lira fiq pp 'pin pjnqos aufira si pqj qizaq fiq uaaSpq
UBp 'pfiqosaoq japq paAOOZ pfiqp maq 'qjaaq pin fiq
uaagpq 'pp no 'uainp uBq jbbC naa§ fiz pp 'si piBB
uaip hba opjoq nfiz pp 'aadpq pin pq unq qq"
(<-naqnap SniSipaapq aiBqppjaquo
uaa obb nn 'naiz a) nanaam psq jiqosag puBB§fiq
-jooa naa nBp siapue spiu pjaa nam jbbai 'jbbp nam
pz Suippneq A\n joop na 'fiS sp ppapjoojaA jaaznaAa
papuaSapi tin qpjOM fiq mem uaiedsaq uauunq qpnoz
P|9ioa\ jap naëniqjarauBB ap ^ojop|ing CiS pp 'poep [iq
•aahbS a) p jBBm sno qqezpo pnoiS ap qoop 'ubbp a}
raapoq uapBA do nanaam fiyq 'napfii napj uauunq sno
fiA\ aoopjBBM 'spig aqfijJBBAaS paain ap si poAaS sno
jbb-j\[ maunaqpo uauunq pusraaiu pzpp iiaqag"
(<(j poAaSiaa ppMqaS na piaq
-qosaiq apSipaajaq sp suajaoAaS uaa8 nap ja naapag//
„•napiai
nap] qqaq n fi§ joopjBBAA 'noAaSjoaM snajaoAaS ap aip
'aSiuaa ap nfiz fiz JBBm uaqqnjp a; )m 'qpuiAiapuo fig
pp 'paa[ apojS pq mo uaufiqos psdaS SiuiaAV uaSora
fiz 'napnu SqaoAaSuo napjooAV ufira jjnz fir) -uaSpA
aizaopf na spj) aqquaiqaf? aajaq uaSnizBjqni ap fiz sp
'nfiz jpzqoiz naSaj pfiip uaMnojA pp 'piM fijj mem
jBBjq na sfiAA naa sba\ fiq puM 'pin fiS pnq pq"
'sbal pSinpaAO pin fiz hbajbbaa 'naStpaAaq
a) spi mo poajdo a) sbm fig "pin appjooAvpa fig
„(HP*1! PPpnsqaS
sfiAA na paoS a§ pp 'naSSaz noz n 'pnojs n fiq jaiq
fiq sp 'japBA Ain pp 'qjoojaS fiS pp 'aAaq 'naSin?
-aS piaqpoaado a]p ui fi§ pnq jbbj\[ 'SejpaS Mti ut
sSpjBqpjaq sjpz b[ 'sppa paA si jq qqaq paorajaA fiS
nap japjnnp 'uaraoq naiqs a) mnp n pz fig -maqjB
azfiAüppnaq oun qi pp" 'pooA naqqqqnaSoo eSinaa
6il
182
„Dat waant gij in uw onschuld. Hoe eenvoudiger,
onschuldiger uw leven is en hoe minder gij uwe han
delingen verbergt, des te zekerder zal de wereld er
van zijn, dat gij het een of ander geheim aan haar
oog onttrekken wilt."
„Daar zal ik in berusten. Mijn eigen geweten ver
wijt mij niets, en dit is voor mij voldoende. En daar
enboven vergeet gij, dat de wereld weet, dat Lord
Guilderoy zijn genot elders vindt."
„En de wereld, die altijd klaar staat om den man
te verontschuldigen en de vrouw te beschuldigen, zal
waarschijnlijk zeggen, dat zijn gedrag volkomen te
vergeven is, omdat ja wie weet, welke duivelsche
redenen zij op zal geven Maar hiervan kunt gij ver
zekerd zijn, zij zal nooit gelooven, dat een vrouw
van uwen leeftijd in zulk een eenzaamheid haar leven
doorbrengt, zonder dat zij iemand heeft, die haar troost."
„Laat men gelooven, wat men wil. Wanneer men
mij veroordeelt en niet hem, zal ik slechts doen, wat
mijn vader mij altijd heeft voorgehouden, zijne ge
breken voor hem te dragen. Ik zal niemand hier ont
vangen. Dan is het onmogelijk, dat de laster voedsel
vindt, of men zou kwaad moeten zien in de zeemeeuwen
in de lucht, of in de konijnen op de heide."
„Men zal daar zelfs kwaad in zien, liever dan het
in 't geheel niet te zien
„Laat hen dan maar begaan."
„Gij zijt wreed in uw stijfhoofdigheid."
