•a4qf|iJaaqiaA piaqgipjBBM aqfqaMnojA ap
ua pgnap apuaqBtugijBz aaaps jap piaquooqos ap 4sb8
JBBq aatnjBBAA 'uajnpjaA sasujqd apoq ap ua uapa;
-ijBuaq ap qjjqagom paog ooz fiz ;saom 'dooiquaaui
4JBins uba 4jbq JBBq jliMiaj; -apjaqqeAiUBB poo usp
jaqia^B 'psq iqoapaS jaarn spaaj pfp uajs^BBj nap fiz
hbbjbba1 '5)bbjm aip jbbu naSuBjjaA 4aq aa 'uazaijaA
paap guiqosiaaqaqjjaz ua pjnpag apB JBBq 'uappnqos
a} jb qoiz uba |aoAaSs?qoqd ajjB mo nazfti paap do
apaaSaq aqfija^qooisjiBq uaa saiapiooq ajBq uba -jibq
4aq ui fiz ?sp 'uapaiq a; ubb puBjsjaaM ia sbm muoja
aqja uba iqoqd ap iaq 4«p 'do qfijapnoqdouo ooz
ja saaM ua 'uaiBAag azap fiq 414s subj 99Z puo}s ua
ua}b[a§ sbm uaaj[b fiz nu 'sbm pguiirao sA'pujf) s[b
aauoia uaa uajBAsS jaaAaoq 'Suipia[jaA [aaAaoq joop
'uajaM a; jaiu mo 'paog a} ppjaM ap apuaq fig
•uaAfiip 34 dioAuooA a4qosuaA\a§ ^aq ui maq 4am 34404s
u34 nam 4§iputa '4JamBq do 8aoua8 8ub| ibbui ja
nam ,iaauuBA\ jaqftds uaa 4am sjauaAa si pgnap ap
40m 4aq 4bp 'uaMnojA auiBzpgnap aps sjbooz 'apjoojag
fig -sbm sipjoomuasa4 fiq 4940 ja ia4qoop JBBq s|b
*pfi4|B 4ip paap fiz jBBm 'uauuaq 34 uaraiaj a4qapaq
ui JBBq jb8 40 'qjpuado JBBq paajaq fig pjaiq jftjq
•J3A poojs.fpBrj do fiz Subjooz '410 uaqqaidsag s/jnq
-ung jfpsrj uba SB[spuojS uap 34qB8m aiuido azaQ
•ua4qoij uaf
-aora qoiz 'uaqqaq jjazqoiz jooa SupqoB aip 'uaMnoiA
ibbujbbm 'uapjaaqjooA uaag sia4qoip ap ufiz 'uaq
suaSjoA JBBm 'uaAOojaS uaquz azoojapaz aqjnz ui sja4
-qoip ap 4Bp 'jaM uaqaM fig ^aiu SipnoAuaa uaq jooa
4BB4saq .wmwj) uiosaq dj ua uapaqsBBMp ua4qoo4S4JBq
ap ufiz 'uapuoz uauuiz rap ua4jaoqaq ap ufiz ua4saa8
a4qBBm|OA aq[nz joo^ "sjtiaq apoA pfi4|B uaa «Bp 'uaq
6i
,,'Sbm poop JBBq uBp 'ufiz 4saaMa8 ftui jooa 8uua4[oj
1340018 jaaA Sou uaa noz uaAaj JBBq 4UBA\ 'saifiaA JBBq
jooa JBBqquBp qi sba\ qoo4 ua 'sapB uaAoq pBipaij qi
aip 'najojjaA pusraai qaq qi fiq appjooM4UB (,'bf"
•maq fiz gaoiA <<(j pBqjap
jaaz fig uaip 'uajojjaA pusraai 4100U fig 4qafj"
•qfijajaij ua 8iu
-04uaa 'uaq 404 34414s adaip ap joop uiBAiq uauia4UOj
jap qosimag 4aq ua 'uajapB|q uapBAagja ua sbj8 4BU
uba Jiiag uaqossiij uap 4am p4UAJ3A sbm 4qoni aQ
„jsXpcjg 'puaipjaA 401 u qi qaq 4 ft Mia a 4BQ"
i("4saiq (ijjBd ufiz fig 4Bp
'uadfijgaq lira qi UBq raoiBBp fjaau mu si fifj"
•uaraoqag uajBAi
4111 piaqjBBM ap jooa qfi4uado puo46ja4 (im jaauuBM
usp 4iBras jaara qfijuooMag Cim uaqszjoojaA JoopiBBp
4Binf ua 'paaj aujusguo pusmai uaop fi^ -uBra jap
-us qja usp jaara 4aiu 4aq si fijj -n qi laqazjaA 4Bp
'spjBBj8[ uajjB paiqag qfua4saag do ufiz fi^\ -uaAfijqos
34 uapfirajaA qfqnooMag fiz napnz 'uapuiAaq a|4isod
aAaaqos uaa ui qoiz uauuBm sjy" -ifajquy roBuiaq ,/jbz
uaggaz 11 fiq 48M '4aiu qfijufiqosjBBAA 4aaM fifj"
•SJa4saam4uai apiaq ufiz uojbm 4B(j
<1-uo4unjg ua
pjbj4\ ubb JBBm uaapB 4jfijqos fijj-' T1004 uapgipjBBM
-4uojaA do fiz apiaz (i'suaa 4310 fira 4jftjqos fijj"
((-uaqqaq pgiuaajaA noz
n 4aiipjaA qfijaddBipsuaamag mu 4Bp ';qoBp qj"
•u8ubj4
4am qoiz uap4nA uagoo aiBq ua apjaaq ma4s oibjj
(<-japBA ufira uba 488a p4aiq fiq 'Bp"
„"PPR
-jaojp a ami ui 84JBq uba ap4aap fijj qqoBjqag uaqqaq
98
82
Hij luide aldus:
„Na hetgeen er op den laatsten dag, dat gij hier
