uapuaAaj iap uajaiz ap ui uapoop ap jBp 'ySaz uajy map
-uojgjoop oy saajaoAaS uaSia mu jo 'uauuaq a; jayqsj
-Bq ufim mo yjBBM Snol a} Sou liS jfiMJay 'uaqura a}
AAtKUA ufira yoy n joop 'uBspaSnBB qaq 11 qi yqoajuo
qyaM 'daip jaoAaS tjj 'aMn yaq si 'qaq qi jbm saps
tuaqqaq Soo yaq do jaapjooA A*n jb na yaaqaS
uapnz 'napjOM ua||nz yqBBtuaS aip 'uaSuiqqiqos a(j"
"uooy aapSBBfaS do fiq apiaz <('uaA(jjqos n jbz qj"
•maqSniAaq piaquaSajiaA na ayuiBBqos uba jaoAaS nag;
,/fim fiq SipaA
ufiz aufiz ap na iubbu mq uaqqaq noz pSuBjiaA
fim uba japBA ufim yBM 'yaaM qj -uazaajA ay jooa
yaiu fiS yjaoqaq JBBp 'uoSbjaubb Suipiaqos aqlquado
naa uirauaAa na uaf>B|q yaiu jbz qj 'uaSüB|jOA yaiu fiS
yunq jaaj\[ mayBi auioja ajapus aip ubb n jbz qj"
•jayyiq ayyqoBj fig
„•uaSuajq fiujazBJ yoy
ftra fiS ypnoz 'qaq jap saps uaAoq 3ji aip 'muoja ap
jbao yqaajds fiS s[B ua 'ySuam uaquz aufira ui qoiz
nam yup ua 'yBuSsu ooz fim uam yap 'nappip yaiu usq
qj "uapaidsaq ay fim mo jjbbm jaiq fiS jfiMjay 'n ubb
dnqospuaijA aqfpayjBq yam ysmfyqoBp qj" -uooy nayynm
do fiq apiaz (('sauaas aqpiz fiS yqBBUi uiojbb^\"
•pnoys uazaj ay naSoo ajBq m yBp 'yfiMjaA jayyiq yaq ua
yjBms ozoojapjnp ap yam SmramaysuaaiaAO ui yam sbm
aymjBq jbbjj -aoy qfpjnnyBuuo ooz maq uaaqos uaop
uba jaiuBtu jbbjj 'sbm pjUAiaA fiq UBAjBBAA 'uayqoBp
-aS ap na ujooy ufiz squupuo 'aoy muu ysSuB ufig
((j jaAiJBBjY 'ufiz SipiqasjaAuo n yaom yB(j"
maq doojqaq ysnjuo
uba jaoAaS Sbba naa ua fiq SaojA <((i uaaqjBB^"
,,'uaaq qibS njq -uajajfiMy jaSmq yaiu uBqqi pjooqaS yaq
qaq qj" -piaqjaoq aysyooiS ap yam fiz apiaz (('uajooq
IQT
154
verder volgen. Ik heb u gezegd, dat mijn bedienden
mij wachten. Wees niet bevreesd, dat !er een tragedie
zal worden afgespeeld, die aan] u reputatie als man
van eer afbreuk zou doen
Toen liep zij met dien vluggen stap, waarmee zij
eens als zorgeloos, luchthartig kind over de heide ge
gaan was, door de half duistere j kamers, voorbij den
nog steeds slapenden knecht in de vestibule en verliet
langs den breeden marmeren trap het eenzame, stille
huis.
Hij volgde haar niet.
Al de zachtheid, al het zelfverwijt, waarmee hij
aan haar gedacht had in den afgeloopen nacht, waren
in hem gestorven onder hare verachtelijke, snijdende
woorden. Hoewel zij, evenals de vrouw, die hij lief
had, hem van onoprechtheid en harteloosheid beschul
digde, wist hij toch, dat zij beiden ongelijk hadden;
wat hij ook in hare oogen mocht schijnen, nu leed
hij smartelijk, nu voelde hij het bitterste zelfverwijt.
Hij had geen enkel woord tot haar gezegd, dat hem
niet meer gekost had om het te uiten, dan haar om
het aan te hooren. Hij koesterde idealen, die nooit
vervuld konden worden, en hij bezat het eergevoel,
dat een fijngevoelige trotsche natuur van zelf eigen
is. Hoewel hij geen genegenheid voor haar had, zou
zij hem toch voor zich hebben kunnen behouden
door zachtheid en teederheid; maar hare woorden,
die hem diep beleedigd hadden, hadden alle zachtere
gevoelens voor haar bij hem uitgedoofd. Beatrice
Soria mocht hem met verwijten overstelpen, hemver-
oordeelen, zij beminde hem ten minste met een harts
tocht, die alles vergaf, al eischte hij op zijn beurt
ook alles.
