ja aip 'aouBjsuojg apiaz '„apara uBp lira maau 'q"
<,'sÜJBd
jbbu loop puojsjgx bS qi iuapuoq ui jam jCijq qj"
•aauojajsbS jaaq oppjooAquB '„qqquaSooj, do Suijjiz
yaaq juaraapiBd jaq ;uba\ 'joav qfqufiqosiBBjy\/'
•qoB[mi[8 U9j
-ajniq uaa jam fiz apiaz '„uapuoq; ui si jfarqny"
uavaS aj ajsaq uaj piaqqfqajaq ajqapaq
uaa naAa Sou uajajau jam qooj uoq f;z JBajq 'daqos
-plijq uba aAjazqoiz uaqnq 'iBBq ajsnq aouajsuoQ
„•uaSuajq
nojSnqu jbbu uBeSfiqiooA jaq ui unp n jbz qj U0P
-nog jbbu qi bS uaSjojq" :afsiara aSuof jaq joj fiz
apiaz ja}B| jnn iBBd uaa aBBtu *jaiu appjooAijuB SiCp8[*)
„•uapuozaS Jjaaq
uaaqiaiq fira fiz jap 'uaqqaq uba jftds ja japaora ufiui
jbz UBp ua 'apjaaj qi jap 'uaSSaz uauunq ajsuira
uaj qi tioz ubq 'sjaiuaijiad lap uaa jam Sbaa qi dool
'uaqajjaA j[iaa sjaiu fira fiS sjy -uadiaq n qi jbz nap
'uaAMioijiaA ami ui qooj fira raaa^ -uaraoq jbz n fiq
aip jap 'Suaq rapaom ufitn si ua jasunim uaa fiS
jqajj 'SuqaAiaA uba uapiOM jqoaiqaS fiuiazBi joj jaiq
aSqiaq uaa sjjaz uoz nu iBera 'n fiq juasnraa paq
jaq qi jpuiA si uajsaS joa sinq jaq sjb 'jsjjaq nap
ui ua .lauioz nap uj -siuaSnsAaS uaa jo jajsoojq uaa
uba jaaA jaiq jjaaq jajj <jiooa Suaq fiS qfjz jbb^
(i uaop aj jaiziajd japaora ufim jo ti mo uaAfqq jaiq
qooj qi jaom raoieu^ :uaSaoA a; fiq ja mo SaouaS
praBBqasaquo fiz sba\ Sup uaiaqaz do ua 'qaoA\ uaa ui
jsampjapuoq jbm fiz apiaz „j ubbS aj suoiqag jbbu
jo uojSuigj jbbu uajuqsaq jbbiu qooj fiS jpuoyj"
•apiaoA qoiz
fiz SiqqniaSuo aoq 'uaSjaqjaA jaara jam jaq uoq ua
601
jpaq ftf) -suaa 11 jam jam jqaijsjoA 'jjaijaq muoja
8Asn jbav 'rajqoa jaq uaq qj "jaaq jooa jaq si jazoopidoq
aj sap jbbiu !ubb qqquaSoo uaaS qi pjfiAij jbbq"
(<-Saijpaq uaAjazfira qi japjoop
'jBp jraoq 'Saupaq uaMtiojA qi jsp 'jufiqos jaq sjy
•jsaaAiaS jqoajdouo jioou uaq qi 'uaqqaq aSora qoo qi
uaqajqaS aqjaAA jbbj^ i ubb;bui suaiaoAaS aqpiz jooa
puaraai UBq aojj "UBBpaS qfqaqjaM qoo jBp qi qaq
Suajpfij uag -p«qjaii jasq qt jap 'qi iqoBp uaox"
,,j pAAUOJJ
-aS UBp jaaq f;8 iqaq raojBB.u 'pofj ufim JBBjq"
(<qjaoA jaiu az nam sjb 'uaz
-UI3A apjaq uaaS ueq uara 'jBBq uba jam puoq qj"
•ajsjaBj uaj fiq apiaz '„uaop ubb sjaiu ja UBq qj"
•SaaAiz ifojappuQ
„•jBoaad Buapjj jinj isuaa Sou n jauuuaq qj -?i/noa
zdavj snoyi uaSSaz n joj jqoaj ojsjoojS jaq jam
usq [jz maqam uba jfuuaA uaaS jaaq ja fjS junq
'jraoq aip sja ug qmoq JBBq joj SuiqaozjaA ap jooa
'[bz uajnp Sou jaq SuBjaoq 'uaSSaz uaq aiA\ jaam"
ijfajqny maujaq '„puBmaiu qqquaSoo jaq do si jg"
qaus fiq apiaz
si puamai ja jap 'uaSSaz jaiu qooj qu\ fifj"
•do maq fiq saaj uapaom
-J3A Suqas;o|d uag -uaizui uba piaqjBBM ap qoo; ja
fiq jsaora 'sbm pjaAauaq jqaojsjjaq ufiz joop jsaaS
ufiz uu sjjaz ua 'uazuiaAjuo aj uaSuuaAiaq s^aiqny
uba iqoBjq ap qoiz qftjaSorauo maq jaq uajqBam uaj
-aAvaS ufiz ua puajsjaA uljz 'qaraaS ufiz do jaiu qoiz
apjaoAaS fifj uaau ua do noq|sq aSuBj jaq SipiupaSuo
daij ua do puojs fiq i^aiu appjooAquB ^ojapjitif)
uaq uajaaqjaA pftyaaj jaaq uba puaraai
uuBBAV 'jjaaqjaA puaisaoj uaisqfqjBBAaS uap ui 'uaq
to I
108
HOOFDSTUK XII.