waart, tusschen ons is voorgevallen, kan ik onmo
gelijk meer gelooven, dat ik in eenig opzicht nood
zakelijk ben voor uw levensgeluk. Dat zult gij ook
zelf niet meer willen beweren. Gij hebt mij in on
omwonden termen verklaard, dat het u leed deed,
dat ik ooit in eenige betrekking tot u was komen
te staan. Dat kan u niet meer leed doen dan mij. Zoo
als ik u reeds eenmaal heb herinnerd, waart gij het,
die mij gezocht hebt. De eenige wijze, waarop de
dwaling, die gij begaan hebt hersteld kan worden,
is dat ik u verlaat. Ik bezit het kleine inkomen,,
waarvan mijn vader op zijn sterfdag erfgenaam
werd en dat is meer dan voldoende om in mijne
behoeften te voorzien. Ik wacht nu slechts op uwe
toestemming, die gij mij wel niet zult weigeren,
om Ladysrood te verlaten en een eenzaam plekje
te zoeken, waar ik zal trachten te vergeten, dat
ik ooit het ongeluk gehad heb, uw vrouw te worden."
Zij las en herlas dit schrijven verscheidene malen,
telkens nauwkeurig elk woord overwegende, om ze
ker te zijn, dat het niets bevatte, wat hem vleien kon,
of waaruit hij op kon maken, dat haar besluit niet
onherroepelijk vast stond, en dat zij nog altijd smachtte
naar zijn liefde. Haar toekomst lag nog geheel in het
duister voor haar, zij durfde die nog niet in het
heldere licht van kalm overleg te beschouwen.
Al wat zij gevoelde, was een brandende begeerte om
niet langer in naam zijn vrouw te zijn, nu zij zijne
liefde niet meer bezat, om zijn brood niet langer te
eten, zijn huis niet langer te besturen, zijn geld niet
83
langer uit te geven. Andere vrouwen mochten tevre
den zijn met een positie als de hare, zij kon het niet
hij had haar leven verwoest; moest zij nu aan zijne
zijde blijven voortleven, alleen om de wereld er
onkundig van te laten, dat hij dit gedaan had
Zij was geen willelooze pop, die aan zijne zijde
aan het hof verscheen, en hem kinderen schonk, om
zijn naam in stand te houden, terwijl hij al de vreugde
zijns levens elders zocht, al zijn hartstocht en liefde
elders wegschonk. Natuurlijk zou hij het aangenamer
gevonden hebben, als zij een van die geduldige volg
zame vrouwen geweest was, die niets zien van het
geen er om haar heen gebeurt, die geen hartstocht
kennen en aan de zijde van haar man al de ceremoniën
medemaken, die het verkeer in de wereld vereischt
en hem verder vrij laten om genot en liefde in de
armen van anderen te zoeken en te vinden. Maar zij
behoorde niet tot die vrouwen, en zelfs haar vader
had niet anders van haar gevraagd dan zich niet over
den ontrouw van haar echtgenoot te wreken door zich
zelf te onteeren.
Zij las haar schrijven nog eens over en kon er niets
in vinden, dat niet waar was. Zij bracht slechts on
der woorden, wat zij met het volste recht kon eischen.
Hij kon haar niet dwingen in zijn huis te blijven wonen,
alleen omdat hij door hare tegenwoordigheid] meer
gelegenheid zou hebben, zonder opzien te baren, al
die vrouwen uit te noodigen, die beurtelings zijn
hartstocht voor eenigen tijd wisten op te wekken.
Zij onderteekende den brief „Gladys Vernon" en
verzegelde de enveloppe met het wapen van haar
vader.
Toen overviel haar zulk een gevoel van diepe ver-