'suojjjBjj do uaftep aaA\y jooa syqoajs sbm fijj -jojjubb
U89|[b maq fiz jbbm 'qaaqyopqiq ap jbbu pjaraaSuBBUo
qoizfizjsgaq pusq ap ui jauq uapuadoaS uap yajq
•noz uapuiA Xajqny ja Ijz yup 'ysiM fig -opjaaq ayëiaq
-aS yoiAaqQ yaq jbbu [aAoS aqosyojy ufiz ua 'uapSuiJ
-mo yaq aip 'saajdo uaqossoquaqia ap uaAoq suojjyBg
uba yojs aSiyqoBoi yaq jbba\ 'jbbp yoy 'joop puB[a§
-ug qosuBS yjBBA apaus ui apmooys na 'ayqnpS ysinf
Sou JBBq yBAA 'uajBq uauunq ay uapjoojj yaq jbbu
uiajypuayqoo uap mo jba uayfitu ubasz paaj 'smq yaq
ftz yaqjaA ayyiys ajjB ui ua paods uaysyoojS uap yajq
,/uaop ua§BjA ia[jo[[B jBBra noz fiq ua 'pjBBAv
yam ayiaom ap si yajj japBA Mn ubb uba syaiu ja
Sag 'Snjay qt uaq uaSup aaAsy uauuig -sba\ jaiq qi
sjb 'uaop ypnoz fiS sjbooz ua 'yjooqaq yaq sjbooz 'n
SBBjpary mapnoq ay Sizaq mBBuaüuBB uaajapai yqoBjj,
•J8A0 ayqnjp uaaS nu ja qBBjq mapnoq yaom jamsq
ufira ua uaq uapnoqjaA qi yup 'jBBra Sag 'Snjay jaaM
qi uaq uaSjorajaAO 'uaq smqy yam qi yBp 'uaqjara
-aq puBraaiu yBBj jBBjq 'yaom uaaq qfqaqqqquaSoo
ja qi yspooz 'qaiz Siysuja si moo ufijq" fiz apiaz
/suojjjBg uba uaSajqaS jaijq uaa uaAaooz qaq qj"
uadaoj Jayqoop
ayspno JBBq fiz yaq 'uaqqaq ay yqoBpaSeu uaqqqq
-uaSoo aSiuaa b,\j -uapjOM yqBBraaS UBBpaSuo jaam
piaqqfijaSora uaaS yarn uoq 'sbm paiqosaS syadBjq
ay uaaSyaq ua uaqjamaq noz piaqSizaAijB ajBq uara
yup japuoz 'psq uaysBSjaaSo| jaaAOOz fiz nu 'uaysjjaA
yaiu uoySuipj uoq fig mfiz noz soojayynu uamoqyoA
qoo uaAoquajBBp na 'sbm qfijaSorauo yip yup 'jayqoa
fiz daajSaq qijquaSoo apuaS[OA yaq oipay j jbbu ubbS
ay staj do puoysjay SuipaMdo aysjaa jbbij sbm 'uazaj
-aS psq apuia uay jauq uap jfjnqung Bppjj uaox
861
155
Door de ijzeren tralies voor de hooge vensters,
die niet van luiken voorzien waren, drong het grauwe
licht van den morgen naar binnen, zich vermengend
met het blauwe schijnsel van de lamp en viel op de
verbleekte figuren der behangsels en op de geel ge
worden marmeren borstbeelden der Caesars en Goden.
Hij wierp het venster open en liet de frissche
koude lucht naar binnen stroomen. Toen de zon op
ging, zond hij de volgende regels naar het paleis
van hertogin Soria:
„Ik vond haar hier bij mijn terugkomst. Ik heb
haar alles gezegd; wij zijn voor altijd gescheiden.
Wanneer mag ik tot u komen?"
Weldra kreeg hij antwoordslechts deze drie woorden
„Wanneer gij wilt."
HOOFDSTUK XVII.
Eenige avonden later bevond Lady Sunbury zich
op Illington te midden van een groot aantal gasten.
Het was twee uur na middernacht; hare salons en
haar balzaal waren geheel gevuld; iedereen amuseerde
zich blijkbaar, en deed zijn best anderen te amusee
ren; zij ging van den een naar den ander en gaf
overal een vriendelijken glimlach en een passend ge
zegde ten beste, terwijl intusschen hare gedachten
verdeeld waren tusschen haar oudste dochter, die
een jongmensch aanmoedigde, dat zij niet tot haar
schoonzoon wenschte, en tusschen haar tweeden zoon,
die in Indië gevaarlijk gewond lag.