„Het ligt niet in mijn bedoeling het een of het
ander te zijn. Maar ik wil niet in een van de huizen
van uw neef wonen en evenmin een penning aanraken,
die hem toebehoort. Ik ben niets voor hem. Hij is
niets voor mij. Ik blijf alleen zijn naam nog dragen
bu fiq SuiS '<(uaSSaz qfqjaa n qi pom qoo) ibrjaj"
■uapnoq a) Snia) uapjooAi jaSiuui na siuapaqaq
jaSipaqoA naa qfijaSom tnaq apBBtn §niqos.iaaqaqjpz
eqjap anfiz na 'do qqquaSoo uaa fiq ppiq jaijj
,/si firn jooa apuBqos aqfipioosjad anaa pq josp 'qi
poA 'paapuBB jjBins azap n ugpeAuaApaojq anfim uba
naa pp ng; 'UBBpaSuBB n Snippunqaq ap jaAO SniSip
-jBBMpojaA apdaip ap na 'appoA n jooa aiqpdrajfs
apqfippBq ap pin qi sp 'ufiz Snippnajp naa noz qi
JBBm 'naraaon a) )Saa|d naSniSpn aqosipsmoj ppjaAi
ap pM ubb pa§ao) qi pp 'qfipSomuo pq pBBtn uoos
-jad qaqqnd sp arqsod nfim na" uooq uaAaojp do fiq
appz (,'aAai[ 'jBBnnim naaS na jappij naa§ uaq qj"
'na°niA\paq sqfipAinBu Snuaojpo
anfiz noq fiq uapunq ajBq Sipaiqjaa apnq Xajqny
•fiz apjapinp i('n qnsp qi
'n qnnp qj" qm raaq jbbu pnnq ajBq apaip fi^
((-aAai] 'si jbbai pin pp 'spi )ioon Saz qj"
(i<4jBBM qfipqjaAA pp sq"
•uanBJ) ptn qoiz uappA na
ubb Suiqqnjpqn ajaqqonz anaa naraBu uaSoo bjbjj
,/naAaS aj do qBBjA\ azap 'qaq
ppaqaq uaAaj ufira ui poo qi aip 'si paaAiaS jpzfjm
do SninniAijaAO appojS ap pq pp 'pjaqaz.iaA saayq
■napoq uaop aq uauBJ) aAin jooa naAaq ufiz pra maq
na 'naqajAA aq azfiAi aqospMjapno ap do n qqmpiapno
apaa8aq ap qi qaq aqiaom pjq 'pin maq SipapjaA qi"
'nooq naAaojp do Xajqny manjaq „'sXptqr) apag;"
„•paqag
-jaq yaaq qioo fiq aip 'amioja aginaa ap fiq naAaopaA
pjoopaSno nn UBq (jjj naSnBjjaA jaara fi§ pnq
•naop naAfijq qi pz pp ng -ppjaM jap papjoo pq
jooa pjBBdsaS raaq qaq qi 'qqBBraaS papnaqos naa§ qaq
8il
175
zijn, wanneer zij hem ontrouw werd, en hij daardoor
zijn vrijheid terugkreeg.
HOOFDSTUK XIX.
Zoo zat zij te peinzen, tot het drie uur geworden
was. Daar hoorde zij de klink van het hekje oplichten
en een mannelijken stap naderen over het grintpad,
dat naar de voordeur voerde.
Ademloos rees zij op, haar hart klopte, alsof het
barsten zou door woeste hoop, die plotseling bij haar
oprees.
Zij dacht, dat Guilderoy haar misschien gevolgd
was, dat hij berouw had over zijne keuze en tot haar
kwam om vergiffenis te vragen en zich weder met
haar te verzoenen.
De vreeselijke teleurstelling deed al het bloed uit
haar gelaat verdwijnen, toen de deur open ging en
zij in de halfduistere gang de statige gestalte van
Aubrey zag staan.
Hij was de beste vriend, dien zij op aarde bezat,
maar als hij haar bitterste vijand geweest ware, zou
zijn aanblik haar niet smartelijker getroffen hebben.
Hij kwam naar haar toe en nam met oneindige
teederheid en medelijden hare handen in de zijne.
„Mijn arm kind, wat heb ik met u te doen
zeide hij, en zijn stem beefde van aandoening. Toen
wist zij, dat hij den brief gelezen moest hebben, dien
zij uit Rome geschreven had.
„Ja, Hilda liet mij uw brief lezen", zeide hij in ant
woord op haar vragenden blik. „Hij heeft [mij