Gladys schreef den brief niet over, dien zij Aubrey
had laten lezen, en dien hij verscheurd had, maar
toch kon zij zich geen begrip vormen van die liefde,
die hij wenschte, dat zij in zich aan zou kweeken.
Het was dezelfde liefde, die haar vader haar altijd
had trachten in te boezemeneen liefde, die zich
boven alle zelfzucht verheft en elke beleediging ver
geeft, evenals God, naar het denkbeeld der sterve
lingen, elke zonde vergeeft. Maar zij was te jong,
haar hart was te diep gewond, haar jaloezie was te
sterk, hare hartstochten waren te vroegtijdig opge
wekt, dan dat zij ook maar in staat zou zijn te be
grijpen, hoe hoog die liefde stond, waarop Aubrey
haar gewezen had.
De dagen en weken gingen voorbij en de winter
kwam vroeger op Ladysrood dan in het land, waar
Guilderoy nog altijd vertoefde en waar de aarde nog
groen was en de zee en de hemel nog straalden in
zomerschen gloed.
Altijd schoon in alle jaargetijden, had het groote
huis toch een waas van somberheid en melancholie
over zich tegen het einde van het jaar, met die korte
donkere dagen «n die lange stille avonden. De groote
bosschen waren kaal en door de tuinen, beroofd van
hun bloemenpracht streek de snerpende Oostenwind;
op stille dagen als de zee onstuimig was, was het
geluid van de golven, die tegen de rotsen braken, op
drie mijlen afstands duidelijk hoorbaar, droevig en
somber als een smartkreet der stervende Natuur.
Lady Constance werd hoe langer hoe gemelijker
105
alles van haar kunnen maken, wat gij maar wildet,
als gij u daartoe de moeite gegeven hadt."
Guilderoy antwoordde hier niet op. Hij dacht aan
den dag, toen hij in de eenvoudige woning te
Christslea het „et puer estet nudus Amor" voor
John Vernon had aangehaald. Hoe volkomen was de
voorspelling van den overledene vervuld geworden
„Hij kende mij beter, dan ik mijzelf kende", dacht
hij. ,,En toch meende ik oprecht, wat ik tot hem zeide."
„Ja", zeide Aubrey, die den loop zijner gedachten
ried, „ik geloof, dat gij altijd volkomen oprecht zijt,
hoewel menigeen dit niet zou willen gelooven. Maar
uw veranderlijkheid van gevoelens is voor anderen
even noodlottig, als wanneer gij een huichelaar waart.
Ik geloof, dat gij Gladys geheel verkeerd beoordeelt.
Zij zou u zeker belang inboezemen en u aantrekken,
als gij u de moeite gaaft haar karakter beter te
leeren kennen. Ik geloof zelfs, dat zij in staat zou
zijn, u hartstochtelijk verliefd op haar te doen wor
den, als zij niet het onherstelbaar ongeluk had u toe
te behooren. Maar ik heb u alles gezegd, waartoe
ik maar eenigzins het recht had, misschien zelfs
wel meer dan ik had behooren te zeggen. Ik hoop
echter, dat gij het mij niet ten kwade zult duiden
en dat gij eens na zult denken over alles, waarvoor
ik u gewaarschuwd heb. Ik geloof, dat gij het uzel-
ven nooit zou vergeven, wanneer er door u nalatig
heid schande over uw huis gebracht werd of een
smet werd geworpen op de nagedachtenis van den
man, die u zijn geheele vertrouwen geschonken had."
Toen stond hij op, nam afscheid van zijn neef en
verliet hem.
„Zouden mijne woorden eenig goed gedaan heb-
