qjnz gtoou jssq gBp 'aog JBBq gaq
uaaqas nu jbbui 'p[80Aa8 SiqqtqaSao qoo qaiz fiz puq
^apjaaj ftq [fiA\jajj -uagnjjaA ooz qotz appoAaS lijr
■Ba[fi}Buqo aaz °P uaAoq uasgoj apiaojSaq ta.fqg jam
ap do japBA JBBq uba JBj8 gaq ubb gqaajqjoop ftz ajp
'uajn ap uajBM 'apuaq ftz aip 'uaqqtjquaSoo aStgsni
aStuaa ag pooisXpeg uba saiagsaaut ap jooa gjBtitsa|atz
S5irïIajr!JM0Sacluo nï na uagseS ap jooa SuqaAjaA oSrpuia
-no ui ftqjooA ua8ut8 jaraoz uapuapiaqos uap uba uaSep
a[]tgs 'aSusj ap ua sgam JBBq apjagjaA SifpBjQ jbbj^
'Bijog utSogiaq 50} Sutqqajgaq jam uapaAaSjooA sbm
AAuoja uftz ua jfojapjing uaqossng ja jbm 'uamoq 0} uag
-3AA ag azfiAV agoajtpui do qoog ftz aggqosjj 'aggqotj SjfpBjQ
gog Sbbja apjBBdaq uaa gatu qotz ftz gap ^SutS jba
-ooz gatu ftz jaAvaoq ua '8uai8sMnatu agaut aSooq ui
II
gjsq uftoi n gog Sutqqajgaq aulim ut qt gBp 'gsaaMaS
fint uba SuqBAAp agoojS uaa si gayj 'uagaSjaA uau
-unq noz gtoo 'StAoojaSpaoS ooz 8011 qoo ftz sbm |b
'A\nojA ajaqua uaaS aip 'jqaq uaAaSaS saj uaa [jut fiS gup
'}aa°jaA f,8 jBBpj *sbm ja8pjBqpao8 qt gap 'gqaep f,Q"
((-naq uatuoqa8
ua8ut[BrtApjB aip go, qt aoq 'uadftjgaq gpnoz jagaq
f18 gup 'gjBBAt jaStpaouigqoBz f,8 gup 'gqoep qj"
i(-gatu Cnu jooa 'uftz apuaopjOA 8ut8ipjnqosguojaA
uaa qjnz Sbui uaAtnoJA ajapuB jooy^ 'uarasqos uagaotu
noz 'ftra gqunp 'qotz ftq jooajbbaa 'piaqq(j|auutz uba
SuiqaArtdo uaa nap st sgatu Mnojguo atp gap 'uajBjq
-J8A UBq ftq s|B 'Mnojguo uftz jooa st pjooAtguBjaA
aptiaopiOA ftq gap 'uaputA ag pftgjB guftqos ubui uag
j ubui uaa uba 8ut8ip|nqasguojaA ap gqBBuqoA aojj"
(l-n q; jaaAAZ
Jbq jaagq jads uagtnq pftgp gjaq ul'tut ftqjBBM 'gBaaMa8
uapaqsBBAAp usp sgatu 'uajjtj8 uap sgatu uftz gag"
uaSftgs
pjooq gaq jbbu paojq gaq utaq uapap uapjooM ajspj
(<-gatu qt jebcu 'uatqosstut AvnojA Mg ua8ut]B.«pjB
aAAn ja uba uaAajqaS uaq Stpunquo qt gsp 'f18 gquag
•uftz ag JBBqqaj jaaz gufiqos Atnojg uba diJ°aq Mg"
•puotu JBBq mo qoBintigS ajaoq uaa apjaads jg
,/gjaaq pAtuojaq uaAaj ufim uba Ssp uajapat
fitu gBM 'ptaqSiuuizquBjq uba qqquaSoo uaa aAjsqaq
'uaAajqaS Mnojg pftg|B n uaq qj -Mnojg n uaq qi"
,,-uaAftiq ag Atnojg gftz gaBgs ut gatu ft8
gaptuo 'uaqsut ag StqqnjaS 'qoo uap aqjaM 'muoja uaa
gBBgs ut gain gftz ftg -janq gatu uapfqapatu gqaajdo
qaq qg *n jaAOuaSag qoo 'UBq uajaapjoo jsao ja qt
jaAOoz jooa ua 'uaSsjpaS azftM aStpjBBMsnajapuoMaq
do ftut jaAOuaSag qatz gjaaq ft^ 'gatu uuojbb^"
ZL
76
Ladysrood, tusschen Gladys en de lasterlijke praatjes
der wereld te plaatsen. Het was haar een groote op
offering geweest haar eigen huis op dat oogenblik
te verlaten en daardoor verscheidene belangrijke uit-
noodigingen niet na te komen, maar zij had dat offer
met de beste bedoelingen gebracht, vooral echter uit
liefde voor den goeden naam van het hoofd harer familie,
dien Guilderoy reeds zoo menigmaal op zware proef
gesteld had. Maar hoe oprecht, hoe nobel hare be
doelingen ook waren, hare tegenwoordigheid kon
toch niet anders dan een voortdurende ergernis en
kwelling voor Gladys zijn.
