„■uaaas aq uba dBqosuaqaj JBap fira
japuoz 'uaqads aam ja qaz puBtuaiu ua 8i|iaq fiui si
uiBBu ultra ua 'mBBn ufira qooq qSsBjp ftz 'uaquaqos
aq Sbaa 'qaq uaqazaq qioou qi aip 'apjaq aJBq nap
-aiqjaA aq muoja aufira 'uaqqaq qqoaj uaaS usp 8bui
qq" raooq uaqfijaqqaoqsqjaq uaAa do /foiapjmr) apiaz
,/qpoAaS fi8 qaM qpaejjaA 'q8az f;8 qap 'pjooAv qqg"
axx xnssajooH
jojq .(ojapjing aip 'uaAaooz uba qoBjrai|8 aqfqaqqoBiaA
aSiqqonjA apqazap sbm qaq japaAA aqqoBjrai|8 .farqny
(('uaqBUi qfi[oqoB[aq ua uaiapau
-I9A noz ua.iaput! uba uaSoo ap ui fira jnp 'uBBpaSuBB
qpuq qqoaiuo uaa fira Q8 qap 'apjooqaS qi sjb 'usSbja
a; SsipaS mu uba daqosuaqai n 'uajaziBB uaop qqq
-ua8oo uaa fira apnoz Suiiaauapaj aan uba piaqiapqaq
ap qaou 'dsqosquBAuaA azao qoou ua 'cobbu uapaoS
ultra ubb sqqoajs qqoaq qq" -qjijp uba qaaqq ^oiapqinf)
a pp.100 a\-)ub ,/fira j3a0 qaapjoo mu jooa sjb 'pjajaAV
jap qaapjoo qaq jooa SijjiqosjaAuo ubao uaq qq"
„■qpsq puaipjaA qoq aiu fiS
qsp 'uaAaSaoq ua 'asm ap uba sqaaqd ui uazaiq apfiz
aufira uBp noz pqajaAA ap sjqaz 'uoSbja aq uba daqas
-uaqai jBBp fira 'uaqqaq qqoaj uba ufiqos uaa8 sjqaz
qpnoz ft8 ug qpaq uaSsqsaS fiS aip 'qqoeziaA uaqqaq
uapuoAV ap sqqoajs ucp noz qq -naqBjaS qpaq uado
fi8 aip 'pqnA.iaA uaqqaq sqasqd ap sqqoaqs nap noz qq
'uaqftMjaA aq sqai lira uaqqaq jaara qqoaj aqsuira qaq
qara siararai ft8 qpnoz 'qqaqsjapuojaA ft8 qBAi 'sbaa qfiq
-aqjaM qi s[y -jBsq jooa jaara qaiu qBBqsaq fiq !ua8
-apqin uapuatJA ajaq squ 'uapuBftA ajBq uirauaAa usq
'qjaaq uaqaqjaA muoja uftz aip 'ubui nag; ,;uaop nan
-unq fiS qpnoz qa^ i uaop uaqiM fi8 qpnoz qa^//
•8uiq
-qoBjaA aqfiqaqajdsqtnuo qara ubb inaq Sbz Xaiqny
Q93
,,'OAai] '[8M uba saajA qq//
ua88az qioou suo uba qooq uapnoz fig
•qaBjaS jsaq joao qoiz appiaidsjaA sojq aiaquop nag
„•qpjOAi uaqojds
-aS n uba qqoajs ja qap 'uaraoqiooA aq qosuaAi qq
•AinojA auooqos uaa qqnz (uaqaSjaA aq quftqos spaaqs qaq
ftS jaMaoq) ua a8uof uaa qjnz qftz fiS ua// qfqapuia
fiq apiaz ,,'aAaiq 'SiqqoopjaqqoB ooz si pqaiaM sq"
•apqazjBB .{ajqny
((-fiui fiq sjfiAiqip ooz ftS
qtUBBMq jaSaoiA// :ubb fiz Suojp <i(t qoiu iuojbb^//
•JB pjooq qaq appuaAV fiqq
<1(j Sbbja qaiu n qaq qi s|b 'qioou ftS qiuoq uiojbb^
"jBaq
fiq SaojA <((i uadaoj uaqBj fira fiS qqaq raojBB^q//
•uaqaoz uamoq aq do suaa Sou JBaq Sooja raaq aip
'sjfpbig uba dsqospooq uaa uba aSqoAaSuaq '8bj naqsqsijqQ
qaoA jaiM ubb sqoj ap do fiq puoqs doiBBp qaaM aqq
•uaunam aqapa 'aSipaora
uba aqsuauuiq qaq ui qjarainjs pfiqja aip 'qjiip aqos
-jBBqjBq apno jaip jnnA qaq appuajq uajaps uftz ui ua
'8ut8qqoip juap ap uaoq 'jfajqny qqosp ^'qjaaq qqiajaq
qBBjqs ap fiq jooa 'uapoop raaq qi noz 'apjooqaqaoq
puajjapBA ufira ubb ua aqtuiBj ufira ubb qaiu qi sjy//
•qajqjaA qaq qaijjaA ua pua8ftMZ[iqs Sooq jfojapjinr)
•ua88az aq |3a\jbba JBBqoS [aqua uaa 'piooA\ jaqua uaa
qara raaq japuoz 'ubbS jaau uftz qaq fijj "jBBq uajaq
-qiq uapuaqaaq uaqqajqsqBBjaS ufiz ua 'pnoqsfi usjbm
89S
264
„Wanneer gij een rechtstreeks antwoord ontwijkt,
houd ik het er voor, dat dit een bevestiging van mijn
vraag is."