Elk gewond dier verlangt alleen te zijn, en een
zaamheid zou de eenige balsem zijn geweest die
Gladys' wond had kunnen verzachten, nu zij eiken
dag, elk uur meer tot het besef kwam, hoezeer zij
den verstandigen raad en den liefderijken troost van
haren vader miste. Hij werd haar een marteling, die
haar lijden nog verergerde, voortdurend het geluid
van Lady Sunbury's stem te hooren, als zij haar
allerlei principes van wereldwijsheid herhaalde, die
het resultaat waren van koele, gevoellooze redeneering.
En ook de tegenwoordigheid van haar nichtje, dat
de eenzaamheid van Ladysrood ondraaglijk vond, en
hunkerde naar de genoegens van de wereld, waarvan
het hart eener débutante vervuld is, was haar een
ware beproeving. Smart valt altijd moeilijk te dragen
maar haar bitterheid wordt verdubbeld, wanneer wij
er ons niet mee af kunnen zonderen, maar voortdu
rend moeten blijven luisteren naar den onophoudelijken
stroom van alledaagsche opmerkingen en moeten voor
wenden sympathie te gevoelen voor alledaagsche wen-
schen of klachten. Daarenboven was Lady Sunbury
niet buiten spel heb gelaten. |Pegeeni die dat ver
geet, is altijd degeen, die lijdt P eene dergelijke ver
houding. Maar zeer zelden begaat men van weerskan
ten zulk een dwaling."
Een gevoel van machteloosheid overviel hemdat
was de ondraaglijkste smart, die fill 001,; 1D zijn
leven ondervonden had. Hoe zou hij htl?r °°it kunnen
doen gelooven, dat hij haar meer had lièl gehad ejv
nog lief had dan eenige andere vrouw op aa.de Y
„Wij waren eens zoo gelukkig", zeide hij met bijna
jongensachtige beschroomdheid.
Het scheen hem een beleediging voor haar toe, haar
aan het genot te herinneren, dat onvoldoende had
blijken te zijn om hem trouw te doen blijven.
Er sprak een diepe verontwaardiging uit hare schit
terende oogen.
„Spaar mij zulke toespelingen 1" zeide zij op harts
tochtelijken toon. Zij stond op en ging verder. Maar
hij hield haar tegen.
„Nog eene vraagzeide hij in ademlooze spanning.
„Is het waar, wat men vertelt, dat gij de hand van
den Groot-Hertog niet zult weigeren?"
„Gij hebt niet het minste recht mij zulk een vraag
te doen", antwoordde zij. „Gij hebt in geen enkel
opzicht iets met mijn leven uitstaande. Maar dit wil
ik u wel zeggen, dat mijne ondervinding van het hu
welijk er niet naar is, mij geneigd te maken een
tweede aan te gaan. Wat zou eenige man mij kunnen
geven, dat ik niet bezit? En daarbij ben ik het vol
komen eens met Balzac, „te manage est la plus gran
de sottisse d laquelle Vhumanitè est sacrifiée." Ik heb
u geen enkel verwijt over uw huwelijk gedaan. Ik
heb uwe vrouw ontvangen, en haar wederkeerig be-