Een koele, verachtelijke glimlach speelde om Au
brey 's mond.
„Het is mijn gewoonte niet een ontwijkend antwoord
te geven. Hoewel ik u het recht niet toeken mij zulk
een vraag te doen, wil ik baar toch beantwoorden.
Ik ben de minnaar van uw vrouw niet, en als gij
mijn karakter ook maar eenigszins kendet, zoudt gij
dit geen oogenblik verondersteld hebben."
Guilderoy zweeg; hij twijfelde niet aan de waar
heid van hetgeen hij had gehoord; het geheele land
zou immers Aubrey's woorden geloofd hebben tegen
die van alle anderen, maar toch was hij niet voldaan.
//Al ontkent gij, dat gij haar minnaar zijt," zeide hij
na eenigen tijd, //gij zult toch niet ontkennen, dat
het gevoel, dat gij voor haar koestert veel sterker is
dan vriendschap, dat gij haar in haar eenzaamheid
bezoekt, en dat het algemeen bekend is, welke oplet
tendheden gij haar steeds bewezen hebt."
//Zou ik u rekenschap moeten geven van gevoelens,
die nooit een menschelijk oor vernomen heeft Zou ik
eerbied moeten hebben voor den band, dien gij zelf ver
broken hebt? Met welk recht zijt gij hier? Gij hebt uw
vrouw verlaten. Gij hebt mij gezegd, dat gij haar moede
waart, dat zij u onverschillig was geworden. Het moet u nu
ook onverschillig zijn, wat ik voor haar gevoel. Ik ontzeg
u het recht te trachten mijn gevoelens te doorgronden of
een oordeel over mijne handelingen uit te spreken."
Hij sprak op verontwaardigden bijna heftigen toon,
en met een verachting, die elke zenuw bij zijn toe
hoorder deed trillen.
269
Zij zweeg; er verscheen een smartelijke uitdrukking
op hare tjekken.
//Wat is de wereld slecht," fluisterde zij. „Maar
laat hen zeggen, wat zij willen. Het komt er immers
niet op aan, wij weten
„Het komt er wel op aan voor u."
Hij gevoelde, dat zijn positie tegenover haar dage
lijks moeilijker werd. Haar openhartig vertrouwen
vermeerderde zijn verlegenheid nog.
Het scheen hem onmenschelijk toe, haar haren eeni
gen troost te ontnemen, te veronderstellen, dat zooveel
onschuld en moed verkeerd beoordeeld zou worden,
en door zulk een waarschuwing een eind te maken
aan hun vertrouwelijken omgang.
Zij zat op den rand van de rots en plukte, zonder
dat zij er zich van bewust was, de kleine bloempjes
van den wilden thym, die daar in zulk een overvloed
groeide. Hij stond naast haar en zag op haar neer.
//Gladys," zeide hij plotseling, //mijn neef is een paar
dagen geleden bij mij geweest."
Op haar gelaat verscheen een koude uitdrukking.
//Ik hoorde, dat hij een dag op Ladysrood geweest
is," antwoordde zij.
//Ja. Is hij niet hier gekomen?"
//Hoe kunt gij denken, dat hij dat zou durven!"
//Gij vergeet, dat hij er het recht nog toe heeft."
//Zedelijk niet meerik erken zijn recht niet meer."
//Ge zijt te hartvochtig, lieve. Zijn rechten blijven
toch steeds bestaanen of ge het hooren wilt, of niet,
toch moet ik u zeggen, dat zijn liefde voor u niet
geheel gestorven is, zooals gij denkt."
Zij wierp den afgeplukten thym op het gras en
stond op.
